حامد کرزی؛ رئیس جمهور گفته است که حمله بر حکیم الله محسود؛ رهبر طالبان پاکستانی در زمان نامناسبی صورت گرفته است.
آقای کرزی در دیدار با یک هیات مجلس نمایندگان امریکا گفت که امیدوار است کشته شدن آقای محسود به تلاش های صلح در پاکستان صدمه وارد نکند.
آقای کرزی همچنین گفت که در دیدارش با نواز شریف در لندن، صحبت های مفیدی در مورد روند صلح افغانستان انجام داد و "آرزو دارد حمله بر حکیم الله محسود فضای همکاری برای موفقیت روند صلح در افغانستان و پاکستان را خدشه دار نکند."
حکیم الله محسود روز جمعه گذشته در نتیجه حمله هواپیماهای بی سرنشین امریکایی در منطقه قبایلی وزیرستان شمالی در نزدیکی مرز با افغانستان کشته شد.
در ماه میزان گذشته نیروهای امریکایی لطیف محسود را که گفته می شود از افراد نزدیک به حکیم الله محسود بود، در افغانستان دستگیر کردند.
رسانه ها گزارش دادند که نیروهای امریکایی آقای محسود را از نزد نیروهای امنیت ملی توقیف کردند و گزارش هایی منتشر شده است که بیانگر نارضایتی حامد کرزی از اقدام نیروهای امریکایی در تحویل گرفتن آقای محسود بوده است.
واکنش آقای کرزی به کشته شدن محسود، چنانچه انتظار می رفت، محتاطانه، مبهم و دارای پیام های دوگانه بود. آقای کرزی با این واکنش با آنکه سعی نکرد اقدام امریکا در هدف قرار دادن یک مهره تروریستی را از بنیاد زیر سؤال ببرد؛ اما دست کم این پیام را تلویحا به واشنگتن فرستاد که اقدام امریکا، یک «اشتباه» بود.
این البته نمی تواند به این معنا باشد که رییس جمهور کرزی از مرگ محسود آنگونه که یک طالب متعصب، ناخشنود شده است، ناراضی و عصبانی است؛ اما او در این میان، نگران آسیب دیدن امور مهم تری است که به باور او با مرگ حکیم الله محسود، ضربه های جبران ناپذیری دیده است.
آقای کرزی درست هنگامی که با توقیف لطیف الله محسود از سوی نیروهای امریکایی، مخالفت و نار ضایتی اش را ابراز داشت، نشان داد که او نمی خواهد خود را در برابر طالبان پاکستانی قرار دهد.
او اگرچه در ادبیات رسمی و دولتی افغانستان سعی می کند، حساب طالبان افغانی و پاکستانی را از هم جدا کند؛ اما به خوبی التفات دارد که میان نیروهای طالبان افغانی و پاکستانی، پیوندی وثیق و ناگسستنی وجود دارد که آسیب دیدن این پیوند ممکن است به صورت مستقیم روی تلاش های صلح دولت او نیز تاثیر بگذارد؛ بنابراین، برخلاف موضع رسمی حکومت مبنی بر جدایی حساب طالبان افغانی از طالبان پاکستانی، او در روند صلح مورد نظر خود، گوشه چشمی به طالبان پاکستانی نیز دارد؛ زیرا می داند که این رویکرد اصلی طالبان افغانی است و او در تلاش هایش برای صلح، آشکارا سعی می کند خود را هرچه بیشتر به رویکردهای این گروه، نزدیک نشان دهد.
مساله دیگری که می تواند موجب نارضایتی او از اقدام امریکا شده باشد، نگرانی وی از بازتاب واکنش انتقام جویانه طالبان پاکستانی در خاک افغانستان است؛ زیرا هم این حمله از خاک افغانستان سازمان یافته و انجام شده است و هم نیروهای امریکایی که عامل این مرگ هستند در افغانستان مستقر اند نه در پاکستان؛ بنابراین هرگونه واکنش بعدی نیروهای طالبان پاکستانی به این اقدام، مسلما در خاک افغانستان پیاده خواهد شد.
طالبان پاکستانی در واکنش به این رویداد اعلام کردند که هر قطره خون محسود تبدیل به یک انتحاری خواهد شد!
و سومین و آخرین موضوع مورد نظر آقای کرزی در این واکنش محتاطانه هم شاید این باشد که او نمی خواهد با حمایت از ادامه حملات هواپیماهای بی سرنشین امریکایی بر خاک پاکستان، خود را در برابر خواست رسمی اسلام آباد قرار دهد که مبتنی بر توقف آنی و فوری این حملات است؛ زیرا او می داند که در این زمینه به کمک ها و همکاری های دولت پاکستان نیاز جدی و مبرم دارد و در صورتی که در این مورد، جانب امریکا را بگیرد مسلما مورد خشم و عصبانیت پاکستان قرار خواهد گرفت.
چنانچه در مرگ بن لادن نیز شاهد این واکنش خشم آلود بود و بخشی از تاوان آن را افغانستان پرداخت.
آقای کرزی در دیدار با یک هیات مجلس نمایندگان امریکا گفت که امیدوار است کشته شدن آقای محسود به تلاش های صلح در پاکستان صدمه وارد نکند.
آقای کرزی همچنین گفت که در دیدارش با نواز شریف در لندن، صحبت های مفیدی در مورد روند صلح افغانستان انجام داد و "آرزو دارد حمله بر حکیم الله محسود فضای همکاری برای موفقیت روند صلح در افغانستان و پاکستان را خدشه دار نکند."
حکیم الله محسود روز جمعه گذشته در نتیجه حمله هواپیماهای بی سرنشین امریکایی در منطقه قبایلی وزیرستان شمالی در نزدیکی مرز با افغانستان کشته شد.
در ماه میزان گذشته نیروهای امریکایی لطیف محسود را که گفته می شود از افراد نزدیک به حکیم الله محسود بود، در افغانستان دستگیر کردند.
رسانه ها گزارش دادند که نیروهای امریکایی آقای محسود را از نزد نیروهای امنیت ملی توقیف کردند و گزارش هایی منتشر شده است که بیانگر نارضایتی حامد کرزی از اقدام نیروهای امریکایی در تحویل گرفتن آقای محسود بوده است.
واکنش آقای کرزی به کشته شدن محسود، چنانچه انتظار می رفت، محتاطانه، مبهم و دارای پیام های دوگانه بود. آقای کرزی با این واکنش با آنکه سعی نکرد اقدام امریکا در هدف قرار دادن یک مهره تروریستی را از بنیاد زیر سؤال ببرد؛ اما دست کم این پیام را تلویحا به واشنگتن فرستاد که اقدام امریکا، یک «اشتباه» بود.
این البته نمی تواند به این معنا باشد که رییس جمهور کرزی از مرگ محسود آنگونه که یک طالب متعصب، ناخشنود شده است، ناراضی و عصبانی است؛ اما او در این میان، نگران آسیب دیدن امور مهم تری است که به باور او با مرگ حکیم الله محسود، ضربه های جبران ناپذیری دیده است.
آقای کرزی درست هنگامی که با توقیف لطیف الله محسود از سوی نیروهای امریکایی، مخالفت و نار ضایتی اش را ابراز داشت، نشان داد که او نمی خواهد خود را در برابر طالبان پاکستانی قرار دهد.
او اگرچه در ادبیات رسمی و دولتی افغانستان سعی می کند، حساب طالبان افغانی و پاکستانی را از هم جدا کند؛ اما به خوبی التفات دارد که میان نیروهای طالبان افغانی و پاکستانی، پیوندی وثیق و ناگسستنی وجود دارد که آسیب دیدن این پیوند ممکن است به صورت مستقیم روی تلاش های صلح دولت او نیز تاثیر بگذارد؛ بنابراین، برخلاف موضع رسمی حکومت مبنی بر جدایی حساب طالبان افغانی از طالبان پاکستانی، او در روند صلح مورد نظر خود، گوشه چشمی به طالبان پاکستانی نیز دارد؛ زیرا می داند که این رویکرد اصلی طالبان افغانی است و او در تلاش هایش برای صلح، آشکارا سعی می کند خود را هرچه بیشتر به رویکردهای این گروه، نزدیک نشان دهد.
مساله دیگری که می تواند موجب نارضایتی او از اقدام امریکا شده باشد، نگرانی وی از بازتاب واکنش انتقام جویانه طالبان پاکستانی در خاک افغانستان است؛ زیرا هم این حمله از خاک افغانستان سازمان یافته و انجام شده است و هم نیروهای امریکایی که عامل این مرگ هستند در افغانستان مستقر اند نه در پاکستان؛ بنابراین هرگونه واکنش بعدی نیروهای طالبان پاکستانی به این اقدام، مسلما در خاک افغانستان پیاده خواهد شد.
طالبان پاکستانی در واکنش به این رویداد اعلام کردند که هر قطره خون محسود تبدیل به یک انتحاری خواهد شد!
و سومین و آخرین موضوع مورد نظر آقای کرزی در این واکنش محتاطانه هم شاید این باشد که او نمی خواهد با حمایت از ادامه حملات هواپیماهای بی سرنشین امریکایی بر خاک پاکستان، خود را در برابر خواست رسمی اسلام آباد قرار دهد که مبتنی بر توقف آنی و فوری این حملات است؛ زیرا او می داند که در این زمینه به کمک ها و همکاری های دولت پاکستان نیاز جدی و مبرم دارد و در صورتی که در این مورد، جانب امریکا را بگیرد مسلما مورد خشم و عصبانیت پاکستان قرار خواهد گرفت.
چنانچه در مرگ بن لادن نیز شاهد این واکنش خشم آلود بود و بخشی از تاوان آن را افغانستان پرداخت.
