علیرغم درخواست رییس جمهوری روسیه برای به تعویق افتادن همه پرسی برای استقلال شرق اوکراین، جدایی طلبان این منطقه تصمیم گرفته اند روز یکشنبه این همه پرسی را برگزار کنند.
رهبران جدایی طلب این تصمیم را پس از مشورت با حامیان خود اعلام کرده اند.
روز چهارشنبه ولادیمیر پوتین از جدایی طلبان خواست که همه پرسی را به تعویق اندازند؛ تا شرایط لازم برای برقراری گفتگو مهیا شود.
مقام های اوکراینی می گویند نتیجه این همه پرسی را نادیده خواهند گرفت و به عملیات "ضد تروریستی" خود ادامه می دهند.
اتحادیه اروپا روز پنجشنبه هشدار داد:"این همه پرسی هیچ نوع مشروعیت دموکراتیک ندارد و صرفا وضعیت را وخیم تر خواهد کرد."
امریکا و اتحادیه اروپا تحریم هایی را علیه چندین فرد و شرکت روس اعمال کرده اند و هشدار داده اند اگر مسکو در مسائل شرق اوکراین دخالت کند این تحریم ها را گسترش می دهند.
آرسنی یاتسنیوک، نخست وزیر موقت اوکراین خواسته ولادیمیر پوتین برای تعویق همه پرسی را "باد هوا" خوانده و رد کرده است.
پیش بینی می شود نتیجه این همه پرسی درست همان چیزی باشد که در کریمه به دست آمد و در نهایت به جدا شدن این بخش از خاک اوکراین منجر خواهد شد.
در حال حاضر، جدی ترین سؤال این است که آیا این همه پرسی می تواند بدون حمایت و چراغ سبز روسیه برگزار شود یانه؟
درخواست روز چهارشنبه پوتین از جدایی خواهان و تصمیمی که رهبران جدایی طلب در جهت عکس این درخواست گرفتند پاسخ به این پرسش را دشوارتر و پیچیده تر کرده است. به راستی آیا جدایی طلبان حتی نظر پوتین را هم رد کردند یا درخواست رییس جمهور پوتین صرفا جهت کاستن از حجم فشارهای غرب بر روسیه به منظور وادارکردن جدایی طلبان به عقب نشینی از مواضع خود بود و جنبه تبلیغاتی و غیر عملی داشت؟
با این حال، پاسخ این سؤال هرچه باشد واقعیت این است که پس از صدور درخواست ولادیمیر پوتین، وضعیت بازارهای مالی به سرعت تغییر کرد و شاخص بورس افزایش قابل ملاحظه ای را شاهد بود.
بر این اساس می توان نتیجه گرفت که این درخواست در ابعاد سیاسی نیز تاثیرات خاص خود را در پی داشته و از حجم فشارهای غرب بر روسیه کاسته است.
اما تصمیم تازه رهبران جدایی طلب به منظور برگزاری همه پرسی در روز یکشنبه یکبار دیگر، معماهای تازه ای را در بازی روسیه با ماجرای اوکراین ایجاد کرده است.
در این میان، به سخره گرفتن درخواست روسیه از جدایی طلبان توسط نخست وزیر دولت موقت اوکراین در کی‌یف، شاید یکی از عمده ترین دلایل این تصمیم معترضان با چراغ سبز و پشت‌گرمی روسیه باشد.
دلیل این تصمیم هرچه باشد، ناظران می گویند که همه پرسی روز یکشنبه که به احتمال قوی با پاسخ مثبت شرکت کنندگان مبنی بر جدایی «جمهوری دونتسک» از اوکراین همراه خواهد بود، راه را برای استمرار جنگ های جاری در اوکراین هموار کرده و تنش های جاری را به یک جنگ تمام عیار داخلی در آن کشور تبدیل خواهد کرد.
نکته قابل توجه و مهم دیگر در این زمینه است که احتمالا برگزاری موفقیت آمیز این رفراندوم، تحریم های غرب علیه روسیه را افزایش خواهد داد و این امر، تنش میان محورهای شرق و غرب جهان را به شدت بالا خواهد برد؛ موضوعی که به باور روسیه در درازمدت امنیت اروپا را تهدید می کند و از دید غرب می تواند سیاست های بلندپروازانه ارباب کرملین برای آنچه «احیای شوروی پیشین» می خوانند را مهار نماید.
پیش بینی اینکه آیا نتایج مورد نظر محورهای شرق و غرب در این تنش و کشاکش سرانجام به سود کدامیک از طرفین به دست خواهد آمد، در حال حاضر، دشوار است؛ اما آنچه در این میان اهمیت دارد این است که شرق به رهبری روسیه و غرب به رهبری امریکا یکبار دیگر در آوردگاه اوکراین رویاروی هم قرار گرفته اند و این می تواند نشانگر تغییری جدی و مهم در قطب بندی های قدرت در ابعاد جهانی و پایان تاریخ جهان تک‌قطبی به سرکردگی امریکا باشد.
رهبران جدایی طلب این تصمیم را پس از مشورت با حامیان خود اعلام کرده اند.
روز چهارشنبه ولادیمیر پوتین از جدایی طلبان خواست که همه پرسی را به تعویق اندازند؛ تا شرایط لازم برای برقراری گفتگو مهیا شود.
مقام های اوکراینی می گویند نتیجه این همه پرسی را نادیده خواهند گرفت و به عملیات "ضد تروریستی" خود ادامه می دهند.
اتحادیه اروپا روز پنجشنبه هشدار داد:"این همه پرسی هیچ نوع مشروعیت دموکراتیک ندارد و صرفا وضعیت را وخیم تر خواهد کرد."
امریکا و اتحادیه اروپا تحریم هایی را علیه چندین فرد و شرکت روس اعمال کرده اند و هشدار داده اند اگر مسکو در مسائل شرق اوکراین دخالت کند این تحریم ها را گسترش می دهند.
آرسنی یاتسنیوک، نخست وزیر موقت اوکراین خواسته ولادیمیر پوتین برای تعویق همه پرسی را "باد هوا" خوانده و رد کرده است.
پیش بینی می شود نتیجه این همه پرسی درست همان چیزی باشد که در کریمه به دست آمد و در نهایت به جدا شدن این بخش از خاک اوکراین منجر خواهد شد.
در حال حاضر، جدی ترین سؤال این است که آیا این همه پرسی می تواند بدون حمایت و چراغ سبز روسیه برگزار شود یانه؟
درخواست روز چهارشنبه پوتین از جدایی خواهان و تصمیمی که رهبران جدایی طلب در جهت عکس این درخواست گرفتند پاسخ به این پرسش را دشوارتر و پیچیده تر کرده است. به راستی آیا جدایی طلبان حتی نظر پوتین را هم رد کردند یا درخواست رییس جمهور پوتین صرفا جهت کاستن از حجم فشارهای غرب بر روسیه به منظور وادارکردن جدایی طلبان به عقب نشینی از مواضع خود بود و جنبه تبلیغاتی و غیر عملی داشت؟
با این حال، پاسخ این سؤال هرچه باشد واقعیت این است که پس از صدور درخواست ولادیمیر پوتین، وضعیت بازارهای مالی به سرعت تغییر کرد و شاخص بورس افزایش قابل ملاحظه ای را شاهد بود.
بر این اساس می توان نتیجه گرفت که این درخواست در ابعاد سیاسی نیز تاثیرات خاص خود را در پی داشته و از حجم فشارهای غرب بر روسیه کاسته است.
اما تصمیم تازه رهبران جدایی طلب به منظور برگزاری همه پرسی در روز یکشنبه یکبار دیگر، معماهای تازه ای را در بازی روسیه با ماجرای اوکراین ایجاد کرده است.
در این میان، به سخره گرفتن درخواست روسیه از جدایی طلبان توسط نخست وزیر دولت موقت اوکراین در کی‌یف، شاید یکی از عمده ترین دلایل این تصمیم معترضان با چراغ سبز و پشت‌گرمی روسیه باشد.
دلیل این تصمیم هرچه باشد، ناظران می گویند که همه پرسی روز یکشنبه که به احتمال قوی با پاسخ مثبت شرکت کنندگان مبنی بر جدایی «جمهوری دونتسک» از اوکراین همراه خواهد بود، راه را برای استمرار جنگ های جاری در اوکراین هموار کرده و تنش های جاری را به یک جنگ تمام عیار داخلی در آن کشور تبدیل خواهد کرد.
نکته قابل توجه و مهم دیگر در این زمینه است که احتمالا برگزاری موفقیت آمیز این رفراندوم، تحریم های غرب علیه روسیه را افزایش خواهد داد و این امر، تنش میان محورهای شرق و غرب جهان را به شدت بالا خواهد برد؛ موضوعی که به باور روسیه در درازمدت امنیت اروپا را تهدید می کند و از دید غرب می تواند سیاست های بلندپروازانه ارباب کرملین برای آنچه «احیای شوروی پیشین» می خوانند را مهار نماید.
پیش بینی اینکه آیا نتایج مورد نظر محورهای شرق و غرب در این تنش و کشاکش سرانجام به سود کدامیک از طرفین به دست خواهد آمد، در حال حاضر، دشوار است؛ اما آنچه در این میان اهمیت دارد این است که شرق به رهبری روسیه و غرب به رهبری امریکا یکبار دیگر در آوردگاه اوکراین رویاروی هم قرار گرفته اند و این می تواند نشانگر تغییری جدی و مهم در قطب بندی های قدرت در ابعاد جهانی و پایان تاریخ جهان تک‌قطبی به سرکردگی امریکا باشد.
