فضایل اخلاقی در نهج‏البلاغه (3)

امام علی (ع): ای فرزندان عبدالمطلب! مبادا پس از من دست به خون مسلمانان فرو برید و دست به کشتار بزنید و بگویید امیرالمومنین کشته شد، بدانید جز کشنده من کسی دیگر نباید کشته شود. درست بنگرید! اگر من از ضربت او از دنیا رفتم، او را تنها یک ضربت بزنید و دست و پا و دیگر اعضای او را مثله نکنید. من از رسول خدا شنیدم که فرمود: بپرهیزید از بریدن اعضای مرده، هر چند سگ دیوانه باشد.
ای برادر و خواهر مسلمان! با دقت به جمله‏های بالا، عدالت علی را خوب تماشا کن. او در اوج قدرت و خلافت ظاهری خویش در برابر قاتلش چگونه رفتار می کند؟ در حالی که از شدت درد بر خود می‏پیچد به امام حسن و امام حسین (ع) توصیه می کند که قاتل او را عفو کنند یا فقط یک ضربت بزنند. چون او با یک ضربت، علی را مجروح ساخته بود. بعد توصیه می کند که قاتل مرا مثله نکنید. چون پیامبر فرموده که نه تنها مثله انسان حرام است؛ بل حق ندارید یک سگ دیوانه را مثله کنید. دریغ و صد دریغ از عدالت علی. در این عصر رهبران دنیا چگونه عدالت اسلامی و انسانی را بی‏پاسانه زیر پا می کنند. عدالت آقای بوش و مشاورانش را تماشا کنیم که برای انتقام‏گیری از قتل سه هراز نفری که در برج‏های دو قلو کشته شدند، هزاران انسان را در عراق و افغانستان با هواپیماهای b52 و انواع سلاح‏های سبک و سنگین دیگر خود قتل‏عام کردند. آن‏ها مردمی را کشتند که بی سلاح و بی دفاع بودند و حتا در برابر نیروهای صدام و طالبان قادر نبودند از خود دفاع کنند، چه رسد به اینکه برج‏های دو قلو را بکوبند و یا بدانند که انرژی هسته‏یی چیست؟ آن‏ها برای واژگون ساختن حکومت صدام و طالبان، هزاران انسان را قتل‏عام، اسیر و شکنحه نمودند و اموال مسلمانان را غارت و به بعضی نوامیس مردم تجاوز کردند. و سوگ‏مندانه باید بگویم که از کفار و مشرکان و منافقان دنیا نباید گلایه کنیم – که آن‏ها در ذات خود خون‏ریزند- که از برخی پیروان دروغین قرآن نیز باید دوری بجوییم. چون قرآن می گوید: «هر کس مومنی را به عمد بکشد، مجازات او آتش جهنم است که در آن برای همیشه معذب خواهد بود و خدا بر او خشم بگیرد و او را لعنت کند و عذاب بسیار شدیدی برایش مهیا سازد.» (النساء/93)
اما در طول سی و دو سال انقلاب چه بسیار مردان و زنان مومنی که به جرم انتساب به فلان گروه یا قبیله، بی‏رحمانه کشته، زخمی یا اسیر و زندانی و یا متواری و مهاجر شدند. فقط خدا که عادل مطلق است می تواند قاتلان خون‏ریز را محاکمه کرده و در جهنم فرو بریزد.
آری در مکتب پیامبر وعلی، انسان به عنوان خلیفه خدا در روی زمین، چقدر ارزشمند است. اما در مکتب دروغین لیبرالیسم و...، دیگر از خدا خبری نیست. فقط رهبران طاغوت، حاکمان مطلق در روی زمین هستند و بس. در مکتب پیامبر و علی، عدالت انسانی، فردی و اجتماعی باید بر تمام جوامع بشری حاکم شود، اما در مکتب لیبرالیسم و... فقط پیروان طاغوت از عدالت بشری ناقص بر خوردارند. لیکن پیروان مکتب اسلام در گوشه گوشه زمین باید قتل‏عام، شکنجه، زندانی، اسیر و مهاجر شوند. در شگفتم که کمونیسم بعد از هفتاد و چهار سال جنایت و حاکمیت دیکتاتوری اش در شرق و غرب عالم به دست غازیان وطن و در سرزمین شیران؛ افغانستان به شدت شکست خورد و فرار کرد و سرانجام ور شکست و مضمحل شد؛ اما چرا نوبت اضمحلال به لیبرالیسم غربی نمی‏رسد؟ به گمانم صدای شکستن استخوان‏های پوسیده لیبرالیسم در این سرزمین باز به گوش می رسد. به امید آن روز که لیبرالیسم به منزله کمونیسم در سرزمین شیران و به دست غازیان وطن مدفون گردد.
اکنون به طالبان ثروت و قدرت باید هشدار دهیم اگر مکتب علی را قبول دارید چه بهتر و اگر ندارید باید به فرمان محمد و قرآن عمل کنید که این دو، کشتن انسان‏های مومن را مستوجب جهنم ابدی می‏دانند. پیامبر اکرم مثله کردن مومن را حرام می داند و حتا از مثله سگ دیوانه نهی کرده است.
با چه مجوزی، مین های خارجی در جاده‏ها، شهرها و روستاهای این سرزمین فقیر دفن می‎شود و صدها انسان مومن و بی‏گناه قتل‏عام و مثله می‏گردد؟ با چه مجوزی، دست به انتحار زده می‏شود؟ انتحار حرام است؛ چون انتحارکننده چندین مومن را در آتش خشم خویش می‏سوزاند. 1- انتحارکننده خودش مومن است که در اثر فریب دادن طالبان دست به انتحار می زند. او معتقد است با این عمل استشهادی به بهشت می‏رود اما قرآن می‏گوید: هم به جرم خودکشی و انتحار و هم به جرم کشتن مومنان دیگر در اسفل‏السافلین که بدترین و سوزان‏ترین طبقه جهنم است فرو ریخته می‏شود. او بر بنیاد امور شرعی قاتل مومنان است که باید به جهنم ابدی گرفتار شود و لو اینکه هدف او مقدس و کشتن اشغالگران باشد.
2- انتحار از این جهت حرام است که انتحار کننده هم خودش را مثله می کند و هم مومنان دیگر را. می‏بینیم که در اسلام، مثله کردن مومن و حتا سگ دیوانه حرام و ممنوع است.
و بالاخره باید با هزار درد و دریغ این گونه سخن بگویم که علی جان! به فرزندانت دستور دادی که قاتلت را یا عفو کنند یا فقط یک ضربت بزنند و عدالت اسلامی و انسانی را حتا درباره قاتلت جاری ساختی و از زبان پیامبر گفتی که مثله کردن مومن و حتا سگ دیوانه حرام است. اما علی جان! باید اشک داغ و حسرت برای آن کس بریزیم که در قتلگاه خونین کربلا به دست گرگان اموی مثله شدند. و تو نبودی که می دیدی چگونه اجساد نازنین حسین و یارانش با خنجرها و نیزه های تیز خصم، مثله و مچاله شدند؟!
من نمی دانم که زینب، در آن وادی خونین، چگونه سیل اشک بر صورت نازنین جاری می‏ساخت، اما می دانم او وقتی چشمانش بر جسد پاره پاره حسین افتاد با صدای غمگین و حزین، او را این چنین مخاطب ساخت که ای کاش من پیش از این مرده بودم تا تو را هرگز این گونه نمی دیدم! 
حسین میر صفا