مهاجرت در تمام دنیا یک امر معمولی و یکی از اساسات زندگی انسانی بشمار می رود، علاوه بر آن مهاجرت ها عوامل مختلفی دارد که یکی از آنها عدم اشتغال و بیکاری است، بنا بر این اگر کسی ادعا کند که تنها با اشتغال زایی جلو مهاجرت ها از افغانستان گرفته می شود، اشتباه است.
"سیف الدین سیحون" استاد دانشگاه و کارشناس مسایل اقتصادی در گفتگو با آوا، با بیان مطلب فوق افزود: مهاجرت پدیده ای است که جزء فرهنگ و رابطه جهانی شده است، حتی در کشورهای پیشرفته و صنعتی دنیا درحالیکه اشتغال و کار نیز وجود دارد مهاجرت ها صورت می گیرد.
به گفته سیحون، مهاجرت افغانها به خارج از کشور به دلیل نا باوری ها، ناامنی و همچنین عدم اشتغال و بیکاری و ده ها مشکل دیگر صورت می گیرد و با سایر کشورها متفاوت است.
او همچنان گفت: اگر قرار باشد دولت نسبت به آینده مردم امید خلق کند و زمینه کار را برای جوانان فراهم کند، ممکن است آمار مهاجرت افغانها به کشورهای اروپایی کاهش پیدا کند، اما قطع نمی شود.
به باور استاد سیحون، در دنیا رسم است که بسیاری از نخبگان نمی خواهند که در یک کشور باقی بمانند به همین دلیل امروز می بینیم که از آلمان به امریکا مهاجرت می کند وهمینطور بسیاری از متخصصین از کشوری به کشور دیگر مهاجرمی شوند.
اما به گفته سیحون، در کل در افغانستان، عراق، سوریه و سایر کشورهای جنگ زده، مهاجرت ها اکثراً برای بقای زندگی است نه برای اشتغال و کاریابی.
بنابر این مهاجرت های روز افزون مردم افغانستان را به خصوص در سال روان، باید بر اساس ناامنی و جنگ محاسبه کرد، هرچند ترک خانه و زندگی رابطه ی با اشتغال نیز دارد، اما رابطه تنگا تنگ با وحشت و دهشت و جنگ و نگرانی های برخواسته از این عوامل دارد.
به گفته او، برخی به این باور هستند که از افغانستان مغزهای متفکر در حال فرار هستند، اما باید گفت اولاً که آنگونه مغز متفکر در افغانستان نیست تا ما نگران فرار آنان باشیم، بر فرض اگر وجود داشته باشد، این امر در تمام دنیا معمول است، زمانکیه که شرایط کار فراهم نبود مغزهای متفکر نیز مهاجرت می کند.
او تاکید کرد: واقعیت این است که در افغانستان مغزی متفکر وجود ندارد که برود در امریکا در مورد انرژی هسته ای کارکند بلکه بیشترین این مهاجرت ها برای حفظ جان خود و در نهایت جهت زندگی می باشد.
در این شکی نیست که ایجاد اشتغال ممکن است عده ی را که از فقر رنج می برند از مهاجرت در کشورهای دیگر باز دارد، اما تمام عوامل، فقر نیست.
او با در نظرداشت اوضاع جاری در کشور، به راهکاری در خصوص کاهش مهاجرت در افغانستان نیز اشاره کرد و گفت: اگر قرار باشد مهاجرت ها کاهش پیدا کند نیاز به یک راهکار همه جانبه دارد و آن اینکه افزون بر تامین امنیت مردم، دولت باید پاسخگو باشد و فرصت ها و امکانت را که در بخش های مختلف است در برنامه ها بریزد و بیبیند که تا چه اندازه می تواند ایجاد کار کند.
آقای سیحون افزود: علاوه برمسایل که مطرح شد باید در قسمت زراعت محاسبه صورت گیرد که چه اندازه امکانات تخنیکی و فنی برای ایجاد بندها و آبیاری ضرورت است و آنرا فراهم کند و اگر معدن است چه مقدار ظرفیت برای استخراج آن وجود دارد و هم چنین در قسمت جاده سازی و راه سازی و کلینک، باید دقیق محاسبه شود که تا چه اندازه ظرفیت وجود دارد.
به گفته او، اگر دولت بخواهد از راه اشتغال زایی مهاجرت ها را کاهش بدهد، باید هماهنگی ها وجود داشته باشد و دولت باید در زمینه ایجاد کار نقش اساسی را در وزارت کار و امور اجتماعی، معارف، تحصیلات عالی و زارت صحت بازی کند.
او گفت، اگر در یک منطقه یک کلنیک و یا جاده ایجاد شود مسلماً زمینه برای استقرار نفوس آماده می شود و جلو بسیار از مهاجرت ها گرفته می شود
"سیف الدین سیحون" استاد دانشگاه و کارشناس مسایل اقتصادی در گفتگو با آوا، با بیان مطلب فوق افزود: مهاجرت پدیده ای است که جزء فرهنگ و رابطه جهانی شده است، حتی در کشورهای پیشرفته و صنعتی دنیا درحالیکه اشتغال و کار نیز وجود دارد مهاجرت ها صورت می گیرد.
به گفته سیحون، مهاجرت افغانها به خارج از کشور به دلیل نا باوری ها، ناامنی و همچنین عدم اشتغال و بیکاری و ده ها مشکل دیگر صورت می گیرد و با سایر کشورها متفاوت است.
او همچنان گفت: اگر قرار باشد دولت نسبت به آینده مردم امید خلق کند و زمینه کار را برای جوانان فراهم کند، ممکن است آمار مهاجرت افغانها به کشورهای اروپایی کاهش پیدا کند، اما قطع نمی شود.
به باور استاد سیحون، در دنیا رسم است که بسیاری از نخبگان نمی خواهند که در یک کشور باقی بمانند به همین دلیل امروز می بینیم که از آلمان به امریکا مهاجرت می کند وهمینطور بسیاری از متخصصین از کشوری به کشور دیگر مهاجرمی شوند.
اما به گفته سیحون، در کل در افغانستان، عراق، سوریه و سایر کشورهای جنگ زده، مهاجرت ها اکثراً برای بقای زندگی است نه برای اشتغال و کاریابی.
بنابر این مهاجرت های روز افزون مردم افغانستان را به خصوص در سال روان، باید بر اساس ناامنی و جنگ محاسبه کرد، هرچند ترک خانه و زندگی رابطه ی با اشتغال نیز دارد، اما رابطه تنگا تنگ با وحشت و دهشت و جنگ و نگرانی های برخواسته از این عوامل دارد.
به گفته او، برخی به این باور هستند که از افغانستان مغزهای متفکر در حال فرار هستند، اما باید گفت اولاً که آنگونه مغز متفکر در افغانستان نیست تا ما نگران فرار آنان باشیم، بر فرض اگر وجود داشته باشد، این امر در تمام دنیا معمول است، زمانکیه که شرایط کار فراهم نبود مغزهای متفکر نیز مهاجرت می کند.
او تاکید کرد: واقعیت این است که در افغانستان مغزی متفکر وجود ندارد که برود در امریکا در مورد انرژی هسته ای کارکند بلکه بیشترین این مهاجرت ها برای حفظ جان خود و در نهایت جهت زندگی می باشد.
در این شکی نیست که ایجاد اشتغال ممکن است عده ی را که از فقر رنج می برند از مهاجرت در کشورهای دیگر باز دارد، اما تمام عوامل، فقر نیست.
او با در نظرداشت اوضاع جاری در کشور، به راهکاری در خصوص کاهش مهاجرت در افغانستان نیز اشاره کرد و گفت: اگر قرار باشد مهاجرت ها کاهش پیدا کند نیاز به یک راهکار همه جانبه دارد و آن اینکه افزون بر تامین امنیت مردم، دولت باید پاسخگو باشد و فرصت ها و امکانت را که در بخش های مختلف است در برنامه ها بریزد و بیبیند که تا چه اندازه می تواند ایجاد کار کند.
آقای سیحون افزود: علاوه برمسایل که مطرح شد باید در قسمت زراعت محاسبه صورت گیرد که چه اندازه امکانات تخنیکی و فنی برای ایجاد بندها و آبیاری ضرورت است و آنرا فراهم کند و اگر معدن است چه مقدار ظرفیت برای استخراج آن وجود دارد و هم چنین در قسمت جاده سازی و راه سازی و کلینک، باید دقیق محاسبه شود که تا چه اندازه ظرفیت وجود دارد.
به گفته او، اگر دولت بخواهد از راه اشتغال زایی مهاجرت ها را کاهش بدهد، باید هماهنگی ها وجود داشته باشد و دولت باید در زمینه ایجاد کار نقش اساسی را در وزارت کار و امور اجتماعی، معارف، تحصیلات عالی و زارت صحت بازی کند.
او گفت، اگر در یک منطقه یک کلنیک و یا جاده ایجاد شود مسلماً زمینه برای استقرار نفوس آماده می شود و جلو بسیار از مهاجرت ها گرفته می شود
