آبادی بت خانه ز ویرانی ماست(2)

گرچه آنچه که در قسمت پیشین این نوشتار، به آن پرداخته شد، اهانت به قرآن کریم بود؛ ولی مصادیق مقدسات اسلام، تنها به قرآن کریم خلاصه نمی شود، مقدسات اسلام، مصادیق مختلفی دارد که قرآن کریم، یکی از آن هاست. یکی از مهم ترین مصادیق مقدسات اسلام، ذات باری تعالی است؛ یعنی اگر کسی به خداوند متعال اهانت نماید، مجازات او اعدام خواهد بود، اهانت به خداوند به دو صورت قابل تحقق است که ممکن است کسی به صورت مستقیم به خداوند توهین نماید و یا به صورت غیر مستقیم که نحوه اهانت، در مجازات مرتکب تاثیری ندارد. برای مثال کسی که سخنان پیامبر(ص) را تکذیب می کند، به صورت غیر مستقیم، خداوند را تکذیب کرده است؛ زیرا پیامبر(ص)، جز وحی الهی، چیز دیگری برای مردم نمی گفت.

دومین مصداق اهانت به مقدسات اسلام، اهانت به رسول خدا(ص) است که همه فقهای اسلام ( اعم از شیعه وسنی)، معتقدند که مجازات چنین شخصی اعدام است، اهمیت مسئله به حدی است که حتی اجرای مجازات اعدام، نیاز به اجازه حاکم شرع هم ندارد و هر مسلمانی می تواند، حکم اعدام را اجرا نماید.

سومین مصداق توهین به مقدسات اسلام، توهین به قرآن، کعبه معظمه و ضریح رسول خداست که همه فقهاء معتقدند که اهانت به قرآن، کعبه معظمه وضریح رسول خدا(ص)، حرام است و برای مرتکب آن مجازات اعدام، پیش بینی شده است. یکی دیگر از مصادیق اهانت به مقدسات اسلام، اهانت به ائمه و فاطمه زهرا(س) است، گرچه نسبت به حرمت اهانت به ائمه علیهم السلام، کسی تردید ندارد؛ اما اینکه اهانت به همه ائمه آیا ملحق به سب النبی(ص) می شود یا خیر؟ مورد بحث قرار گرفته است؛ زیرا از بین ائمه فقط در مورد حضرت علی(ع) روایت داریم که مرتکب آن همان مجازاتی را دارد که ساب النبی(ص) دارد و دلیلی در مورد سایر ائمه وارد نشده است.

فقهاء معتقدند که درست است دلیل خاصی در مورد سایر ائمه وارد نشده است؛ اما شواهد تاریخی بیانگر این است که تفاوتی بین رسول خدا(ص) و ائمه معصومین علیهم السلام وجود ندارد و همه ائمه و صدیقه طاهره(س)، به منزله نفس پیامبر(ص) است و حکم آنها همان حکم پیامبر(ص) است و یکی از این شواهد، قضیه مباهله است که بین پیامبر(ص) و کفار اتفاق افتاد که قرار شد دو طرف بهترین افرادش را ببرند و برای صدق مدعای شان طرفداران دیگری را لعنت کنند که در این قضیه پیامبر(ص)، حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) و حسنین را همراهش برد و از طرف دیگر تفاوتی بین حضرت علی(ع) وفرزندانش وجود ندارد.

آخرین مصداق اهانت به مقدسات اسلام، اهانت به سایر انبیای الهی است، و اهانت به آن ها همان مجازاتی را در پی خواهد داشت که اهانت به رسول خدا دارد؛ البته انبیائی که مورد قبول اسلام باشد، نه آن پیامبرانی که اسلام آن ها را به عنوان پیامبران الهی نمی شناسد. بنا بر این اگر کسی به حضرت مسیح(ع) توهین نماید، مجازات او، اعدام خواهد بود و برای شنونده واجب است که موهن را به سزای اعمالش برساند.

به نظر می رسد که گذشته از آیات و روایت، مهم ترین دلیل فقهای اسلام، عقل باشد؛ زیرا عقل تنها ابزاری است که مورد قبول همه انسان های معاصر است و مخصوصا بشری که ادعای عقل محوری را یکی از افتخارات شان می داند و عقل حکم می کند که اهانت کردن به چیزی که نزد خداوند محترم است، حرام است؛ زیرا اهانت به آنها در حقیقت به معنی اهانت به خود خداوند است و اگر کسی مرتکب چنین عملی شود، عقل چنین فردی را مستحق مذمت و عقاب می داند که این بیانگر این است که آن عمل در اصل حرام بوده است.
پایان

نویسنده: جمعه علی حقانی