همزمان با پیروزی انقلاب جمهوری اسلامی ایران، به رهبری امام خمینی(ره) قیام و رستاخیز عظیم ملت مسلمان افغانستان در سال ۱۳۵۷ در برابر دولت کمونیستی، به همت بلند مردم شریف هرات آغاز گردید.
محمدعلی فهیمی؛ از علمای کابل در گفتگو با خبرگزاری صدای افغان(آوا) با بیان این مطلب افزود که اوج قیام علیه رژیم کمونیستی در سال ۱۳۵۷ توسط مردم قهرمان و مجاهد هرات به نمایش گذاشته شد، در این حماسه خونین ۲۵ هزار نفر در دفاع از اسلام به شهادت رسیدند". به گفته این عالم دینی، قیام مردم هرات اگرچه به صورت بی رحمانه ای توسط رژیم کمونیستی به حمایت شوروی سابق سرکوب شد؛ اما آتش قیام و مقاومت در مناطق مختلف افغانستان شعله ور گردید؛ تا اینکه ارتش سرخ شوروی برای جلوگیری از سقوط نظام کمونیستی در ششم جدی ۱۳۵۸ به کشور بی دفاع افغانستان تجاوز کرد.
وی افزود که بدون تردید، قیام مردم با شهامت مردم هرات بسترساز دو قیام و دو روز سترگ ملی و تاریخی که همان ۲۳ و ۲۴ حوت ۱۳۵۸ باشد گردید. مردم شریف کابل با سر دادن شعار الله اکبر، کاخ کرملین را به لرزه درآوردند.
به گفته وی، اگرچه در این قیام خونین، هزاران نفر از مردم مسلمان افغانستان به خاک و خون کشیده شدند؛ اما با قلب هایی آکنده از ایمان، طلسم شکست ناپذی ارتش سرخ متجاوز را با قیام شکوهمند خویش شکستند و نظام منحط کمونیستی را به زباله دان تاریخ افکنده و از صفحه روزگار محو کردند.
وی با اظهار تاسف گفت که امروز انقلاب و مجاهدت های مردم افغانستان مورد بی مهری قرار گرفته است، در حالی که ماهیت اسلامی و ملی این قیام بر کسی پوشیده نیست.
به باور فهیمی، عدم تجلیل از روزهای تاریخی و ملی آسیب های جبران ناپذیری را بر پیکر تاریخ و فرهنگ مردم افغانستان وارد می سازد.
این عالم دینی در ادامه تصریح کرد که آیا حماسه ها و رشادت های آزادی خواهانه مردم افغانستان، به اندازه مجسمه های بی جان بودا ارزش تاریخی، فرهنگی و ملی ندارد که با نهایت بی توجهی به فراموشی سپرده می شود؛ اما در این اواخر در عزای مجسمه ها اشک تمساح ریخته می شود و شعارهای بازسازی آن گوش فلک را کر کرده است؟
به گفته وی، احیای شعایر ملی و اسلامی که با خون پاک میلیون ها مسلمان شکل گرفته است، به مراتب ضروری تر از بازسازی چند ساختمان، مجسمه و مغاره است.
فهیمی تصریح کرد که بدون احیای شعایر انسانی و اسلامی مردم افغانستان، اگر این کشور به بهترین وجه هم ساخته شود، چیزی بیش از یک کالبد بی جان نخواهد بود. بازسازی فزیکی بدون بازسازی فرهنگی و معنوی این سرزمین به سرابی بیش نمی ماند.
به باور وی، بازسازی معنوی و فرهنگی با دلبستگی و وابستگی به بیگانگان و نشخوار تفاله های فکری و فرهنگی غرب، میسر نمی گردد؛ بنابراین تحول درونی و بازگشت به فرهنگ خویشتن، با استفاده از دستاوردهای علمی و تمدن جدید بشری در راستای آرمان های بلند انسانی و ملی می تواند موجبات پیشرفت و ترقی و سعادت واقعی مردم افغانستان را فراهم سازد.
محمدعلی فهیمی؛ از علمای کابل در گفتگو با خبرگزاری صدای افغان(آوا) با بیان این مطلب افزود که اوج قیام علیه رژیم کمونیستی در سال ۱۳۵۷ توسط مردم قهرمان و مجاهد هرات به نمایش گذاشته شد، در این حماسه خونین ۲۵ هزار نفر در دفاع از اسلام به شهادت رسیدند". به گفته این عالم دینی، قیام مردم هرات اگرچه به صورت بی رحمانه ای توسط رژیم کمونیستی به حمایت شوروی سابق سرکوب شد؛ اما آتش قیام و مقاومت در مناطق مختلف افغانستان شعله ور گردید؛ تا اینکه ارتش سرخ شوروی برای جلوگیری از سقوط نظام کمونیستی در ششم جدی ۱۳۵۸ به کشور بی دفاع افغانستان تجاوز کرد.
وی افزود که بدون تردید، قیام مردم با شهامت مردم هرات بسترساز دو قیام و دو روز سترگ ملی و تاریخی که همان ۲۳ و ۲۴ حوت ۱۳۵۸ باشد گردید. مردم شریف کابل با سر دادن شعار الله اکبر، کاخ کرملین را به لرزه درآوردند.
به گفته وی، اگرچه در این قیام خونین، هزاران نفر از مردم مسلمان افغانستان به خاک و خون کشیده شدند؛ اما با قلب هایی آکنده از ایمان، طلسم شکست ناپذی ارتش سرخ متجاوز را با قیام شکوهمند خویش شکستند و نظام منحط کمونیستی را به زباله دان تاریخ افکنده و از صفحه روزگار محو کردند.
وی با اظهار تاسف گفت که امروز انقلاب و مجاهدت های مردم افغانستان مورد بی مهری قرار گرفته است، در حالی که ماهیت اسلامی و ملی این قیام بر کسی پوشیده نیست.
به باور فهیمی، عدم تجلیل از روزهای تاریخی و ملی آسیب های جبران ناپذیری را بر پیکر تاریخ و فرهنگ مردم افغانستان وارد می سازد.
این عالم دینی در ادامه تصریح کرد که آیا حماسه ها و رشادت های آزادی خواهانه مردم افغانستان، به اندازه مجسمه های بی جان بودا ارزش تاریخی، فرهنگی و ملی ندارد که با نهایت بی توجهی به فراموشی سپرده می شود؛ اما در این اواخر در عزای مجسمه ها اشک تمساح ریخته می شود و شعارهای بازسازی آن گوش فلک را کر کرده است؟
به گفته وی، احیای شعایر ملی و اسلامی که با خون پاک میلیون ها مسلمان شکل گرفته است، به مراتب ضروری تر از بازسازی چند ساختمان، مجسمه و مغاره است.
فهیمی تصریح کرد که بدون احیای شعایر انسانی و اسلامی مردم افغانستان، اگر این کشور به بهترین وجه هم ساخته شود، چیزی بیش از یک کالبد بی جان نخواهد بود. بازسازی فزیکی بدون بازسازی فرهنگی و معنوی این سرزمین به سرابی بیش نمی ماند.
به باور وی، بازسازی معنوی و فرهنگی با دلبستگی و وابستگی به بیگانگان و نشخوار تفاله های فکری و فرهنگی غرب، میسر نمی گردد؛ بنابراین تحول درونی و بازگشت به فرهنگ خویشتن، با استفاده از دستاوردهای علمی و تمدن جدید بشری در راستای آرمان های بلند انسانی و ملی می تواند موجبات پیشرفت و ترقی و سعادت واقعی مردم افغانستان را فراهم سازد.
