چند ساعت بیشتر به آغاز مرحله اصلی انتخابات ریاست جمهوری امریکا نمانده است و هم اکنون میت رامنی جمهوری خواه و باراک اوبامای دموکرات از واشنگتن خارج شده و در ایالت هایی مانند اوهایو و ... که آراء سرگردان فراوانی در آن ها وجود دارد سفر کرده اند تا بلکه بخش های بیشتری از افکار عمومی امریکا را به نفع خود جلب کنند. اما با تمام این ها انتخابات پیش رو که تا ساعاتی دیگر آغاز می شود از هم اکنون نزدیک و کاملا شانه به شانه ارزیابی می شود. هر دو کاندیدا نگران این هستند که مبادا طرف مقابل بهتر بتواند آراء بی طرف را به خود جلب و جذب کند، اما با وجود این نگرانی دیگری نیز وجود دارد و آن نیز سیستم انتخاباتی امریکاست که هر آن امکان دارد مواردی مانند انتخابات سال 2000 میلادی را به وجود آورد که نزدیکی آراء دو کاندیدا و بیشتر بودن آراء مردمی ال گور باز هم سیستم انتخابات امریکا جرج بوش را روانه کاخ سفید کرد.
بحث سیستم انتخابات امریکا همواره یکی از مسائلی بوده است که برای بسیاری قابل توجه و تعمق بوده است. هر چند این سیستم هنوز که هنوز است چندان با مخالفت جدی از سوی قانونگذاران و مجریان امور در این کشور مواجه نشده است ولی بسیاری را نسبت به دموکراتیک بودن انتخابات در امریکا با تردید مواجه ساخته است.
سیستم انتخابات ریاست جمهوری امریکا اصطلاحا کالج الکترال نامیده می شود و یک سیستم انتخاباتی متفاوت درمقایسه با دیگر نظام های دموکراتیک کنونی به شمار می رود و نحوه‌ی تحقق آن به گونه ای است که طی دو مرحله رقابت انتخاباتی به مشخص شدن رئیس جمهور در ایالات متحده‌ی امریکا منجر می شود. تاسیس این سیستم انتخاباتی در سال 1789 میلادی به کنوانسیون فیلادلفیا باز می گردد و از جایی که در آن زمان مسئله‌ی حقوق ایالات و نحوه‌ی تعامل میان آن ها یک موضوع اساسی به شمار می رفت، این سیستم به منظور تبدیل احساسات محلی به احساسات یکپارچه‌ی ملی درجامعه‌ی امریکا تدوین گردید و به رسمیت شناخته شد.
در ابتدای فرایند انتخابات، احزاب سیاسی در امریکا برای معرفی کردن کاندیدای خود به نوعی رقابت درون حزبی می پردازند و ازرقابت میان نامزدهای متعدد، نامزد پیروز را به عنوان کاندیدای اصلی حزب برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری معرفی می کند. به عنوان مثال میت رامنی نامزد حزب جمهوری خواه در مرحله اول انتخابات با رقبای هم حزبی خود مانند نیوت گینگریچ، ران پل، ریک سنتروم، ریک پری و جان هانتزمن رقابت کرد و در نهایت به عنوان نامزد نهایی جمهوری خواهان معرفی شد. در مقابل اوباما امسال رقیبی در درون حزب دموکرات نداشت و حزب کاملا بر کاندیداتوری او اجماع داشت.
نامزدهای حزبی از افراد سابقه دار، اعضای قدیمی و چهره های سرشناس و مورد اعتماد حزب هستند که هدف نهایی احزاب هم این است که نامزدی را برای کاندیداتوری معرفی نمایند که از شانس بالایی برای پیروزی در رقابت با نمایندگان احزاب رقیب برخوردار باشد و میزان صلاحیت و مشروعیت آن ها چندان اهمیت باید وشایدی ندارد. رقابت های درون حزبی در واقع مهم ترین مرحله‌ی حساس قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری امریکا به شمار می رود و گاهی نیز به جنجال های بزرگی منجر می شوند که نمونه‌ی بارز آن را می توان در انتخابات درون حزبی حزب دموکرات در انتخابات گذشته میان اوباما و هیلاری کلینتون مشاهده کرد .
در واقع بعد از مشخص شدن نتایج انتخابات درون حزبی است که مراحل اصلی و دو گانه‌ی انتخابات ریاست جمهوری امریکا آغاز می شود و در مرحله‌ی اول آن کسانی که واجد شرایط رای دادن هستند با حضور درپای صندوق های انتخاباتی نمایندگانی را انتخاب می کنند که اصطلاحا هیأت های انتخاباتی نامیده می شوند و بعد از اتمام این مرحله و مشخص شدن هیأت های انتخاباتی در سراسر ایالات متحده است که مرحله‌ی نهایی انتخابات ریاست جمهوری امریکا آغاز می شود وهر کاندیدایی که بتواند 270 رأی از مجموع 538 رأی از آراء هیات های نمایندگی را بدست آورد موفق خواهد شد و به کاخ سفید راه پیدا خواهد کرد.
نکته ای که ذکر آن در اینجا حائز اهمیت به نظر می رسد این است که پیروزی نمایندگان یک حزب در مرحله‌ی اول انتخابات به معنای پیروزی حزب آن ها در انتخابات ریاست جمهوری نیست. چه بسا ممکن است که هیات های نمایندگی انتخاب شده وابسته به یک حزب باشند ولی در مرحله‌ی دوم همین نمایندگان به کاندیدای حزب رقیب رای دهند. مسئله ای که درانتخابات ریاست جمهوری سال 2000 میلادی امریکا در جریان رقابت جرج بوش جمهوری خواه وال گور دموکرات به وقوع پیوست. حزب دموکرات علی رغم این که در مرحله‌ی نخست انتخابات ریاست جمهوری توانسته بود آراء مردمی بیشتری را به دست آورد و نمایندگان بسیاری از هواداران خود را به هیأت های نمایندگی برساند، ولی در مرحله‌ی بعد نتوانست به پیروزی برسد و نتیجه‌ی نهایی انتخابات به نفع جرج بوش جمهوری خواه رقم زده شد چرا که بسیاری از هیات های انتخاباتی منتسب به حزب دموکرات به نفع جرج بوش رای خود را اعلام کرده بودند.
مکانیزم انتخابات ریاست جمهوری امریکا از زمان برگزاری کنوانسیون فیلادلفیا تا کنون دست نخورده باقی مانده است و فقط دربرخی از برهه های زمانی تغییراتی بسیار جزئی بر آن اعمال شده است که در کلیت سیستم انتخاباتی چندان تاثیرگذار نبوده است. نظام کالج الکترال هر چند در زمان تدوین آن یک سیستم منحصر به فرد و قابل توجیه به شمار می رفت لکن در شرایط کنونی و در دوران جدید گمان نمی رود پاسخ گوی نیازهای جامعه‌ی امریکای مدرن باشد و ازجایی که روز به روز بر شمار منتقدان آن افزوده می شود این گونه تصور می شود که در آینده قطعا مورد بازبینی های اساسی قرار بگیرد و متحول شود. لیکن همانگونه که در سطور فعلا تعداد منتقدان به اندازه ای نیستند که بتوانند در آینده ای نزدیک این تحول را شاهد بود لکن نواقص و عدم کارایی این سیستم نیز روز به روز برای جامعه‌ی امریکا مشهود و مشهودتر می شود.
نویسنده: سید محمد رضا موسوی
بحث سیستم انتخابات امریکا همواره یکی از مسائلی بوده است که برای بسیاری قابل توجه و تعمق بوده است. هر چند این سیستم هنوز که هنوز است چندان با مخالفت جدی از سوی قانونگذاران و مجریان امور در این کشور مواجه نشده است ولی بسیاری را نسبت به دموکراتیک بودن انتخابات در امریکا با تردید مواجه ساخته است.
سیستم انتخابات ریاست جمهوری امریکا اصطلاحا کالج الکترال نامیده می شود و یک سیستم انتخاباتی متفاوت درمقایسه با دیگر نظام های دموکراتیک کنونی به شمار می رود و نحوه‌ی تحقق آن به گونه ای است که طی دو مرحله رقابت انتخاباتی به مشخص شدن رئیس جمهور در ایالات متحده‌ی امریکا منجر می شود. تاسیس این سیستم انتخاباتی در سال 1789 میلادی به کنوانسیون فیلادلفیا باز می گردد و از جایی که در آن زمان مسئله‌ی حقوق ایالات و نحوه‌ی تعامل میان آن ها یک موضوع اساسی به شمار می رفت، این سیستم به منظور تبدیل احساسات محلی به احساسات یکپارچه‌ی ملی درجامعه‌ی امریکا تدوین گردید و به رسمیت شناخته شد.
در ابتدای فرایند انتخابات، احزاب سیاسی در امریکا برای معرفی کردن کاندیدای خود به نوعی رقابت درون حزبی می پردازند و ازرقابت میان نامزدهای متعدد، نامزد پیروز را به عنوان کاندیدای اصلی حزب برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری معرفی می کند. به عنوان مثال میت رامنی نامزد حزب جمهوری خواه در مرحله اول انتخابات با رقبای هم حزبی خود مانند نیوت گینگریچ، ران پل، ریک سنتروم، ریک پری و جان هانتزمن رقابت کرد و در نهایت به عنوان نامزد نهایی جمهوری خواهان معرفی شد. در مقابل اوباما امسال رقیبی در درون حزب دموکرات نداشت و حزب کاملا بر کاندیداتوری او اجماع داشت.
نامزدهای حزبی از افراد سابقه دار، اعضای قدیمی و چهره های سرشناس و مورد اعتماد حزب هستند که هدف نهایی احزاب هم این است که نامزدی را برای کاندیداتوری معرفی نمایند که از شانس بالایی برای پیروزی در رقابت با نمایندگان احزاب رقیب برخوردار باشد و میزان صلاحیت و مشروعیت آن ها چندان اهمیت باید وشایدی ندارد. رقابت های درون حزبی در واقع مهم ترین مرحله‌ی حساس قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری امریکا به شمار می رود و گاهی نیز به جنجال های بزرگی منجر می شوند که نمونه‌ی بارز آن را می توان در انتخابات درون حزبی حزب دموکرات در انتخابات گذشته میان اوباما و هیلاری کلینتون مشاهده کرد .
در واقع بعد از مشخص شدن نتایج انتخابات درون حزبی است که مراحل اصلی و دو گانه‌ی انتخابات ریاست جمهوری امریکا آغاز می شود و در مرحله‌ی اول آن کسانی که واجد شرایط رای دادن هستند با حضور درپای صندوق های انتخاباتی نمایندگانی را انتخاب می کنند که اصطلاحا هیأت های انتخاباتی نامیده می شوند و بعد از اتمام این مرحله و مشخص شدن هیأت های انتخاباتی در سراسر ایالات متحده است که مرحله‌ی نهایی انتخابات ریاست جمهوری امریکا آغاز می شود وهر کاندیدایی که بتواند 270 رأی از مجموع 538 رأی از آراء هیات های نمایندگی را بدست آورد موفق خواهد شد و به کاخ سفید راه پیدا خواهد کرد.
نکته ای که ذکر آن در اینجا حائز اهمیت به نظر می رسد این است که پیروزی نمایندگان یک حزب در مرحله‌ی اول انتخابات به معنای پیروزی حزب آن ها در انتخابات ریاست جمهوری نیست. چه بسا ممکن است که هیات های نمایندگی انتخاب شده وابسته به یک حزب باشند ولی در مرحله‌ی دوم همین نمایندگان به کاندیدای حزب رقیب رای دهند. مسئله ای که درانتخابات ریاست جمهوری سال 2000 میلادی امریکا در جریان رقابت جرج بوش جمهوری خواه وال گور دموکرات به وقوع پیوست. حزب دموکرات علی رغم این که در مرحله‌ی نخست انتخابات ریاست جمهوری توانسته بود آراء مردمی بیشتری را به دست آورد و نمایندگان بسیاری از هواداران خود را به هیأت های نمایندگی برساند، ولی در مرحله‌ی بعد نتوانست به پیروزی برسد و نتیجه‌ی نهایی انتخابات به نفع جرج بوش جمهوری خواه رقم زده شد چرا که بسیاری از هیات های انتخاباتی منتسب به حزب دموکرات به نفع جرج بوش رای خود را اعلام کرده بودند.
مکانیزم انتخابات ریاست جمهوری امریکا از زمان برگزاری کنوانسیون فیلادلفیا تا کنون دست نخورده باقی مانده است و فقط دربرخی از برهه های زمانی تغییراتی بسیار جزئی بر آن اعمال شده است که در کلیت سیستم انتخاباتی چندان تاثیرگذار نبوده است. نظام کالج الکترال هر چند در زمان تدوین آن یک سیستم منحصر به فرد و قابل توجیه به شمار می رفت لکن در شرایط کنونی و در دوران جدید گمان نمی رود پاسخ گوی نیازهای جامعه‌ی امریکای مدرن باشد و ازجایی که روز به روز بر شمار منتقدان آن افزوده می شود این گونه تصور می شود که در آینده قطعا مورد بازبینی های اساسی قرار بگیرد و متحول شود. لیکن همانگونه که در سطور فعلا تعداد منتقدان به اندازه ای نیستند که بتوانند در آینده ای نزدیک این تحول را شاهد بود لکن نواقص و عدم کارایی این سیستم نیز روز به روز برای جامعه‌ی امریکا مشهود و مشهودتر می شود.
نویسنده: سید محمد رضا موسوی
منبع : خبرگزاری آوا- کابل
