شبکه حقانی؛ سوال بزرگ گفتگوهای صلح

شبکه حقانی؛ گروه فعال تروریستی است که سال هاست علیه دولت و مردم افغانستان دست به حملات تروریستی خونین می زند.
سازمان دادن حملات زنجیره ای در قلب پایتخت از جمله فعالیت های این سازمان تروریستی است.
مرکز فعالیت های این گروه در پاکستان است؛ اما آنچه از سوی آنها به عنوان هدف انتخاب می شود اغلب در افغانستان قرار دارد.
تاکنون دولت و مردم افغانستان به صورت گسترده ای، قربانی حملات خرابکارانه و تروریستی این گروه بوده اند.
شبکه حقانی ماهیتا پاکستانی است؛ اما خود را متحد طالبان افغانی می داند. این گروه در سال های اخیر از قدرت روزافزونی برخوردار گشته و قادر است در مناطق استراتژیک و به شدت محافظت شده کابل پایتخت نیز حملات خرابکارانه و خونین تروریستی راه اندازی کند.
اما از فعالیت های تروریستی این گروه در داخل خاک پاکستان تاکنون کمتر گزارشی منتشر شده و همین امر، شناسایی ماهیت و هدف از ایجاد و شکل گیری این شبکه مخوف را پیچیده تر و دشوارتر می سازد.

با این همه اما تاکنون این گروه در لیست سازمان های تروریستی دولت امریکا قرار نگرفته؛ مساله ای که به عنوان یک علامت سوال بزرگ دیگر، کل ماموریت ده ساله مبارزه با تروریزم امریکا در افغانستان که هزینه های سنگینی برای مردمان افغانستان و امریکا نیز در پی داشته را با پرسش مواجه می سازد.

امریکا در حالی برای به اصطلاح مبارزه با تروریزم به افغانستان آمده است که شبکه حقانی سال هاست جان مردم بی گناه افغانستان را به بهانه هایی چون جهاد با اشغالگران می‌گیرد؛ اما گویا امنیت جانی مردم افغانستان در چارچوب پروژه امریکایی مبارزه با تروریزم، در مرحله بسیار نازلی از اهمیت قرار دارد.

اکنون شماری از نمایندگان کنگره امریکا به دولت آن کشور پیشنهاد داده اند که شبکه حقانی را در لیست سازمان های تروریستی مورد هدف ایالات متحده قرار دهد.

به گزارش خبرگزاری ها هفته گذشته دایان فاینشتاین؛ رییس کمیته اطلاعات مجلس سنای امریکا همراه با تعدادی از اعضای کنگره در سفر به افغانستان با حامد کرزی؛ رییس جمهور، رایان کراکر؛ سفیر امریکا در کابل و شماری از مقامات امریکایی در افغانستان دیدار کردند.

اعضای کنگره امریکا در نامه خود به هیلاری کلینتون گفته اند که سفر آنها به افغانستان، نگرانی های مقامات اطلاعاتی در مورد شبکه حقانی را تأیید کرده و به آنها ثابت شده است که "شبکه حقانی یک تهدید همیشگی علیه زنان، مردان و کودکان در منطقه هستند."
این در حالی است که روابط امریکا با پاکستان نیز هر روز تیره تر از پیش می شود و تلاش ها و فشارهای ایالات متحده و ناتو بر پاکستان به منظور تن دادن به ترمیم روابط مخدوش با آنها، به نتیجه ای نیانجامیده است.

اخیرا دبیرکل ناتو اعلام کرد که شرط شرکت پاکستان در کنفرانس شیکاگو، بازگشایی مسیرهای تدارکاتی ناتو از سوی آن کشور است؛ اما پاکستانی ها تاکنون نسبت به این امر، واکنشی نشان نداده اند و انتظار می رود نشست شیکاگو نیز همانند نشست بن 2 از سوی پاکستان تحریم شود.

پاکستان،‌ عذرخواهی امریکا از حمله هوایی مرگبار بر پست های مرزی اش و نیز پایان دادن به حملات هواپیماهای بدون سرنشین بر خاک آن کشور را دو شرط عمده خود برای ترمیم روابط با ایالات متحده عنوان کرده، موضوعی که تاکنون از سوی امریکا مورد پذیرش واقع نشده است.

بنابراین دلایل، به نظر می رسد هدف از طرح افزودن گروه حقانی به لیست سازمان های تروریستی از سوی امریکا، در زمان حاضر، دست یافتن به بهانه ای برای توجیه تداوم حملات هوایی بر آن کشور از سوی هواپیماهای بدون سرنشین خواهد بود.
با اینهمه، ماهیت پاکستانی شبکه حقانی، معمای بزرگی فراروی پروسه صلح دولت افغانستان نیز هست.
اگرچه دیگر گروه های شورشی نظیر طالبان و حزب اسلامی نیز از این روند عملا دست کشیده و خارج شده اند؛‌ اما بنا بر فرض محال، اگر تصور کنیم که مذاکرات صلح با طالبان و حزب اسلامی – دو گروه افغانی در حال جنگ با دولت- به نتیجه ای منجر شود، تکلیف شبکه حقانی که ماهیتا یک شبکه تروریستی پاکستانی اما ضد دولت و مردم افغانستان است، چه خواهد شد؟
سوالی که تاکنون مقام های دولت افغانستان و منادیان صلح و گفتگو یا اساسا به آن توجه نکرده اند و یا اینکه عمدا به آن پاسخ نداده اند.