زلمی رسول؛ وزیر امور خارجه کشور دیروز یکشنبه طی یک نشست خبری در کابل اظهار داشت که نشست علمای دینی افغانستان و پاکستان که قرار بود نزدیک به دوهفته پیش در کابل برگزار شود، به دلایلی به تعویق افتاده است؛ به همین منظور به گفته وی، دیروز هیاتی از سوی شورای عالی صلح به پاکستان اعزام شده است.
آقای رسول تصریح کرد که در نشست سه جانبه اخیر در لندن میان رؤسای جمهور افغانستان، پاکستان و نخست وزیر انگلیس نیز در خصوص برگزاری کنفرانس علمای دینی افغانستان و پاکستان در کابل بحث شده است؛ اما وزیر امور خارجه به نتیجه بخش بودن یا نبودن این رایزنی ها اشاره ای نکرد.
این در حالی است که پیش از این نیز جانان موسی زی؛ سخنگوی وزارت امور خارجه گفته بود که دلیل به تعویق افتادن برگزاری کنفرانس علمای دینی افغانستان و پاکستان در کابل برای آنها مشخص نیست. او در عین حال تاکید کرد که تمامی زمینه های لازم برای برگزاری این کنفرانس از سوی دولت کابل، فراهم است.
به باور تحلیلگران، سخنان دیروز وزیر امور خارجه نشانگر آن است که پاکستان در گفتگوهای لندن حاضر نشده است در زمینه برگزاری نشست علمای دینی دو کشور در کابل، همکاری کند؛ اگرچه دلیل آن نیز نامشخص است و سفر هیات شورای عالی صلح به پاکستان، این بار نشان دهنده بعد تازه ماموریت این شورا می باشد.
براساس آنچه مقام های افغانستان اعلام کرده اند، هدف از برگزاری کنفرانس علمای دینی افغانستان و پاکستان در کابل، محکومیت حملات انتحاری و کشتار غیرنظامیان است؛ مساله ای که مستقیما به هدف کاهش اعتبار شرعی عملکردهای طالبان انجام می شود؛ اما مواضع اخیر پاکستان، ابهام در صداقت آن کشور در این خصوص را بیش از پیش افزایش داده است؛ زیرا چنین به نظر می رسد که آن کشور، تمایل ندارد چیزی از وجهه مذهبی عملکردهای طالبان کاسته شود؛ زیرا این مساله، در هر صورت، پایگاه های مردمی آن گروه را تضعیف خواهد کرد.
در این میان، نکته دیگری که بر حجم ابهام ها می افزاید این است که آیا شورای عالی صلح میان ماموریتی که در این سفر به پاکستان دارد، با ماموریتی که چندی پیش در سفری مشابه داشت، چگونه به لحاظ منطقی جمع خواهد کرد؟
سفر چندی قبل هیات عالیرتبه هیات شورای عالی صلح به پاکستان، بیشتر به هدف تشویق و ترغیب طالبان به دست کشیدن از مبارزه مسلحانه و روی آوردن آن گروه به صلح و سازش و مذاکره بود؛ این در حالی است که این بار این شورا مامور ترغیب پاکستان به برگزاری کنفرانس علمای دینی دو کشور در خصوص محکومیت آنچه طالبان انجام می دهند، خواهد بود؛ آیا این دو هدف از نظر منطقی و ماهوی با همدیگر در تضاد و تقابل قرار ندارند؟
استفاده همزمان از سیاست دوگانه زردگ و چماق از سوی دولت افغانستان و در این مورد مشخص، شورای عالی صلح در برخورد با طالبان شاید یکی از دلایل اصلی و مهم اجتناب طالبان از پیوستن به روند صلح باشد.
از جانب دیگر، به باور تحلیلگران، برگزاری کنفرانس علمای دینی افغانستان و پاکستان، تنها جنبه تشریفاتی و نمادین دارد و هیچ پشتوانه اجرایی و الزام آوری نخواهد داشت؛ براین اساس، تاثیر این کنفرانس هم اندک خواهد بود و هم کوتاه مدت و زودگذر؛ بنابراین، از نظر سیاسی و دستاوردهای ملموس و مؤثر واقعی، آیا برگزاری چنین کنفرانسی عریض و طویل، می تواند کمکی به روند صلح مورد نظر دولت افغانستان نماید؟
و سرانجام آخرین نکته ای که در این میان، باید به آن توجه شود این است که وقتی پاکستان از همکاری در زمینه برگزاری یک کنفرانس غیرالزام آور اجتناب می ورزد؛ پس چه تضمینی وجود دارد که وعده های آن کشور در دیگر عرصه های روند صلح به دولت افغانستان، صادقانه و واقعی باشد، به ویژه آنکه در گذشته عملکردهای آن کشور در این باره نیز هیچ نشانی از صداقت و درستکاری به چشم نمی آید؟
آقای رسول تصریح کرد که در نشست سه جانبه اخیر در لندن میان رؤسای جمهور افغانستان، پاکستان و نخست وزیر انگلیس نیز در خصوص برگزاری کنفرانس علمای دینی افغانستان و پاکستان در کابل بحث شده است؛ اما وزیر امور خارجه به نتیجه بخش بودن یا نبودن این رایزنی ها اشاره ای نکرد.
این در حالی است که پیش از این نیز جانان موسی زی؛ سخنگوی وزارت امور خارجه گفته بود که دلیل به تعویق افتادن برگزاری کنفرانس علمای دینی افغانستان و پاکستان در کابل برای آنها مشخص نیست. او در عین حال تاکید کرد که تمامی زمینه های لازم برای برگزاری این کنفرانس از سوی دولت کابل، فراهم است.
به باور تحلیلگران، سخنان دیروز وزیر امور خارجه نشانگر آن است که پاکستان در گفتگوهای لندن حاضر نشده است در زمینه برگزاری نشست علمای دینی دو کشور در کابل، همکاری کند؛ اگرچه دلیل آن نیز نامشخص است و سفر هیات شورای عالی صلح به پاکستان، این بار نشان دهنده بعد تازه ماموریت این شورا می باشد.
براساس آنچه مقام های افغانستان اعلام کرده اند، هدف از برگزاری کنفرانس علمای دینی افغانستان و پاکستان در کابل، محکومیت حملات انتحاری و کشتار غیرنظامیان است؛ مساله ای که مستقیما به هدف کاهش اعتبار شرعی عملکردهای طالبان انجام می شود؛ اما مواضع اخیر پاکستان، ابهام در صداقت آن کشور در این خصوص را بیش از پیش افزایش داده است؛ زیرا چنین به نظر می رسد که آن کشور، تمایل ندارد چیزی از وجهه مذهبی عملکردهای طالبان کاسته شود؛ زیرا این مساله، در هر صورت، پایگاه های مردمی آن گروه را تضعیف خواهد کرد.
در این میان، نکته دیگری که بر حجم ابهام ها می افزاید این است که آیا شورای عالی صلح میان ماموریتی که در این سفر به پاکستان دارد، با ماموریتی که چندی پیش در سفری مشابه داشت، چگونه به لحاظ منطقی جمع خواهد کرد؟
سفر چندی قبل هیات عالیرتبه هیات شورای عالی صلح به پاکستان، بیشتر به هدف تشویق و ترغیب طالبان به دست کشیدن از مبارزه مسلحانه و روی آوردن آن گروه به صلح و سازش و مذاکره بود؛ این در حالی است که این بار این شورا مامور ترغیب پاکستان به برگزاری کنفرانس علمای دینی دو کشور در خصوص محکومیت آنچه طالبان انجام می دهند، خواهد بود؛ آیا این دو هدف از نظر منطقی و ماهوی با همدیگر در تضاد و تقابل قرار ندارند؟
استفاده همزمان از سیاست دوگانه زردگ و چماق از سوی دولت افغانستان و در این مورد مشخص، شورای عالی صلح در برخورد با طالبان شاید یکی از دلایل اصلی و مهم اجتناب طالبان از پیوستن به روند صلح باشد.
از جانب دیگر، به باور تحلیلگران، برگزاری کنفرانس علمای دینی افغانستان و پاکستان، تنها جنبه تشریفاتی و نمادین دارد و هیچ پشتوانه اجرایی و الزام آوری نخواهد داشت؛ براین اساس، تاثیر این کنفرانس هم اندک خواهد بود و هم کوتاه مدت و زودگذر؛ بنابراین، از نظر سیاسی و دستاوردهای ملموس و مؤثر واقعی، آیا برگزاری چنین کنفرانسی عریض و طویل، می تواند کمکی به روند صلح مورد نظر دولت افغانستان نماید؟
و سرانجام آخرین نکته ای که در این میان، باید به آن توجه شود این است که وقتی پاکستان از همکاری در زمینه برگزاری یک کنفرانس غیرالزام آور اجتناب می ورزد؛ پس چه تضمینی وجود دارد که وعده های آن کشور در دیگر عرصه های روند صلح به دولت افغانستان، صادقانه و واقعی باشد، به ویژه آنکه در گذشته عملکردهای آن کشور در این باره نیز هیچ نشانی از صداقت و درستکاری به چشم نمی آید؟
