رئیس جمهور، حمله خونبار انتحاری در قندهار و ماین‌گذاری‌های مرگبار در هلمند و بغلان را به شدت محکوم کرد و گفت:"کشتار مردم توسط طالبان به اشاره باداران شان در حالی صورت می گیرد که پروسه انتقال مسئولیت امنیتی از نیروهای بین المللی به نیروهای افغان موفقانه به پیش می رود و نیروهای خارجی در حال بیرون شدن از افغانستان اند".
به گفته آقای کرزی، در این اواخر طالبان به حدی ناتوان شده اند که بیشتر غیرنظامیان به خصوص کارگران، انجنیران، زنان و کودکان را هدف قرار می دهند.
او ادامه داد:"طالبان با این جنایات نشان دادند که به جز از ویرانی و کشتار مردم ملکی و بیگناه چیز دیگری از دست شان بر نمی آید".
رئیس جمهور گفت که رهبران و فرماندهان طالبان باید بدانند که با انجام چنین جنایاتی، جز نفرت و انزجار مردم و عذاب الهی، چیزی را نصیب نخواهند شد.
بر اساس اعلام دفتر مطبوعاتی ریاست جمهوری، وی با بیان اینکه "طالبان در نزد ملت مسلمان افغانستان پاسخگو خواهند بود" تاکید کرد:"آنانی که از جمله طالبان در این جنایات دست ندارند، آواز خود را بلند کنند و بیزاری خود را از این اعمال ابراز نمایند".
این در حالی است که منتقدان می گویند رییس جمهور کرزی برخلاف مواضع تندی که در برابر هر حمله خونین طالبان اتخاذ می کند در عرصه عمل، هیچگاه این موضع گیری هایش را لحاظ نمی کند.
آنان همچنین می گویند که محکومیت برای کسانی که در حوادث مرگباری تلف می شوند که در نتیجه بمب گذاری های کنار جاده ای، حملات انتحاری و تیراندازی های مسلحانه یا دیگر اعمال فجیع و غیرانسانی آن گروه علیه نیروهای امنیتی و مردم بی گناه غیرنظامی انجام می شود، نه آب می شود، نه نان و نه حتی مرهم کوچکی بر زخم های شان.
مردم نیاز به امنیت دارند و امنیت، تنها با واکنش های تند و غیرعملی تحقق نمی یابد.
همه روزه ده ها نفر در سراسر کشور، طعمه بمب و آتش و خون برادران ناراضی رییس جمهور می شوند و این وضعیت، زندگی را بر مردم دشوار کرده است.
آقای کرزی به عنوان فرمانده کل قوای مسلح کشور و رییس دولت افغانستان، می تواند با دستوری صریح و سریع به نهادهای مسئول، آنها را وادار به رسیدگی عاجل به وضعیت حاد و شکننده امنیتی کند؛ اما به رغم حملات خونین طالبان، او تنها به محکومیت این حملات بسنده می کند و از سوی دیگر همچنان به برنامه بی فرجام و شکست خورده خود در زمینه صلح و سازش با قاتلان مردم و نیروهای امنیتی افغانستان ادامه می دهد.
به عقیده منتقدان و تحلیلگران منتقد رویکرد رییس جمهور در قبال تروریست ها، حتی در همین اعلامیه نیز وی به علاوه آنکه اقدامات مرگبار طالبان را به شدت محکوم کرده و تعبیر تکراری پاسخگو بودن آنان در قبال ملت افغانستان را مطرح کرده است؛ اما نه مکانیزم و سازوکار این پاسخگویی را مطرح کرده و نه خود تمایلی به این کار دارد.
او چندروز قبل از سفر به پاکستان، از قول رهبران طالبان اعلام کرد که آنها از حملاتی که همه روزه به نام طالبان در سراسر کشور انجام می شود بی خبر اند!
این به باور تحلیلگران، بخشی از تلاش های آقای کرزی برای تطهیر دامن طالبان از جنایت ها و خون ریزی های چند سال اخیر آنان بود؛ اما طالبان بلافاصله این ادعا را رد کرده گفتند که مسئولیت حملات خود را به عهده می گیریم، آقای کرزی خبر ندارد!
در همین اعلامیه بالا نیز رییس جمهور در پایان می گوید:"آنانی که از جمله طالبان در این جنایات دست ندارند، آواز خود را بلند کنند و بیزاری خود را از این اعمال ابراز نمایند"، این به باور تحلیلگران با صدر همین اعلامیه در تناقض است که او مستقیما این حملات را به طالبان نسبت می دهد و آنها را مسئول اعمال خود می داند.
به باور ناظران، با این تناقض، رییس جمهور، سعی کرده است بار دیگر راه را برای توجیه عملکردهای جنایتکارانه طالبان در صورت صلح و سازش آنان در آینده باز بگذارد و بگوید این حملات، کار طالبان نبوده است و این نوعی هزینه کردن از خون مردم بی گناه افغانستان برای چرخاندن ماشین راکد و فرسوده صلح است.
به گفته آقای کرزی، در این اواخر طالبان به حدی ناتوان شده اند که بیشتر غیرنظامیان به خصوص کارگران، انجنیران، زنان و کودکان را هدف قرار می دهند.
او ادامه داد:"طالبان با این جنایات نشان دادند که به جز از ویرانی و کشتار مردم ملکی و بیگناه چیز دیگری از دست شان بر نمی آید".
رئیس جمهور گفت که رهبران و فرماندهان طالبان باید بدانند که با انجام چنین جنایاتی، جز نفرت و انزجار مردم و عذاب الهی، چیزی را نصیب نخواهند شد.
بر اساس اعلام دفتر مطبوعاتی ریاست جمهوری، وی با بیان اینکه "طالبان در نزد ملت مسلمان افغانستان پاسخگو خواهند بود" تاکید کرد:"آنانی که از جمله طالبان در این جنایات دست ندارند، آواز خود را بلند کنند و بیزاری خود را از این اعمال ابراز نمایند".
این در حالی است که منتقدان می گویند رییس جمهور کرزی برخلاف مواضع تندی که در برابر هر حمله خونین طالبان اتخاذ می کند در عرصه عمل، هیچگاه این موضع گیری هایش را لحاظ نمی کند.
آنان همچنین می گویند که محکومیت برای کسانی که در حوادث مرگباری تلف می شوند که در نتیجه بمب گذاری های کنار جاده ای، حملات انتحاری و تیراندازی های مسلحانه یا دیگر اعمال فجیع و غیرانسانی آن گروه علیه نیروهای امنیتی و مردم بی گناه غیرنظامی انجام می شود، نه آب می شود، نه نان و نه حتی مرهم کوچکی بر زخم های شان.
مردم نیاز به امنیت دارند و امنیت، تنها با واکنش های تند و غیرعملی تحقق نمی یابد.
همه روزه ده ها نفر در سراسر کشور، طعمه بمب و آتش و خون برادران ناراضی رییس جمهور می شوند و این وضعیت، زندگی را بر مردم دشوار کرده است.
آقای کرزی به عنوان فرمانده کل قوای مسلح کشور و رییس دولت افغانستان، می تواند با دستوری صریح و سریع به نهادهای مسئول، آنها را وادار به رسیدگی عاجل به وضعیت حاد و شکننده امنیتی کند؛ اما به رغم حملات خونین طالبان، او تنها به محکومیت این حملات بسنده می کند و از سوی دیگر همچنان به برنامه بی فرجام و شکست خورده خود در زمینه صلح و سازش با قاتلان مردم و نیروهای امنیتی افغانستان ادامه می دهد.
به عقیده منتقدان و تحلیلگران منتقد رویکرد رییس جمهور در قبال تروریست ها، حتی در همین اعلامیه نیز وی به علاوه آنکه اقدامات مرگبار طالبان را به شدت محکوم کرده و تعبیر تکراری پاسخگو بودن آنان در قبال ملت افغانستان را مطرح کرده است؛ اما نه مکانیزم و سازوکار این پاسخگویی را مطرح کرده و نه خود تمایلی به این کار دارد.
او چندروز قبل از سفر به پاکستان، از قول رهبران طالبان اعلام کرد که آنها از حملاتی که همه روزه به نام طالبان در سراسر کشور انجام می شود بی خبر اند!
این به باور تحلیلگران، بخشی از تلاش های آقای کرزی برای تطهیر دامن طالبان از جنایت ها و خون ریزی های چند سال اخیر آنان بود؛ اما طالبان بلافاصله این ادعا را رد کرده گفتند که مسئولیت حملات خود را به عهده می گیریم، آقای کرزی خبر ندارد!
در همین اعلامیه بالا نیز رییس جمهور در پایان می گوید:"آنانی که از جمله طالبان در این جنایات دست ندارند، آواز خود را بلند کنند و بیزاری خود را از این اعمال ابراز نمایند"، این به باور تحلیلگران با صدر همین اعلامیه در تناقض است که او مستقیما این حملات را به طالبان نسبت می دهد و آنها را مسئول اعمال خود می داند.
به باور ناظران، با این تناقض، رییس جمهور، سعی کرده است بار دیگر راه را برای توجیه عملکردهای جنایتکارانه طالبان در صورت صلح و سازش آنان در آینده باز بگذارد و بگوید این حملات، کار طالبان نبوده است و این نوعی هزینه کردن از خون مردم بی گناه افغانستان برای چرخاندن ماشین راکد و فرسوده صلح است.
