هنوز به درستی مشخص نیست که نقش نمادین جاپان در تامین صلح و نیازهای اقتصادی افغانستان چیست.
جاپانی ها در سیاست، پیرو اصول دیپلماسی امریکایی در جهان هستند و از نظر اقتصادی نیز جزو اقتصادهای پیش رو دنیا اند که از موج بحران اقتصادی دنیا، جان به سلامت برده و همیشه روندی رو به رشد و توسعه داشته اند.
جاپان از همان ابتدای حضور نیروهای خارجی در قالب نیروهای ائتلاف بین المللی علیه تروریزم و پس از آن در برنامه هایی نظیر تامین نیازهای مادی و مالی دولت افغانستان و همچنین احیای زیربناهایی چون معارف، بهداشت و... نقش فعال و موثری در کشور ما داشته و چندین کنفرانس بزرگ با موضوع افغانستان را از سال 2001 تاکنون میزبانی کرده است.
با این حال، به درستی روشن نیست که آیا صرف تبعیت از مدل امریکایی دیپلماسی، موجب فعالیت چشمگیر جاپان در افغانستان است؛ یا عوامل دیگری نیز در این امر دخیل است؛ اما آنچه تحولات اخیر را از موارد مشابه خود در گذشته متمایز و برجسته می نماید همزمانی دو رویداد مهم در دو حوزه جداگانه سیاست و اقتصاد افغانستان است.
رویداد اقتصادی که در واقع بزرگ ترین و در نوع خود بی سابقه ترین رویداد با موضوع افغانستان طی یک دهه پسین محسوب می شد، کنفرانس توکیو بود.
کنفرانسی که به یک معنا آخرین گردهمایی بزرگ بین المللی برای آینده اقتصادی افغانستان بود و بر همین اساس دوطرف انتظار داشتند به چشمداشت های حداکثری آنها از همدیگر، توجه جدی صورت گیرد.
به همین منظور، کنفرانس توکیو را شماری از ناظران، آزمونی قلمداد کردند که در آن، دو طرف معامله باید نسبت به تعهدات طرف مقابل، متقابلا متعهد به رعایت یک سری قیود و شروط نیز می شدند.
دولت افغانستان سرانجام موفق شد تعهد و اعتماد جامعه جهانی نسبت به این کشور را طی ده سال آتی به دست آورد و در این میان، 16 میلیارد دالر از سوی کشورهای کمک کننده در عرض چهار سال آینده به افغانستان پرداخت خواهد شد.
اما از جانب دیگر، اساسا تصور هم نمی شد که نشست غیر رسمی نمایندگان شورای عالی صلح با طالبان و حزب اسلامی در دانشگاه خصوصی دوشیشه در شهر کیوتوی جاپان به اندازه ای مهم باشد که بتوان به سادگی آن را یک روند تصور کرد؛ روندی که به گونه تنگاتنگ با دستاورد توکیو در عرصه اقتصادی گره بخورد و دو رویداد در دو شهر مختلف کشوری واحد، سرآغاز یک تحول عظیم در عرصه‌های صلح و اقتصاد افغانستان قرار گیرند.
اما در کمال ناباوری رییس جمهور کرزی اکنون به صراحت اذعان کرده است که طالبان و حزب اسلامی، در دانشگاه دوشیشه متعهد شده اند که با دولت افغانستان مذاکره خواهند کرد؛ تحولی که به باور رییس جمهور، "بسیار مهم" است و باید ادامه پیدا کند:"این گفتگوها بسیار مهم بود و قاری دین محمد، از اعضای ارشد گروه طالبان اعلام کرد که آنها (طالبان) آماده‌اند با دولت گفتگو کنند. این اقدام دانشگاه دوشیشه یک اقدام خوب بود و در آینده هم ادامه خواهد یافت."
آقای کرزی همچنین از آزادی زندانیان طالب از گوانتانامو نیز استقبال و حمایت کرد و گفت:"در مورد رهایی زندانیان طالبان از زندان گوانتانامو باید گفت که ما کاملا از آن حمایت می‌کنیم. ما سه ماه پیش هیاتی به گوانتامو فرستادیم و با زندانیان طالبان مصاحبه کرد. ما خواهان رهایی اعضای طالبان هستیم. اگر به افغانستان می‌آیند ما خوش آمد می‌گوییم و اگر هم خواستند، می‌توانند به قطر بروند و به خانواده‌های‌شان بپیوندند."
این نشان می دهد که آنچه اکنون در جاپان جریان دارد تحولی واقعی در دو عرصه مهم اقتصاد و سیاست افغانستان است؛ اما نیازمند مدیریتی هوشمندانه و مبتنی بر اصل حفظ دستاوردهای دولت و مردم افغانستان در ده سال گذشته است؛ در غیر آن، دولت و مردم افغانستان نتیجه را به نیروهای مسلح مخالف دولت و قدرت ها و دست های پشت پرده آنها واگذار خواهند کرد.
جاپانی ها در سیاست، پیرو اصول دیپلماسی امریکایی در جهان هستند و از نظر اقتصادی نیز جزو اقتصادهای پیش رو دنیا اند که از موج بحران اقتصادی دنیا، جان به سلامت برده و همیشه روندی رو به رشد و توسعه داشته اند.
جاپان از همان ابتدای حضور نیروهای خارجی در قالب نیروهای ائتلاف بین المللی علیه تروریزم و پس از آن در برنامه هایی نظیر تامین نیازهای مادی و مالی دولت افغانستان و همچنین احیای زیربناهایی چون معارف، بهداشت و... نقش فعال و موثری در کشور ما داشته و چندین کنفرانس بزرگ با موضوع افغانستان را از سال 2001 تاکنون میزبانی کرده است.
با این حال، به درستی روشن نیست که آیا صرف تبعیت از مدل امریکایی دیپلماسی، موجب فعالیت چشمگیر جاپان در افغانستان است؛ یا عوامل دیگری نیز در این امر دخیل است؛ اما آنچه تحولات اخیر را از موارد مشابه خود در گذشته متمایز و برجسته می نماید همزمانی دو رویداد مهم در دو حوزه جداگانه سیاست و اقتصاد افغانستان است.
رویداد اقتصادی که در واقع بزرگ ترین و در نوع خود بی سابقه ترین رویداد با موضوع افغانستان طی یک دهه پسین محسوب می شد، کنفرانس توکیو بود.
کنفرانسی که به یک معنا آخرین گردهمایی بزرگ بین المللی برای آینده اقتصادی افغانستان بود و بر همین اساس دوطرف انتظار داشتند به چشمداشت های حداکثری آنها از همدیگر، توجه جدی صورت گیرد.
به همین منظور، کنفرانس توکیو را شماری از ناظران، آزمونی قلمداد کردند که در آن، دو طرف معامله باید نسبت به تعهدات طرف مقابل، متقابلا متعهد به رعایت یک سری قیود و شروط نیز می شدند.
دولت افغانستان سرانجام موفق شد تعهد و اعتماد جامعه جهانی نسبت به این کشور را طی ده سال آتی به دست آورد و در این میان، 16 میلیارد دالر از سوی کشورهای کمک کننده در عرض چهار سال آینده به افغانستان پرداخت خواهد شد.
اما از جانب دیگر، اساسا تصور هم نمی شد که نشست غیر رسمی نمایندگان شورای عالی صلح با طالبان و حزب اسلامی در دانشگاه خصوصی دوشیشه در شهر کیوتوی جاپان به اندازه ای مهم باشد که بتوان به سادگی آن را یک روند تصور کرد؛ روندی که به گونه تنگاتنگ با دستاورد توکیو در عرصه اقتصادی گره بخورد و دو رویداد در دو شهر مختلف کشوری واحد، سرآغاز یک تحول عظیم در عرصه‌های صلح و اقتصاد افغانستان قرار گیرند.
اما در کمال ناباوری رییس جمهور کرزی اکنون به صراحت اذعان کرده است که طالبان و حزب اسلامی، در دانشگاه دوشیشه متعهد شده اند که با دولت افغانستان مذاکره خواهند کرد؛ تحولی که به باور رییس جمهور، "بسیار مهم" است و باید ادامه پیدا کند:"این گفتگوها بسیار مهم بود و قاری دین محمد، از اعضای ارشد گروه طالبان اعلام کرد که آنها (طالبان) آماده‌اند با دولت گفتگو کنند. این اقدام دانشگاه دوشیشه یک اقدام خوب بود و در آینده هم ادامه خواهد یافت."
آقای کرزی همچنین از آزادی زندانیان طالب از گوانتانامو نیز استقبال و حمایت کرد و گفت:"در مورد رهایی زندانیان طالبان از زندان گوانتانامو باید گفت که ما کاملا از آن حمایت می‌کنیم. ما سه ماه پیش هیاتی به گوانتامو فرستادیم و با زندانیان طالبان مصاحبه کرد. ما خواهان رهایی اعضای طالبان هستیم. اگر به افغانستان می‌آیند ما خوش آمد می‌گوییم و اگر هم خواستند، می‌توانند به قطر بروند و به خانواده‌های‌شان بپیوندند."
این نشان می دهد که آنچه اکنون در جاپان جریان دارد تحولی واقعی در دو عرصه مهم اقتصاد و سیاست افغانستان است؛ اما نیازمند مدیریتی هوشمندانه و مبتنی بر اصل حفظ دستاوردهای دولت و مردم افغانستان در ده سال گذشته است؛ در غیر آن، دولت و مردم افغانستان نتیجه را به نیروهای مسلح مخالف دولت و قدرت ها و دست های پشت پرده آنها واگذار خواهند کرد.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) – کابل – سرویس تحلیل وپژوهش اخبار
