حامد کرزی رئیس جمهوری اسلامی افغانستان در جریان سفر خود به واشنگتن مصاحبه ای با خانم امانپور خبرنگار شبکه تلویزیون سی ان ان امریکا انجام داد.
متن کامل این مصاحبه به شرح ذیل می باشد:
رئیس جمهور افغانستان، بسیار تشکر از اینکه وقت خود را در خدمت ما گذاشتید، جناب رئیس جمهور! شما همواره در مورد موفقیت ها و دست آورد های تان در افغانستان با صراحت لهجه سخن گفته اید، آیا واقعاً شما اینقدر خوش بین هستید؟
رئیس جمهور کرزی: از لحاظ تغییر اجتماعی و انکشاف معارف و تعلیم، بلی. اما، از دید امنیت که شما نیز شاید متوجه شده باشید، من آنقدر مشخص صحبت نکرده ام و در این عرصه ما
مشکلاتی داشته ایم.
امانپور: چه چیزی شما را بیشتر نگران می سازد؟
رئیس جمهور کرزی: خوب، همانگونه که شاید قبلاً از من شنیده باشید، جنگ با تروریزم در افغانستان نیست و در قریه های افغانستان وجود ندارد. به پناه گاهای تروریزم توجه نشد و
بنابرین پیامد ها و رنج و درد آن دامن افغانستان، امریکا و نیروهای بین المللی را گرفت.
امانپور: شما در مورد دست آورد ها و موفقیت های تان پس از آنکه امریکا طالبان را بیرون
راند و القاعده را شکست داد، همواره صحبت کرده اید و این موفقیت ها شامل عرصه های معارف، اقتصاد، زراعت و تقویت نیروهای پولیس و اردوی افغانستان میگردد، اما با این همه، از مردم افغانستان می شنوم که از خروج نیروهای امریکائی و یا باقی ماندن تعداد اندک این نیروها در ۲۰۱۴ ترس و هراس دارند. آیا شما این ترس را درک میکنید و شما نیز از این ناحیه هراس دارید؟
رئیس جمهور کرزی: من این ذهنیت را کاملاً درک میکنم، اما خودم از این ناحیه نگران نیستم. من بخاطری ترس ندارم که امنیت افغانستان را خود افغانها تامین خواهند کرد. ما نمی توانیم برای همیشه و به گونه دامدار به جامعه جهانی وابسته بمانیم و یا بار شانه جامعه جهانی باشیم. ما باید امنیت خود مانرا خود تامین کنیم و باید معیشت و زندگی خود را فراهم کنیم، من مطمین هستم که میتوانیم این کار را کنیم و مردم افغانستان میخواهند به این هدف شان برسند.
امانپور: شما درست می فرمائید، مردم افغانستان واقعاً خواستار این هستند، اما با یک
تعداد زیادی از مردم که من صحبت کرده ام، چه افغان و یا گزارشگران که در صحنه حضور دارند و یا سازمان های بین المللی که در این مورد مطالعات انجام میدهند، میگویند که نیروهای افغان با وجود انگیزه ء که دارند آماده گرفتن این مسئولیت نیستند، و نمی توانند از نقطهء که ناتو و امریکا ترک میکنند، آنها ادامه دهند.
رئیس جمهور کرزی: تا جائیکه به جنگ با تروریزم در متن محیط افغانستان رابطه دارد، ما آماده
هستیم. تا جائیکه اوضاع به تهدید گسترده و پیچیده مربوط میشود، کار ما نیست، ایالات متحده و باقی جامعه جهانی که دخالت شان ضروری است، در آنجا حضور دارند و دخیل اند. اما، تا جائیکه طالبان به عنوان افغان ها در جنگ مسلحانه علیه کشور خود شان و حکوت شان درگیر هستند، این وظیفه ماست تا به آن رسیدگی کنیم و ما توان آنرا داریم.
امانپور: شما رئیس جمهور هستید، خیلی مطمئن به نظر میرسید، میدانم که در مورد حاکمیت
کشور تان خیلی نگران هستید،
رئیس جمهور کرزی: این واقعاً نگرانی شدید ما هم است، اما وقتی میگویم که می توانیم این کار را کنیم، یعنی میتوانیم، یعنی من نمی خواهم چیزی بگویم که قلبم با آن موافق
نباشد، نه، ما واقعاً اکنون توان آنرا پیدا کرده ایم، امروز دولت ما پابرجا است و آن روز ها دیگر گذشته است، اما اینکه آیا ما از لحاظ مالی میتوانیم پایدار بانیم یک سوال است، اگر چه در این مورد جامعه جهانی، ایالات متحده وعده ها و تعهداتی را به ما داده اند که اگر عملی شوند، میتوانیم به این مشکل هم رسیدگی شود.
امانپور: نه تنها از لحاظ مالی، بلکه از دید وسایل و تجهیزات نظامی هم، شما خود تان و
مردم تان گفته اید که یکی از دلایل این سفر تان به امریکا اینست که در مورد تجهیز وسایل ضروری برای تقویت نیروهای تان صحبت کنید، اردوی خود شما ادعا میکنند که چگونه میتوانند بدون حمایه نزدیک هوائی در برابر شورشگری مبارزه کنند و میگویند که اگر امریکا برود، هیچ طیاره ای نداریم، فهرست تجهیزاتی را که شما خواهان آن هستید چه است؟
رئیس جمهور کرزی: من با حمایه نزدیک هوائی در خاک خود ما علیه کسی که بالاخره باز هم افغان است موافق نیستم، سالهاست که این موقف من بوده است، من مخالف بمباردمان هستم و مخالف استفاده نیروی هوائی در داخل خاک افغانستان هستم و همین دلیل است که از نیروهای امریکائی خواسته ام از قریه های افغانستان بیرون شوند و امروز به این
هدف رسیدیم.
امانپور: پس این یک موفقیت است برای شما؟
رئیس جمهور کرزی:
بلی، موفقیت خوبی برای همه ماست
امانپور: آیا با خود کدام فهرست از نیازمندی های تان را به وزارت دفاع امریکا آورده اید؟ از امریکا برای تجهیز اردوی تان چه میخواهید؟
رئیس جمهور کرزی: این فهرست از قبل به ایالات متحده تحویل داده شده است، و در آن خواسته شده است که: ما را آموزش دهید، نیروهای ما را تعلیم دهید، آنها را درست تجهیز کنید، تجهیز درست از دید و امریکا فرق میکند، وقتی ما خواستار آموزش و تجهیز می شویم، هدف ما اینست که ما به نیروی هوائی دست یابیم، به قدرت و قابلیت هوائی نیاز داریم، ما نیازمند نیروهای مجهز میکانیزه هستیم، ما به زرهدار نیاز داریم، به تانک و وسایط و از قبیل آن ضرورت داریم. امریکا میگوید که در این مرحله نمی تواند بعضی از این تجهیزات پیشرفته را فراهم کند،
امانپور: به عبارت دیگر، نمی خواهند این تجهیزات را برای شما فراهم کنند
رئیس جمهور کرزی: اینکه چگونه این وسایل فراهم میشود، حرف این است که باید در مورد منابع در دست داشته و مصرف این منابع تصمیم گرفت، اگر شما نتوانید این تجهیزات را در دسترس ما بگذارید و وقتی افغانستان این توان را خودش پیدا نماید، از منابع پولی خودش
و بر مبنی تصمیم خودش، پس نمی شود که در مقابل شما که بگوئید " شما نمی توانید
این تجهیزات را از منابع خود تان خریداری کنید چون شما کمک مالی میکنید" از مسائلی اند که نزدیک است، به تفاهم برسیم.
امانپور: آیا وزارت دفاع امریکا، وزیر دفاع به شما چیزی وعده کرده اند؟ وعده تجهیزاتی
را که میخواهید کرده اند؟
رئیس جمهور کرزی: بعضی از این تجهیزات را در سال ۲۰۱۳ دریافت خواهیم کرد، مانند طیارات سی ۱۳۰
امانپور: این ها طیارات ترانسپورتی هستند، ضروری اند، اما...
رئیس جمهور کرزی: بسیار ضروری
امانپور: جنگنده های نظامی چطور؟
رئیس جمهور کرزی: به ما هلیکوپتر می دهند، هزاران واسطه زرهدار دریافت خواهیم کرد، تمامی وسایل نظامی را که نیاز داریم بدست خواهیم آورد، شاید بعضی از تجهیزاتی را که
میخواهیم و در گذشته ما در کشور خود داشتیم بدست نیاوریم، چون ما زمانی اردوی
بسیار نیرومند داشتیم، شاید بعضی از این تجهیزات و اسلحه را بالاخره خود ما
خریداری کنیم،
امانپور: آیا فکر نمی کنید که این کار همسایه های شما را خشمگین بسازد، پاکستان، ایران،
آیا این وسایل را در برابر همسایه های تان نیاز دارید؟
رئیس جمهور کرزی: هدف ما برای داشتن یک اردوی نیرومند و مجهز به معنای ایجاد ترس یا منبع تهدید به همسایه های ما نیست، نه. همانند سایر کشور ها، افغانستان هم نیاز به وسایلی دارد که بتواند از دولت خود حفاظت و دفاع کند.
امانپور: آیا فکر میکنید بعد از سال ۲۰۱۴ دیگر نیروی امریکائی در افغانستان باقی نمانند؟
رئیس جمهور کرزی: نه، دیدگاه من این نیست،
امانپور: پس چه تعداد فکر میکنید باقی خواهند ماند؟
رئیس جمهور کرزی: یک بخش عظیمی از نیروهای امریکائی و دیگر نیروها از افغانستان خارج خواهند شد، اما با امریکا ما یک قرارداد بنام موافقتنامه ستراتیژیک انجام داده ایم و طبق
این توافقنامه، یک موافقتامه دوجانبه امنیتی را نیز زیر کار داریم، ایالات متحده از تسهیلات افغانستان استفاده خواهند کرد، و برای استفاده درست از این تسهیلات و به هدف مبارزه با القاعده و اموزش و تجهیز نیروهای امنیتی افغان، امریکا نیاز دارد که یک تعداد محدود از سربازان خود را در افغانستان نگهدارد.
امانپور: تعریف شما از تعداد محدود چه است؟
رئیس جمهور کرزی: این مربوط ما نمی شود، این کار ایالات متحده است که در مورد تعداد عساکری که میخواهند در افغانستان نگهدارند تصمیم بگیرد که چه نوع تجهیزات و وسایل را
نیروهای شان در افغانستان با خود خواهند داشت، اما برای افغانستان همین موافقتنامه دوجانبه امنیتی میتواند چارچوبی باشد برای امنیت و ثبات کلی در افغانستان و منطقه،
امانپور: میخواهم یک جمله را از لورد رابرتسن، سرمنشی عمومی پیشین ناتو که شما هم خیلی خوب او را می شناسید نقل قول کنم، او میگوید که انتقال امور به رهبری افغانستان و این خروج سریع نیروهای امریکائی و بیرون شدن نیروهای امریکائی از قریه های افغانستان یک سرپوش آرام برای خروج است و نه برای تامین آینده افغانستان، آیا با او موافق هستید؟
رئیس جمهور کرزی: نه اینطور نیست، در واقع ما خود از امریکا خواستیم تا حضور خود را در
افغانستان کاهش دهد،
امانپور:
کاهش و خروج دو عبارت متفاوت هستند!
رئیس جمهور کرزی:
در واقع اول کاهش میدهید، بعد خارج میشوید و این خواست ما بوده است، خانم کریستیان! حتماً شنیده اید که سالهاست میگویم جنگ علیه تروریزم در قریه های افغانستان موفق نخواهد شد، به این معنی که ما حضور نیروهای خارجی را در قریه های خود نمی خواهیم، این حضور در حالاتی باعث ناراحتی و آسیب به مردم میشود، نه برای ما و نه هم برای متحدین ما موثر است، ما خواهان روابط هستیم، این رابطه به معنی حضور نیرو نیست، بلکه به معنی فراهم آوری کمک غیر از راه های حضور فزیکی نیرو است و میتواند خیلی موثر باشد.
امانپور:
اما این ادعا متفاوت است از چیزیکه پیشتر اشاره کردید، بلی شما همواره گفته اید که نیروهای خارجی باید از قریه های افغانستان خارج شوند و اینکه خواستار احترام و حفاظت جان افراد ملکی شده اید، اما بینین، شما توقع داشتین، جهان توقع داشت که حدود ۲۰ هزار نیرو بعد از ۲۰۱۴ باقی بمانند تا چیز های را که شما میخواهید انجام دهند، مانند حمله بر القاعده و جلوگیری از برگشت آنها، آموزش و تقویت و کمک اردوی شما، اما آنها دیگر به این مسائل توجه نمی کنند، شاید اکنون توجه شانرا به دو هزار معطوف بدارند، نمی دانم، اما این رقم واقعاً کم است، پس فکر میکنم سوال اینست که آیا متوجه شده اید که رئیس جمهور اوباما و کاخ سفید که این جنگ را جنگ ضرورت میخواندند اکنون این نیاز را کاهش داده و به این باور
شده اند که میگن " خوب است دیگه افغانها میتوانند" و دیگر در مورد تمامی چیز های که در گذشته وعده کرده بودند حرف نمی زنند، دیموکراسی، ملت سازی، شکست طالبان، این همه دیگر رفت و خلاص شد.
رئیس جمهور کرزی:
دیموکراسی بنا گذاشته شد، تا یک و نیم سال دیگر انتخابات را برگزار خواهیم کرد. افغانستان رئیس جمهور جدید خواهد داشت و صاحب حکومت جدید خواهد شد و من به عنوان یک مامور ملکی بازنشسته خوش زندگی خواهم کرد. افغانستان به سفرش ادامه خواهد داد، پیشرفت خواهد کرد و به ثبات بیشتر دست خواهد یافت، منطقه و همسایه های ما اینرا میدانند، ببینین فقط چند روز قبل متاسفانه حدود ۱۲۰ نفر در پاکستان کشته شدند، این رنج بزرگیست که پاکستان متقبل میشود، مطمین هستم که
دستگاه و تصمیم گیرنده ها در پاکستان اکنون به این باور رسیده اند که افراطیت خود شانرا شدیداً متاثر می سازد و ما میخواهیم در مبارزه بر ضد این پدیده بخاطر تامین ثبات برای خود و آنها با ایشان کمک کنیم، اکنون زمان تغییر کرده است، فکر میکنم تا جائیکه به امریکا مربوط میشود، هدف اصلی بر آورده شده است. اکنون آنها باید تعریف کنند که این هدف اصلی چه بوده است و تا جائیکه مربوط ما میشود، فکر میکنم این ده سال جنگ یکجا با ۲۰ سال گذشته که این کشور در جنگ بوده است، دیگر برای مردم افغانستان قابل تحمل نیست، پس باید این جنگ را خاتمه داد و اجازه دهید افغانها مشکل خاک شانرا خود شان حل کنند.
امانپور: بخشی از راه حل شما و امریکا برای ختم جنگ همانا داخل ساختن طالبان در پروسه
صلح است، چون تصمیم ندارید طالبان را از راه نظامی شکست دهید. شما در مورد
دفتر دوحه برای طالبان صحبت کرده اید، این مسئله خیلی وقت است که شنیده میشود
و اساساً هیچ پیشرفتی در این زمینه صورت نگرفته است،
رئیس جمهور کرزی: درست می گوید، با توجه به موضوع دوحه چیزی نشده است، اما کنفرانسی که از جانب پوهنتون دوشیشه در کیوتوی جاپان برگزار شد، در آن نماینده های طالبان حضور داشتند و با ما صحبت کردند و در همین اواخر در شانتی فرانسه هم نشستی برگزار گردید.
امانپور: اما این نشست ها واقعاً نمی توانند راه را برای صلح باز کنند
رئیس جمهور کرزی: اما در حاشیه، صحبت های زیادی صورت گرفته است، ما با طالبان در افغانستان و در دیگر کشور ها تماس های داشتیم، اما موضوع دوحه در تلاش های صلح محوری تر است و امروز ما با حکومت امریکا توافق کردیم که موضوع دوحه را با هدف واحد دنبال خواهیم کرد و از یک روش واحد برای تلاش صلح استفاده خواهیم کرد و آرزو دارم
حکومت قطر نیز در این مورد با ما همکاری کند.
امانپور: یک سوال دیگر، طالبان امروز بیشتر از هر زمانی دیگر پس از ۲۰۰۲ نیرومند تر هستند، اکنون طالبان در ساحاتی که از سوی نیروهای امریکائی و ناتو در هلمند و سایر نقاط پاکسازی شده بود دوباره حضور یافتند و هیچ تمایلی برای صلح نشان نداده اند، اگر طالبان با حضور یکصد هزار نیروی ناتو حاضر به مذاکره نشدند، اکنون که هیچ نیرو و یا شاید دو یا سه هزار نیرو باقی بماند، چگونه به مذاکره حاضر خواهند شد؟
رئیس جمهور کرزی: اگر حقیقت بگوئیم، از ساحاتی که نیروهای ناتو و آیساف بیرون شده اند، ثبات بیشتر شده و صلح آمیز تر شده اند.
امانپور: من شنیدم که طالبان دوباره به این مناطق روی آورده اند،
رئیس جمهور کرزی: نه، اصلاً اینطور نیست، طالبان همواره به ما پیام میرسانند که میخواهند با ما در مورد صلح مذاکره کنند. آنها نیز مردم هستند و خانواده دارند، آنها نیز همانند سایر افغانها در رنج بسر می برند. تا چه زمان دیگر آنها در پاکستان پنهان باشند، تا چه زمان دیگر یک زندگی مخفی و زیر پوشش را سپری کنند!
امانپور:
پس چگونه میتوانید با چنین کسانی ساخت که هدف شان ایجاد خلافت اسلامی است،
یعنی زنان اجازه مکتب رفتن را نداشته باشند، در محضر عام حضور نداشته باشند، برای بچه ها محدودیت ها وضع کنند، مردم افغانستان از این اینها اگر به قدرت بازگردانده شوند چه توقع خواهند داشت؟ و اگر خدای ناخواسته اینها به حکومت راه پیدا کنند، زنان افغان چه توقعی می توانند داشته باشند؟
رئیس جمهور کرزی: اگر این سوال را سه سال قبل از من می پرسیدی، شاید نمی توانستم به اطمینان تمام برای تان جواب مثبت بدهم، امروز، با پیشرفت و ترقی که افغانستان تجربه کرده است و با دست آورد های مهمی که برای بهبود وضعیت لازمی می باشد، فکر میکنم وضعیت را بهتر ساخته ایم، شاید در میان آنها باشند کسانی که هنوز تاریک ترین ذهنیت را دارند، اما این تعداد کم است. ولی، اکثریت آنها میتوانند در یک افغانستان بهتر در متن فرهنگ، دین و سنت های افغانی مدغم شوند.
امانپور: اما دین و سنت شما قتل و کشتن زنان را روا نداشته است، مگر متاسفانه همین
اکنون جریان دارد، زنان به قتل میرسند و در میان آنها مسئولین هم هستند.
رئیس جمهور کرزی: بلی،
امانپور: و دین شما تیزاب پاشی بر چهره دختران را نیز اجازه نمی دهد،
رئیس جمهور کرزی: بلی،
امانپور: دین شما آتش زدن مکاتب را روا نداشته است،
رئیس جمهور کرزی: بلی، این همه جنایت است
امانپور: پس پاسخ شما چیست، آیا باور دارید که طالبانی که برمیگردند، اجازه دهند مکاتب
باز بمانند؟
رئیس جمهور کرزی: ما این اجازه را نخواهیم داد، سوال این نیست که آیا آنها اجازه دهند که مکاتب باز باشند، ولی برعکس نه تنها مکاتب باز خواهند بود، بلکه آنهائیکه تلاش کنند مانع فعالیت مکاتب شوند متوقف خواهند شد و جلو آنها گرفته خواهد شد. پس ما آنها را متوقف خواهیم ساخت، نه اینکه آنها ما را باز دارند.
امانپور: یک سوال در مورد همکاری با امریکا می پرسم، در مورد مصونیت حقوقی صحبت های شده است، اگر امریکا و افغانستان در مورد مشروعیت حضور نیروها به توافق برسند، آیا
آماده هستید برای نیروهای امریکائی مصئونیت حقوقی بدهید؟ رئیس جمهور اوباما در
نشست خبری با شما بسیار واضح گفت که اگر مصئونیت حقوقی داده نشود، هیچ نیروی
امریکائی باقی نخواهد ماند.
رئیس جمهور کرزی: بلی، با جزئیات امروز در مورد آن صحبت کردیم، در سایر مناسبت ها نیز در این مورد حرف های داشته ایم، حاکمیت ملی افغانستان که شما قبلاً به آن اشاره کردید
برای ما غیر قابل معامله است، ممکن نیست که افغانستان حاکمیت ملی خود را به
معامله بگیرد. به همین دلیل است که گاه گاهی با حکومت امریکا در مسائل مانند تلفات ملکی، موضوع حاکمیت ملی یا مداخلات و یا عدم احترام کامل به حاکمیت شدیداً در جنجال بودیم. در مطابقت با حاکمیت ملی و قوانین افغانستان و با توجه به چتر گسترده امنیتی که حضور امریکا و دیگر متحدین در افغانستان فراهم خواهد ساخت، میتوانم به مردم افغانستان مراجعه کنم و برای شان بگویم که اگر ما میخواهیم که امریکا برای تامین امنیت و ثبات وسیع تر در افغانستان حضور داشته باشد، پس این کشور در مقابل نیز چیزهای میخواهد و مصئونیت حقوقی از این جمله است. بنابرین، من در مورد آن با مردم صحبت خواهم کرد و با تقریباً اطمینان کافی میتوانم بگویم که مردم موافقه خواهند کرد.
امانپور: پس باور دارید که اگر متیقن شدید که حاکمیت ملی افغانستان رعایت میشود، این
مصونیت را خواهید داد؟
رئیس جمهور کرزی: اگر این یقین و اطمینان را بیابم و راضی باشم و اگر مردم افغانستان راضی بودند، حتما در مورد مصونیت تصمیم میگیرند.
امانپور: آیا خوشبین هستند که این کار میشود؟
رئیس جمهور کرزی: بلی، خوش بین هستم
امانپور: اطمینان ندارید؟
رئیس جمهور کرزی: این اطمینان را مردم افغانستان باید بدهند
امانپور: اما شما رئیس جمهور هستید، میتوانید برای شان بگوئید که به شما چه بگویند
رئیس جمهور کرزی: خانم کریستیان! شما میدانید که افغانستان کشوریست که مردم آن شیوه های تصمیم گیری مخصوص خود را دارند، و لویه جرگه یکی از چنین شیوه ها است و این تصمیم مربوط این مجمع بزرگ مردمی میشود،
امانپور: پس فکر میکنید میتوانید لویه جرگه را قانع بسازید این کار را کند؟
رئیس جمهور کرزی: من با ایشان در این مورد صحبت میکنم، تلاش میکنم آنها را قناعت دهم و مطمئن هستم که درک خواهند کرد.
امانپور: بیننده های عزیز! اکنون نگاهی می اندازیم به ابعاد مربوط به خود رئیس جمهور و
اینکه در ابتدا ایشان را همه دوست داشتند و بعداً تعدادی هم به چشم حقارت به وی نگاه کردند،
امانپور: جناب رئیس جمهور! شما خیلی خسته به نظر میرسید و طوری معلوم میشود که گویا این ۱۲ سال بر شخص شما خیلی تاثیر جدی گذاشته است
رئیس جمهور کرزی: بلی
امانپور:
لطفا قصه کنید
رئیس جمهور کرزی:
خوب، وقتی شما در وسط این همه باشید، آنقدر احساس نمی کنید، مانند اینکه در آب
هستید و موج نیرومندی شما را جلو می برد و شما مجبور در این میانه به آب بازی
ادامه دهید، بنابرین تاثیر آن در همان لحظه زیاد احساس نمی شود، اما در مجموع
" بلی" خسته شده ام، مرا خسته ساخته است. این دوره در تاریخ ما برجسته بوده و
یک بخش بزرگ آن مربوط من میشود، پس شما درست فرمودید.
امانپور:
وقت آن رسیده است که با این همه خدا حافظی کرد، بلی؟
رئیس جمهور کرزی: بلی، دقیقاً وقت آن رسیده است که باید رفت. فکر میکنم که بدن این کشور به خون تازه نیاز دارد و دیموکراسی باید ادامه یابد. فرض کنید که اگر من بازهم بنابر
آرزوی انسانی یا ضعف انسان یا هر به هر دلیل دیگری بخواهم به کارم ادامه دهم،
افغانستان و دیموکراسی در این کشور به بن بست مواجه خواهد شد، این کاری درست
نیست، ما باید اجازه دهیم که قانون اساسی راه خود را بپیماید.
امانپور: و آیا آماده هستید که یک شخص توانمند دیگر جای شما را بگیرد و انتخاب شود و یا
فکر میکنید که کسی را خود شما در نظر دارید؟ مردم هراس دارند که شاید چنین باشد، اکنون که شما موافقه کردید که دیگر نامزد نمی شوید و بر مبنی قانون اساسی عمل میکنید، اما آیا شما کسی را انتخاب خواهید کرد و از برنده شدن او خود را مطمئن خواهید ساخت؟
رئیس جمهور کرزی: خوب، حتی اگر من شخصی را انتخاب هم کنم، این مربوط مردم است که برای وی رای بدهند.
امانپور: اما، مردم می ترسند که از سیستم به نفع فردی استفاده نشود
رئیس جمهور کرزی: نه، نه، این چنین نیست، ببینین در ۲۰۰۹ سرو صدا های زیادی از تقلب در انتخابات شنیده شد،
امانپور: فکر نمی کنید که مهم است این بار روند آلوده نشود؟
رئیس جمهور کرزی: افغانها این کار را نکردند، تصمیم بر آلوده شدن این روند در واشنگتن اتخاذ
شد، در لندن گرفته شد و در پاریس طرح شد ، تصمیم بر آلوده شدن این روند مخصوصاً در این سه کشور اتخاذ شد، بخاطریکه میخواستند مرا به حیث رئیس جمهور ضعیف بسازند چون من در برابر بعضی از سیاست های آنها که موافق نبودیم ایستادگی میکردم.
و آنها میخواستند مرا ضعیف کنند و به این ترتیب بتوانند مرا مجبور به پذیرفتن سیاست های کنند که آنها میخواستند درافغانستان تطبیق شود. این کار نشد و من با رهبران این سه کشور در مورد انتخابات ۲۰۰۹ صحبت کردم و از آنها خواستم تا این عمل را تکرار نکنند و همه ایشان وعده کرده اند که این کار را نخواهند کرد.
بنابرین، بلی،دیگر نباید در انتخابات افغانستان مداخلات بیرونی صورت گیرد، و باید آزاد، منصفانه و توسط خود افغانها برگزار گردد. برایم مهم است که من در آخر سال ۲۰۱۴ یا شروع سال ۲۰۱۵ به عنوان رئیس جمهور اسبق افغانستان چه را بجا خواهم گذاشت؟
انتخاباتی که مردم افغانستان بگویند سالم و درست برگزار شد و در مورد من آیا بخوبی یاد کنند و یا اینکه پر از شکایات و اتهامات باشد؟ شما بگوئید چه چیزی را میخواهم به میراث بگذارم، آیا من میخواهم که متهم شوم که انتخابات غیرشفاف را برگزار کردم، خوبی من در یک انتخابات خوب نهفته است و در یک رئیس جمهور منتخب که با آرای آزاد مردم روی کار آید
امانپور:
اینکه پس از خود چه میگذارید خیلی مهم است،
رئیس جمهور کرزی: بلی خیلی مهم،
امانپور: میخواهم کمی به گذشته بریم، اگر بیاد داشته باشید من اولین مصاحبه را بعد از
۱۱ سپتمبر با شما انجام دادم، در کندهار روی زمین نشستیم، چراغ گازی در کنار ما بود، شما جوانتر بودید و من هم جوان بودم، شما در آن زمان خیلی محبوب بودید و نهایت خوش بین. بعداً به امریکا آمدید، و چشمان همه به دیدار شما منتظر بود و کانگرس امریکا جلسه مشترکی را برای شنیدن خطابیه شما دایر کردند و همه به پای صحبت شما نشستند. تام فورد، یکی از طراحهان مشهور لباس و فیشن درجهان شما را شیک ترین و خوش لباس ترین مرد دنیا لقب دادند. اما، حالا دیموکرات ها و جمهوری خواهان از افغانستان متنفر شدند، دیگر نمی خواهند به افغانستان پول دهند، مردم امریکا خسته شده اند. آیا شما این همه را درک میکنید؟
رئیس جمهور کرزی:
بلی
امانپور: آیا امریکا را از دست داده اید؟
رئیس جمهور کرزی: ما امریکا را از دست ندادیم، و امریکا ما را نیز از دست نداده است، روابط میان ما جدی بود، این رابطه طوری که میدانید معروض به مشکلات بود. من رئیس جمهور
افغانستان بودم، وظیفه من حفاظت از مردم افغانستان در برابر تروریزم و جنگ
علیه تروریزم بود و در جائیکه این جنگ مردم ما را متاثر ساخته بود. میدانم که برای مخاطبین ما در امریکا شاید مشکل بود این را درک کنند. احساس و برداشت این بود که امریکا در افغانستان برای کمک به مردم افغانستان آمده و رئیس جمهور افغانستان از این کمک ها ممنون نیست. اما، من ممنون هستم، مردم افغانستان از این کمک ها که برای بهبود زندگی شان صورت گرفته است، ممنون هستند. اما اگر امریکا یا دیگر کشور ها بخاطر یک طالب قریه های مردم افغانستان را بمبارد کنند، من مجبور هستم بخاطر مردم خود ایستادگی کنم و مانع آن شوم و من این کار را کردم و آرزو دارم این را درک کنند، اما این کار به معنی این نیست که ما با کسی دوستی نمی خواهیم و یا ممنون نیستیم، در جائیکه باید ممنون باشیم، هستیم و در جائیکه ما می بینیم اشتباه میکنند، خواستار رفع آن هستیم
امانپور: روابط شما با رئیس جمهور بوش خیلی گرم بود، در مورد آن قصه کنید!
رئیس جمهور کرزی: خوب، در شروع چنین بود، اما مشکلات در روابط ما و امریکا در سال ۲۰۰۷ شروع شد، من هیچ گاهی رابطه مشکل با افراد نداشته ام، نه فقط روی مسائل بود، مشکلات در روابط مان در جریان ریاست جمهوری آقای بوش در سال ۲۰۰۷ زمانی به وجود آمد که یک قریه در ولایت هرات بمبارد شد و بیش از صد نفر زنان و کودکان در آن کشته
شدند، همان زمان بود که من شکایت ام را به امریکائی ها رساندم که این کار درست نیست، نمی توانید بخاطر یک طالب ناشناس تمام قریه را بمبارد کنید، پس مشکلات در روابط از همینجا شروع شد، اما من روابط خوب با رئیس جمهور بوش داشتم، روابط خوب با رئیس جمهور اوباما دارم و یک رابطه کاری، صاقانه، گرم و مانند یک رابطه داد و ستد است.
امانپور: من در همین روز ها با جنرال مکرستال نیز مصاحبه ای انجام دادم، ایشان در مورد
درد و رنج مردم افغانستان چیز های زیادی گفتند و اینکه چگونه تلاش میکرد تا به
جان مردم ملکی آسیب نرسد و در مورد شما خیلی به خوبی یاد کردند. در مورد رابطه
شان با شما خاطره های داشتند مانند اینکه یک روزی در هلیکوپتر با شما یکجا
پرواز داشت و در کتاب خود هم نوشته است که شما هر دو نشسته بودید و باران هم
خیلی تیز می بارید، در هوائی بارانی و پر باد شما سفر کردید، و اینکه چگونه یک
رئیس جمهور در جهان حاضر میشود با چنین وضعیت روبرو شود و میگوید شما دستمال
خود را به او دادید،
رئیس جمهور کرزی:
اگر هدفش همان پرواز پر باد به شمال افغانستان بوده باشد، بلی به یاد دارم
امانپور: و اینکه شما دستمال دست تان را به وی دادید، و این نماینگر اعتماد بود،
رئیس جمهور کرزی:
ایشان یک افسر خوب نظامی است و شخصیت خوبی دارد، به زندگی مردم افغانستان احترام داشت و با ما صادق و راستگو بود، واقعاً زیاد تلاش میکرد تا جان افراد ملکی را حفاظت کند. من به او احترام داشتم، مخصوصاً یک شب برایم تیلفون کرد و گفت " جناب رئیس جمهور! من به شما وعده کردم که دیگر به افراد ملکی آسیب نخواهد رسید، اما متاسفانه یک فرد ملکی چند ساعت قبل تلف شد و من اقرار میکنم که اشتباه از ما بوده است"
من گفتم خوب، پس در این صورت من به مردم میگویم که این اشتباه شما بود و شما
را خواهند بخشید و دقیقا چنین هم شد.
امانپور:
در سخنرانی تان در پوهنتون جورجتاون، از آنها بخاطر درجه افتخاری که برای شما قبلاً داده بودند تشکر کردید و گفتید که این درجه افتخار در دیوار صالون خانه تان آویزان است و پسر تانرا گفته اید که به آن ببیند؟
رئیس جمهور کرزی: بلی ،که درس بخواند و آرزو دارم او یک روزی در پوهنتون جورجتاون تحصیل کند،
امانپور:
پس شما میخواهید که خانواده خود تان روابط مهمی با ایالات متحده داشته باشند؟
رئیس جمهور کرزی: چرا نه، امریکا کشور بزرگیست، و پسر من وقتی درس های مکتب خود را در افغانستان به پایان رساند آرزو دارم در یک پوهنتون خوب تحصیل کند، و جورجتاون جای
خوبیست.
امانپور: دختر تان چطور؟
رئیس جمهور کرزی: او هم مایل است، اکنون نه نیم ماه شده است و بزرگ خواهد شد،
امانپور:
دختران افغانستان چطور، آیا اطمینان دارید که آنها مصون و در امنیت خواهند
زیست؟
رئیس جمهور کرزی: بلی، حتما
امانپور:
و بالاخره پلان اینست که تعداد نیروها کاهش یابد و توجه برای آموزش و تقویت نیروهای افغان متمرکز شود، با طالبان مصالحه شود تا آنها از جنگ و خشونت دست بردارند، اما اگر این کار نشود، پلان بعدی شما چیست؟
رئیس جمهور کرزی:
خوب، این پلان باید نتیجه دهد، شاید همه چیز بر وفق مراد نباشد، اما موثر خواهد بود و افغانستان روز های صلح آمیز را بازخواهد یافت و افغانستان باید طالبانی را که فرزندان این خاک هستند دوباره به خاک شان برگرداند. به تاریخ خود امریکا ببینین، روز های دشواری را گذشتانده است، جنگ داخلی، فراز و فرود های پس از آن، جنگ های که این کشور تجربه کرده است، این پلان به نظرم موثر خواهد بود، اگر کارا نبود، فکر نمی کنم بتوانیم پلان دوم یا بعدی داشته باشیم، فکر میکنم میتوانیم روی همین پلان کار کنیم و تغییراتی را بیاوریم و ادامه دهیم، شاید تغییراتی در امتداد راه پیدا شود.
امانپور: جناب رئیس جمهور! بسیار تشکر از اینکه وقت خود را در خدمت ما گذاشتید،
رئیس جمهور کرزی: من هم خوش هستم، از شما هم تشکر
متن کامل این مصاحبه به شرح ذیل می باشد:
رئیس جمهور افغانستان، بسیار تشکر از اینکه وقت خود را در خدمت ما گذاشتید، جناب رئیس جمهور! شما همواره در مورد موفقیت ها و دست آورد های تان در افغانستان با صراحت لهجه سخن گفته اید، آیا واقعاً شما اینقدر خوش بین هستید؟
رئیس جمهور کرزی: از لحاظ تغییر اجتماعی و انکشاف معارف و تعلیم، بلی. اما، از دید امنیت که شما نیز شاید متوجه شده باشید، من آنقدر مشخص صحبت نکرده ام و در این عرصه ما
مشکلاتی داشته ایم.
امانپور: چه چیزی شما را بیشتر نگران می سازد؟
رئیس جمهور کرزی: خوب، همانگونه که شاید قبلاً از من شنیده باشید، جنگ با تروریزم در افغانستان نیست و در قریه های افغانستان وجود ندارد. به پناه گاهای تروریزم توجه نشد و
بنابرین پیامد ها و رنج و درد آن دامن افغانستان، امریکا و نیروهای بین المللی را گرفت.
امانپور: شما در مورد دست آورد ها و موفقیت های تان پس از آنکه امریکا طالبان را بیرون
راند و القاعده را شکست داد، همواره صحبت کرده اید و این موفقیت ها شامل عرصه های معارف، اقتصاد، زراعت و تقویت نیروهای پولیس و اردوی افغانستان میگردد، اما با این همه، از مردم افغانستان می شنوم که از خروج نیروهای امریکائی و یا باقی ماندن تعداد اندک این نیروها در ۲۰۱۴ ترس و هراس دارند. آیا شما این ترس را درک میکنید و شما نیز از این ناحیه هراس دارید؟
رئیس جمهور کرزی: من این ذهنیت را کاملاً درک میکنم، اما خودم از این ناحیه نگران نیستم. من بخاطری ترس ندارم که امنیت افغانستان را خود افغانها تامین خواهند کرد. ما نمی توانیم برای همیشه و به گونه دامدار به جامعه جهانی وابسته بمانیم و یا بار شانه جامعه جهانی باشیم. ما باید امنیت خود مانرا خود تامین کنیم و باید معیشت و زندگی خود را فراهم کنیم، من مطمین هستم که میتوانیم این کار را کنیم و مردم افغانستان میخواهند به این هدف شان برسند.
امانپور: شما درست می فرمائید، مردم افغانستان واقعاً خواستار این هستند، اما با یک
تعداد زیادی از مردم که من صحبت کرده ام، چه افغان و یا گزارشگران که در صحنه حضور دارند و یا سازمان های بین المللی که در این مورد مطالعات انجام میدهند، میگویند که نیروهای افغان با وجود انگیزه ء که دارند آماده گرفتن این مسئولیت نیستند، و نمی توانند از نقطهء که ناتو و امریکا ترک میکنند، آنها ادامه دهند.
رئیس جمهور کرزی: تا جائیکه به جنگ با تروریزم در متن محیط افغانستان رابطه دارد، ما آماده
هستیم. تا جائیکه اوضاع به تهدید گسترده و پیچیده مربوط میشود، کار ما نیست، ایالات متحده و باقی جامعه جهانی که دخالت شان ضروری است، در آنجا حضور دارند و دخیل اند. اما، تا جائیکه طالبان به عنوان افغان ها در جنگ مسلحانه علیه کشور خود شان و حکوت شان درگیر هستند، این وظیفه ماست تا به آن رسیدگی کنیم و ما توان آنرا داریم.
امانپور: شما رئیس جمهور هستید، خیلی مطمئن به نظر میرسید، میدانم که در مورد حاکمیت
کشور تان خیلی نگران هستید،
رئیس جمهور کرزی: این واقعاً نگرانی شدید ما هم است، اما وقتی میگویم که می توانیم این کار را کنیم، یعنی میتوانیم، یعنی من نمی خواهم چیزی بگویم که قلبم با آن موافق
نباشد، نه، ما واقعاً اکنون توان آنرا پیدا کرده ایم، امروز دولت ما پابرجا است و آن روز ها دیگر گذشته است، اما اینکه آیا ما از لحاظ مالی میتوانیم پایدار بانیم یک سوال است، اگر چه در این مورد جامعه جهانی، ایالات متحده وعده ها و تعهداتی را به ما داده اند که اگر عملی شوند، میتوانیم به این مشکل هم رسیدگی شود.
امانپور: نه تنها از لحاظ مالی، بلکه از دید وسایل و تجهیزات نظامی هم، شما خود تان و
مردم تان گفته اید که یکی از دلایل این سفر تان به امریکا اینست که در مورد تجهیز وسایل ضروری برای تقویت نیروهای تان صحبت کنید، اردوی خود شما ادعا میکنند که چگونه میتوانند بدون حمایه نزدیک هوائی در برابر شورشگری مبارزه کنند و میگویند که اگر امریکا برود، هیچ طیاره ای نداریم، فهرست تجهیزاتی را که شما خواهان آن هستید چه است؟
رئیس جمهور کرزی: من با حمایه نزدیک هوائی در خاک خود ما علیه کسی که بالاخره باز هم افغان است موافق نیستم، سالهاست که این موقف من بوده است، من مخالف بمباردمان هستم و مخالف استفاده نیروی هوائی در داخل خاک افغانستان هستم و همین دلیل است که از نیروهای امریکائی خواسته ام از قریه های افغانستان بیرون شوند و امروز به این
هدف رسیدیم.
امانپور: پس این یک موفقیت است برای شما؟
رئیس جمهور کرزی:
بلی، موفقیت خوبی برای همه ماست
امانپور: آیا با خود کدام فهرست از نیازمندی های تان را به وزارت دفاع امریکا آورده اید؟ از امریکا برای تجهیز اردوی تان چه میخواهید؟
رئیس جمهور کرزی: این فهرست از قبل به ایالات متحده تحویل داده شده است، و در آن خواسته شده است که: ما را آموزش دهید، نیروهای ما را تعلیم دهید، آنها را درست تجهیز کنید، تجهیز درست از دید و امریکا فرق میکند، وقتی ما خواستار آموزش و تجهیز می شویم، هدف ما اینست که ما به نیروی هوائی دست یابیم، به قدرت و قابلیت هوائی نیاز داریم، ما نیازمند نیروهای مجهز میکانیزه هستیم، ما به زرهدار نیاز داریم، به تانک و وسایط و از قبیل آن ضرورت داریم. امریکا میگوید که در این مرحله نمی تواند بعضی از این تجهیزات پیشرفته را فراهم کند،
امانپور: به عبارت دیگر، نمی خواهند این تجهیزات را برای شما فراهم کنند
رئیس جمهور کرزی: اینکه چگونه این وسایل فراهم میشود، حرف این است که باید در مورد منابع در دست داشته و مصرف این منابع تصمیم گرفت، اگر شما نتوانید این تجهیزات را در دسترس ما بگذارید و وقتی افغانستان این توان را خودش پیدا نماید، از منابع پولی خودش
و بر مبنی تصمیم خودش، پس نمی شود که در مقابل شما که بگوئید " شما نمی توانید
این تجهیزات را از منابع خود تان خریداری کنید چون شما کمک مالی میکنید" از مسائلی اند که نزدیک است، به تفاهم برسیم.
امانپور: آیا وزارت دفاع امریکا، وزیر دفاع به شما چیزی وعده کرده اند؟ وعده تجهیزاتی
را که میخواهید کرده اند؟
رئیس جمهور کرزی: بعضی از این تجهیزات را در سال ۲۰۱۳ دریافت خواهیم کرد، مانند طیارات سی ۱۳۰
امانپور: این ها طیارات ترانسپورتی هستند، ضروری اند، اما...
رئیس جمهور کرزی: بسیار ضروری
امانپور: جنگنده های نظامی چطور؟
رئیس جمهور کرزی: به ما هلیکوپتر می دهند، هزاران واسطه زرهدار دریافت خواهیم کرد، تمامی وسایل نظامی را که نیاز داریم بدست خواهیم آورد، شاید بعضی از تجهیزاتی را که
میخواهیم و در گذشته ما در کشور خود داشتیم بدست نیاوریم، چون ما زمانی اردوی
بسیار نیرومند داشتیم، شاید بعضی از این تجهیزات و اسلحه را بالاخره خود ما
خریداری کنیم،
امانپور: آیا فکر نمی کنید که این کار همسایه های شما را خشمگین بسازد، پاکستان، ایران،
آیا این وسایل را در برابر همسایه های تان نیاز دارید؟
رئیس جمهور کرزی: هدف ما برای داشتن یک اردوی نیرومند و مجهز به معنای ایجاد ترس یا منبع تهدید به همسایه های ما نیست، نه. همانند سایر کشور ها، افغانستان هم نیاز به وسایلی دارد که بتواند از دولت خود حفاظت و دفاع کند.
امانپور: آیا فکر میکنید بعد از سال ۲۰۱۴ دیگر نیروی امریکائی در افغانستان باقی نمانند؟
رئیس جمهور کرزی: نه، دیدگاه من این نیست،
امانپور: پس چه تعداد فکر میکنید باقی خواهند ماند؟
رئیس جمهور کرزی: یک بخش عظیمی از نیروهای امریکائی و دیگر نیروها از افغانستان خارج خواهند شد، اما با امریکا ما یک قرارداد بنام موافقتنامه ستراتیژیک انجام داده ایم و طبق
این توافقنامه، یک موافقتامه دوجانبه امنیتی را نیز زیر کار داریم، ایالات متحده از تسهیلات افغانستان استفاده خواهند کرد، و برای استفاده درست از این تسهیلات و به هدف مبارزه با القاعده و اموزش و تجهیز نیروهای امنیتی افغان، امریکا نیاز دارد که یک تعداد محدود از سربازان خود را در افغانستان نگهدارد.
امانپور: تعریف شما از تعداد محدود چه است؟
رئیس جمهور کرزی: این مربوط ما نمی شود، این کار ایالات متحده است که در مورد تعداد عساکری که میخواهند در افغانستان نگهدارند تصمیم بگیرد که چه نوع تجهیزات و وسایل را
نیروهای شان در افغانستان با خود خواهند داشت، اما برای افغانستان همین موافقتنامه دوجانبه امنیتی میتواند چارچوبی باشد برای امنیت و ثبات کلی در افغانستان و منطقه،
امانپور: میخواهم یک جمله را از لورد رابرتسن، سرمنشی عمومی پیشین ناتو که شما هم خیلی خوب او را می شناسید نقل قول کنم، او میگوید که انتقال امور به رهبری افغانستان و این خروج سریع نیروهای امریکائی و بیرون شدن نیروهای امریکائی از قریه های افغانستان یک سرپوش آرام برای خروج است و نه برای تامین آینده افغانستان، آیا با او موافق هستید؟
رئیس جمهور کرزی: نه اینطور نیست، در واقع ما خود از امریکا خواستیم تا حضور خود را در
افغانستان کاهش دهد،
امانپور:
کاهش و خروج دو عبارت متفاوت هستند!
رئیس جمهور کرزی:
در واقع اول کاهش میدهید، بعد خارج میشوید و این خواست ما بوده است، خانم کریستیان! حتماً شنیده اید که سالهاست میگویم جنگ علیه تروریزم در قریه های افغانستان موفق نخواهد شد، به این معنی که ما حضور نیروهای خارجی را در قریه های خود نمی خواهیم، این حضور در حالاتی باعث ناراحتی و آسیب به مردم میشود، نه برای ما و نه هم برای متحدین ما موثر است، ما خواهان روابط هستیم، این رابطه به معنی حضور نیرو نیست، بلکه به معنی فراهم آوری کمک غیر از راه های حضور فزیکی نیرو است و میتواند خیلی موثر باشد.
امانپور:
اما این ادعا متفاوت است از چیزیکه پیشتر اشاره کردید، بلی شما همواره گفته اید که نیروهای خارجی باید از قریه های افغانستان خارج شوند و اینکه خواستار احترام و حفاظت جان افراد ملکی شده اید، اما بینین، شما توقع داشتین، جهان توقع داشت که حدود ۲۰ هزار نیرو بعد از ۲۰۱۴ باقی بمانند تا چیز های را که شما میخواهید انجام دهند، مانند حمله بر القاعده و جلوگیری از برگشت آنها، آموزش و تقویت و کمک اردوی شما، اما آنها دیگر به این مسائل توجه نمی کنند، شاید اکنون توجه شانرا به دو هزار معطوف بدارند، نمی دانم، اما این رقم واقعاً کم است، پس فکر میکنم سوال اینست که آیا متوجه شده اید که رئیس جمهور اوباما و کاخ سفید که این جنگ را جنگ ضرورت میخواندند اکنون این نیاز را کاهش داده و به این باور
شده اند که میگن " خوب است دیگه افغانها میتوانند" و دیگر در مورد تمامی چیز های که در گذشته وعده کرده بودند حرف نمی زنند، دیموکراسی، ملت سازی، شکست طالبان، این همه دیگر رفت و خلاص شد.
رئیس جمهور کرزی:
دیموکراسی بنا گذاشته شد، تا یک و نیم سال دیگر انتخابات را برگزار خواهیم کرد. افغانستان رئیس جمهور جدید خواهد داشت و صاحب حکومت جدید خواهد شد و من به عنوان یک مامور ملکی بازنشسته خوش زندگی خواهم کرد. افغانستان به سفرش ادامه خواهد داد، پیشرفت خواهد کرد و به ثبات بیشتر دست خواهد یافت، منطقه و همسایه های ما اینرا میدانند، ببینین فقط چند روز قبل متاسفانه حدود ۱۲۰ نفر در پاکستان کشته شدند، این رنج بزرگیست که پاکستان متقبل میشود، مطمین هستم که
دستگاه و تصمیم گیرنده ها در پاکستان اکنون به این باور رسیده اند که افراطیت خود شانرا شدیداً متاثر می سازد و ما میخواهیم در مبارزه بر ضد این پدیده بخاطر تامین ثبات برای خود و آنها با ایشان کمک کنیم، اکنون زمان تغییر کرده است، فکر میکنم تا جائیکه به امریکا مربوط میشود، هدف اصلی بر آورده شده است. اکنون آنها باید تعریف کنند که این هدف اصلی چه بوده است و تا جائیکه مربوط ما میشود، فکر میکنم این ده سال جنگ یکجا با ۲۰ سال گذشته که این کشور در جنگ بوده است، دیگر برای مردم افغانستان قابل تحمل نیست، پس باید این جنگ را خاتمه داد و اجازه دهید افغانها مشکل خاک شانرا خود شان حل کنند.
امانپور: بخشی از راه حل شما و امریکا برای ختم جنگ همانا داخل ساختن طالبان در پروسه
صلح است، چون تصمیم ندارید طالبان را از راه نظامی شکست دهید. شما در مورد
دفتر دوحه برای طالبان صحبت کرده اید، این مسئله خیلی وقت است که شنیده میشود
و اساساً هیچ پیشرفتی در این زمینه صورت نگرفته است،
رئیس جمهور کرزی: درست می گوید، با توجه به موضوع دوحه چیزی نشده است، اما کنفرانسی که از جانب پوهنتون دوشیشه در کیوتوی جاپان برگزار شد، در آن نماینده های طالبان حضور داشتند و با ما صحبت کردند و در همین اواخر در شانتی فرانسه هم نشستی برگزار گردید.
امانپور: اما این نشست ها واقعاً نمی توانند راه را برای صلح باز کنند
رئیس جمهور کرزی: اما در حاشیه، صحبت های زیادی صورت گرفته است، ما با طالبان در افغانستان و در دیگر کشور ها تماس های داشتیم، اما موضوع دوحه در تلاش های صلح محوری تر است و امروز ما با حکومت امریکا توافق کردیم که موضوع دوحه را با هدف واحد دنبال خواهیم کرد و از یک روش واحد برای تلاش صلح استفاده خواهیم کرد و آرزو دارم
حکومت قطر نیز در این مورد با ما همکاری کند.
امانپور: یک سوال دیگر، طالبان امروز بیشتر از هر زمانی دیگر پس از ۲۰۰۲ نیرومند تر هستند، اکنون طالبان در ساحاتی که از سوی نیروهای امریکائی و ناتو در هلمند و سایر نقاط پاکسازی شده بود دوباره حضور یافتند و هیچ تمایلی برای صلح نشان نداده اند، اگر طالبان با حضور یکصد هزار نیروی ناتو حاضر به مذاکره نشدند، اکنون که هیچ نیرو و یا شاید دو یا سه هزار نیرو باقی بماند، چگونه به مذاکره حاضر خواهند شد؟
رئیس جمهور کرزی: اگر حقیقت بگوئیم، از ساحاتی که نیروهای ناتو و آیساف بیرون شده اند، ثبات بیشتر شده و صلح آمیز تر شده اند.
امانپور: من شنیدم که طالبان دوباره به این مناطق روی آورده اند،
رئیس جمهور کرزی: نه، اصلاً اینطور نیست، طالبان همواره به ما پیام میرسانند که میخواهند با ما در مورد صلح مذاکره کنند. آنها نیز مردم هستند و خانواده دارند، آنها نیز همانند سایر افغانها در رنج بسر می برند. تا چه زمان دیگر آنها در پاکستان پنهان باشند، تا چه زمان دیگر یک زندگی مخفی و زیر پوشش را سپری کنند!
امانپور:
پس چگونه میتوانید با چنین کسانی ساخت که هدف شان ایجاد خلافت اسلامی است،
یعنی زنان اجازه مکتب رفتن را نداشته باشند، در محضر عام حضور نداشته باشند، برای بچه ها محدودیت ها وضع کنند، مردم افغانستان از این اینها اگر به قدرت بازگردانده شوند چه توقع خواهند داشت؟ و اگر خدای ناخواسته اینها به حکومت راه پیدا کنند، زنان افغان چه توقعی می توانند داشته باشند؟
رئیس جمهور کرزی: اگر این سوال را سه سال قبل از من می پرسیدی، شاید نمی توانستم به اطمینان تمام برای تان جواب مثبت بدهم، امروز، با پیشرفت و ترقی که افغانستان تجربه کرده است و با دست آورد های مهمی که برای بهبود وضعیت لازمی می باشد، فکر میکنم وضعیت را بهتر ساخته ایم، شاید در میان آنها باشند کسانی که هنوز تاریک ترین ذهنیت را دارند، اما این تعداد کم است. ولی، اکثریت آنها میتوانند در یک افغانستان بهتر در متن فرهنگ، دین و سنت های افغانی مدغم شوند.
امانپور: اما دین و سنت شما قتل و کشتن زنان را روا نداشته است، مگر متاسفانه همین
اکنون جریان دارد، زنان به قتل میرسند و در میان آنها مسئولین هم هستند.
رئیس جمهور کرزی: بلی،
امانپور: و دین شما تیزاب پاشی بر چهره دختران را نیز اجازه نمی دهد،
رئیس جمهور کرزی: بلی،
امانپور: دین شما آتش زدن مکاتب را روا نداشته است،
رئیس جمهور کرزی: بلی، این همه جنایت است
امانپور: پس پاسخ شما چیست، آیا باور دارید که طالبانی که برمیگردند، اجازه دهند مکاتب
باز بمانند؟
رئیس جمهور کرزی: ما این اجازه را نخواهیم داد، سوال این نیست که آیا آنها اجازه دهند که مکاتب باز باشند، ولی برعکس نه تنها مکاتب باز خواهند بود، بلکه آنهائیکه تلاش کنند مانع فعالیت مکاتب شوند متوقف خواهند شد و جلو آنها گرفته خواهد شد. پس ما آنها را متوقف خواهیم ساخت، نه اینکه آنها ما را باز دارند.
امانپور: یک سوال در مورد همکاری با امریکا می پرسم، در مورد مصونیت حقوقی صحبت های شده است، اگر امریکا و افغانستان در مورد مشروعیت حضور نیروها به توافق برسند، آیا
آماده هستید برای نیروهای امریکائی مصئونیت حقوقی بدهید؟ رئیس جمهور اوباما در
نشست خبری با شما بسیار واضح گفت که اگر مصئونیت حقوقی داده نشود، هیچ نیروی
امریکائی باقی نخواهد ماند.
رئیس جمهور کرزی: بلی، با جزئیات امروز در مورد آن صحبت کردیم، در سایر مناسبت ها نیز در این مورد حرف های داشته ایم، حاکمیت ملی افغانستان که شما قبلاً به آن اشاره کردید
برای ما غیر قابل معامله است، ممکن نیست که افغانستان حاکمیت ملی خود را به
معامله بگیرد. به همین دلیل است که گاه گاهی با حکومت امریکا در مسائل مانند تلفات ملکی، موضوع حاکمیت ملی یا مداخلات و یا عدم احترام کامل به حاکمیت شدیداً در جنجال بودیم. در مطابقت با حاکمیت ملی و قوانین افغانستان و با توجه به چتر گسترده امنیتی که حضور امریکا و دیگر متحدین در افغانستان فراهم خواهد ساخت، میتوانم به مردم افغانستان مراجعه کنم و برای شان بگویم که اگر ما میخواهیم که امریکا برای تامین امنیت و ثبات وسیع تر در افغانستان حضور داشته باشد، پس این کشور در مقابل نیز چیزهای میخواهد و مصئونیت حقوقی از این جمله است. بنابرین، من در مورد آن با مردم صحبت خواهم کرد و با تقریباً اطمینان کافی میتوانم بگویم که مردم موافقه خواهند کرد.
امانپور: پس باور دارید که اگر متیقن شدید که حاکمیت ملی افغانستان رعایت میشود، این
مصونیت را خواهید داد؟
رئیس جمهور کرزی: اگر این یقین و اطمینان را بیابم و راضی باشم و اگر مردم افغانستان راضی بودند، حتما در مورد مصونیت تصمیم میگیرند.
امانپور: آیا خوشبین هستند که این کار میشود؟
رئیس جمهور کرزی: بلی، خوش بین هستم
امانپور: اطمینان ندارید؟
رئیس جمهور کرزی: این اطمینان را مردم افغانستان باید بدهند
امانپور: اما شما رئیس جمهور هستید، میتوانید برای شان بگوئید که به شما چه بگویند
رئیس جمهور کرزی: خانم کریستیان! شما میدانید که افغانستان کشوریست که مردم آن شیوه های تصمیم گیری مخصوص خود را دارند، و لویه جرگه یکی از چنین شیوه ها است و این تصمیم مربوط این مجمع بزرگ مردمی میشود،
امانپور: پس فکر میکنید میتوانید لویه جرگه را قانع بسازید این کار را کند؟
رئیس جمهور کرزی: من با ایشان در این مورد صحبت میکنم، تلاش میکنم آنها را قناعت دهم و مطمئن هستم که درک خواهند کرد.
امانپور: بیننده های عزیز! اکنون نگاهی می اندازیم به ابعاد مربوط به خود رئیس جمهور و
اینکه در ابتدا ایشان را همه دوست داشتند و بعداً تعدادی هم به چشم حقارت به وی نگاه کردند،
امانپور: جناب رئیس جمهور! شما خیلی خسته به نظر میرسید و طوری معلوم میشود که گویا این ۱۲ سال بر شخص شما خیلی تاثیر جدی گذاشته است
رئیس جمهور کرزی: بلی
امانپور:
لطفا قصه کنید
رئیس جمهور کرزی:
خوب، وقتی شما در وسط این همه باشید، آنقدر احساس نمی کنید، مانند اینکه در آب
هستید و موج نیرومندی شما را جلو می برد و شما مجبور در این میانه به آب بازی
ادامه دهید، بنابرین تاثیر آن در همان لحظه زیاد احساس نمی شود، اما در مجموع
" بلی" خسته شده ام، مرا خسته ساخته است. این دوره در تاریخ ما برجسته بوده و
یک بخش بزرگ آن مربوط من میشود، پس شما درست فرمودید.
امانپور:
وقت آن رسیده است که با این همه خدا حافظی کرد، بلی؟
رئیس جمهور کرزی: بلی، دقیقاً وقت آن رسیده است که باید رفت. فکر میکنم که بدن این کشور به خون تازه نیاز دارد و دیموکراسی باید ادامه یابد. فرض کنید که اگر من بازهم بنابر
آرزوی انسانی یا ضعف انسان یا هر به هر دلیل دیگری بخواهم به کارم ادامه دهم،
افغانستان و دیموکراسی در این کشور به بن بست مواجه خواهد شد، این کاری درست
نیست، ما باید اجازه دهیم که قانون اساسی راه خود را بپیماید.
امانپور: و آیا آماده هستید که یک شخص توانمند دیگر جای شما را بگیرد و انتخاب شود و یا
فکر میکنید که کسی را خود شما در نظر دارید؟ مردم هراس دارند که شاید چنین باشد، اکنون که شما موافقه کردید که دیگر نامزد نمی شوید و بر مبنی قانون اساسی عمل میکنید، اما آیا شما کسی را انتخاب خواهید کرد و از برنده شدن او خود را مطمئن خواهید ساخت؟
رئیس جمهور کرزی: خوب، حتی اگر من شخصی را انتخاب هم کنم، این مربوط مردم است که برای وی رای بدهند.
امانپور: اما، مردم می ترسند که از سیستم به نفع فردی استفاده نشود
رئیس جمهور کرزی: نه، نه، این چنین نیست، ببینین در ۲۰۰۹ سرو صدا های زیادی از تقلب در انتخابات شنیده شد،
امانپور: فکر نمی کنید که مهم است این بار روند آلوده نشود؟
رئیس جمهور کرزی: افغانها این کار را نکردند، تصمیم بر آلوده شدن این روند در واشنگتن اتخاذ
شد، در لندن گرفته شد و در پاریس طرح شد ، تصمیم بر آلوده شدن این روند مخصوصاً در این سه کشور اتخاذ شد، بخاطریکه میخواستند مرا به حیث رئیس جمهور ضعیف بسازند چون من در برابر بعضی از سیاست های آنها که موافق نبودیم ایستادگی میکردم.
و آنها میخواستند مرا ضعیف کنند و به این ترتیب بتوانند مرا مجبور به پذیرفتن سیاست های کنند که آنها میخواستند درافغانستان تطبیق شود. این کار نشد و من با رهبران این سه کشور در مورد انتخابات ۲۰۰۹ صحبت کردم و از آنها خواستم تا این عمل را تکرار نکنند و همه ایشان وعده کرده اند که این کار را نخواهند کرد.
بنابرین، بلی،دیگر نباید در انتخابات افغانستان مداخلات بیرونی صورت گیرد، و باید آزاد، منصفانه و توسط خود افغانها برگزار گردد. برایم مهم است که من در آخر سال ۲۰۱۴ یا شروع سال ۲۰۱۵ به عنوان رئیس جمهور اسبق افغانستان چه را بجا خواهم گذاشت؟
انتخاباتی که مردم افغانستان بگویند سالم و درست برگزار شد و در مورد من آیا بخوبی یاد کنند و یا اینکه پر از شکایات و اتهامات باشد؟ شما بگوئید چه چیزی را میخواهم به میراث بگذارم، آیا من میخواهم که متهم شوم که انتخابات غیرشفاف را برگزار کردم، خوبی من در یک انتخابات خوب نهفته است و در یک رئیس جمهور منتخب که با آرای آزاد مردم روی کار آید
امانپور:
اینکه پس از خود چه میگذارید خیلی مهم است،
رئیس جمهور کرزی: بلی خیلی مهم،
امانپور: میخواهم کمی به گذشته بریم، اگر بیاد داشته باشید من اولین مصاحبه را بعد از
۱۱ سپتمبر با شما انجام دادم، در کندهار روی زمین نشستیم، چراغ گازی در کنار ما بود، شما جوانتر بودید و من هم جوان بودم، شما در آن زمان خیلی محبوب بودید و نهایت خوش بین. بعداً به امریکا آمدید، و چشمان همه به دیدار شما منتظر بود و کانگرس امریکا جلسه مشترکی را برای شنیدن خطابیه شما دایر کردند و همه به پای صحبت شما نشستند. تام فورد، یکی از طراحهان مشهور لباس و فیشن درجهان شما را شیک ترین و خوش لباس ترین مرد دنیا لقب دادند. اما، حالا دیموکرات ها و جمهوری خواهان از افغانستان متنفر شدند، دیگر نمی خواهند به افغانستان پول دهند، مردم امریکا خسته شده اند. آیا شما این همه را درک میکنید؟
رئیس جمهور کرزی:
بلی
امانپور: آیا امریکا را از دست داده اید؟
رئیس جمهور کرزی: ما امریکا را از دست ندادیم، و امریکا ما را نیز از دست نداده است، روابط میان ما جدی بود، این رابطه طوری که میدانید معروض به مشکلات بود. من رئیس جمهور
افغانستان بودم، وظیفه من حفاظت از مردم افغانستان در برابر تروریزم و جنگ
علیه تروریزم بود و در جائیکه این جنگ مردم ما را متاثر ساخته بود. میدانم که برای مخاطبین ما در امریکا شاید مشکل بود این را درک کنند. احساس و برداشت این بود که امریکا در افغانستان برای کمک به مردم افغانستان آمده و رئیس جمهور افغانستان از این کمک ها ممنون نیست. اما، من ممنون هستم، مردم افغانستان از این کمک ها که برای بهبود زندگی شان صورت گرفته است، ممنون هستند. اما اگر امریکا یا دیگر کشور ها بخاطر یک طالب قریه های مردم افغانستان را بمبارد کنند، من مجبور هستم بخاطر مردم خود ایستادگی کنم و مانع آن شوم و من این کار را کردم و آرزو دارم این را درک کنند، اما این کار به معنی این نیست که ما با کسی دوستی نمی خواهیم و یا ممنون نیستیم، در جائیکه باید ممنون باشیم، هستیم و در جائیکه ما می بینیم اشتباه میکنند، خواستار رفع آن هستیم
امانپور: روابط شما با رئیس جمهور بوش خیلی گرم بود، در مورد آن قصه کنید!
رئیس جمهور کرزی: خوب، در شروع چنین بود، اما مشکلات در روابط ما و امریکا در سال ۲۰۰۷ شروع شد، من هیچ گاهی رابطه مشکل با افراد نداشته ام، نه فقط روی مسائل بود، مشکلات در روابط مان در جریان ریاست جمهوری آقای بوش در سال ۲۰۰۷ زمانی به وجود آمد که یک قریه در ولایت هرات بمبارد شد و بیش از صد نفر زنان و کودکان در آن کشته
شدند، همان زمان بود که من شکایت ام را به امریکائی ها رساندم که این کار درست نیست، نمی توانید بخاطر یک طالب ناشناس تمام قریه را بمبارد کنید، پس مشکلات در روابط از همینجا شروع شد، اما من روابط خوب با رئیس جمهور بوش داشتم، روابط خوب با رئیس جمهور اوباما دارم و یک رابطه کاری، صاقانه، گرم و مانند یک رابطه داد و ستد است.
امانپور: من در همین روز ها با جنرال مکرستال نیز مصاحبه ای انجام دادم، ایشان در مورد
درد و رنج مردم افغانستان چیز های زیادی گفتند و اینکه چگونه تلاش میکرد تا به
جان مردم ملکی آسیب نرسد و در مورد شما خیلی به خوبی یاد کردند. در مورد رابطه
شان با شما خاطره های داشتند مانند اینکه یک روزی در هلیکوپتر با شما یکجا
پرواز داشت و در کتاب خود هم نوشته است که شما هر دو نشسته بودید و باران هم
خیلی تیز می بارید، در هوائی بارانی و پر باد شما سفر کردید، و اینکه چگونه یک
رئیس جمهور در جهان حاضر میشود با چنین وضعیت روبرو شود و میگوید شما دستمال
خود را به او دادید،
رئیس جمهور کرزی:
اگر هدفش همان پرواز پر باد به شمال افغانستان بوده باشد، بلی به یاد دارم
امانپور: و اینکه شما دستمال دست تان را به وی دادید، و این نماینگر اعتماد بود،
رئیس جمهور کرزی:
ایشان یک افسر خوب نظامی است و شخصیت خوبی دارد، به زندگی مردم افغانستان احترام داشت و با ما صادق و راستگو بود، واقعاً زیاد تلاش میکرد تا جان افراد ملکی را حفاظت کند. من به او احترام داشتم، مخصوصاً یک شب برایم تیلفون کرد و گفت " جناب رئیس جمهور! من به شما وعده کردم که دیگر به افراد ملکی آسیب نخواهد رسید، اما متاسفانه یک فرد ملکی چند ساعت قبل تلف شد و من اقرار میکنم که اشتباه از ما بوده است"
من گفتم خوب، پس در این صورت من به مردم میگویم که این اشتباه شما بود و شما
را خواهند بخشید و دقیقا چنین هم شد.
امانپور:
در سخنرانی تان در پوهنتون جورجتاون، از آنها بخاطر درجه افتخاری که برای شما قبلاً داده بودند تشکر کردید و گفتید که این درجه افتخار در دیوار صالون خانه تان آویزان است و پسر تانرا گفته اید که به آن ببیند؟
رئیس جمهور کرزی: بلی ،که درس بخواند و آرزو دارم او یک روزی در پوهنتون جورجتاون تحصیل کند،
امانپور:
پس شما میخواهید که خانواده خود تان روابط مهمی با ایالات متحده داشته باشند؟
رئیس جمهور کرزی: چرا نه، امریکا کشور بزرگیست، و پسر من وقتی درس های مکتب خود را در افغانستان به پایان رساند آرزو دارم در یک پوهنتون خوب تحصیل کند، و جورجتاون جای
خوبیست.
امانپور: دختر تان چطور؟
رئیس جمهور کرزی: او هم مایل است، اکنون نه نیم ماه شده است و بزرگ خواهد شد،
امانپور:
دختران افغانستان چطور، آیا اطمینان دارید که آنها مصون و در امنیت خواهند
زیست؟
رئیس جمهور کرزی: بلی، حتما
امانپور:
و بالاخره پلان اینست که تعداد نیروها کاهش یابد و توجه برای آموزش و تقویت نیروهای افغان متمرکز شود، با طالبان مصالحه شود تا آنها از جنگ و خشونت دست بردارند، اما اگر این کار نشود، پلان بعدی شما چیست؟
رئیس جمهور کرزی:
خوب، این پلان باید نتیجه دهد، شاید همه چیز بر وفق مراد نباشد، اما موثر خواهد بود و افغانستان روز های صلح آمیز را بازخواهد یافت و افغانستان باید طالبانی را که فرزندان این خاک هستند دوباره به خاک شان برگرداند. به تاریخ خود امریکا ببینین، روز های دشواری را گذشتانده است، جنگ داخلی، فراز و فرود های پس از آن، جنگ های که این کشور تجربه کرده است، این پلان به نظرم موثر خواهد بود، اگر کارا نبود، فکر نمی کنم بتوانیم پلان دوم یا بعدی داشته باشیم، فکر میکنم میتوانیم روی همین پلان کار کنیم و تغییراتی را بیاوریم و ادامه دهیم، شاید تغییراتی در امتداد راه پیدا شود.
امانپور: جناب رئیس جمهور! بسیار تشکر از اینکه وقت خود را در خدمت ما گذاشتید،
رئیس جمهور کرزی: من هم خوش هستم، از شما هم تشکر
