اجرای قوانین دینی در کشور، ربطی به طالبان ندارد

شورای محترم علماء سراسر کشور، اخیرا طی اعلامیه ای از دولت جمهوری اسلامی افغانستان خواسته است تا نسبت به اجرای احکام و قوانین دینی در کشور قدری جدی عمل کند.

اگر دقیق و منصفانه به خواسته های شورای علماء از دولت اسلامی نگاه کنیم، خواهیم دید که شورای محترم علماء، چیزی بیشتر و شدیدتر از اجرای قوانین و احکام دینی در جامعه اسلامی افغانستان، از دولت و نظام اسلامی حاکم در کشور نخواسته اند.

به عنوان مثال شورای علماء از دولت خواسته است که از اختلاط زن و مرد در مکانهای آموزشی جلوگیری شود. خوب! این در خواست علماء، در واقع در خواست آنان نیست؛ این یکی از احکام محرز و مسلم اسلامی است.
آئین پویا و انسان ساز اسلام از آنجا که به عزت، عفت و پاکدامنی زنان و دختران مسلمان اهمیت و ارزش ویژه ای قائل است؛ لذا تاکید دارد که بانوان در جوامع اسلامی بدور از هر نوع دغدغه فکری و روحی، به امر مقدس آموزش و پرورش و سائر فعالیت های اجتماعی و ... مشغول باشند.

جدایی محیط فعالیت های آموزشی و اجتماعی بانوان از مردان پیش از همه بخاطر فراهم آوردن زمینه های آرامش و آسایش روحی، روانی و احساسی خود بانوان جوامع اسلامی، مد نظر طراح قوانین و احکام دین مبین اسلام قرار گرفته است.

آئین زندگی ساز اسلام، بیش از هر آئین و دین الهی و انسانی دیگر، به آموزش و پرورش و سائر فعالیت های اجتماعی زن و مرد ارزش و بها داده و مرد و زن مسلمان را به فراگیری علوم و فنون مورد ضرورت و نیاز انسان ها، فرا خوانده و تشویق کرده است.

آیات قرآن کریم، احادیث پیامبر اکرم (ص) و روایات ائمه معصومین پر است از توصیه ها و تاکیدهای بسیار مبنی بر تشویق و ترغیب مسلمانان اعم از زن و مرد، جهت فراگیری علوم و فنون مورد نیاز جوامع اسلامی و انسانی.

بلی! شیوه و روش فراگیری علوم و فنون و حضور در جامعه و فعالیت های اجتماعی بانوان مسلمان، با زنان غیر مسلمان از ریشه و اساس فرق می کند. مسلما آنگونه که یک زن امریکایی و یا اروپایی در انظار و جامعه ظاهر می شود، در همه ی ابعاد اخلاقی، پوشش، رفتاری و گفتاری، به یک بانوی مسلمان، این اجازه داده نمی شود که عزت و کرامت انسانی خویش را در پای فرهنگ وارداتی غرب، قربانی و ذبح کند.

اسلام، مسیحیت و یهودیت تحریف شده و دور از عقل و منطق نیست که در دوره ای از حیات خویش دچار (رنسانس) شده باشد.
افتخار اسلام این است که در بدو ظهور، همراه با عقل و منطق گام برداشته و حرکت کرده است. در اسلام پیش از همه چیز، به انسان و عزت و کرامت او اعم از زن و مرد، ارزش و احترام و اعتبار قائل شده است. در اسلام میان انسان و موجودات دیگر تفاوت اساسی و ماهوی و جوهری وجود دارد. در اسلام مرز میان انسان و حیوان بسیار دقیق و شفاف بیان شده است.
حقوق هر یک از انسان، طبیعت، حیوان و ... در اسلام بصورت دقیق و مشخص تعریف شده است.
شورای علماء کشور اگر حرفی نسبت به بانوان کشور گفته اند، حرف گزاف و دور از تعالیم اسلامی نگفته اند تا تعدادی از روشنفکران به اصطلاح جامعه مدنی به خشم آمده و نگران حقوق زنان در کشور شوند. البته نگرانی رئیس محترم ( سازمان حقوق بشر و دموکراسی افغانستان) کاملا قابل درک و فهم است که بدنبال اعلامیه شورای علماء کشور، سراسیمه شده و خواسته مشروع و معقول علماء کشور را همگامی با دوران طالبان قلمداد کرده است!

سازمان حقوق بشر و دموکراسی افغانستان اخیراً و پس از انتشار اعلامیه شورای علماء، در گزارشی نسبت به تضییع حقوق زنان در افغانستان هشدار داده و گفته است ( تاریخ تکرار می شود و زنان به دوران حاکمیت طالبان بر می گردند) این سازمان اعلامیه اخیر شورای علماء را در همسویی با طالبان، دولت و جامعه جهانی تعبیر کرده و ادعا کرده است که دولت اساساً به حقوق زنان توجهی ندارد و اگر هم گاها حرفی از حقوق زنان می گوید، بدلیل جذب کمک های جامعه جهانی است.
نکته قابل توجه و جالب در گزارش ( سازمان حقوق بشر و دموکراسی) نگرانی عمیق این نهاد نسبت به زنان افغانستان است. خوب است از سازمان مذکور پرسیده شود که از میان این همه نابسامانی و ناهنجاری موجود در همه عرصه های اجتماعی، سیاسی و ... در کشور، چه شده که شما فقط نگران آینده بانوان افغانستان شده اید؟! مگر در افغانستان فقط به طبقه اناث بی توجهی شده و طبقات اجتماعی و انسانی دیگر در کمال آسایش و آرامش به سر می برند؟!

به سازمان محترم حقوق بشر و دموکراسی باید گفته شود که در یک دهه تمام و به یمن قدوم حضور امریکا و غرب و فرهنگ غربی در کشور، نه تنها زنان و دختران که تمامی زوایای پیدا و پنهان زندگی افغانها دست خوشِ ویرانگرترین تحولات منفی و طاقت فرسا قرار گرفته است.

از طفیل سیستم بازار آزاد نظام سرمایه داری و تاثیر فرآورده های فرهنگ منحط و غیر انسانی غرب، مردان این سرزمین از بدیهی ترین حقوق که داشتن حق استقلال و آزادی و اراده و اختیار است، عاجز و محروم مانده اند، چه رسد به زنان و کودکان و پیرمردان و پیره زنان آنان که اقشار ضعیف جامعه را تشکیل می دهند.

در این کشور، چه کسی به حقوق واقعی خود رسیده است که زنان از آن بازمانده باشند؟! و نکته پایانی اینکه لازم نیست سازمان حقوق بشر و دموکراسی افغانستان، بیشتر از این نگران اعلامیه شورای علماء و بازگشت زنان به دوران طالبان باشد؛ چرا که پیش از طالبان هم افغانستان یک کشور اسلامی بود و پس از آنان نیز یک کشور اسلامی باقی خواهد ماند. آئین حیات بخش اسلام پیش و پس از طالبان نیز در افغانستان وجود داشته، دارد و خواهد داشت و اجرای تعالیم و احکام آن، هیچ گونه ربطی به طالبان و غیر آن ندارد.

مقاله چاپ شده درروزنامه انصاف چاپ کابل  شماره 296