رییس جمهور کرزی، سه شنبه هفته جاری به هلمند سفر کرد؛ سفری که با توجه به وضعیت ناگوار امنیتی در جنوب کشور به ویژه در هلمند، غیرمترقبه و تعجب برانگیز بود.
رییس جمهور در شهر لشکرگاه؛ مرکز هلمند طی سخنانی خطاب به مردم و مسئولان محلی این ولایت نسبت به عملکرد طالبان و نیروهای امریکایی در این ولایت، به شدت انتقاد کرد و گفت که جنگ با تروریزم در افغانستان صادقانه نبوده و افزود که خود امریکایی هم به این نتیجه رسیده اند که مردم و دولت افغانستان می دانند که آنان در این کشور مبارزه صادقانه علیه تروریزم نداشته و جنگ بر سر منابع زیرزمینی و منافع آنها در این کشور ادامه دارد.
به باور رئیس جمهور، منابع زیرزمینی زیادی در هلمند وجود دارد که در ساخت تکنولوژی جدید از آن استفاده می شود؛ اما او گفت که از نوع این منابع و همچنین ساحه مشخصی که این منابع زیرزمینی در آن قرار دارد، بی اطلاع است و این منابع تحت کنترول نظامیان امریکایی می باشد.
به گفته رییس جمهور کرزی ارزش این منابع ممکن است به سه تریلیون دالر برسد.
رییس جمهور پیش از این نیز در روز جهانی زن در کابل اظهار داشته بود که نیروهای امریکایی پیشنهادهایی را به منظور تصاحب منابع زیرزمینی به وی داده و گفته اند که چون افغانستان و امریکا هم پیمان هستند، این منابع باید در اختیار آنان قرار گیرند؛ اما او تاکید کرد که افغانستان، از این منابع در راستای منافع ملی خود استفاده خواهد کرد.
به نظر می رسد این بار، تنش های آقای کرزی با امریکا به زیر زمین کشیده شده و بر سر منابع اقتصادی و ذخایر استراتژیک زیرزمینی آغاز گردیده است.
براساس پیش بینی های برخی تحلیلگران پس از ۲۰۱۴ امریکا سعی فراوانی خواهد کرد؛ تا با کاهش نقش جنگی خود، در زمینه استفاده از منابع زیرزمینی افغانستان برای منافع خود اقدام کرده و اهداف اصلی حضور خویش در کشور را تحقق بخشد.
اما در این میان، مشخص نیست که رییس جمهور کرزی، آیا قادر خواهد شد در این رقابت نابرابر، چیره شود یا خیر.
او همچنین در زمینه روند صلح جاری در کشور، عمیقا نگران است و نگرانی او بیشتر از این جهت است که مبادا آنچه را او طی این سال ها در زمینه صلح با طالبان، رشته است، امریکایی ها و شماری از رهبران طالبان به یکباره پنبه کنند.
البته به نظر می رسد تا حدود زیادی حق با اوست؛ زیرا امریکایی ها و طالبان، تلاش خواهند کرد با دست یافتن به توافق صلحی، آقای کرزی و تیم او را در حاشیه قرار داده و به جای او و دولت افغانستان درباره سرنوشت سیاسی و اقتصادی آینده کشور، به تنهایی و در غیاب وی، تصمیم گیری کنند.
با این وصف، سفر اخیر وی به هلمند با توجه به وضعیت جاری در کشور و همچنین تنش های شدیدی که میان او و امریکایی ها جریان دارد، بسیار معنادار بود.
رییس جمهور با سفر به یکی از ناامن ترین ولایات کشور نشان داد که حاضر است در نبرد بر سر منابع و ذخایر زیرزمینی ارزشمند کشورش، همه خطرات را به جان بخرد و به مصاف با نیروهایی بپردازد که از آن سوی جهان به طمع تصاحب این منابع به کشور لشکرکشی کرده اند؛ اما آیا این نبرد به نتیجه ای که آقای کرزی در نظر دارد، منتهی خواهد شد؟
در این زمینه، تردیدها و چالش های زیادی وجود دارد؛ رییس جمهور که تاکنون در زمینه عملیاتی کردن فرامین بسیار کم اهمیت تر خود نسبت به بیرون آوردن منابع زیرزمینی سه تریلیون دالری از چنگال جهان خواران، با مشکل مواجه بوده، چگونه خواهد توانست منابعی را تصاحب کند و به افغانستان و مردم و دولت آن برگرداند که هنوز نمی داند در کجا قرار دارند؟
با اینهمه یک نکته را نباید در اظهارات رییس جمهور انکار کرد و آن اینکه او اکنون به پایان دوره حاکمیت خود در افغانستان نزدیک شده و این سخنان او برای آینده کشور، می تواند به مثابه یک نقشه راه عمل کند؛ تا با استفاده از آن، مردم هیچگاه نسبت به نیروهای خارجی و امریکایی در کشور، دچار اشتباه نشوند و همواره هدف از این حضور را به خوبی تجزیه و تحلیل نمایند.
رییس جمهور در شهر لشکرگاه؛ مرکز هلمند طی سخنانی خطاب به مردم و مسئولان محلی این ولایت نسبت به عملکرد طالبان و نیروهای امریکایی در این ولایت، به شدت انتقاد کرد و گفت که جنگ با تروریزم در افغانستان صادقانه نبوده و افزود که خود امریکایی هم به این نتیجه رسیده اند که مردم و دولت افغانستان می دانند که آنان در این کشور مبارزه صادقانه علیه تروریزم نداشته و جنگ بر سر منابع زیرزمینی و منافع آنها در این کشور ادامه دارد.
به باور رئیس جمهور، منابع زیرزمینی زیادی در هلمند وجود دارد که در ساخت تکنولوژی جدید از آن استفاده می شود؛ اما او گفت که از نوع این منابع و همچنین ساحه مشخصی که این منابع زیرزمینی در آن قرار دارد، بی اطلاع است و این منابع تحت کنترول نظامیان امریکایی می باشد.
به گفته رییس جمهور کرزی ارزش این منابع ممکن است به سه تریلیون دالر برسد.
رییس جمهور پیش از این نیز در روز جهانی زن در کابل اظهار داشته بود که نیروهای امریکایی پیشنهادهایی را به منظور تصاحب منابع زیرزمینی به وی داده و گفته اند که چون افغانستان و امریکا هم پیمان هستند، این منابع باید در اختیار آنان قرار گیرند؛ اما او تاکید کرد که افغانستان، از این منابع در راستای منافع ملی خود استفاده خواهد کرد.
به نظر می رسد این بار، تنش های آقای کرزی با امریکا به زیر زمین کشیده شده و بر سر منابع اقتصادی و ذخایر استراتژیک زیرزمینی آغاز گردیده است.
براساس پیش بینی های برخی تحلیلگران پس از ۲۰۱۴ امریکا سعی فراوانی خواهد کرد؛ تا با کاهش نقش جنگی خود، در زمینه استفاده از منابع زیرزمینی افغانستان برای منافع خود اقدام کرده و اهداف اصلی حضور خویش در کشور را تحقق بخشد.
اما در این میان، مشخص نیست که رییس جمهور کرزی، آیا قادر خواهد شد در این رقابت نابرابر، چیره شود یا خیر.
او همچنین در زمینه روند صلح جاری در کشور، عمیقا نگران است و نگرانی او بیشتر از این جهت است که مبادا آنچه را او طی این سال ها در زمینه صلح با طالبان، رشته است، امریکایی ها و شماری از رهبران طالبان به یکباره پنبه کنند.
البته به نظر می رسد تا حدود زیادی حق با اوست؛ زیرا امریکایی ها و طالبان، تلاش خواهند کرد با دست یافتن به توافق صلحی، آقای کرزی و تیم او را در حاشیه قرار داده و به جای او و دولت افغانستان درباره سرنوشت سیاسی و اقتصادی آینده کشور، به تنهایی و در غیاب وی، تصمیم گیری کنند.
با این وصف، سفر اخیر وی به هلمند با توجه به وضعیت جاری در کشور و همچنین تنش های شدیدی که میان او و امریکایی ها جریان دارد، بسیار معنادار بود.
رییس جمهور با سفر به یکی از ناامن ترین ولایات کشور نشان داد که حاضر است در نبرد بر سر منابع و ذخایر زیرزمینی ارزشمند کشورش، همه خطرات را به جان بخرد و به مصاف با نیروهایی بپردازد که از آن سوی جهان به طمع تصاحب این منابع به کشور لشکرکشی کرده اند؛ اما آیا این نبرد به نتیجه ای که آقای کرزی در نظر دارد، منتهی خواهد شد؟
در این زمینه، تردیدها و چالش های زیادی وجود دارد؛ رییس جمهور که تاکنون در زمینه عملیاتی کردن فرامین بسیار کم اهمیت تر خود نسبت به بیرون آوردن منابع زیرزمینی سه تریلیون دالری از چنگال جهان خواران، با مشکل مواجه بوده، چگونه خواهد توانست منابعی را تصاحب کند و به افغانستان و مردم و دولت آن برگرداند که هنوز نمی داند در کجا قرار دارند؟
با اینهمه یک نکته را نباید در اظهارات رییس جمهور انکار کرد و آن اینکه او اکنون به پایان دوره حاکمیت خود در افغانستان نزدیک شده و این سخنان او برای آینده کشور، می تواند به مثابه یک نقشه راه عمل کند؛ تا با استفاده از آن، مردم هیچگاه نسبت به نیروهای خارجی و امریکایی در کشور، دچار اشتباه نشوند و همواره هدف از این حضور را به خوبی تجزیه و تحلیل نمایند.
