نشست خبری رییس جمهور کرزی و جان کری وزیر خارجه امریکا که قرار بود قبل از ظهر امروز شنبه به طور زنده از طریق تلویزیون دولتی افغانستان پخش شود، دو بار به تاخیر افتاد.
آقای کرزی و جان کری افغانستان از دیروز تا حالا مشغول گفتگوها در مورد امضای موافقتنامه امنیتی میان کابل و واشنگتن بوده اند و اکنون اعلام شده که این گفتگوها به شب دوم کشیده شده است.
کری روز گذشته برای گفتگوهای "فوری" در مورد امضای این موافقتنامه، به صورت غیرمنتظره وارد کابل شد.
جیمز کانینگهام؛ سفیر امریکا در کابل، جوزف دنفورد؛ فرمانده ناتو در افغانستان، رنگین دادفر سپنتا؛ مشاور امنیت ملی و شماری از مقام های عالیرتبه دوطرف در این گفتگوها حضور داشته اند.
ایمل فیضی؛ سخنگوی رییس جمهوری شام دیروز جمعه گفته بود که گفتگوها بین رئیس جمهوری افغانستان و جان کری در مورد امضای موافقتنامه امنیتی تا ناوقت عصر ادامه داشته و با "پیشرفت‌هایی" همراه بوده است.
شورای امنیت ملی افغانستان گفته که اختلافات روی مفاد موافقتنامه امنیتی با آمریکا حدود ۹۵ درصد رفع شده است.
رویدادهای پیرامونی سفر اخیر وزیر امور خارجه امریکا به کابل از جمله دوبار تاخیر در برگزاری نشست خبری آقای کرزی و جان کری و در نهایت ادامه گفتگوهای فشرده دو طرف برای شب دوم، حدس و گمان ها و واکنش های متفاوتی را در محافل سیاسی و خبری افغانستان برانگیخته است.
شماری از ناظران می گویند که گفتگوهای جاری نشان می دهد که امریکا عزم خود را جزم کرده است؛ تا اهداف مورد نظر خود را در متن پیمان امنیتی بر افغانستان بقبولاند و از سوی دیگر، این پیمان را حداکثر تا یکماه دیگر به امضا برساند.
این در حالی است که به رغم ابراز اطمینان هایی که از سوی شورای امنیت ملی ریاست جمهوری در مورد نهایی شدن ۹۵ درصد از مفاد پیمان امنیتی انجام می شود، کارشناسان می گویند که هنوز مسایلی هستند که ممکن است به توافق دوطرف رسیده باشد؛ اما از منظر مردم، احزاب سیاسی و جریان های دینی و مدنی کشور، قابل قبول نباشد؛ بنابراین عامل بخشی از چانه زنی های جاری میان دوطرف و تمدید مکرر نشست ها و گفتگوهای پنهانی و پشت درهای بسته آنها، چگونگی فراهم کردن چارچوب و مکانیزمی برای قابل قبول جلوه دادن توافقات انجام شده برای مردم است.
از سوی دیگر، گروهی دیگر از ناظران با رد این ادعا می گویند که آنچه در پیمان امنیتی هنوز بر سر آن توافق نشده، شاه بیت اصلی این موافقتنامه و همان چیزی است که راه دو طرف را جدا می کند. براساس این تحلیل، آقای کرزی و تیم او در این میان خواستار تامین اهداف و منافعی هستند که امریکا قبول آن را به ضرر خود ارزیابی می کند؛ بنابراین، اختلافات ۵ درصدی دوطرف، به تنهایی به اندازه ای مهم است که می تواند کلیت سرنوشت ۹۵ درصد دیگر این پیمان را دستخوش تغییر نماید.
در این میان، شماری دیگر از کارشناسان هم هستند که می گویند تعویق مکرر نشست خبری کرزی و کری و سپس اعلام اینکه گفتگوها به شب دوم کشیده شده، بخشی از بازی تبلیغاتی دوطرف برای دور زدن افکار عمومی است؛ تا به این ترتیب، اختلافات ظاهری موجود میان دو طرف را جدی تلقی کرده و دولت افغانستان تعهد خود به منافع کلان مردم افغانستان را در این پیمان را واقعی نشان دهد.
از جانب دیگر، به باور این تحلیلگران، حکومت با این مانورها می تواند به آسانی این پیام را به افکار عمومی القا نماید که تسلیم تام و تمام خواست و اراده ایالات متحده نیست و در این زمینه، با استقلال رای و آزادی تصمیم می گیرد و عمل می نماید و حداکثر سعی خود را انجام می دهد؛ تا امریکا را وادار به پذیرش پیش شرط های افغانستان نماید.
صرف نظر از اینکه کدامیک از این برداشت ها به واقعیت نزدیکتر است، واقعیت آشکاری که نمی توان از آن چشم پوشی کرد این است که کری آمده است؛ تا پرونده پیمان امنیتی را مختومه اعلام کند. این همان چیزی است که با ضرب الاجل ها و هشدارهای پیشین امریکا در این باره نیز همسو و هماهنگ است و اختتام این پرونده نیز جز با امضای آن امکان پذیر است؛ امضایی که بی هیچ قید و شرطی باید تامین کننده منافع استراتژیک و سلطه جویانه ایالات متحده در افغانستان و منطقه باشد.
آقای کرزی و جان کری افغانستان از دیروز تا حالا مشغول گفتگوها در مورد امضای موافقتنامه امنیتی میان کابل و واشنگتن بوده اند و اکنون اعلام شده که این گفتگوها به شب دوم کشیده شده است.
کری روز گذشته برای گفتگوهای "فوری" در مورد امضای این موافقتنامه، به صورت غیرمنتظره وارد کابل شد.
جیمز کانینگهام؛ سفیر امریکا در کابل، جوزف دنفورد؛ فرمانده ناتو در افغانستان، رنگین دادفر سپنتا؛ مشاور امنیت ملی و شماری از مقام های عالیرتبه دوطرف در این گفتگوها حضور داشته اند.
ایمل فیضی؛ سخنگوی رییس جمهوری شام دیروز جمعه گفته بود که گفتگوها بین رئیس جمهوری افغانستان و جان کری در مورد امضای موافقتنامه امنیتی تا ناوقت عصر ادامه داشته و با "پیشرفت‌هایی" همراه بوده است.
شورای امنیت ملی افغانستان گفته که اختلافات روی مفاد موافقتنامه امنیتی با آمریکا حدود ۹۵ درصد رفع شده است.
رویدادهای پیرامونی سفر اخیر وزیر امور خارجه امریکا به کابل از جمله دوبار تاخیر در برگزاری نشست خبری آقای کرزی و جان کری و در نهایت ادامه گفتگوهای فشرده دو طرف برای شب دوم، حدس و گمان ها و واکنش های متفاوتی را در محافل سیاسی و خبری افغانستان برانگیخته است.
شماری از ناظران می گویند که گفتگوهای جاری نشان می دهد که امریکا عزم خود را جزم کرده است؛ تا اهداف مورد نظر خود را در متن پیمان امنیتی بر افغانستان بقبولاند و از سوی دیگر، این پیمان را حداکثر تا یکماه دیگر به امضا برساند.
این در حالی است که به رغم ابراز اطمینان هایی که از سوی شورای امنیت ملی ریاست جمهوری در مورد نهایی شدن ۹۵ درصد از مفاد پیمان امنیتی انجام می شود، کارشناسان می گویند که هنوز مسایلی هستند که ممکن است به توافق دوطرف رسیده باشد؛ اما از منظر مردم، احزاب سیاسی و جریان های دینی و مدنی کشور، قابل قبول نباشد؛ بنابراین عامل بخشی از چانه زنی های جاری میان دوطرف و تمدید مکرر نشست ها و گفتگوهای پنهانی و پشت درهای بسته آنها، چگونگی فراهم کردن چارچوب و مکانیزمی برای قابل قبول جلوه دادن توافقات انجام شده برای مردم است.
از سوی دیگر، گروهی دیگر از ناظران با رد این ادعا می گویند که آنچه در پیمان امنیتی هنوز بر سر آن توافق نشده، شاه بیت اصلی این موافقتنامه و همان چیزی است که راه دو طرف را جدا می کند. براساس این تحلیل، آقای کرزی و تیم او در این میان خواستار تامین اهداف و منافعی هستند که امریکا قبول آن را به ضرر خود ارزیابی می کند؛ بنابراین، اختلافات ۵ درصدی دوطرف، به تنهایی به اندازه ای مهم است که می تواند کلیت سرنوشت ۹۵ درصد دیگر این پیمان را دستخوش تغییر نماید.
در این میان، شماری دیگر از کارشناسان هم هستند که می گویند تعویق مکرر نشست خبری کرزی و کری و سپس اعلام اینکه گفتگوها به شب دوم کشیده شده، بخشی از بازی تبلیغاتی دوطرف برای دور زدن افکار عمومی است؛ تا به این ترتیب، اختلافات ظاهری موجود میان دو طرف را جدی تلقی کرده و دولت افغانستان تعهد خود به منافع کلان مردم افغانستان را در این پیمان را واقعی نشان دهد.
از جانب دیگر، به باور این تحلیلگران، حکومت با این مانورها می تواند به آسانی این پیام را به افکار عمومی القا نماید که تسلیم تام و تمام خواست و اراده ایالات متحده نیست و در این زمینه، با استقلال رای و آزادی تصمیم می گیرد و عمل می نماید و حداکثر سعی خود را انجام می دهد؛ تا امریکا را وادار به پذیرش پیش شرط های افغانستان نماید.
صرف نظر از اینکه کدامیک از این برداشت ها به واقعیت نزدیکتر است، واقعیت آشکاری که نمی توان از آن چشم پوشی کرد این است که کری آمده است؛ تا پرونده پیمان امنیتی را مختومه اعلام کند. این همان چیزی است که با ضرب الاجل ها و هشدارهای پیشین امریکا در این باره نیز همسو و هماهنگ است و اختتام این پرونده نیز جز با امضای آن امکان پذیر است؛ امضایی که بی هیچ قید و شرطی باید تامین کننده منافع استراتژیک و سلطه جویانه ایالات متحده در افغانستان و منطقه باشد.
