واکنش دولت افغانستان نسبت به قتل انیسه؛ زنی در ولایت کاپیسا که در جریان اجرای برنامه واکسیناسیون در شمال افغانستان، هدف تیراندازی قرار گرفت و کشته شد، مورد انتقاد شدید نهادهای مدنی و ناظران قرار گرفته است.
حکومت افغانستان با تاخیر و تعلل یک هفته ای پس از حادثه قتل انیسه، نسبت به این حادثه واکنش نشان داد.
حامد کرزی؛ رئیس جمهور به تازگی هیاتی را برای تحقیق در مورد چگونگی حادثه قتل انیسه تعیین کرد.
براساس اعلامیه دفتر ریاست جمهوری افغانستان، یک هیات پنج نفره به ریاست عبدالهادی صافی؛ مشاور رئیس جمهوری افغانستان مامور شده؛ تا قضیه قتل انیسه را "به صورت همه جانبه بررسی کرده، عوامل آن را تشخیص و در مدت چهار روز به ریاست جمهوری افغانستان، گزارش دهد".
اینکه کار این کمیسیون نهایتا به کجا خواهد رسید و چه نتایجی در پی خواهد داشت، بحث دیگری است؛ اما مساله این است که انیسه اکنون مرده است و واکنش های حکومت، یک هفته پس از مرگ او انجام می شود.
او یک فعال داوطلب در زمینه واکسن کودکان بود که به صورت خودخواسته با وزارت صحت عامه افغانستان، همکاری می کرد و قتل او به هر انگیزه ای که صورت گرفته باشد – ولو تصادفی و غیرهدفمندانه- چیزی از مسئولیت نهادهای دولتی به شمول وزارت صحت عامه، وزارت معارف و دیگر نهادهای ذیربط کم نمی کند.
این در حالی است که براساس گزارش ها، مقام های حکومتی حتی از هویت و رده سنی که انیسه در آن قرار داشته نیز اطلاع دقیقی ندارند!
به گفته محراب الدین صافی؛ والی کاپیسا، انیسه ۳۵ سال داشت و در اجرای برنامه واکسیناسیون فلج کودکان در ولایت کاپیسا به صورت داوطلبانه کار می کرد.
این در حالی است که قبلا انیسه یک شاگرد صنف دهم مکتب معرفی شده و فاروق وردگ؛ وزیر معارف نیز از او به عنوان "کودک معصوم" یاد کرده بود.
پیش ازاین یک نهاد مدنی در اعتراض به بی توجهی حکومت نسبت به این رویداد گفت:"وقتی ملاله یوسفزی در ایالت خیبر پشتونخواه پاکستان مورد حمله قرار گرفت، وزارت معارف با بیرون کردن شاگردان مکاتب دخترانه در جاده های افغانستان با وی ابراز همدردی کرد و رئیس جمهوری وی را قهرمان خواند؛ اما وقتی هفت گلوله به بدن انیسه اصابت کرد و جان باخت، آب از آب تکان نخورد."
در این میان به نظر می رسد که واکنش دولت افغانستان نسبت به زخمی شدن ملاله؛ دختر 14 ساله پاکستانی، تابع جو تبلیغاتی جهانی بود که نسبت به این رویداد شکل گرفت؛ اما در عین حال، به نظر می رسد این واکنش، بیش از اندازه احساساتی و افراطی بود.
این در حالی است که در همان زمان نیز این عمل حکومت، انتقاد برخی نهادهای مدنی را برانگیخت و دولت در مقابل، به بی توجهی نسبت به دانش آموزان، زنان و دختران قربانی خشونت در افغانستان متهم شد؛ اما ماجرای انیسه ثابت کرد که متاسفانه جان شهروندان افغانستان برای برخی مراجع حکومتی، اهمیتی درجه چندم دارد و این انتظاری نیست که مردم افغانستان از حکومت خویش دارند.
زنان و دختران افغانستان به عنوان مظلوم ترین قربانیان خشونت در سراسر جهان، شایسته توجه جدی دولت خویش اند.
ملاله یوسفزی پس از زخمی شدن، به شفاخانه ای مجهز و پیشرفته در انگلیس انتقال یافت و مورد مراقبت های جدی قرار گرفت؛ اما هیچ شفاخانه ای در دنیا برای زنان و دختران افغان که همه روزه قربانی ترور و خشونت و بی توجهی و اغماض حکومت قرار می گیرند، سرویس نمی دهد؛ ولی این امر، در نفس خود، نمی تواند چیز عجیبی باشد. دنیا سال هاست که نظاره گر مظلومیت های مردم افغانستان بوده است؛ اما وقتی به خاطر زخمی شدن یک دختر پاکستانی، میلیون ها شاگرد مکتب به مراسم ویژه و سراسری دعاخوانی فراخوانده می شوند و وزیر معارف و رییس جمهور کشور، نسبت به آن، واکنش های اختصاصی نشان می دهند؛ اما با قتل – و نه زخمی شدن- انیسه؛ زنی در کاپیسا، یک هفته بعد وزارت صحت عامه و سایر نهادها به آن واکنش نشان می دهند، این برای شهروندان این کشور، نا امید کننده و زجرآور است.
افغانستان کشور انیسه هاست که همه روزه به انحای گوناگون، آماج آتش و گلوله قرار می گیرند و کشته می شوند؛ اما در این میان، برای مقامات، هیچ انیسه ای، ملاله نمی شود!
حکومت افغانستان با تاخیر و تعلل یک هفته ای پس از حادثه قتل انیسه، نسبت به این حادثه واکنش نشان داد.
حامد کرزی؛ رئیس جمهور به تازگی هیاتی را برای تحقیق در مورد چگونگی حادثه قتل انیسه تعیین کرد.
براساس اعلامیه دفتر ریاست جمهوری افغانستان، یک هیات پنج نفره به ریاست عبدالهادی صافی؛ مشاور رئیس جمهوری افغانستان مامور شده؛ تا قضیه قتل انیسه را "به صورت همه جانبه بررسی کرده، عوامل آن را تشخیص و در مدت چهار روز به ریاست جمهوری افغانستان، گزارش دهد".
اینکه کار این کمیسیون نهایتا به کجا خواهد رسید و چه نتایجی در پی خواهد داشت، بحث دیگری است؛ اما مساله این است که انیسه اکنون مرده است و واکنش های حکومت، یک هفته پس از مرگ او انجام می شود.
او یک فعال داوطلب در زمینه واکسن کودکان بود که به صورت خودخواسته با وزارت صحت عامه افغانستان، همکاری می کرد و قتل او به هر انگیزه ای که صورت گرفته باشد – ولو تصادفی و غیرهدفمندانه- چیزی از مسئولیت نهادهای دولتی به شمول وزارت صحت عامه، وزارت معارف و دیگر نهادهای ذیربط کم نمی کند.
این در حالی است که براساس گزارش ها، مقام های حکومتی حتی از هویت و رده سنی که انیسه در آن قرار داشته نیز اطلاع دقیقی ندارند!
به گفته محراب الدین صافی؛ والی کاپیسا، انیسه ۳۵ سال داشت و در اجرای برنامه واکسیناسیون فلج کودکان در ولایت کاپیسا به صورت داوطلبانه کار می کرد.
این در حالی است که قبلا انیسه یک شاگرد صنف دهم مکتب معرفی شده و فاروق وردگ؛ وزیر معارف نیز از او به عنوان "کودک معصوم" یاد کرده بود.
پیش ازاین یک نهاد مدنی در اعتراض به بی توجهی حکومت نسبت به این رویداد گفت:"وقتی ملاله یوسفزی در ایالت خیبر پشتونخواه پاکستان مورد حمله قرار گرفت، وزارت معارف با بیرون کردن شاگردان مکاتب دخترانه در جاده های افغانستان با وی ابراز همدردی کرد و رئیس جمهوری وی را قهرمان خواند؛ اما وقتی هفت گلوله به بدن انیسه اصابت کرد و جان باخت، آب از آب تکان نخورد."
در این میان به نظر می رسد که واکنش دولت افغانستان نسبت به زخمی شدن ملاله؛ دختر 14 ساله پاکستانی، تابع جو تبلیغاتی جهانی بود که نسبت به این رویداد شکل گرفت؛ اما در عین حال، به نظر می رسد این واکنش، بیش از اندازه احساساتی و افراطی بود.
این در حالی است که در همان زمان نیز این عمل حکومت، انتقاد برخی نهادهای مدنی را برانگیخت و دولت در مقابل، به بی توجهی نسبت به دانش آموزان، زنان و دختران قربانی خشونت در افغانستان متهم شد؛ اما ماجرای انیسه ثابت کرد که متاسفانه جان شهروندان افغانستان برای برخی مراجع حکومتی، اهمیتی درجه چندم دارد و این انتظاری نیست که مردم افغانستان از حکومت خویش دارند.
زنان و دختران افغانستان به عنوان مظلوم ترین قربانیان خشونت در سراسر جهان، شایسته توجه جدی دولت خویش اند.
ملاله یوسفزی پس از زخمی شدن، به شفاخانه ای مجهز و پیشرفته در انگلیس انتقال یافت و مورد مراقبت های جدی قرار گرفت؛ اما هیچ شفاخانه ای در دنیا برای زنان و دختران افغان که همه روزه قربانی ترور و خشونت و بی توجهی و اغماض حکومت قرار می گیرند، سرویس نمی دهد؛ ولی این امر، در نفس خود، نمی تواند چیز عجیبی باشد. دنیا سال هاست که نظاره گر مظلومیت های مردم افغانستان بوده است؛ اما وقتی به خاطر زخمی شدن یک دختر پاکستانی، میلیون ها شاگرد مکتب به مراسم ویژه و سراسری دعاخوانی فراخوانده می شوند و وزیر معارف و رییس جمهور کشور، نسبت به آن، واکنش های اختصاصی نشان می دهند؛ اما با قتل – و نه زخمی شدن- انیسه؛ زنی در کاپیسا، یک هفته بعد وزارت صحت عامه و سایر نهادها به آن واکنش نشان می دهند، این برای شهروندان این کشور، نا امید کننده و زجرآور است.
افغانستان کشور انیسه هاست که همه روزه به انحای گوناگون، آماج آتش و گلوله قرار می گیرند و کشته می شوند؛ اما در این میان، برای مقامات، هیچ انیسه ای، ملاله نمی شود!
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) – کابل – سرویس تحلیل وپژوهش اخبار
