حضورغرب به خاطر خود افغانستان نیست، به همین دلیل برای این کشور کاری نکرده است

 حجت الاسلام والمسلمین سیدعیسی حسینی مزاری، رئیس خبرگزاری صدای افغان(آوا) که جهت شرکت دراجلاس اتحادیه رادیو وتلویزیون های اسلامی درتهران حضورداشت، شب گذشته، به دعوت شبکه خبرایران، باخبرنگار این شبکه دراستدیوی تهران، گفتگوی زنده تلویزیونی داشت. دراین گفتگو موضوعات پیمان استراتیژیک، ناامنی و پیامد تاسیس پایگاه های نظامی امریکا درافغانستان مورد بحث بررسی قرارگرفت. مشروح گفتگو به شرح زیر است: 

شبکه خبرایران: ایالات متحده امریکا پس از سال2014 با انعقاد موافقت نامه ده ساله استراتژیک با دولت افغانستان به دنبال آن است که حضور متفاوت و پایدار دراین کشورداشته باشد. اما این موافقت نامه دارای آثاروپیامدهایی درداخل این کشور و نیز منطقه به دنبال خواهدداشت. 

سوال این است؛ یازده سال قبل ازاین، هدفی که ازسوی دولت امریکا برای تهاجم به افغانستان اعلام شد برخورد با تروریسم و پیگرد عوامل آن دراین کشور بوده است اما امروز پس ازگذشت نزدیک به دوازده سال حضورنظامیان غربی درافغانستان، روند حوادث چیز دیگری را به نمایش گذاشته است. آیا تروریسم با حضورغربی ها درافغانستان ضعیف شده یا چه اتفاقی برای فعالیت های تروریستی افتاده است؟

سیدعیسی حسینی مزاری: وضعیت تروریزم با حضور نیروهای غربی نه تنها رو به کاهش نگذاشته و نه تنها ضعیف نشده است بلکه متاسفانه هر چه روزها و ماه ها از حضور نیروهای غربی در افغانستان می گذرد ناامنی و رشد و توسعه تروریزم در افغانستان بیشتر می شود. اگر چه در روزهای اولی که غربی ها به افغانستان پا گذاشتند، صحبت شان این بود که ما در راستای تامین امنیت و مبارزه با تروریزم کار خواهیم کرد و در رابطه با ساختن افغانستان از نظر اقتصادی و سیاسی تلاش هایی را روی دست خواهیم گرفت و مسلما یکی از شعار های جدی شان برای مردم افغانستان آوردن صلح و امنیت بود و اگر چه در یک سال و اندی اول حضور نیروهای خارجی، تا حدودی شرایط افغانستان خوبتر بود و احساس می شد که امنیت در افغانستان برقرار شده، اما متاسفانه بعد از یک سال واندی از حضور نیروهای خارجی، یعنی بعد از سال 81 و اوایل 82 آهسته آهسته ناامنی در افغانستان فراگیر می شود و در گوشه و کنار کشور ناامنی هایی اتفاق می افتد، تا اینکه ما امروز شاهد این هستیم که در بسیاری از شهرهای افغانستان نا امنی وجود دارد و گروه های مسلح رو به رشد هستند و بیش از گذشته قوت گرفته اند . بنابراین برداشت مردم افغانستان این است که نیروهای خارجی نه تنها نتوانستند با تروریزم به درستی مبارزه بکنند و ریشه تروریزم را در افغانستان بخشکانند، بلکه عامل توسعه و گسترش تروریزم در افغانستان شدند. 

شبکه خبرایران: جناب آقای مزاری شما یک کارشناس و شخصیت تاثیرگذار در عرصه رسانه ای افغانستان هستید، به نظر شما رسانه ها درتامین صلح وامنیت چه نقشی ایفاکرده اند؟

سیدعیسی حسینی مزاری: البته در مجموع تلاش بسیاری از رسانه های افغانستان اینست که در جهت تامین صلح و امنیت افغانستان کار بکنند، اما هستند عده ای از رسانه ها که نه تنها باعث تامین امنیت در افغانستان نشده و اسباب ایجاد زمینه های صلح و ثبات را در کشور فراهم نمی کنند، بلکه روند کار رسانه ای ی را که دست اندرکاران برخی رسانه ها در پیش دارند، موجبات ناامنی بیشتردر کشوررا فراهم می کنند. به عنوان مثال سبک برنامه هایی که فعلا از طریق برخی رسانه های افغانستان در حال انعکاس است، دقیقا در برابر اعتقادات و فرهنگ دینی، ارزشی و حتی بومی مردم افغانستان است. این وضعیت باعث می شود که مردم ناراحت شوند، دراین حال حتی اگر خود مردم هم در برابر این رسانه ها و شرایط موجود قرار نگیرند، حداقل بستری می شوند برای سوء استفاده نیروهای مخالف دولت و همچنان برخی اخباری که از طریق رسانه های ما انعکاس پیدا می کند، زمینه های ناامنی را فراهم می سازد، که نباید انعکاس پیدا بکند که اینها هم کم وبیش باعث می شود که تشویش و نگرانی ایجادکند وحداقل اینست که احساس امنیت را ازمردم می گیرد.

شبکه خبر ایران: جناب آقای مزاری! هزینه جنگ درافغانستان چیزی نزدیک به 570 دلار می باشد، اگراین هزینه ها برای توسعه افغانستان به کارمیرفت شاید امروز ماشاهد افغانستانی آباد و آرام می بودیم، ایاادامه حضورغرب به ویژه امریکا درچارچوب پایگاه های نظامی و توافق نامه استراتیژیک تاچه اندازه می تواند واقعا به امنیت و توسعه کشورافغانستان کمک کند؟ 

سیدعیسی حسینی مزاری: همانطوری که شما گفتید اگر این پول ها مستقیما در خود افغانستان به مصرف می رسید و در اختیار دولت افغانستان قرار می گرفت و در بخش های مختلف کار می شد، مطمئنا وضعیت امروز افغانستان خیلی بهتر از حالا بود ولی از طریق پیمان استراتژیک و احیانا در آینده اگر قرار باشد پایگاه نظامی در کشور از طرف امریکا تاسیس شود، صلح و امنیت به هیچ وجه در افغانستان برقرار نخواهد شد. چون شرایط و روند کار با دو چالش عمده مواجه خواهد بود. چالش اول، چالش داخلی است که محوریت آن را خود مردم افغانستان شکل می دهد. چون از یک طرف مردم افغانستان مردمی بیگانه ستیز است و فرقی نمی کند برایش که این بیگانه چه کسی باشد، شرق باشد یا غرب باشد. شوروی باشد و یا امریکا باشد، به هر حال مردم افغانستان، نفس حضور بیگانه را در کشور خود تحمل ندارند. 

دوم اینکه مردم افغانستان از حضور بی قید و شرط عناصر و افراد و نیروهای کشوری که نه تنها از نظر اعتقاد و ارزش های دینی با آنها سنخیت ندارند بلکه بر ضد آن ها هستند، ناراحت هستند و ادامه این حضوررا در افغانستان به هیچ وجه تحمل ندارند، چه برسد به اینکه این نیروها در امورداخلی افغانستان، در سطوح مختلف کشور دخالت هم داشته باشند ، و گذشته از او، مردم افغانستان طی ده سال گذشته تا حالا مطالعه کردند و دیدند که نیروهای خارجی در کشور در هیچ بعد دیگر هم به نفع مردم افغانستان نبوده، ما وقتی یک مطالعه سر انگشتی می کنیم می بینیم که غربی هایی که در افغانستان آمده اند، از نظر فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و نظامی درهمه ابعاد نه تنها به نفع مردم افغانستان نبوده بلکه صد فی صد به ضرر مردم افغانستان بودند و در همه این بخش هایی که من برای شما یاد آوری کردم ، ضربات بسیار جدی فعالیت های غربی ها کاملا محسوس و مشهود است و وقتی مردم افغانستان می بینند که در این عرصه ها هیچ گونه سودی ندارند، طبیعی است که در دراز مدت مردم افغانستان به هیچ وجه روی خوشی به نیروهای خارجی نشان نخواهند داد و لو اینکه پیمان استراتژیک امضا بکنند و هر کار دیگری صورت بگیرد.

و عامل دوم کشورهای منطقه است. به هر حال کشورهای منطقه هم تحمل حضور پایگاه های امریکا را در افغانستان ندارند، نه روسیه، نه چین و نه هند و خوب جمهوری اسلامی ایران هم که در راس قطب مبارزه با امریکا قرار دارد و این دو عامل در نتیجه دست به دست هم می دهند و طبیعتا نا امنی و مشکلات امنیتی را در افغانستان بیشتر می کنند و قربانیان این معرکه هم مردم افغانستان خواهند بود. 

شبکه خبرایران: امریکا و کل جوامع غربی الان گرفتار معضلات اقتصادی خودشان هستند 570میلیار دالر هزینه جنگ است، می خواهم ببینم که افغانستان الان نیازمند صلح و امنیت است، امریکا و جوامع غربی اینهمه هزینه می کنند، دقیقا و راساً امریکا و جوامع غربی در افغنستان دنبال چه هستند؟

سیدعیسی حسینی مزاری: ببینید چند سال قبل منابع اطلاعاتی امریکا خودشان اعلام کردند که به زودی قدرت اقتصادی از غرب به شرق منتقل می شود و قدرت های اقتصادی هم که در شرق به هر حال روز به روز ظهور پیدا خواهند کرد، چین، روسیه، هند و ایران است . طبیعتا حضور غرب به سرکردگی امریکا در افغانستان، دقیقا به خاطر خود افغانستان نیست، چون به خاطر خود افغانستان نیست، تا هنوزهم برای خود افغانستان کاری نکرده، اینها برای آینده ها برنامه ریزی دارند که در راستای رسیدن به منافع کلان منطقه ای، حضور دراز مدت در افغانستان داشته باشند. به خصوص اولا تلاش در راستای مهار کشورهایی که در آینده ممکن است به عنوان قدرت های اقتصادی در دنیا مطرح شوند و در مرحله بعد هم نظارت براین قدرتها و کنترول آنها و درنهایت برداشتن منافع خود از این منطقه و از روند تحولات سیاسی و اقتصادی که در این منطقه ایجاد می شود و وجود پیدا می کنند، از اهداف حضورغرب درافغانستان است.

شبکه خبرایران: اراده وعزم ملت ها همیشه عامل اصلی تامین صلح و آرامش در کشورها بود و مردم افغانستان مردم سر افراز و غیور همیشه ثابت کردند که تحمل حضور بیگانه را ندارند و در مبارزه با بیگانگان همیشه زبانزد عام وخاص بودند. به نظر شما آیا مردم افغانستان توانایی ایجاد صلح و امنیت در کشورشان را ندارند و قطعا نیازمند نیروهای بیگانه هستند یا خیر؟

سیدعیسی حسینی مزاری: خوب این یک موضوع بسیار طبیعی است که مردم افغانستان در عرصه های مختلف توانمندی بسیار بالایی داشتند، مخصوصا در عرصه مدیریت کشور، اوج توانایی و توانمندی خودشان را در مدیریت 14 سال جهاد در افغانستان نشان دادند که در هر حال مردم افغانستان با آنکه دستشان خالی بود و امکانات خاصی نداشتند، در برابر بزرگترین قدرت شرق آن زمان قیام کردند و در نتیجه توانستند که زمینه های انهزام و شکست ارتش سرخ شوروی را درافغانستان فراهم بکنند و بعد از پیروزی جهاد، اینها سریع خود را جمع و جور کردند و در راستای تشکیل یک دولت جهادی دست به همکاری دادند و گروه های مختلف در کنار هم نشستند و دولت مجاهدین را درکابل تاسیس کردند. خوب یک چیز بسیار مشخص است که اگر همین دولت مجاهدین از طرف کشورهای همسایه و همچنان مجامع جهانی و به خصوص کشورهایی که امروز ادعای تامین امنیت در افغانستان دارند که تامین امنیت نمی کنند، همکاری جدی می شد قطعا امروز افغانستان یک افغانستانی مقتدر و سربلند می شد ولی متاسفانه اجانب و دست های بیرونی، مانع این انسجام و نظم در بین مردم افغانستان، می شدند تا اینها با نظم و انسجام درونی خودشان نتوانند اوضاع داخلی و کشور خودشان را مدیریت بکنند. 

اگر چه جای شکی نیست که نواقصی هم در بدنه مردم و جریان ها و شخصیت های افغانستان وجود دارد و این به هیچ وجه دلیل نمی شود که چون خارجی ها نمی گذارندبنابراین، ما توانایی مدیریت اوضاع داخلی افغانستان را نداریم. قطعاً نواقصی در داخل افغانستان در سطوح مختلف وجود دارد که البته بازهم این نواقص هم میراث دوامدار استعمار در افغانستان است که متاسفانه تا هنوز مانده ولی با آنهم اگر کشورهای خارجی بالاخره دخالت نکنند، مردم افغانستان می توانند کشورشان را مدیریت کنند.