مخالفان حکومت سوریه و کشورهای اصلی حامی آنها، برای گفتگو درباره چگونگی برخورد با بحران سوریه امروز شنبه در استانبول گرد هم می آیند.
مخالفان حکومت سوریه امیدوار اند که ١١ کشور اصلی عضو گروهی موسوم به "دوستان سوریه" پشتیبانی های خود را افزایش دهند و از جمله سلاح در اختیار مخالفان بگذارند.
گروه "دوستان سوریه" که امریکا، قدرت های اروپایی و چندین کشور عربی چون عربستان سعودی و قطر، از جمله کشورهای عضو آن هستند، تاکنون نتوانسته به استراتژی واحدی برای مواجهه با بحران سوریه دست یابد.
این در حالی است که به باور تحلیلگران مسایل خاورمیانه و دنیای عرب، این گروه که به صورت تناقض آمیزی به نام "دوستان سوریه" مسمی شده، در واقع هدفی جز تشدید تنش ها، درگیری ها، خون ریزی ها و خشونت ها در سوریه و افزایش بدبختی و مصیبت بیشتر مردم آن کشور ندارد.
حتی اگر گروه به اصطلاح دوستان سوریه در نشست روز شنبه نتواند بر سر طرحی که ارسال سلاح به صورت رسمی به شبه نظامیان تروریست مخالف حکومت بشار اسد را تجویز کند به توافق برسد، هم اکنون نیز اکثر این کشورها به صورت پنهان و آشکار به تروریست ها سلاح می رسانند؛ در غیر آن، کدام خرد سالمی می تواند بپذیرد که گروه نصرت که از جریان های به شدت تندرو تروریستی است و در این اواخر رسماً با ایمن الظواهری؛ رهبر شبکه تروریستی القاعده بیعت کرد، بزرگ ترین مؤثرترین گروه مخالف حکومت سوریه باشد؛ ولی از سلاح ها، پول ها و دیگر حمایت های غرب و اعراب و ترکیه برخوردار نباشد؟! اگر چنین نباشد؛ پس این گروه از چه طریقی به تجهیزات پیشرفته نظامی و لجستیکی دسترسی پیدا می کند؟
همچنین در این میان، نشست روز شنبه شاید به تقویت بیشتر این روند کمک کند؛ یعنی به گونه ای جریان های تروریستی فعال در سوریه را فعال تر کرده و در نتیجه به پیچیده تر شدن این بحران خونین دامن بزند.
این نشست در ظاهر به نام دوستان سوریه انجام می شود؛ اما ماحصل واقعی و برآیند عملی آن چیزی جز دشمنی با مردم سوریه و سخت تر کردن وضعیت دشوار و اسفبار غیرنظامیان قربانی این جنگ جهانی نیست و نخواهد بود.
سوریه و مردم بی گناه غیرنظامی آن، اکنون قربانی دروغ های دیپلماتیکی می شوند که از سوی کشورهای به اصطلاح متمدن جهان گفته می شود؛ دروغ هایی که از یکسو بر راه حل صلح آمیز و گفتگوهای سیاسی تاکید می کند و از جانب دیگر، بر تجویز رسمی ارسال سلاح و تقویت مالی، نظامی و آموزشی گروه های ضد سوری، پافشاری دارد.
از جانب دیگر، گروه به اصطلاح دوستان سوریه، اکنون دچار اختلافات و تناقضات درونی عجیبی شده است؛ تناقضات و اختلافاتی که هیچکس نمی داند نهایتاً به کجا خواهد کشید و چه سرنوشتی را برای سوریه، منطقه و جهان، رقم خواهد زد.
یکی از این تناقضات، دردسری است که غرب و اعراب را در میانه دوگزینه دشوار تروریزم یا لیبرال دموکراسی قرار داده است. تروریزمی را که امروزه غرب و اعراب در سوریه پرورش می دهند؛ به هیچ عنوان پتانسیل ایجاد یک دولت حتی برپایه تفکر افراطی و بنیادگرایانه را ندارد؛ بلکه به مثابه سرطانی عمل خواهد کرد که به سرعت در سراسر منطقه گسترش خواهد یافت.
در سوریه کنونی تروریست های وهابی و لیبرال های غرب گرا دوشادوش همدیگر می جنگند و مشخص نیست، به فرض محال، در صورت از میان رفتن هدفی به نام حکومت بشار اسد، آنها براساس کدام اصول مشترک، حکومت آینده سوریه را در فضایی صلح آمیز و بدون تنش و تشنج بنا خواهند کرد!
از سوی دیگر، کشورهای مخالف بشار اسد نیز در حمایت از گروه های بنیادگرا، تروریست، سکولار، لیبرال، میانه رو وغیره در جبهه مخالفان اسد، اهداف استراتژیک متضاد و مخالفی را دنبال می کنند که این تضاد شدید منافع می تواند وضعیت صلح و ثبات در سوریه آینده ای که آنها در پی آن هستند را به شدت به خظر اندازد. در چنین فضایی چگونه می توان نتیجه گرفت که نشست "دوستان سوریه" به کام دشمنان این کشور و مردم آن، تمام نخواهد شد؟
مخالفان حکومت سوریه امیدوار اند که ١١ کشور اصلی عضو گروهی موسوم به "دوستان سوریه" پشتیبانی های خود را افزایش دهند و از جمله سلاح در اختیار مخالفان بگذارند.
گروه "دوستان سوریه" که امریکا، قدرت های اروپایی و چندین کشور عربی چون عربستان سعودی و قطر، از جمله کشورهای عضو آن هستند، تاکنون نتوانسته به استراتژی واحدی برای مواجهه با بحران سوریه دست یابد.
این در حالی است که به باور تحلیلگران مسایل خاورمیانه و دنیای عرب، این گروه که به صورت تناقض آمیزی به نام "دوستان سوریه" مسمی شده، در واقع هدفی جز تشدید تنش ها، درگیری ها، خون ریزی ها و خشونت ها در سوریه و افزایش بدبختی و مصیبت بیشتر مردم آن کشور ندارد.
حتی اگر گروه به اصطلاح دوستان سوریه در نشست روز شنبه نتواند بر سر طرحی که ارسال سلاح به صورت رسمی به شبه نظامیان تروریست مخالف حکومت بشار اسد را تجویز کند به توافق برسد، هم اکنون نیز اکثر این کشورها به صورت پنهان و آشکار به تروریست ها سلاح می رسانند؛ در غیر آن، کدام خرد سالمی می تواند بپذیرد که گروه نصرت که از جریان های به شدت تندرو تروریستی است و در این اواخر رسماً با ایمن الظواهری؛ رهبر شبکه تروریستی القاعده بیعت کرد، بزرگ ترین مؤثرترین گروه مخالف حکومت سوریه باشد؛ ولی از سلاح ها، پول ها و دیگر حمایت های غرب و اعراب و ترکیه برخوردار نباشد؟! اگر چنین نباشد؛ پس این گروه از چه طریقی به تجهیزات پیشرفته نظامی و لجستیکی دسترسی پیدا می کند؟
همچنین در این میان، نشست روز شنبه شاید به تقویت بیشتر این روند کمک کند؛ یعنی به گونه ای جریان های تروریستی فعال در سوریه را فعال تر کرده و در نتیجه به پیچیده تر شدن این بحران خونین دامن بزند.
این نشست در ظاهر به نام دوستان سوریه انجام می شود؛ اما ماحصل واقعی و برآیند عملی آن چیزی جز دشمنی با مردم سوریه و سخت تر کردن وضعیت دشوار و اسفبار غیرنظامیان قربانی این جنگ جهانی نیست و نخواهد بود.
سوریه و مردم بی گناه غیرنظامی آن، اکنون قربانی دروغ های دیپلماتیکی می شوند که از سوی کشورهای به اصطلاح متمدن جهان گفته می شود؛ دروغ هایی که از یکسو بر راه حل صلح آمیز و گفتگوهای سیاسی تاکید می کند و از جانب دیگر، بر تجویز رسمی ارسال سلاح و تقویت مالی، نظامی و آموزشی گروه های ضد سوری، پافشاری دارد.
از جانب دیگر، گروه به اصطلاح دوستان سوریه، اکنون دچار اختلافات و تناقضات درونی عجیبی شده است؛ تناقضات و اختلافاتی که هیچکس نمی داند نهایتاً به کجا خواهد کشید و چه سرنوشتی را برای سوریه، منطقه و جهان، رقم خواهد زد.
یکی از این تناقضات، دردسری است که غرب و اعراب را در میانه دوگزینه دشوار تروریزم یا لیبرال دموکراسی قرار داده است. تروریزمی را که امروزه غرب و اعراب در سوریه پرورش می دهند؛ به هیچ عنوان پتانسیل ایجاد یک دولت حتی برپایه تفکر افراطی و بنیادگرایانه را ندارد؛ بلکه به مثابه سرطانی عمل خواهد کرد که به سرعت در سراسر منطقه گسترش خواهد یافت.
در سوریه کنونی تروریست های وهابی و لیبرال های غرب گرا دوشادوش همدیگر می جنگند و مشخص نیست، به فرض محال، در صورت از میان رفتن هدفی به نام حکومت بشار اسد، آنها براساس کدام اصول مشترک، حکومت آینده سوریه را در فضایی صلح آمیز و بدون تنش و تشنج بنا خواهند کرد!
از سوی دیگر، کشورهای مخالف بشار اسد نیز در حمایت از گروه های بنیادگرا، تروریست، سکولار، لیبرال، میانه رو وغیره در جبهه مخالفان اسد، اهداف استراتژیک متضاد و مخالفی را دنبال می کنند که این تضاد شدید منافع می تواند وضعیت صلح و ثبات در سوریه آینده ای که آنها در پی آن هستند را به شدت به خظر اندازد. در چنین فضایی چگونه می توان نتیجه گرفت که نشست "دوستان سوریه" به کام دشمنان این کشور و مردم آن، تمام نخواهد شد؟
