حملات اخیر چند پیام و هیچ پیامد

سبک و نحوه انجام حملات، تفاوت چندانی با موارد مشابه در گذشته نداشت. حملاتی در دسته های 5-6 نفری همراه با انتحار، رگبار و انفجار موترهای بمب گذاری شده؛ اما تنها یک تفاوت نه چندان کوچک حملات اخیر را از گذشته متمایز می نمود؛ این بار تروریست ها به صورت هماهنگ و همزمان، چندین ولایت افغانستان را با استفاده از یک شیوه و سبک مورد حمله قرار می دادند. 

ساختمان مجلس شورای ملی افغانستان که تاکنون از گزند حملات تروریستی و دهشت افکنانه در امان بود، این بار از سوی دست کم شش فرد انتحارکننده مورد هجوم قرار گرفت و گزارش شد که یک موتر تونس نیز در نزدیکی آن منفجر شده است. درگیری ها در اطراف مجلس تا 18 ساعت بعد از آغاز حملات نیز همچنان ادامه یافت. در مرکز شهر نیز درگیری های سنگینی جریان داشت. هوتل تازه تاسیس کابل استار در شهر نو کابل که از هوتل های پرظرفیت کابل و دارای یک فرودگاه بر فراز بام خود برای بالگردها می باشد نیز از اهداف اصلی حمله کنندگان بود. 

گزارش ها حاکی از سوختن دست کم نیمی از این هوتل می باشد. چندین سفارتخانه و مرکز خارجی در کابل نیز هدف راکت های حمله کنندگان قرار گرفتند. سفارت‌های بریتانیا، جاپان، آلمان و روسیه و نیز مرکز استقرار نیروهای ترکی و یونانی آماج راکت قرار گرفتند؛‌ اما اعلام شد که به کسی آسیب نرسیده است.
گزارش ها از تعطیلی سفارت امریکا در کابل نیز حکایت دارد.
در جلال آباد،‌ لوگر و پکتیا نیز حملات مشابهی انجام شد. 

مقامات امنیتی وابسته به پولیس، ارتش و امنیت ملی، بارها اعلام کردند که نیروهای امنیتی موفق عمل کرده اند.
سخنگوی امنیت ملی از دستگیری چند نفر که قصد ترور کریم خلیلی؛ معاون دوم ریاست جمهوری را داشتند خبر داد. طالبان ادعا کردند که ارگ ریاست جمهوری را نیز مورد حمله قرار داده اند. برخی گرارش ها از انتقال حامد کرزی به یک مکان امن حکایت دارد. 

سخنگوی وزارت دفاع از پاک سازی بخشی از جاده کابل-جلال آباد که به تصرف شورشیان درآمده بود خبر داد.
سخنگوی وزارت داخله نیز آمار تلفات و زخمی ها در سراسر کشور را مرگ 20 انتحارکننده و یک پولیس، زخمی شدن 17 پولیس و 9 فرد ملکی اعلام کرد. 

با اینهمه هیچ مقام امنیتی تا صبح دوشنبه، پایان درگیری ها را اعلام نکرد.
طالبان در دو اعلامیه پی در پی اعلام کردند که این حملات از سوی آنان سازمان دهی شده و ده ها حمله کننده انتحاری را به شهرهای مورد حمله فرستاده اند. آنان گفته اند این آغاز حملات بهاری آنهاست و این سیر ادامه خواهد یافت. 

این حملات در حالی انجام می شود که تنها یک روز پیش از آغاز آن، صلاح الدین ربانی؛ جانشین پدر مقتول خویش به ریاست شورای عالی صلح شد.
شماری از کارشناسان عقیده دارند که این حملات، نوعی واکنش نسبت به این امر است؛ اما در خصوص آمادگی و قدرت طالبان برای هماهنگی و انسجام نیروهای شان تنها یک روز پس از این اتفاق، تردیدهای جدی وجود دارد.
برخی دیگر عقیده دارند که ادعاهای طالبان مبنی بر پاسخ به قرآن سوزی در بگرام، جنایت قندهار و اهانت به اجساد آنها از سوی امریکایی ها، ممکن است به واقعیت نزدیک‌تر باشد؛ اما اینکه اهداف این حملات بیشتر داخلی و دولتی بوده تا خارجی، در خصوص صحت این ادعا نیز تردید وجود دارد. 

با این حال نمی توان نادیده گرفت که هم اکنون هیات حزب اسلامی در کابل به سر می برد و گفتگوهای فشرده ای را با اعضای شورای عالی صلح و مقام های دولتی افغانستان انجام داده است. تحلیل ها حاکی از آن است که حزب اسلامی در صدد است تا گوی سبقت را در روند صلح از طالبان برباید و جایگاه خود را تثبیت کند؛ براین اساس ممکن است این حملات به نوعی نمایش قدرت و ضرب شصت طالبان به حزب اسلامی و دولت افغانستان باشد. 

از سوی دیگر انتقال مسئولیت زندان ها و بخشی از مسئولیت عملیات های شبانه به نیروهای افغان، با بی میلی از سوی خارجی ها انجام شد و پس از آن همواره تلاش شد تا اعتماد مردم نسبت به توانایی نیروهای داخلی در برابر حملات شورشیان و تروریست ها را مخدوش و متزلزل کنند؛ بنابراین دور از انتظار نیست که این حملات به نوعی، محک زدن ناتوانی یا توانمندی نیروهای داخلی باشد؛ با توجه به اینکه در سرک دارالامان کابل که تروریست ها یک خانواده را به گروگان گرفته بودند و 18 ساعت در پناه آنان به روی نیروهای امنیتی آتش گشودند،‌ نیروی هوایی خارجی ها هرگز به مدد نیروهای داخلی نیامدند! 

به هر حال با وجود پیام های زیادی که این حملات با خود به همراه داشت، تجربه نشان داده است که هیچ پیامد قابل توجهی مبنی بر تغییر در مواضع دولت در قبال تروریست ها را نمی توان از آن انتظار داشت.