تعطیلات ادارات دولتی، دانشگاه ها و مکاتب به خاطر لویه جرگه مشورتی در محاسبات مادی نمی گنجد و اگر تمام موارد را درنظر بگیریم و ارزش گذاری شود هزینه ای سنگینی را بالای اقتصاد کشور تحمیل می کند.
به گزارش خبر گزاری آوا، سیف الدین سیحیون کارشناس اقتصادی در مصاحبه با آوا با بیان مطلب فوق افزود: علاوه بر اینکه لویه جرگه میلیونها دالر هزینه بر میدارد از نگاه اجتماعی نیز مزاحمت های را بوجود می آورد و بسیاری از مسیرها مسدود و در کارهای روز مره مردم سکتگی ایجاد می شود.
اما به گفته وی گاهی وقت بعضی از مسائل به زعم برخی از سیاست گذاران ارزش هزینه کردن را دارد و بازدهی از نقطه نظر سیاسی دارد، از این نظر آنها تحلیل فایده مصرف یا هزینه و در آمد را شاید کرده باشند اما آن فایده نیست مگر یک تبلیغات میان تهی، هیاهوی بیجا وعوام‌فریبی.
از نظر سیحون صلح پدیده ی نیست که چند نفر از نقاط مختلف کشور جمع شوند و در باره آن تصمیم بگیرند بلکه نیاز به ارزیابی ریشه ها و عوامل مختلف جنگ و اختلافات طرفین و میکانیزم ها دارد.
وی به این باور است که هدف این جرگه جز جمع کردن مردم برای تبلیغات چیزی نیست، زیرا بحث صلح افغانستان از سویه این نظام بیرون است چه رسد به چند نماینده ی که هنوز دقیق از آجندای آن خبر ندارند.
به عقیده سیحون حکومت در جهت مصرف و هزینه ها فکر نکرده بلکه برای اینکه گروه طالبان اینها را دور زدند و می خواهند وا نمود کنند که مردم افغانستان در آوردن صلح با ما همنظر هستند و ما با قوت مردم این پروسه را دنبال خواهیم کرد.
سیحون هرچند هزینه این گونه جرگه ها را برای کشور فقیری مانند افغانستان کمشر شکن میداند، اما تاکید می کند معمولاً کشوری های که مزد بگیر هستند و اغلب از کمک های خارجی بهره می برند خیلی به هزینه ها فکر نمی کنند.
به گفته وی در برخی از کنفرانس های بین المللی نیز گاهی ادارات تعطیل می شود زیرا مسائل مهمی مطرح است مانند موضوع محیط زیستی امنیت جهانی و... اما این جرگه نتیجه اش کاملاً مشخص است و جز تبلیغات پوچ هیچ محتوی ندارد و هیچ نتیجه را به دنبال نخواهد داشت زیرا نمایندگان که از ولایات می آیند در رابطه با میکانیزم صلح چیزی نمیدانند و نهایتش شعار می دهند که ما صلح می خواهیم، فریاد که سالهاست تک تک مردم افغانستان آنرا سر داده اند.
این گفته ها در حالی ابراز می شود که سید محمد سعیدی نماینده ی اسبق مردم در مجلس سنای افغانستان می گوید هرچند لویه جرگه از نگاه اقتصادی ضربه سنگینی بر پیکر اقتصاد افغانستان وارد می کند، اما در نهایت باید برای آوردن صلح یک اجماعی شکل بگیرد.
او تاکید کرد که مشکلات افغانستان را همه میدانند که یک بعدی نیست و حتی صلح با گروه طالبان نیز مشکل را حل نخواهد کرد، اما چاره ی نیست جز اینکه گامهای برداشته شود هرچند که احتمال نتیجه بخشی آن بسیار کم باشد.
به عقیده وی واقعیت تلخ در افغانستان این است که اگر بخواهیم یک بار را از دوش مردم برداریم بار دیگر تحمیل می شود، اما نمی شود که از هزینه ها نگذریم و دست روی دست گذاشته بنشینیم و بدون تحرک به این زندگی نگبت بار ادامه دهیم.
او نیز تدویر لویه جرگه مشورتی را سیاسی و فاقد جنبه عملی و اجرایی میداند، اما درعین حال می گوید باید کار را از یک جای آغاز کرد ممکن است از طریق جرگه مشورتی روزنه ای دیگری باز شود با عقیده وی جامعه افغانستان بیمار است و باید دنبال تداوی رفت و از هر گزینه استفاده کرد.
او جرگه مشورتی را تنها بررسی اوضاع میداند و تاکید می کند که جرگه مشورتی و هر نشست شبیه آن نتیجه صد در صد ندارد که منتظر باشیم بعد از آن به صلح می رسیم زیرا احتمالات زیادی درکامیابی و نا کامی جرگه وجود دارد و اصلًا برایند آن قابل پیش بینی نیست.
او از بودن عبدالرب رسول سیاف در راس جرگه خوشبین است و می گوید شاید او بتواند مخالفین را و کسانیکه جرگه را تحریم کرده اند جمع کند، به هر صورت مخالفین آقای غنی چه بخواهد یا نخواهد برای نابودی افغانستان گام برداشته نمی تواند.
به گزارش خبر گزاری آوا، سیف الدین سیحیون کارشناس اقتصادی در مصاحبه با آوا با بیان مطلب فوق افزود: علاوه بر اینکه لویه جرگه میلیونها دالر هزینه بر میدارد از نگاه اجتماعی نیز مزاحمت های را بوجود می آورد و بسیاری از مسیرها مسدود و در کارهای روز مره مردم سکتگی ایجاد می شود.
اما به گفته وی گاهی وقت بعضی از مسائل به زعم برخی از سیاست گذاران ارزش هزینه کردن را دارد و بازدهی از نقطه نظر سیاسی دارد، از این نظر آنها تحلیل فایده مصرف یا هزینه و در آمد را شاید کرده باشند اما آن فایده نیست مگر یک تبلیغات میان تهی، هیاهوی بیجا وعوام‌فریبی.
از نظر سیحون صلح پدیده ی نیست که چند نفر از نقاط مختلف کشور جمع شوند و در باره آن تصمیم بگیرند بلکه نیاز به ارزیابی ریشه ها و عوامل مختلف جنگ و اختلافات طرفین و میکانیزم ها دارد.
وی به این باور است که هدف این جرگه جز جمع کردن مردم برای تبلیغات چیزی نیست، زیرا بحث صلح افغانستان از سویه این نظام بیرون است چه رسد به چند نماینده ی که هنوز دقیق از آجندای آن خبر ندارند.
به عقیده سیحون حکومت در جهت مصرف و هزینه ها فکر نکرده بلکه برای اینکه گروه طالبان اینها را دور زدند و می خواهند وا نمود کنند که مردم افغانستان در آوردن صلح با ما همنظر هستند و ما با قوت مردم این پروسه را دنبال خواهیم کرد.
سیحون هرچند هزینه این گونه جرگه ها را برای کشور فقیری مانند افغانستان کمشر شکن میداند، اما تاکید می کند معمولاً کشوری های که مزد بگیر هستند و اغلب از کمک های خارجی بهره می برند خیلی به هزینه ها فکر نمی کنند.
به گفته وی در برخی از کنفرانس های بین المللی نیز گاهی ادارات تعطیل می شود زیرا مسائل مهمی مطرح است مانند موضوع محیط زیستی امنیت جهانی و... اما این جرگه نتیجه اش کاملاً مشخص است و جز تبلیغات پوچ هیچ محتوی ندارد و هیچ نتیجه را به دنبال نخواهد داشت زیرا نمایندگان که از ولایات می آیند در رابطه با میکانیزم صلح چیزی نمیدانند و نهایتش شعار می دهند که ما صلح می خواهیم، فریاد که سالهاست تک تک مردم افغانستان آنرا سر داده اند.
این گفته ها در حالی ابراز می شود که سید محمد سعیدی نماینده ی اسبق مردم در مجلس سنای افغانستان می گوید هرچند لویه جرگه از نگاه اقتصادی ضربه سنگینی بر پیکر اقتصاد افغانستان وارد می کند، اما در نهایت باید برای آوردن صلح یک اجماعی شکل بگیرد.
او تاکید کرد که مشکلات افغانستان را همه میدانند که یک بعدی نیست و حتی صلح با گروه طالبان نیز مشکل را حل نخواهد کرد، اما چاره ی نیست جز اینکه گامهای برداشته شود هرچند که احتمال نتیجه بخشی آن بسیار کم باشد.
به عقیده وی واقعیت تلخ در افغانستان این است که اگر بخواهیم یک بار را از دوش مردم برداریم بار دیگر تحمیل می شود، اما نمی شود که از هزینه ها نگذریم و دست روی دست گذاشته بنشینیم و بدون تحرک به این زندگی نگبت بار ادامه دهیم.
او نیز تدویر لویه جرگه مشورتی را سیاسی و فاقد جنبه عملی و اجرایی میداند، اما درعین حال می گوید باید کار را از یک جای آغاز کرد ممکن است از طریق جرگه مشورتی روزنه ای دیگری باز شود با عقیده وی جامعه افغانستان بیمار است و باید دنبال تداوی رفت و از هر گزینه استفاده کرد.
او جرگه مشورتی را تنها بررسی اوضاع میداند و تاکید می کند که جرگه مشورتی و هر نشست شبیه آن نتیجه صد در صد ندارد که منتظر باشیم بعد از آن به صلح می رسیم زیرا احتمالات زیادی درکامیابی و نا کامی جرگه وجود دارد و اصلًا برایند آن قابل پیش بینی نیست.
او از بودن عبدالرب رسول سیاف در راس جرگه خوشبین است و می گوید شاید او بتواند مخالفین را و کسانیکه جرگه را تحریم کرده اند جمع کند، به هر صورت مخالفین آقای غنی چه بخواهد یا نخواهد برای نابودی افغانستان گام برداشته نمی تواند.
