منابع خبری پیشتر گزارش داده بودند که وزرای خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در نشست مهمی درباره آینده روابط کشورهای عضو این شورا و اینکه آنها چگونه با قطر برخورد کنند تبادل نظر می کنند.
در همین رابطه منابع نزدیک به شیخ تمیم بن حمد آل ثانی؛ امیر قطر، اعلام کردند که وی نامه شدیداللحنی را از کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس بر سر حمایت قطر از گروه های تروریستی در لیبی دریافت کرده است.
در این نامه همچنین از رهبران قطر خواسته شده تا رفتار خود را تغییر داده و به ریختن نفت روی آتش بحران های منطقه ای همانند آنچه اکنون در مصر و لیبی می گذرد، پایان دهند.
عبدالفتاح السیسی؛ رئیس جمهوری مصر نیز اخیرا به شورای خلیج فارس پیام داده که کاسه صبر مصر در قبال نقش تخریبی و فتنه برانگیزانه قطر و خون هایی که توسط گروه های تروریستی تندرو مورد حمایت این کشور ریخته می شود، لبریز شده و می خواهد اقدامات عملی علیه دوحه انجام دهد.
این تنش ها نشانگر آن است که سران عرب در زمینه ربودن گوی سبقت در سرسپردگی به قدرت های خارجی، بر همدیگر می تازند و هر کدام با تقویت گروه های تروریستی مورد حمایت خود از یکسو به بدنام سازی دین اسلام کمک می کنند و از جانب دیگر، با راه اندازی موج های مهیبی از خون ریزی، خشونت، فرقه گرایی، اختلاف افکنی، ترویزم، هرج و مرج، کشتار، فتنه انگیزی و فساد در جوامع اسلامی، تلاش می کنند با هموار کردن مسیر دخالت و سلطه قدرت های فرامنطقه ای بر سرنوشت مسلمانان، بقا و دوام سلطه خود را تضمین و تمدید نمایند.
شورای همکاری خلیج فارس که در رأس آن عربستان سعودی قرار دارد بیشتر از کشورهایی تشکیل شده است که با اتخاذ تصمیم های همسو و هماهنگ با سیاست های رسمی عربستان سعودی، به مثابه اهرمی برای مقابله با دیگر کشورهای عربی و غیر عربی مخالف این سیاست ها، عمل می کنند.
در مقابل این شورا در دنیای عرب، قطر قرار دارد؛ کشوری کوچک و ثروتمند در حاشیه خلیج فارس که در زمینه تروریست پروری، فتنه انگیزی، خشونت پراکنی و حمایت از دستگاه ها و شبکه های کشتار و خون ریزی و ترور در خاور میانه، عملکردی شبیه اعضای شورای خلیج فارس دارد؛ ولی رویکرد سیاسی و ایدئولوژیک آن در تعارض با اهداف و سیاست های این شورا قرار دارد.
قطر در همدستی با ترکیه، در سوریه از گروه تروریستی جبهه نصرت حمایت می کند که از شاخه های القاعده محسوب می شود. در لیبی نیز گفته می شود این کشور، با حمایت از تروریست های تکفیری در مصراته و بقایای اخوان المسلمین، سعی می کند در برابر هر روند سیاسی و دموکراتیک در طرابلس، از طریق راه اندازی ترور، وحشت، آدم ربایی، بمب گذاری و... اختلال ایجاد کند و به این ترتیب، این کشور را عملا به آشوب و هرج و مرج گسترده و غیر قابل مهار بکشاند.
شبیه همین سناریوها در عراق نیز جریان دارد.
قطر در ابعاد منطقه ای، با دولت اسلام گرایی ترکیه، همسوست و این دو کشور، با از دست دادن ضلع دیگر خود یعنی دولت اخوانی محمد مرسی در مصر، در برابر رژيم عبدالفتاح السیسی نیز رویکرد مشترک دارند و مصر اخیرا اعلام کرده است که این دو کشور، تلاش می کنند دامنه ناآرامی های لیبی، سوریه و عراق را به مصر نیز سرایت دهند.
ناظران می گویند که درگیری های مرگبار میان گروه های تروریستی فعال در سوریه از جمله ارتش آزاد و داعش یا جبهه نصرت و داعش نیز از اختلافات عمیق شورای همکاری خلیج فارس به رهبری عربستان سعودی در یکسو و قطر و ترکیه در سوی دیگر، آب می خورد و این گروه ها به دلیل تفاوت در منابع تامین مالی و تسلیحاتی خود در دنیای عرب و به همان میزان، اهدافی که از ایجاد و تامین آنها مورد نظر سران عرب است، بارها باهم درگیر شده و این درگیری ها تاکنون صدها کشته در پی داشته است.
با این حساب، سران عرب که هیچکدام مشروعیت خود را از مردم و ملت های عربی نمی گیرند، مذبوحانه در تلاش اند؛ تا برای تامین نیازها و منافع قدرت های سلطه طلب خارجی، از طریق گروه های تروریستی باهم به نبرد بپردازند و مشخص نیست که با توجه به اوضاع نابسامان و خطرناک خاور میانه، سرانجام این نبردها به کجا منتهی خواهد شد؛ اما قدر مسلم این است که قربانی اصلی آن، مردم، غیر نظامیان و آموزه های مکتب آسمانی اسلام است که اعراب آن را به تروریزم، وحشیگری و خشونت تقلیل داده اند.
