تائید پیمان استراتژیک از سوی پارلمان، منجر به افزایش تنش میان دولت و مخالفان می شود

هفته گذشته پیمان استراتژیک میان ایالات متحده آمریکا و افغانستان در حالی به امضا رسید که عده ای این پیمان را به نفع افغانستان و عده دیگری آن را به ضرر کشور می دانند. 

همایون جریر دبیر کل کنفرانس "بین الافغانی" مالدیو از جمله افرادی است که امضای این پیمان را کاملا به ضرر افغانستان می داند و می گوید: در حال حاضر وضعیت کشور بیشتر از هر زمانی آشفته و اسفبار است و این وضعیت ناشی از سیاست های اشتباه دولت کابل است، چنانچه از بدو امضای قرارداد میان رئیس جمهور کرزی و اوباما شاهد هستیم که وضعیت امنیتی کشور در بدترین شرایط ممکن قرار گرفته و هیچ نقطه ای از افغانستان را پیدا نمی کنیم که در آنجا امنیت حاکم باشد. 

به گفته‌ی وی، امضای قرارداد راهبردی با آمریکا یکی از اشتباهات نابخشودنی و بزرگ دولت کرزی است و پیامدهای آن غیر قابل جبران است، چرا که این قرارداد مخالفین بسیاری در داخل و خارج از کشور دارد و اگرچه افرادی حمایت خود را با این قرارداد اعلام نمودند، اما این تعداد اندک، افرادی هستند که در دولت سهم دارند و سالها در اروپا زندگی نموده و ریشه های افغانیت و دینداری در آنها بسیار ضعیف است. 

همایون جریر داماد آقای حکمتیار در ادامه‌ی گفتگو با خبرگزاری آوا، ادعای دولتمردان کابل مبنی بر اینکه امضای پیمان استراتژیک در راستای منافع ملی دولت و ملت افغانستان صورت گرفته را کاملا رد کرد و گفت: آقای کرزی در بیانات اخیر خود اعلام کرده که ما این قرارداد را به منظور مصونیت مردم افغانستان امضا نمودیم، اما بداند هیچگاه مصونیت از طریق وابستگی و غلامی به دست نمی آید و دولت باید مصونیت را فقط از مجرای آزادگی و وارستگی به مردم عرضه کند. 

وی سپس از بحران جنگ به عنوان بزرگترین عامل بی ثباتی در افغانستان یاد کرد و گفت: تأیید نهائی این پیمان از سوی پارلمان از یک طرف بر افزایش تنش میان دولت کابل و مخالفین می افزاید و از طرف دیگر روابط افغانستان را با دیگر کشورهای منطقه تیره و تار می سازد. 

رئیس گروه صلح مولداوی با اشاره به مطلب فوق، تصریح کرد: بر اساس امضای این پیمان احتمال دارد نیروهای نظامی خارجی تا بعد از سال 2014 نیز در افغانستان باقی بمانند، از اینرو حضور نیروهای اشغالگر اجنبی در کشورمان بر گسترش دامنه ناامنی می افزاید و مشکلاتی نظیر ازدیاد جنگ، مشکلات اقتصادی، سیاسی و فساد اداری را گریبانگیر دولت و ملت افغانستان می کند. 

همایون جریر در بخش دیگری از صحبت هایش به افزایش مخالفت ها از سوی کشورهای منطقه با دولت کابل اشاره کرد و اظهار داشت: افغانستان از نظر سیاسی کشوری نوپاست که برای طی کردن مراحل رشد و پیشرفت باید قوانین منطقه را رعایت کند و احترام متقابل به کشورهای همسایه داشته باشد، درحالیکه روسیه، پاکستان، ایران، چین و کشورهای همسایه شمالی روی موافق با این پیمان ندارند و حضور پایدار آمریکا در افغانستان را به نفع هیچ یک از کشورهای منطقه نمی دانند. 

وی ادامه داد: حکومت داران افغانستان باید قبل از امضای قرارداد منافع کشورهای منطقه را مد نظر می گرفتند، چراکه برای آینده افغانستان، داشتن روابط حسنه با کشورهای همسایه بسیار مهم است و باید بداند که با متحد شدن با آمریکا در برابر کشورهای منطقه ایستاده و معلوم نیست که آیا آمریکا در مراحل سخت در کنار افغانستان باقی می ماندو یا سیاست های دیگری را به نفع خود در پیش می گیرد؟ 

دبیر کل کنفرانس "بین الافغانی" مالدیو سپس ارزیابی خود از روند پروسه صلح در افغانستان را چنین بیان کرد: امضای این پیمان بر حضور طولانی مدت نیروهای خارجی تا پس از سال 2014 صحه می گذارد، لذا از این مسئله درمی یابیم که دولت فعلی خواهان برقراری صلح در افغانستان نیست و اگرچه در گذشته مذاکرات جدی در راستای پروسه صلح از سوی آقای حکمتیار و حزب اسلامی با دولت فعلی صورت گرفت، اما امضای این قرارداد موجب شد تا حزب اسلامی مذاکرات خود را با دولت کابل قطع کند، بدین ترتیب این مسئله اثرات بسیار منفی بر روند پروسه صلح می گذارد.
 
جریر معتقد است که نیروهای خارجی نیز خواهان برقراری صلح در افغانستان نیستند و ادامه جنگ را به نفع خود می دانند، چنانچه با افزایش درگیری و ناامنی حضور بلند مدت خود را در منطقه توجیه می کنند. 

داماد آقای حکمتیار سپس به اظهارات عبدالرحیم وردک وزیر دفاع کشورمان که گفته "ما این قرارداد را به امضا رساندیم تا هر کدام از همسایه ها که چشم طمع به کشور ما داشته باشند، آمریکا آنها را به شدیدترین حالت سرکوب می کند"، اشاره و تأکید نمود: وزیر دفاع به زندگی زیر سایه هلی کوپترهای آمریکایی عادت نموده و حضور ده ها هزار نیروی اجنبی را در افغانستان نادیده می گیرد و آنها را دوست می داند، درحالیکه کشورهای همسایه و منطقه را به عنوان دشمنان افغانستان معرفی می کند. 

همایون جریر در پایان این گفتگو خطاب به دولتمردان کابل گفت: ما بیشتر از هر زمانی به یک افغانستان آزاد، مستقل و غیروابسته نیاز داریم و در این صورت است که می توانیم از آزادی خود دفاع کنیم و تا هنگامی نیروی ناتو در افغانستان حضور داشته باشند، آزادی، استقلال و ثبات سیاسی ما زیر سوال خواهد بود.