دفتر مطبوعاتی ریاست جمهوری اعلام کرد که حامد کرزی؛ رییس جمهور براساس دعوت رسمی حسن روحانی؛ رییس جمهوری ایران، در رأس یک هیات بلندپایه، عازم تهران شد.
براساس این اطلاعیه، در دیداری که کرزی با روحانی در مراسم تحلیف وی در تهران داشت، از او دعوت شده بود؛ تا جهت برپایی گفتگوهای مفصل در خصوص گسترش روابط و همکاریهای دوجانبه بین کابل ـ تهران به ایران سفر کند.
سفر رئیس جمهور به ایران در حالی است که بازرگانان دو کشور علاقه بسیاری به گسترش روابط بازرگانی دارند.
همچنین در حال حاضر حدود دو میلیون مهاجر افغانستانی در ایران زندگی می کنند و در حال فعالیت های اقتصادی و تحصیلی اند.
شمار زیادی از دانشجویان افغانستانی هم در دانشگاه های ایران مشغول به تحصیل هستند و پس از فراغت و بازگشت به افغانستان در دانشگاه های افغانستان تدریس می کنند.
این سفر آقای کرزی در چنین شرایطی می تواند یکی از مهم ترین سفرهای خارجی وی در سطح منطقه باشد. افغانستان و ایران از ۱۲ سال پیش تاکنون روابط گرم و رو به گسترشی داشته اند. این در حالی است که این رابطه همیشه خالی از خطر هم نبوده است؛ بسیاری از کشورهای بزرگ در راستای این همکاری، سنگ اندازی و ایجاد مانع کرده و حلقاتی در داخل هردو کشور نیز سعی کرده اند با برجسته کردن مشکلات کوچک و معمول در روابط بین الدول، از آنها در راستای تخریب روابط دو کشور سود ببرندٰ.
با اینهمه دولت های دو کشور افغانستان و ایران همواره سعی کرده اند اصل را در رابطه دوجانبه بر احترام متقابل، تاکید بر اشتراکات فراوان دینی، فرهنگی، زبانی، تاریخی و جغرافیایی بگذارند و از آغاز این فصل تازه همکاری ها در ۱۲ سال گذشته تاکنون همواره این رابطه رو به گسترش و توسعه بوده است.
اکنون دو کشور در طیف وسیعی از زمینه ها با همدیگر همکاری های مشترک و سازنده دارند و افزون بر این، طی هر دیدار مقامات و رهبران ارشد دو کشور این همکاری ها همچنان گسترش و افزایش می یابد.
ایران از معدود همسایگان افغانستان است که پس از تشکیل دولت جدید، وارد همکاری های گسترده سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی با افغانستان شد و تاکنون همچنان بر تعهدات همه جانبه خود در برابر کشور مان پایدار و پایبند بوده است.
با این حال در این میان، برخی نگرانی ها و موانعی نیز در روابط دو کشور و چه بسا در کلیت روابط و همکاری های منطقه ای در منظومه سیاست خارجی افغانستان وجود داشته و دارد که نباید از آن غفلت کرد.
حضور گسترده نیروهای خارجی به رهبری امریکا در افغانستان یکی از این مسایل است؛ به ویژه اکنون که بحث از امضای پیمان امنیتی و تمدید ده ساله حضور این نیروها در افغانستان می باشد.
ایران بارها صریحا اعلام کرده است که مخالف امضای این پیمان است؛ زیرا آن را برای امنیت و ثبات منطقه ای مفید نمی داند. سفر آقای کرزی با توجه به مشکلات و بن بستی که او در زمینه امضای پیمان امنیتی با امریکا با آن مواجه شده است، می تواند بسیار مهم و تعیین کننده باشد.
آقای کرزی در حالی کابل را به مقصد تهران ترک کرد که چاک هیگل؛ وزیر دفاع امریکا در کابل به سر می برد و این به باور ناظران به این معنا بود که هنوز مشکلات او با ایالات متحده پا برجاست و در چنین شرایطی گشایش فصل تازه ای از همکاری های منطقه ای چه با ایران و چه با هر کشور دیگری در منطقه، برای واشنگتن حاوی و حامل سیگنال ها و هشدارهای نه چندان خوشایندی خواهد بود.
آقای کرزی پس از ایران قرار است به هند سفر کند و این از دید ناظران به این معناست که رییس جمهور کرزی در صورتی که نتواند حضور امریکا در افغانستان را مشروط به همان شرایطی کند که از دید او برای ثبات، امنیت و استقلال این کشور مفید و مهم است، بدون تردید راه های بدیل برای جایگزینی امریکا توسط برخی قدرت های منطقه ای را جستجو خواهد کرد.
از این منظر، سفر جاری رییس جمهور به ایران در کنار بن بستی که در امضای پیمان امنیتی میان امریکا و افغانستان ایجاد شده، به همان میزان که برای همکاری های منطقه ای و ایجاد یک رابطه مبتنی بر احترام و اعتماد متقابل مفید و مؤثر است، برای واشنگتن آزاردهنده و ناراحت کننده خواهد بود.
براساس این اطلاعیه، در دیداری که کرزی با روحانی در مراسم تحلیف وی در تهران داشت، از او دعوت شده بود؛ تا جهت برپایی گفتگوهای مفصل در خصوص گسترش روابط و همکاریهای دوجانبه بین کابل ـ تهران به ایران سفر کند.
سفر رئیس جمهور به ایران در حالی است که بازرگانان دو کشور علاقه بسیاری به گسترش روابط بازرگانی دارند.
همچنین در حال حاضر حدود دو میلیون مهاجر افغانستانی در ایران زندگی می کنند و در حال فعالیت های اقتصادی و تحصیلی اند.
شمار زیادی از دانشجویان افغانستانی هم در دانشگاه های ایران مشغول به تحصیل هستند و پس از فراغت و بازگشت به افغانستان در دانشگاه های افغانستان تدریس می کنند.
این سفر آقای کرزی در چنین شرایطی می تواند یکی از مهم ترین سفرهای خارجی وی در سطح منطقه باشد. افغانستان و ایران از ۱۲ سال پیش تاکنون روابط گرم و رو به گسترشی داشته اند. این در حالی است که این رابطه همیشه خالی از خطر هم نبوده است؛ بسیاری از کشورهای بزرگ در راستای این همکاری، سنگ اندازی و ایجاد مانع کرده و حلقاتی در داخل هردو کشور نیز سعی کرده اند با برجسته کردن مشکلات کوچک و معمول در روابط بین الدول، از آنها در راستای تخریب روابط دو کشور سود ببرندٰ.
با اینهمه دولت های دو کشور افغانستان و ایران همواره سعی کرده اند اصل را در رابطه دوجانبه بر احترام متقابل، تاکید بر اشتراکات فراوان دینی، فرهنگی، زبانی، تاریخی و جغرافیایی بگذارند و از آغاز این فصل تازه همکاری ها در ۱۲ سال گذشته تاکنون همواره این رابطه رو به گسترش و توسعه بوده است.
اکنون دو کشور در طیف وسیعی از زمینه ها با همدیگر همکاری های مشترک و سازنده دارند و افزون بر این، طی هر دیدار مقامات و رهبران ارشد دو کشور این همکاری ها همچنان گسترش و افزایش می یابد.
ایران از معدود همسایگان افغانستان است که پس از تشکیل دولت جدید، وارد همکاری های گسترده سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی با افغانستان شد و تاکنون همچنان بر تعهدات همه جانبه خود در برابر کشور مان پایدار و پایبند بوده است.
با این حال در این میان، برخی نگرانی ها و موانعی نیز در روابط دو کشور و چه بسا در کلیت روابط و همکاری های منطقه ای در منظومه سیاست خارجی افغانستان وجود داشته و دارد که نباید از آن غفلت کرد.
حضور گسترده نیروهای خارجی به رهبری امریکا در افغانستان یکی از این مسایل است؛ به ویژه اکنون که بحث از امضای پیمان امنیتی و تمدید ده ساله حضور این نیروها در افغانستان می باشد.
ایران بارها صریحا اعلام کرده است که مخالف امضای این پیمان است؛ زیرا آن را برای امنیت و ثبات منطقه ای مفید نمی داند. سفر آقای کرزی با توجه به مشکلات و بن بستی که او در زمینه امضای پیمان امنیتی با امریکا با آن مواجه شده است، می تواند بسیار مهم و تعیین کننده باشد.
آقای کرزی در حالی کابل را به مقصد تهران ترک کرد که چاک هیگل؛ وزیر دفاع امریکا در کابل به سر می برد و این به باور ناظران به این معنا بود که هنوز مشکلات او با ایالات متحده پا برجاست و در چنین شرایطی گشایش فصل تازه ای از همکاری های منطقه ای چه با ایران و چه با هر کشور دیگری در منطقه، برای واشنگتن حاوی و حامل سیگنال ها و هشدارهای نه چندان خوشایندی خواهد بود.
آقای کرزی پس از ایران قرار است به هند سفر کند و این از دید ناظران به این معناست که رییس جمهور کرزی در صورتی که نتواند حضور امریکا در افغانستان را مشروط به همان شرایطی کند که از دید او برای ثبات، امنیت و استقلال این کشور مفید و مهم است، بدون تردید راه های بدیل برای جایگزینی امریکا توسط برخی قدرت های منطقه ای را جستجو خواهد کرد.
از این منظر، سفر جاری رییس جمهور به ایران در کنار بن بستی که در امضای پیمان امنیتی میان امریکا و افغانستان ایجاد شده، به همان میزان که برای همکاری های منطقه ای و ایجاد یک رابطه مبتنی بر احترام و اعتماد متقابل مفید و مؤثر است، برای واشنگتن آزاردهنده و ناراحت کننده خواهد بود.
