آتش زدن قرآن، عبور از آخرین خط قرمز مردم مسلمان افغانستان

در کنار موج تبلیغات رسانه ای غرب علیه اسلام و نشان دادن چهره ای خشن از مسلمانان در سطح جهان که البته شبکه القاعده و گروه طالبان در این کار به عنوان شاهدان زنده بارفتارهای غیر اسلامی و خشونت بار شان همواره مددکار آنان بوده اند؛ از دیر باز غرب در کنار تهاجم فرهنگی و از خود بیگانه کردن جوانان مسلمانان و دور ساختن آنان از ارزش های اسلامی، توهین به مقدسات مسلمانان را در دستور کار شان قرار داده اند.

این برنامه سال ها پیش توسط سلمان رشدی نویسنده مرتد کتاب آیات شیطانی کلید خورد اما با واکنش سریع، هوشمندانه و به موقع امام خمینی(ره) مبنی بر ارتداد و واجب القتل اعلام کردن آن نویسنده مرتد، این قطار شوم مدتی از حرکت باز ایستاد اما اطاق فکر غرب برای ضربه زدن به مقدسات مسلمانان از کار بازنایستاد و این بار چاپ کاریکاتورهایی موهن نسبت به ساحت پیامبر گرامی اسلام(ص) توسط نویسنده دنمارکی انجام گرفت و سپس تری جونز کشیش آمریکایی اقدام به آتش زدن قرآن شریف کرد. البته اقدام این کشیش متعصب از سوی دولت آمریکا محکوم شد اما عملا هیچ تلاشی برای ممانعت از آن صورت نپذیرفت.

ولی نویسنده آیات شیطانی به بهانه برخورداری از حق آزادی بیان همچنان مورد لطف و حمایت دولت انگلیس قرار داشته و سالانه 10 میلیون پوند برای حمایت از وی تخصیص داده شده و بارها و به مناسبت های مختلف مورد تقدیر و سپاس قرار گرفته است. عمل کاریکاتوریست دنمارکی نیز با همین ابزار یعنی برخورداری از حق آزادی بیان به عنوان حقوق اولیه انسانی، توجیه شده است. اما در همین کشورهایی که دم از آزادی بیان زده و توهین به مقدسات سایر ملل و ادیان را با این وسیله توجیه می کنند، خطوط قرمز و استثنائاتی وجود دارد که به عنوان قانون در پارلمان های آن کشورها پاس شده و هیچ محققی حق پرداختن و پژوهش در مورد صحت و سقم آن حوادث تاریخی را ندارد.

از آن جمله می توان به مسئله هولوکاست (قتل عام یهودیان توسط آلمان نازی) به عنوان یک امر مسلم تاریخی اشاره کرد که انکار و یا شبهه در مورد آن حتی از سوی مورخان و محققان نیز در بسیاری از کشورهای غربی مجازات حبس را به دنبال دارد. در فرانسه و بسیاری از کشورهای غربی نه تنها آزادی بیان که حتی آزادی عمل نیز وجود ندارد و زنان مسلمان نمی توانند با حجاب در نهادهای دولتی از جمله مکاتب و دانشگاه ها حاضر شوند.

کنترل ایمیل ها و بسته های پستی شخصی افراد توسط دولت های انگلیس و آمریکا که به صورت یک قانون درآمده نیز از جمله موارد نقض اولیه ترین حقوق انسانی است که به بهانه مبارزه با تروریزم در این کشورها توجیه می گردد. رسوایی «مرداک» غول رسانه ای غرب در انگلیس که چندی پیش روی داد و اکنون نیز این رسوایی دامن دولت آن کشور را رها نکرده است از جمله موارد نقض آزادی بیان و عدم احترام به حریم خصوصی افراد در جامعه غرب است. این در حالی است که در همین کشورها توهین به مقدسات مسلمانان به بهانه آزادی بیان و ورود به حریم خصوصی افراد به بهانه مبارزه با تروریزم توجیه می گردد.

افغانستان نیز از این قاعده مستثنا نبوده و رفتارهای ضد ارزشی نیروهای خارجی در ده سال گذشته گواه این امر است. کشتار غیر نظامیان، ادرار بر اجساد مردگان افغان، بازی با اجساد کشته شدگان، تجاوزهای ناموسی، حملات شبانه و نقض حریم و حرمت خصوصی خانه های مردم و اخیرا آتش زدن قرآن شریف به عنوان آخرین خط قرمز ارزشی مردم مسلمان افغانستان، رفتارهای تحقیرآمیزی است که برای هتک ارزش های اسلامی و شکستن غرور و عزت افغان ها اجرا می شود.

البته غالبا مقامات نیروهای خارجی پس از هر رویدادی اظهار تأسف و در بهترین حالت عذرخواهی کرده و از غیر عمدی بودن و تصادفی بودن این رویدادها سخن به میان آورده اند اما حجم این گونه هتاکی ها در ده سال حضور نیروهای خارجی در کشور به اندازه ای است که هرگونه احتمال غیر عمدی بودن چنین رفتارهایی را از بین می برد.

شگرد نیروهای خارجی برای شکستن عزت، غرور و حیثیت افغان ها و هتک ارزش های آنان این است که این رفتارهای زننده و ضد انسانی را به قدری تکرار کنند که بروز چنین رویدادهای فاجعه باری برای مردم افغانستان عادی شود و آنها هیچ واکنشی در برابر آن نشان ندهند، چنانچه که اکنون در چشم برخی از اهل سیاست و رسانه کشور این امور چنان عادی شده که تنها اقدام دولت افغانستان در برابر چنین رویدادهایی محکوم کردن است و بس.

این درحالی است که وقتی رئیس جمهور کشور ما از برخی از رفتارهای نیروهای خارجی شکایت کرده و آن رفتارها را اشغالگرانه می خواند، سفیر آمریکا اعلان می کند که چنین سخنانی به عزت آمریکا صدمه می زند. پرسش این است که اگر کشتار غیر نظامیان افغان، تجاوز به نوامیس، ورود شب هنگام به خانه های مردم و آتش زدن مقدس ترین کتاب مسلمانان، اشغالگری نیست، پس از اشغالگری چه مفهومی دارد؟

آتش زدن ده ها مصحف شریف در پایگاه نظامیان آمریکایی در بگرام که عبور از آخرین خط قرمز مردم مسلمان افغانستان است با هیچ دلیلی قابل توجیه نیست و بر دولتمردان و شخص رئیس جمهور است که از محکومیت گذر کرده و واکنش جدی تری در برابر این رفتار ضد ارزشی نشان دهند.

هرچند دولت افغانستان اکنون بر توقف حملات شبانه به قرا و قصبات کشور به عنوان یکی از شرط های مهم انعقاد پیمان استراتژیک میان آمریکا و افغانستان تأکید می کند و رئیس جمهور کرزی می خواهد که این قرارداد به گونه ای باشد که گویا میان دو کشور مستقل و دارای حاکمیت امضا می گردد اما رفتارهای پیشین و آخرین اقدام نیروهای آمریکایی در آتش زدن قرآن شریف گواه آن است که آنان به هیچ خط قرمزی پایبند نبوده و به منافع و ارزش های مردم مسلمان افغانستان کمترین اهمیت را نداده و از هر فرصتی برای لگدمال کردن غرور و حیثیت ما و زیرپا گذاشتن ارزش ها و مقدسات مردم افغانستان بهره می برند.


نویسنده: عبدالحق وفا