آقای رحمانی می گوید که در فرآیند اهدای خون حدود پنج درصد خانم ها به صورت رضاکارانه در تمام افغانستان مشارکت دارند که این رقم در سهم گیری زنان بسیار کم است.
داکتر احمد مسعود رحمانی رییس بانک مرکزی خون در گفتگو با آوا، به مناسبت روز جهانی اهدای خون گفت: شیوه توزیع خون برای مریضان و نیازمندان، در سکتورهای خصوصی و دولتی با هم متفاوت هستند.
به گفته او، در شفاخانه های خصوصی بیشتر بالای مریض داران فشار وارد می شود و از اقارب مریض خون اخذ می شود که البته این کار غیر قانونی نیست و براساس تفاهم نامه میان سکتورهای خصوصی و دولتی حین ضرورت صورت می گیرد.
اما به گفته آقای رحمانی، شفاخانه های دولتی تا حد امکان خون را به صورت رایگان به مریضان توزیع می کند.
او همچنان گفت: خونهایی که در شفاخانه های دولتی توزیع حدود ۳۵ روز قابل نگهداری است و بیشتر از آن قابل استفاده نمی باشد.
آقای مسعود افزود: به دلیل اینکه خون مدت زیادی قابل نگهداری نیست لازم است که اهدای خون از سوی هموطنان به صورت دوامدار و مکرر صورت بگیرد تا نیازمندیها یکی پس از دیگری رفع گردد.
او در پاسخ به اینکه بسیاری از مریضداران از کمبود خون در شفاخانه های دولتی شاکی هستند، گفت: یک عده مردم که از این پروسه آگاهی کامل ندارند شکایت می کنند و میگویند که به ما خون داده نمی شود، در حالی که دادن خون به مریضان، بستگی به اهدای آن از سوی شهروندان دارد، زیرا نمی شود که خون را تا مدت یکسال حفظ و نگهداری کرد بنابراین خون با کیفیت باید موجود باشد تا به مریض تزریق شود.
به گفته او، مریضداران اگر در صورت وجود امکانات شکایت داشته باشند حق دارند، در غیر این صورت شکایت آنان قابل توجیه نمی باشد.
آقای رحمانی در ادامه گفت: در تمام افغانستان ۵۰ درصد خون اهدا شده از طریق رضاکاران بدون پرداخت تامین میشود و ۵۰ در صد دیگر در حال ضرورت از طریق اقارب مریض گرفته می شود.
او گفت: خونهایی که به مریض داده میشود از لحاظ کیفیت صد درصد مورد اطمینان است و در جای درست نگهداری میشود، زیرا دپارتمنت کیفیت خون در افغانستان فعال است و تمام خونهای گرفته شده پس از معاینه در مکان استندرد حفظ و نگهداری می شود.
او همچنان گفت: برای بهبود کیفیت خون نمونه ها به خارج از کشور نیز فرستاده می شود، تا هنگام تزریق خون، به مریضان و پس از آن مشکلی برای آنان بوجود نیاید.
آقای رحمانی اضافه کرد: در پروسه اهدای خون حدود پنج درصد خانم ها به صورت رضا کارانه در تمام افغانستان سهم دارند که این رقم در سهم گیری زنان بسیار کم است، زیرا سهم گیری زنان در این پروسه مهم و حیاتی است.
این گفته ها در حالی بیان می شود که مریضداران در بانک مرکزی خون، از چگونگی فعالیت این بانک شکایت دارند و میگویند در حالیکه امروز بیشتر از پنج هزار طفل به مرض کم خونی در افغانستان مبتلا هستند، اما این بانک روزانه برای بیشتر از شش نفر پارچه خون توزیع نمی کند.
احمد ظاهر حسین خیل که دو طفل مصاب به مرض کم خونی دارد می گوید: دخترش که یازده سال عمر دارد، از شش ماهگی به این طرف نیازمند خون است و هر هفته برای او باید پنجصد سی سی خون تزریق شود.
وی میگوید شفاخانه میوند و یا بانک مرکزی خون باید بیست و چهار ساعت در اختیار کسانی باشند که اطفال شان به مرض کم خونی مواجه هستند، اما ما اکثر اوقات دسترسی به خون رایگان نداریم و مجبور هستیم که خون را به قیمت بالا خریداری کنیم.
وی گفت: کسانی هستند که کرایه موتر ندارند چه رسد به اینکه سی دانه تابلیت کم خونی را به چهار هزار افغانی بخرند، این درحالی است که شفاخانه های دولتی به ما این تابلیت قیمتی را نمی دهند.
داکتر احمد مسعود رحمانی رییس بانک مرکزی خون در گفتگو با آوا، به مناسبت روز جهانی اهدای خون گفت: شیوه توزیع خون برای مریضان و نیازمندان، در سکتورهای خصوصی و دولتی با هم متفاوت هستند.
به گفته او، در شفاخانه های خصوصی بیشتر بالای مریض داران فشار وارد می شود و از اقارب مریض خون اخذ می شود که البته این کار غیر قانونی نیست و براساس تفاهم نامه میان سکتورهای خصوصی و دولتی حین ضرورت صورت می گیرد.
اما به گفته آقای رحمانی، شفاخانه های دولتی تا حد امکان خون را به صورت رایگان به مریضان توزیع می کند.
او همچنان گفت: خونهایی که در شفاخانه های دولتی توزیع حدود ۳۵ روز قابل نگهداری است و بیشتر از آن قابل استفاده نمی باشد.
آقای مسعود افزود: به دلیل اینکه خون مدت زیادی قابل نگهداری نیست لازم است که اهدای خون از سوی هموطنان به صورت دوامدار و مکرر صورت بگیرد تا نیازمندیها یکی پس از دیگری رفع گردد.
او در پاسخ به اینکه بسیاری از مریضداران از کمبود خون در شفاخانه های دولتی شاکی هستند، گفت: یک عده مردم که از این پروسه آگاهی کامل ندارند شکایت می کنند و میگویند که به ما خون داده نمی شود، در حالی که دادن خون به مریضان، بستگی به اهدای آن از سوی شهروندان دارد، زیرا نمی شود که خون را تا مدت یکسال حفظ و نگهداری کرد بنابراین خون با کیفیت باید موجود باشد تا به مریض تزریق شود.
به گفته او، مریضداران اگر در صورت وجود امکانات شکایت داشته باشند حق دارند، در غیر این صورت شکایت آنان قابل توجیه نمی باشد.
آقای رحمانی در ادامه گفت: در تمام افغانستان ۵۰ درصد خون اهدا شده از طریق رضاکاران بدون پرداخت تامین میشود و ۵۰ در صد دیگر در حال ضرورت از طریق اقارب مریض گرفته می شود.
او گفت: خونهایی که به مریض داده میشود از لحاظ کیفیت صد درصد مورد اطمینان است و در جای درست نگهداری میشود، زیرا دپارتمنت کیفیت خون در افغانستان فعال است و تمام خونهای گرفته شده پس از معاینه در مکان استندرد حفظ و نگهداری می شود.
او همچنان گفت: برای بهبود کیفیت خون نمونه ها به خارج از کشور نیز فرستاده می شود، تا هنگام تزریق خون، به مریضان و پس از آن مشکلی برای آنان بوجود نیاید.
آقای رحمانی اضافه کرد: در پروسه اهدای خون حدود پنج درصد خانم ها به صورت رضا کارانه در تمام افغانستان سهم دارند که این رقم در سهم گیری زنان بسیار کم است، زیرا سهم گیری زنان در این پروسه مهم و حیاتی است.
این گفته ها در حالی بیان می شود که مریضداران در بانک مرکزی خون، از چگونگی فعالیت این بانک شکایت دارند و میگویند در حالیکه امروز بیشتر از پنج هزار طفل به مرض کم خونی در افغانستان مبتلا هستند، اما این بانک روزانه برای بیشتر از شش نفر پارچه خون توزیع نمی کند.
احمد ظاهر حسین خیل که دو طفل مصاب به مرض کم خونی دارد می گوید: دخترش که یازده سال عمر دارد، از شش ماهگی به این طرف نیازمند خون است و هر هفته برای او باید پنجصد سی سی خون تزریق شود.
وی میگوید شفاخانه میوند و یا بانک مرکزی خون باید بیست و چهار ساعت در اختیار کسانی باشند که اطفال شان به مرض کم خونی مواجه هستند، اما ما اکثر اوقات دسترسی به خون رایگان نداریم و مجبور هستیم که خون را به قیمت بالا خریداری کنیم.
وی گفت: کسانی هستند که کرایه موتر ندارند چه رسد به اینکه سی دانه تابلیت کم خونی را به چهار هزار افغانی بخرند، این درحالی است که شفاخانه های دولتی به ما این تابلیت قیمتی را نمی دهند.
