رییس ستاد مشترک ارتش امریکا می گوید که اگر جدال انتخاباتی افغانستان به درازا بکشد و توافقنامه امنیتی امضا نشود، نظامیان امریکایی می توانند پس از پایان سال جاری برای مدتی در افغانستان بمانند.
مارتین دمپسی که به افغانستان سفر کرده گفت که اگر توافقنامه امنیتی امضا نشود واشنگتن می تواند ظرف چهارماه تمام سربازان و تجهیزات خود را از افغانستان خارج کند.
او برای حضور در مراسم تغییر فرماندهی نیروهای ناتو در افغانستان دیروز دوشنبه وارد کشور شد.
او گفت:" ما گفته ایم که به یک توافقنامه امنیتی ضرورت داریم؛ نه به خاطر لزوم فقدان صلاحیت برای بقای عساکر ما پس از پایان سال جاری؛ بلکه چون یک بیان حسن نیت و اراده از جانب حکومت افغانستان. "
هر دو نامزد ریاست جمهوری گفته اند که در صورت پیروزی توافقنامه امنیتی با امریکا را امضا می کنند.
وی گفت که در مورد روند انتقال قدرت در افغانستان نگران است.
به نظر می رسد یکی از حیاتی ترین منافع راهبردی ایالات متحده اینک با بن بست انتخاباتی در افغانستان گره خورده و این امر در روزهای اخیر که همزمان با آغاز قریب الوقوع نشست تعیین کننده سران ناتو در ولز انگلیس شده است، اهمیت و ضرورت تثبیت و تحقق این منفعت راهبردی را برای امریکا تشدید بخشیده است.
امریکایی ها انتظار دارند تا زمان برگزاری نشست ماه آتی ناتو در ولز، افغانستان بتواند یک رییس جمهور تازه داشته باشد؛ تا بر پایه آن حتی اگر این امر به امضای فوری سند همکاری های امنیتی میان کابل و واشنگتن نیز منجر نشود، اطمینان خاطر لازم برای واشنگتن در خصوص عبور امن و آسان از گردونه پرماجرای انتخابات افغانستان را فراهم کند و به این ترتیب، امریکا و متحدان نظامی آن کشور در ناتو بتوانند امضای پیمان امنیتی با کابل را مفروض بگیرند و برنامه ریزی های استراتژیک خود در باره ماموریت افغانستان را با تکیه بر این فرضیه، انجام دهند.
امریکا و ناتو معتقد اند که وضعیت سیاسی در افغانستان، متاثر از بن بست و بحران پیچیده انتخاباتی به نحو نگران کننده ای، غیر قابل اطمینان و پیش بینی ناپذیر شده است و تا زمانی که با روی کار آمدن رییس جمهوری جدید و پایان روند پرچالش بازشماری آرای انتخاباتی، جانشین بعدی کرزی مشخص نشود، هیچ اطمینانی در خصوص آینده ماموریت نظامی ناتو در افغانستان نیز وجود نخواهد داشت.
امریکایی ها و دیگر شرکای غربی آن کشور، از مسیرها و مجاری گوناگون بر تمامی طرف های دخیل در انتخابات افغانستان فشار می آورند؛ تا هرچه سریع تر پرونده پیچیده انتخابات را مختومه اعلام کنند. از جمله این فشارها، مشروط کردن استمرار کمک های غرب به نیروهای امنیتی افغانستان به امضای پیمان امنیتی است.
با این حساب، به نظر می رسد سفر اخیر مارتین دمپسی به کابل نیز پیش از آنکه به هدف تغییر فرماندهی نیروهای نظامی ناتو در این کشور انجام شده باشد، بیشتر به منظور پیگیری تاثیر فشارهای وارده بر مقام های کابل و طرف های انتخاباتی صورت می گیرد؛ تا به این ترتیب، تضمین و اطمینان لازم برای صیانت و حفاظت از منافع راهبردی ایالات متحده در بازی انتخاباتی افغانستان، به دست آید.
در این میان، شماری از کارشناسان حتی معتقد اند که هدف از دخالت مستقیم امریکا به منظور مدیریت بحران انتخاباتی افغانستان و میانجیگری جان کری میان دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری نیز پیش از آنکه بر پایه مصالح افغانستان و پیشگیری از بازگشت این کشور به سال های شور و شر، صورت گرفته باشد، بیشتر این منافع حیاتی ایالات متحده به ویژه امضای پیمان امنیتی بود که انگیزه و محرک اصلی این دخالت آشکار قرار گرفت.
با وجود همه اینها، در صورتی که روند جاری شمارش، تفتیش و ابطال آرای تقلبی با رضایت دو نامزد به سرانجامی برسد، تصور نمی شود براساس مقدماتی که چیده شده و وعده هایی که دو نامزد در زمینه امضای پیمان امنیتی داده اند، معادله رابطه با امریکا دستخوش تغییری جدی و جدید گردد؛ مگر آنکه شماری از نیروهای سیاسی و اجتماعی نتایج این روند را نپذیرند و در این صورت، به منظور استیفای «حقوق انتخاباتی» خود ابتکار عمل را از دست امریکا خارج کنند که تصور می شود با توجه به وضعیت شکننده کنونی، عمده ترین نگرانی مقام های واشنگتن نیز همین مساله است.
مارتین دمپسی که به افغانستان سفر کرده گفت که اگر توافقنامه امنیتی امضا نشود واشنگتن می تواند ظرف چهارماه تمام سربازان و تجهیزات خود را از افغانستان خارج کند.
او برای حضور در مراسم تغییر فرماندهی نیروهای ناتو در افغانستان دیروز دوشنبه وارد کشور شد.
او گفت:" ما گفته ایم که به یک توافقنامه امنیتی ضرورت داریم؛ نه به خاطر لزوم فقدان صلاحیت برای بقای عساکر ما پس از پایان سال جاری؛ بلکه چون یک بیان حسن نیت و اراده از جانب حکومت افغانستان. "
هر دو نامزد ریاست جمهوری گفته اند که در صورت پیروزی توافقنامه امنیتی با امریکا را امضا می کنند.
وی گفت که در مورد روند انتقال قدرت در افغانستان نگران است.
به نظر می رسد یکی از حیاتی ترین منافع راهبردی ایالات متحده اینک با بن بست انتخاباتی در افغانستان گره خورده و این امر در روزهای اخیر که همزمان با آغاز قریب الوقوع نشست تعیین کننده سران ناتو در ولز انگلیس شده است، اهمیت و ضرورت تثبیت و تحقق این منفعت راهبردی را برای امریکا تشدید بخشیده است.
امریکایی ها انتظار دارند تا زمان برگزاری نشست ماه آتی ناتو در ولز، افغانستان بتواند یک رییس جمهور تازه داشته باشد؛ تا بر پایه آن حتی اگر این امر به امضای فوری سند همکاری های امنیتی میان کابل و واشنگتن نیز منجر نشود، اطمینان خاطر لازم برای واشنگتن در خصوص عبور امن و آسان از گردونه پرماجرای انتخابات افغانستان را فراهم کند و به این ترتیب، امریکا و متحدان نظامی آن کشور در ناتو بتوانند امضای پیمان امنیتی با کابل را مفروض بگیرند و برنامه ریزی های استراتژیک خود در باره ماموریت افغانستان را با تکیه بر این فرضیه، انجام دهند.
امریکا و ناتو معتقد اند که وضعیت سیاسی در افغانستان، متاثر از بن بست و بحران پیچیده انتخاباتی به نحو نگران کننده ای، غیر قابل اطمینان و پیش بینی ناپذیر شده است و تا زمانی که با روی کار آمدن رییس جمهوری جدید و پایان روند پرچالش بازشماری آرای انتخاباتی، جانشین بعدی کرزی مشخص نشود، هیچ اطمینانی در خصوص آینده ماموریت نظامی ناتو در افغانستان نیز وجود نخواهد داشت.
امریکایی ها و دیگر شرکای غربی آن کشور، از مسیرها و مجاری گوناگون بر تمامی طرف های دخیل در انتخابات افغانستان فشار می آورند؛ تا هرچه سریع تر پرونده پیچیده انتخابات را مختومه اعلام کنند. از جمله این فشارها، مشروط کردن استمرار کمک های غرب به نیروهای امنیتی افغانستان به امضای پیمان امنیتی است.
با این حساب، به نظر می رسد سفر اخیر مارتین دمپسی به کابل نیز پیش از آنکه به هدف تغییر فرماندهی نیروهای نظامی ناتو در این کشور انجام شده باشد، بیشتر به منظور پیگیری تاثیر فشارهای وارده بر مقام های کابل و طرف های انتخاباتی صورت می گیرد؛ تا به این ترتیب، تضمین و اطمینان لازم برای صیانت و حفاظت از منافع راهبردی ایالات متحده در بازی انتخاباتی افغانستان، به دست آید.
در این میان، شماری از کارشناسان حتی معتقد اند که هدف از دخالت مستقیم امریکا به منظور مدیریت بحران انتخاباتی افغانستان و میانجیگری جان کری میان دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری نیز پیش از آنکه بر پایه مصالح افغانستان و پیشگیری از بازگشت این کشور به سال های شور و شر، صورت گرفته باشد، بیشتر این منافع حیاتی ایالات متحده به ویژه امضای پیمان امنیتی بود که انگیزه و محرک اصلی این دخالت آشکار قرار گرفت.
با وجود همه اینها، در صورتی که روند جاری شمارش، تفتیش و ابطال آرای تقلبی با رضایت دو نامزد به سرانجامی برسد، تصور نمی شود براساس مقدماتی که چیده شده و وعده هایی که دو نامزد در زمینه امضای پیمان امنیتی داده اند، معادله رابطه با امریکا دستخوش تغییری جدی و جدید گردد؛ مگر آنکه شماری از نیروهای سیاسی و اجتماعی نتایج این روند را نپذیرند و در این صورت، به منظور استیفای «حقوق انتخاباتی» خود ابتکار عمل را از دست امریکا خارج کنند که تصور می شود با توجه به وضعیت شکننده کنونی، عمده ترین نگرانی مقام های واشنگتن نیز همین مساله است.
