مداخلات خارجی ها و نبود فضای وحدت میان نخبگان، عامل اصلی نفاق در افغانستان بوده است

 

او توضیح داد: در قدم نخست بحث مداخلات خارجی و نقشه‌های شوم بدخواهان و دشمنان اسلام که به هر نحوی نقطه‌های نفاق را برجسته میسازند و از طریق رسانه‌ها و بوسیله یک عده از علمای که در سطح پایین فکری قراردارند، مردم را به سمت و سوی نفاق جهت میدهند و از وحدت و برقراری وحدت دور می سازند.

 

به گفته او، عملا می بینیم که رسانه‌های متعدد در این زمینه وجود دارد، هزینه‌ها می شود و حتی نهادهای دینی را هم بعضی از موارد به نحوی وابسته خود می سازند، مصارف هنگفتی را در این زمینه می‌کنند تا با برجسته سازی نقطه‌های نفاق، تحکیم وحدت اسلامی و تحقق آن را کمرنگ بسازند.

 

دومین عامل از نظر صدر نبود فضای وحدت بین نخبگان است که تا هنوز دراین عرصه قدم بر نداشته‌اند و در عین حال با یک سری رفتارها علما را نیز به یک نحوی وادار کرده‌اند تا قدم های تأثیر گذاری در عرصه وحدت بر ندارند.

 

صدر اشاره کرد: سید جمال‌الدین افغانی از جمله نخبگان بود که در عرصه تحکیم وحدت اسلامی گام برداشت و از خودش و جایگاهش هزینه کرد و بهترین الگو است اما شخصیت های امروز و مدعیان دین داری هنوز به آن فکر واندیشه و باور نرسیده اند تا آن راه را ادامه دهند.

 

از نظر صدر: امروزه خیلی ها از وحدت، اخوت سخن می گویند، اما خودشان باور ندارند که واقعا به کدام سمت روان اند و ازکدام طریق مردم را به سوی وحدت جهت داده و نقشه راه در پیش روی آنان قرار دهند.

 

خیلی وقت‌ها برخی از نخبگان بگونه‌ای از وحدت سخن می‌گویند که گویا تیر در تاریکی رها می کنند یعنی کلی گویی می کنند و به جامعه آگاهی درست نمی دهند از این جهت بسیاری از کارهای نخبگان سبب شده است تا ذهنیت مردم را به انحراف بکشند.

 

صدر به برخی از مراحل از بین بردن نفاق در جامعه نیز اشاره کرد و گفت: اولین مرحله برای از بین بردن نفاق آگاهی دهی است، یک جامعه که ضعیف باشد، از علم و مطالعه دور باشد، معلوم است که قربانی دست دشمنان خواهد شد و اگر گاهی عالمی هم قربانی می شود حتماً نگاهش به دین، متون دینی، به تاریخ اسلام ضعیف است، آن بصیرتی را که باید داشته باشد ندارد.

 

از دید صدر ترویج کتاب خوانی و مطالعه، آگاهی و بیداری را به وجود می آورد که در پی آن زمینه حرکت عموم مردم به سمت وحدت فراهم می شود.

 

مرحله دوم از بین بردن نفاق دشمن شناسی است اگر مسلمانان دشمن شان را نشناسند، هرچه کار فرهنگی بکنند، ازاخوت و وحدت هم دم بزنند به وحدت نمی رسند و نفع هم ندارد.

 

او یکبار دیگر تاکید کرد: وقتی مسلمانان میتوانند خیلی موفق باشند که واقعا دشمن را بشناسند و نقطه های که از جانب دشمن صدمه میرسد را رسیدگی و آسیب شناسی کنند.