غربي ها ديگر همه کاره جهان نيستند

 اوبر ودرين وزير امور خارجه سابق فرانسه، اعلام کرد زماني که آمريکايي ها و اروپايي ها درباره همه چيز در جهان تصميم گيري مي کردند، سپري شده است.

به گزارش شبکه خبري فرانس بيست و چهار، در برنامه اي ويژه موضوع آشفتگي هاي ژئوپلتيک ، اوضاع سوريه،بي ثباتي در منطقه مغرب عربي و بهار عربي را با حضور اوبر ودرين وزير امور خارجه سابق فرانسه به بحث گذاشت.
 
مجري برنامه در مقدمه اين بحث به ارائه داده ها و اطلاعاتي مرتبط با بحث پرداخت و اعلام کرد: بحران سوريه در منطقه خاورميانه و قدرت گيري گروههاي شبه نظامي وابسته به القاعده در مغرب عربي به دو موضوع نگران کننده تبديل شده اند وبه نظر مي رسد کشورهاي غربي در اين خصوص خوب عمل نکرده اند. زيرا درهر دو موردبه قدرت هاي منطقه اي براي حل مشکل تکيه کردند که هيچکدام موثر واقع نشد. 

در بحران سوريه، غربي ها به اقدامات و تدابير اتحاديه عرب و در کشور مالي که اکنون کودتا در آن رخ داده است و شورشيان طوراق شمال آن را به کنترل خود در آورده اند به سازمان اقتصادي کشورهاي غرب آفريقا چشم دوختند که تاکنون نتيجه بخش نبوده است . 

اوبر ودرين در همين باره گفت ما در هر دو مورد محدوديت نفوذ خود را در اين مناطق و کشورها ديديم، تحولات اين دو کشور نشان مي دهد ما غربي ها بيشتر از حد واقعي به نفوذ خود در اين مناطق باور داشتيم. با اين توضيح که ما اروپايي ها باورمان اين بود نفوذمان در منطقه مغرب عربي، زياد است در حالي که در واقع و درعمل اين گونه نيست. همين مسئله براي آمريکا در خاورميانه صادق است.
 
رئيس سابق دستگاه سياست خارجي فرانسه در همين باره گفت غربي ها که از چندين دهه پيش تاکنون زمام امور سياسي جهان را در دست داشته اند از وضع به وجود آمده(کاهش نفوذشان) عصباني و نگران هستند، بنابراين ديگر نمي توان از رهبري جهان توسط کشورهاي قدرتمند و ثروتمند سخن گفت. رهبري جهان اکنون حالت نسبي پيدا کرده است. 

ودرين در توضيح از دست رفتن رهبري جهان توسط کشورهاي غربي هم گفت: اين حالت از بين رفته است، زيرا ديگر امکان دخالت مستقيم در کشورها وجود ندارد. 

شما مورد سوريه را در نظر بگيريد. هر بار که قرار است قطعنامه اي عليه اين کشور به تصويب برسد با وتوي چيني ها و روس ها مواجه مي شود. بدون موافقت همه کشورهاي عضو شوراي امنيت سازمان ملل هم نمي توان يکجانبه اقدام کرد، زيرا اينگونه عمل کردن تجربه جرج بوش تکرار خواهد شد که يکجانبه به عراق حمله کرد. 

به گزارش واحد مرکزی خبر ایران، اين سياستمدار فرانسوي در پاسخ به سوال مجري برنامه که از وي پرسيد، پس چرا اقدام نظامي در کوزوو صورت گرفت، گفت: مورد کوزوو فرق مي کند، زيرا به هرحال چندين قطعنامه در شوراي امنيت سازمان ملل در محکوميت اقدامات صرب ها به تصويب رسيد و همه کشورهاي همسايه کوزوو ، همه کشورهاي اروپايي و همه کشورهاي عضو ناتو درباره اقدام نظامي عليه صرب ها توافق نظر داشتند. 

درباره ليبي هم اوضاع فرق مي کرد، زيرا درباره اين کشور هم کشورهاي عربي مايل بودند از شر معمر قذافي خلاص شوند. در ليبي قيام مردمي صورت گرفته بود و اگر اقدامي صورت نمي گرفت معمر قذافي و پسرش اين قيام را به خاک و خون مي کشيدند. 

وزير امور خارجه سابق فرانسه در همين باره افزود: روسيه و چين نمي توانستند در پرونده ليبي از حق وتوي خود استفاده کنند، چون اتحاديه عرب خواستار دخالت نظامي شده بود. 

اما اکنون همه کشورهاي عضو اتحاديه عرب درباره اقدام نظامي عليه سوريه وحدت نظر ندارند. اتحاديه عرب از پيامدهاي دخالت نظامي در سوريه و جنگ داخلي که در اين کشور در خواهد گرفت، نگران است. 

وي با تاکيد بر اينکه ديگر آن زمان که آمريکايي ها و اروپايي ها درباره همه چيزي تصميم گيري مي کردند، سپري شده است و در واقع حالتي از کشمکش در جهان اکنون به وجود آمده است که هر قدرتي بر اساس منافع خود تصميم گيري مي کند؛ خاطر نشان کرد: ما ديگر در يک جامعه بين المللي نيستيم زيرا جامعه بين الملل اصطلاحي خوشايند است و زود است که براي دنياي امروز از آن سخن بگوييم. 

وی اضافه نمود: ما در جهان و با قدرت هايي بسر مي بريم که در آن مقررات کلي وجود دارد، اما همين مقررات کلي آنچنان که توازن قوا ايجاب مي کند چندان رعايت نمي شوند، زيرا کشورهاي غربي بعد از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي به اين باور رسيده بود که حاکم جهان است،اما بعدا کشورهاي نو ظهوري مانند چين، هند و برزيل و شماري ديگر از کشورها سر برآوردند. بنابراين ما (کشورهاي غربي ها و اروپايي) بايد خود را با وضع به وجود آمده تطبيق دهيم و حالت کثرت گرا را براي جهان بپذيريم و در همين چارچوب شيوه هاي ديگري براي اقدام پيدا کنيم. 

مشاور سياسي ژاک شيراک رئيس جمهوري سابق فرانسه در پایان سخنان خود به موضوع بهار عربي و قيام مردمي در کشورهاي عربي پرداخت و گفت: همه رژيم هاي ديکتاتوري از پيامدهاي بهار عربي واهمه دارند، زيرا از اين مي ترسند که مبادا روزي پيامدهاي انقلاب هاي مردمي در اين کشورها، دامن کشورهاي آنها را نيز بگيرد، زيرا بهار عربي همه نظام هاي ديکتاتوري و تماميت خواه را در جهان زير سوال مي برد.