مسیر کابل- بامیان که از میدان وردگ می گذرد برای مسافران این مسیر به کابوسی وحشتناک تبدیل شده است. براساس آمارهای رسمی ظرف دوهفته اخیر 11 نفر در این مسیر به شیوه های بسیار غیر انسانی و ددمنشانه ای سر بریده شده اند.
اواخر هفته گذشته بود که پنج تن از مسافرانی که براساس گفته های بازماندگان آنها در فصل درو برای کارهای روزمزد به بامیان می رفتند در دهانه جلریز از سوی دو طالب مسلح، دستگیر شده و به فجیع ترین شیوه ممکن، مورد شکنجه قرار گرفته و در نهایت با شلیک گلوله کشته شدند.
این امر خشم مردم در کابل را برانگیخت و در پیوند با این رویداد، شماری از رهبران سیاسی از جمله محمد محقق؛ عضو جبهه ملی و رهبر حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان به روز جمعه هفته گذشته، در کابل همایشی برگزار کرده و این حملات را به شدت محکوم کردند.
آقای محقق ضمن آنکه انگشت انتقاد و اتهام را به سوی دولت و نیروهای امنیتی نشانه رفت، به دولت مهلت توام با هشدار یکماهه داد تا در خصوص امنیت این مسیر، تدبیری جدی بیاندیشد، در غیر آن به گفته وی، مردم در کابل به خیابان های خواهند ریخت و به تظاهرات نامحدود خواهند پرداخت.
محقق گفت:"چرا ۱۱ نفر در فاصله یک یا دو کیلومتری پاسگاه حکومت سربریده می‌شوند، اما قاتلان آنها در امان هستند؟ حتی حاضر نیستند، نامشان را بگیرند."
این عضو مجلس ضمن انتقاد شدید از آنچه او "بی‌تفاوتی" حکومت در برابر امنیت مسافران راه کابل- "هزارهجات" خواند، گفت که "جاسوسان بیگانه" این مسافران را سرمی‌برند؛ اما حکومت اقدامی نمی‌کند.
این در حالی است که اخیرا رییس عمومی امنیت ملی نیز از جابجایی حدود 3000 طالب پاکستانی در محدوده میدان وردگ و لوگر به منظور ناامن سازی شاهراه ها خبر داده بود.
کارشناسان معتقدند که وضعیت وخیم امنیتی شاهراه های مهم کشور، دولت و نیروهای امنیتی را در موقعیت بسیار دشواری قرار داده است.
نیروهای امنیتی در حالی که برای به عهده گرفتن کامل مسئولیت های امنیتی آماده می شوند، بدتر شدن امنیت شاهراه ها مردم و شهروندان کشور را نسبت به آنها بی اعتماد می سازد و اگر این مشکل به زودی، حل و فصل نشود همانطور که در هشدارهای رهبران سیاسی نیز تصریح شده به رویارویی مستقیم مردم و حکومت منجر خواهد شد.
شماری از ناظران اما می گویند از حکومت و نیروهای امنیتی، کاری ساخته نیست و برای تامین امنیت شاهراه ها نیز همانند انسداد مکاتب و مراکز صحی در غزنی و دیگر ولایات، باید جبهات مردمی تشکیل داد؛ اما واقعیت این است که این امر، بیش از پیش، موقعیت حکومت را متزلزل خواهد کرد و حمایتی که امروز نیروهای امنیتی کشور در آستانه تمرین استقلال و خودکفایی به آن نیاز دارند، با این کار به شدت آسیب خواهد دید.
با این حال، نمی توان انکار کرد که تحمل تداوم این کابوس مرگبار برای مردم و مسافرانی که جاده میدان وردگ برای عبور به غزنی، بامیان و دیگر شهرهای کشور برای آنها اهمیتی حیاتی دارد نیز دشوار و طاقت فرساست.
لذا تحولات اخیر، مسئولیت های دوجانبه ای را در برابر هر دو جانب دولت و مردم قرار می دهد. دولت برحسب وظایف و تکالیف قانونی ای که دارد مسئول تامین امنیت شاهراه ها و زمینه سازی برای عبور و مرور امن و مطمئن مردم و حفاظت از جان و مال آنهاست و مردم نیز در مقابل، مسئولیت دارند که در مقطع حساس و سرنوشت ساز کنونی، نیروهای امنیتی نوپای کشور را در جهت تامین بهتر امنیت و عمل به وظایف خطیر و سنگین خود یاری رسانند؛ نه اینکه با اعمال فشارهای مضاعف، بدون توجه به تبعات و پیامدهای سنگین آن، روحیه و موقعیت این نیروها را تضعیف کنند؛ کاری که متاسفانه یک نمونه آن، روز گذشته در مجلس نمایندگان اتفاق افتاد.
براین اساس، راه حل این معضل دست کم در کوتاه مدت و تا احیای کامل روحیه و توانمندی نیروهای امنیتی برای دفاع مستقلانه از کشور و رویارویی با دشمنان مردم، همسویی و همگرایی بیشتر میان مردم و نیروهای امنیتی است. این مساله حتا می تواند در عرصه عملی به مثابه یک راه حل آنی، با کمک گرفتن نیروهای داوطلب از مردم، در کنار نیروهای امنیتی و با حمایت و امکانات آنها در راستای تامین امنیت شاهراه های حیاتی، به مرحله اجرا گذاشته شود.
اواخر هفته گذشته بود که پنج تن از مسافرانی که براساس گفته های بازماندگان آنها در فصل درو برای کارهای روزمزد به بامیان می رفتند در دهانه جلریز از سوی دو طالب مسلح، دستگیر شده و به فجیع ترین شیوه ممکن، مورد شکنجه قرار گرفته و در نهایت با شلیک گلوله کشته شدند.
این امر خشم مردم در کابل را برانگیخت و در پیوند با این رویداد، شماری از رهبران سیاسی از جمله محمد محقق؛ عضو جبهه ملی و رهبر حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان به روز جمعه هفته گذشته، در کابل همایشی برگزار کرده و این حملات را به شدت محکوم کردند.
آقای محقق ضمن آنکه انگشت انتقاد و اتهام را به سوی دولت و نیروهای امنیتی نشانه رفت، به دولت مهلت توام با هشدار یکماهه داد تا در خصوص امنیت این مسیر، تدبیری جدی بیاندیشد، در غیر آن به گفته وی، مردم در کابل به خیابان های خواهند ریخت و به تظاهرات نامحدود خواهند پرداخت.
محقق گفت:"چرا ۱۱ نفر در فاصله یک یا دو کیلومتری پاسگاه حکومت سربریده می‌شوند، اما قاتلان آنها در امان هستند؟ حتی حاضر نیستند، نامشان را بگیرند."
این عضو مجلس ضمن انتقاد شدید از آنچه او "بی‌تفاوتی" حکومت در برابر امنیت مسافران راه کابل- "هزارهجات" خواند، گفت که "جاسوسان بیگانه" این مسافران را سرمی‌برند؛ اما حکومت اقدامی نمی‌کند.
این در حالی است که اخیرا رییس عمومی امنیت ملی نیز از جابجایی حدود 3000 طالب پاکستانی در محدوده میدان وردگ و لوگر به منظور ناامن سازی شاهراه ها خبر داده بود.
کارشناسان معتقدند که وضعیت وخیم امنیتی شاهراه های مهم کشور، دولت و نیروهای امنیتی را در موقعیت بسیار دشواری قرار داده است.
نیروهای امنیتی در حالی که برای به عهده گرفتن کامل مسئولیت های امنیتی آماده می شوند، بدتر شدن امنیت شاهراه ها مردم و شهروندان کشور را نسبت به آنها بی اعتماد می سازد و اگر این مشکل به زودی، حل و فصل نشود همانطور که در هشدارهای رهبران سیاسی نیز تصریح شده به رویارویی مستقیم مردم و حکومت منجر خواهد شد.
شماری از ناظران اما می گویند از حکومت و نیروهای امنیتی، کاری ساخته نیست و برای تامین امنیت شاهراه ها نیز همانند انسداد مکاتب و مراکز صحی در غزنی و دیگر ولایات، باید جبهات مردمی تشکیل داد؛ اما واقعیت این است که این امر، بیش از پیش، موقعیت حکومت را متزلزل خواهد کرد و حمایتی که امروز نیروهای امنیتی کشور در آستانه تمرین استقلال و خودکفایی به آن نیاز دارند، با این کار به شدت آسیب خواهد دید.
با این حال، نمی توان انکار کرد که تحمل تداوم این کابوس مرگبار برای مردم و مسافرانی که جاده میدان وردگ برای عبور به غزنی، بامیان و دیگر شهرهای کشور برای آنها اهمیتی حیاتی دارد نیز دشوار و طاقت فرساست.
لذا تحولات اخیر، مسئولیت های دوجانبه ای را در برابر هر دو جانب دولت و مردم قرار می دهد. دولت برحسب وظایف و تکالیف قانونی ای که دارد مسئول تامین امنیت شاهراه ها و زمینه سازی برای عبور و مرور امن و مطمئن مردم و حفاظت از جان و مال آنهاست و مردم نیز در مقابل، مسئولیت دارند که در مقطع حساس و سرنوشت ساز کنونی، نیروهای امنیتی نوپای کشور را در جهت تامین بهتر امنیت و عمل به وظایف خطیر و سنگین خود یاری رسانند؛ نه اینکه با اعمال فشارهای مضاعف، بدون توجه به تبعات و پیامدهای سنگین آن، روحیه و موقعیت این نیروها را تضعیف کنند؛ کاری که متاسفانه یک نمونه آن، روز گذشته در مجلس نمایندگان اتفاق افتاد.
براین اساس، راه حل این معضل دست کم در کوتاه مدت و تا احیای کامل روحیه و توانمندی نیروهای امنیتی برای دفاع مستقلانه از کشور و رویارویی با دشمنان مردم، همسویی و همگرایی بیشتر میان مردم و نیروهای امنیتی است. این مساله حتا می تواند در عرصه عملی به مثابه یک راه حل آنی، با کمک گرفتن نیروهای داوطلب از مردم، در کنار نیروهای امنیتی و با حمایت و امکانات آنها در راستای تامین امنیت شاهراه های حیاتی، به مرحله اجرا گذاشته شود.
منبع : خبرگزاری صدای افغان-آوا- کابل- سرویس تحلیل وپژوهش اخبار
