مأموریت حضرت زینب(س )از بی سابقه ترین و سخت ترین مأموریت ها در طول تاریخ اسلام بود

واقعه عاشورا گرچه حقیقتاً تلخ و جانسوز است، اما در درون خود تابلوی زیبایی است از آزادگی و شناخت انسان‌ها و همچنین بزرگی مقام زن، چرا که در این روز زنانی پاکدامن و شجاع در حادثه عاشورا حضور داشتند و دوشادوش مردان خویش به شکل کامل به ایفای نقش پرداختند. 

حکیمه براتیان مدرس جامعه الزهرا، با بیان اینکه از نظر امام حسين(ع)، حضور زنان براي به ثمر رسيدن نهضت عاشورا ضروري بود، اذعان نمود: از عمده ترین دلائلی که ایشان زنان و اهل بیت خویش را با خود به کربلا بردند، جلوگیری از تحریف واقعیتها و بیان اتفاقات واقعه عاشوار توسط آنان بود، چرا که آن حضرت می دانست، دشمنان علی رغم جنایاتی که در صحنه‌ی کربلا مرتکب می شوند، با ياغي نشان دادن آن حضرت و يارانش، مسيرنهضت را تغيير خواهند داد. 

وی در تکمیل مطلب فوق، تصریح نمود: امام حسین(ع) می دانست که تنها کساني که مي‏توانند از اين واقعه جلوگيري نمايند، حضور زنان در کربلا و اسارت آنان بود و به همين جهت زنان را با خودش به کربلا برد و این موجب گردید که توطئه یزیدیان با افشاگري و بيان حقايق توسط اسراي کربلا شکست بخورد و این نهضت پس گذشت چندین قرن استمرار یابد و عاشورا زنده و پایدار بماند. 

این استاد و مدرس جامعة الزهرا در گفتگو با خبرگزاری آوا به بیان ویژگی و خصوصیات زنان واقعه عاشورا پرداخت و اذعان نمود: این زنان، بانوانی شجاع و بردبار، راز دار و شکیبا، سخنور و خطابه گو بودند، چنانکه آنها توانستند در زمان اسارت خویش حوادث و وقایع کربلا را آنطور که اتفاق افتاده بود، در کوفه و شام انعکاس دهند و ضمن رسوایی یزیدیان و دستگاه امویان، پیام و رسالت امام حسین(ع) را به گوش جهانیان برسانند. 

این پژوهشگر اندیشه سیاسی، مأموریت حضرت زینب(س) را از بی سابقه ترین و سخت ترین مأموریت ها در طول تاریخ اسلام توصیف نمود و افزود: حضرت زینب بزرگترین بانوی صحرای کربلا بود که پس از واقعه عاشورا با خطابه های آتشین و مهمی که در کوفه و شام پیش سران اموی و مردم ایراد کرد، توانست با شیوه ای خاص، رسالت امام حسین(ع) را به نحو احسن به پایان برساند. 

به گفته‎ی براتیان، اگر حضرت زینب(س) در صحنه و قیام کربلا حضور نمی داشت، واقعه‎ی کربلا در همانجا خلاصه می شد و به پایان می رسد و در نهایت دشمن می توانست آنرا به نفع خویش تحریف و تغییر دهد. 

این مدرس جامعة المصطفی در ادامه این گفتگو به رشادتها و دلیری های رباب، همسر امام حسین(ع) اشاره کرد و گفت: رباب دختر امرء القیس بن عدی، همسر امام حسین (ع) و مادر سکینه و علی اصغر بودکه در کربلا حضور داشت و شهادت کودک شیرخوارش را به چشم دید و پس از وقایع عاشورا به عنوان اسیر در میان کاروان اسرا حضور داشت . 

وی با بیان اینکه این بانوی بزرگوار اسلام همواره با تحریک احساسات صحنه‏ی کربلا را زنده نگه می داشت، خاطر نشان کرد: رباب پس از بازگشت به مدینه، مدت یکسال برای سید الشهداء (ع)عزاداری کرد و مرثیه هایی در سوگ آن بزرگ مرد سرود و به یاد ظهر عاشورا، همواره زیر آفتاب داغ می نشست و هر گاه آبی را می دید، گریه می کرد. 

این فعال فرهنگی  با بیان اینکه ام وهب از دیگر زنان شجاع واقعه عاشورا بود، تصریح کرد: ام وهب زنی مسیحی بود که با معرفت مسیحی، حسینی شد و زمانی که دشمنان سر وهب را برای شکنجه مادر، به سوی آن پیرزن شجاع پرتاب کردند، این مادر صبور و ایثارگر، سر جوانش را بوسید و گفت:"سپاس خداوندی را که با شهادت تو در رکاب امام حسین (ع) مرا روسپید کرد" سپس سر وهب را به سوی دشمن پرتاب کرد و گفت: "آن سر را که برای دوست داده ایم، باز نمی ستانیم ."و ستون خیمه را برداشت و به دشمن حمله کرد و دو نفر از سپاه سیاه سعد را به هلاکت رساند . 

وی در پایان تاکید کرد که زنان جامعه اسلامی بخصوص زنان افغانستان، این بانوان فداکار را الگو و سرمشق زندگی خود قرار دهند تا با الگو پذیری از این زنان فداکار، جامعه ای سربلند و با سعادت را داشته باشیم.