فائزه موسوی/ موجودی کوچک و نامرئی به نام کرونا به دور از تعصبات و قومیت و ملیت و با قدرت بی حد و حصر در حال نابودسازی نسل بشر است و افغانستان هم از این قاعده مثتنی نیست.
با وجود سرعت شیوع ویروس کرونا در جهان، خوشبختانه در افغانستان این روند نسبت به سایر کشورها بسیار ناچیز است.
با این‌که سازمان بهداشت جهانی وضعیت جهانی را اضطراری اعلام نموده و اظهار داشته افغانستان هم با خطر جدی روبرو است، اما هنوز مردم این قضیه را جدی نگرفتند و تدابیری برای کنترل این بیماری نیاندیشیدند و همچنان مشغول کار و فعالیت‌های روزمره خودشان هستند.
بیماری ناشناخته کرونا از راه‌های مختلفی شیوع پیدا می‌کند؛
۱- تنفس هوای آلوده به ویروس کرونا
۲- لمس اشیاء آلوده و انتقال ویروس از طریق تماس دست‌های آلوده به دهان، چشم و بینی.
کرونا ویروسی است که از طریق لمس، سرفه و عطسه زدن بیمار مبتلا در محیط پخش شده و از راه نفس کشیدن وارد بدن فرد دیگر می‌شود. هر کسی که در اطراف فرد آلوده باشد، به راحتی با نفس کشیدن ویروس را جذب کرده و به این بیماری مبتلا شود. همچنین ویروس کرونا می تواند بین چند دقیقه تا یک ساعت در هوا بماند و افراد دیگر را آلوده کند.
دومین راه انتقال ویروس کرونا لمس سطوح و اشیاء آلوده به ویروس کرونا است. این ویروس تا حدود ۱۴ساعت بر روی سطوح باقی می‌ماند و از طریق سرفه یا عطسه روی اشیاء و سطوح مختلف می‌نشیند. به همین دلیل است که پزشکان توصیه‌های موکد بر شستن مکرر دست‌ها و ضدعفونی کردن آن‌ها و رعایت بهداشت دارند. اگر فردی به اشیاء و سطوح آلوده به ویروس کرونا دست بزند و با آن دست غذا بخورد یا دست خود را به صورت یا لباس خود بزند، مبتلا به ویروس خواهد شد.
این قاتل خاموش می‌تواند یک دوره پنهان داشته باشد و چه بسا افرادی که مبتلا شده‌اند، اما هنوز علایم را در خود نمی‌بینند، اما با این حال ناقل این ویروس به دیگران هستند.
تاکنون هیچ دارو و واکسنی برای درمان بیماران کرونایی ساخته نشده و بسیاری از داروها برای عدم پیشرفت این ویروس در بدن فرد بیمار است؛ پس با پیشگیری و راهکارهای بهداشتی، مراقب خود و اطرافیا‌نمان باشیم.
راه‌های پیشگیری از این دو راه هم بسیار ساده است و اگر مردم راهکارهای ساده را رعایت کنند، می‌توانند مصون بمانند.
مردم افغانستان بالاخص باشندگان روستاهای دورافتاده که با نبود امکانات صحی و خدمات درمانی و بهداشتی روبرو هستند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند، اما با رعایت نکات بهداشتی و شرکت نکردن در مجامع عمومی می‌تواند تا حد قابل قبولی از پیشرفت این بیماری بکاهند.
در این راستا مسئولین محترم کشوری هم باید تدابیر لازم برای پیشگیری از ویروس کرونا را اتخاذ کنند؛ از جمله تعطیل کردن مراکز تفریحی، بستن مرزها و جاده‌های اصلی و همچنین قرنطینه کردن مردم در کلان شهرها و ولسوالی‌ها که این عمل ممکن نیست مگر با کمک و هم‌یاری مردم حاضر در صحنه.
لازم است عموم مردم برای مدتی در این امر اشتراک بورزند و از اجتماع در اماکن عمومی و اجتماعات بزرگ خودداری کنند تا با این کار بتوانیم حدود۸۰ درصد این بیماری را از بین ببریم.
کرونا شوخی بردار نیست و برای شکستن زنجیر آن، به همدلی و همکاری همه ملت افغانستان نیاز است تا با هم‌یاری ویروس کرونا را شکست دهیم.
با وجود سرعت شیوع ویروس کرونا در جهان، خوشبختانه در افغانستان این روند نسبت به سایر کشورها بسیار ناچیز است.
با این‌که سازمان بهداشت جهانی وضعیت جهانی را اضطراری اعلام نموده و اظهار داشته افغانستان هم با خطر جدی روبرو است، اما هنوز مردم این قضیه را جدی نگرفتند و تدابیری برای کنترل این بیماری نیاندیشیدند و همچنان مشغول کار و فعالیت‌های روزمره خودشان هستند.
بیماری ناشناخته کرونا از راه‌های مختلفی شیوع پیدا می‌کند؛
۱- تنفس هوای آلوده به ویروس کرونا
۲- لمس اشیاء آلوده و انتقال ویروس از طریق تماس دست‌های آلوده به دهان، چشم و بینی.
کرونا ویروسی است که از طریق لمس، سرفه و عطسه زدن بیمار مبتلا در محیط پخش شده و از راه نفس کشیدن وارد بدن فرد دیگر می‌شود. هر کسی که در اطراف فرد آلوده باشد، به راحتی با نفس کشیدن ویروس را جذب کرده و به این بیماری مبتلا شود. همچنین ویروس کرونا می تواند بین چند دقیقه تا یک ساعت در هوا بماند و افراد دیگر را آلوده کند.
دومین راه انتقال ویروس کرونا لمس سطوح و اشیاء آلوده به ویروس کرونا است. این ویروس تا حدود ۱۴ساعت بر روی سطوح باقی می‌ماند و از طریق سرفه یا عطسه روی اشیاء و سطوح مختلف می‌نشیند. به همین دلیل است که پزشکان توصیه‌های موکد بر شستن مکرر دست‌ها و ضدعفونی کردن آن‌ها و رعایت بهداشت دارند. اگر فردی به اشیاء و سطوح آلوده به ویروس کرونا دست بزند و با آن دست غذا بخورد یا دست خود را به صورت یا لباس خود بزند، مبتلا به ویروس خواهد شد.
این قاتل خاموش می‌تواند یک دوره پنهان داشته باشد و چه بسا افرادی که مبتلا شده‌اند، اما هنوز علایم را در خود نمی‌بینند، اما با این حال ناقل این ویروس به دیگران هستند.
تاکنون هیچ دارو و واکسنی برای درمان بیماران کرونایی ساخته نشده و بسیاری از داروها برای عدم پیشرفت این ویروس در بدن فرد بیمار است؛ پس با پیشگیری و راهکارهای بهداشتی، مراقب خود و اطرافیا‌نمان باشیم.
راه‌های پیشگیری از این دو راه هم بسیار ساده است و اگر مردم راهکارهای ساده را رعایت کنند، می‌توانند مصون بمانند.
مردم افغانستان بالاخص باشندگان روستاهای دورافتاده که با نبود امکانات صحی و خدمات درمانی و بهداشتی روبرو هستند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند، اما با رعایت نکات بهداشتی و شرکت نکردن در مجامع عمومی می‌تواند تا حد قابل قبولی از پیشرفت این بیماری بکاهند.
در این راستا مسئولین محترم کشوری هم باید تدابیر لازم برای پیشگیری از ویروس کرونا را اتخاذ کنند؛ از جمله تعطیل کردن مراکز تفریحی، بستن مرزها و جاده‌های اصلی و همچنین قرنطینه کردن مردم در کلان شهرها و ولسوالی‌ها که این عمل ممکن نیست مگر با کمک و هم‌یاری مردم حاضر در صحنه.
لازم است عموم مردم برای مدتی در این امر اشتراک بورزند و از اجتماع در اماکن عمومی و اجتماعات بزرگ خودداری کنند تا با این کار بتوانیم حدود۸۰ درصد این بیماری را از بین ببریم.
کرونا شوخی بردار نیست و برای شکستن زنجیر آن، به همدلی و همکاری همه ملت افغانستان نیاز است تا با هم‌یاری ویروس کرونا را شکست دهیم.
