قرار است اجلاس سران کشورهای اسلامی، پنجشنبه و جمعه هفته جاری در استانبول ترکیه برگزار شود.
نشست مقدماتی سران کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی از روز یکشنبه در استانبول آغاز شده است.
اجلاس سران کشورهای اسلامی امسال با شعار "وحدت و همبستگی برای عدالت و صلح" برگزار می‌شود.
گفته می شود که در دستور کار نشست سران، مساله فلسطین، نزاع عربی و اسراییلی، مبارزه با تروریزم، خشونت و اسلام هراسی، وضعیت انسانی در جهان اسلام و برنامه‌های کاری سازمان همکاری اسلامی تا سال ۲۰۲۵ قرار دارد.
پیش بینی می‌شود که رهبران کشورهای اسلامی در پایان این کنفرانس "بیانیه استانبول" را صادر کنند.
آخرین دوره کنفرانس سران اسلامی در قاهره در سال ۲۰۱۳ برگزار شد.
گفتنی است که پیش از این محمد اشرف غنی؛ رییس جمهور تاکید کرده بود که اجلاس سران کشورهای اسلامی باید زمینه ساز تحکیم روابط میان کشورهای اسلامی گردد و نباید تنش‌های موجود در منطقه به سازمان کنفرانس اسلامی انتقال داده شود.
این اجلاس در حالی برگزار می شود که تنش ها، جنگ ها، خون ریزی ها، بحران ها، مداخله ها، تجاوزها، نسل کشی ها، فتنه انگیزی های فرقه گرایانه و جاه طلبی های بی بنیاد و غیر مشروع، بر سراسر کشورهای اسلامی سایه افکنده است.
در این میان، رژیم های که مدعی «رهبری جهان اسلام» هستند بیش از همه تلاش می کنند تا به کمک دالرهای نفتی و بمب های امریکایی، این ایده سلطه گرانه را بر ملت های مظلوم منطقه مانند یمن، سوریه، بحرین، عراق، لیبی، لبنان و... عملیاتی کنند.
در یمن، وضعیت به گونه رقت انگیزی، وخیم است. هزاران نفر در بیش از یکسال گذشته در نتیجه تجاوز نظامی رژيم سعودی و هم پیمانان غربی، عربی، عبری این رژيم، کشته و زخمی شده اند، میلیون ها نفر با قحطی، بی خانمانی، آوارگی و بی وطنی، دست به گریبان هستند و غیر نظامیان به ویژه زنان، کودکان و اقشار آسیب پذیر، بیشترین آسیب را متحمل شده اند.
در سوریه نیز دخالت های آشکار و مستمر رژيم های عرب، ترکیه، اسراییل و قدرت های غربی، زندگی میلیون ها نفر را دستخوش دگرگونی های ویرانگری کرده و بزرگ ترین بی خانمانی انسانی پس از جنگ جهانی دوم را پدید آورده است.
بسیاری از زیرساخت های ملی این کشور، ویران گشته، صدها هزار نفر کشته و زخمی شده اند و میلیون ها نفر خانه و کاشانه خود را از دست داده و تن به آوارگی و بی خانمانی داده اند.
در عراق نیز ظهور گروه های تروریستی تحت حمایت رژيم های به اصطلاح اسلامی در خاور میانه، زندگی میلیون ها نفر را دچار تغییر و آسیب کرده و هزاران نفر را کشته و زخمی کرده است.
سایه ناامنی و بروز تنش های فرقه ای و جنگ های مذهبی بر فراز فضای سیاسی لبنان نیز سنگینی می کند و اینهمه معلول دخالت های پیدا و پنهان رژیم های عرب منطقه به کمک قدرت های غربی و رژيم اسراییل است که در صدد اند با تضعیف قدرت های داخلی در لبنان، زمینه را برای تبدیل این کشور به سوریه ای دیگر، فراهم کنند و در نتیجه آن، محور مقاومت اسلامی را به نفع خواسته های دیرینه رژيم اسراییل، تضعیف نمایند.
مساله اعراب و اسراییل در فلسطین نیز اکنون بیش از هر زمان دیگری پیچیده شده است. در حالی که غزه همچنان به عنوان بزرگترین زندان انسانی در جهان، تحت شدیدترین محاصره اقتصادی از سوی رژيم جنایتکار اسراییل قرار دارد، وضعیت در رام الله و کرانه باختری و دیگر سرزمین های اشغالی فلسطین نیز با آغاز انتفاضه سوم، وخیم است. در این میان، سکوت رژيم های غربی و عربی در قبال جنایت های آشکار رژيم اسراییل در برابر فلسطینیانی که برای آزادی و عدالت مبارزه می کنند، یک فاجعه انسانی فراموش شده را در محور قدس و مسجد الاقصی رقم زده است.
در لیبی هم حمایت سازمان یافته رژيم های عرب منطقه به کمک قدرت های غربی و اسراییل از گروه های تروریستی، مانع از شکل گیری یک دولت پایدار و مقتدر ملی شده و این کشور را به چند اقلیم مجزا تحت سلطه گروه های تروریستی مورد حمایت کشورهای مداخله جوی خارجی، تبدیل کرده است.
با این حساب، تلاش های مستمر عربستان برای کشاندن دامنه فتنه انگیزی های فرقه گرایانه مورد حمایت این رژيم به اجلاس سران کشورهای اسلامی نیز ادامه دارد.
به این ترتیب، آیا می توان انتظار داشت که خواسته ريیس جمهور غنی مبنی بر احتراز از انتقال تنش های منطقه ای به اجلاس سران کشورهای اسلامی، مورد توجه و رعایت قرار گیرد؟
نشست مقدماتی سران کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی از روز یکشنبه در استانبول آغاز شده است.
اجلاس سران کشورهای اسلامی امسال با شعار "وحدت و همبستگی برای عدالت و صلح" برگزار می‌شود.
گفته می شود که در دستور کار نشست سران، مساله فلسطین، نزاع عربی و اسراییلی، مبارزه با تروریزم، خشونت و اسلام هراسی، وضعیت انسانی در جهان اسلام و برنامه‌های کاری سازمان همکاری اسلامی تا سال ۲۰۲۵ قرار دارد.
پیش بینی می‌شود که رهبران کشورهای اسلامی در پایان این کنفرانس "بیانیه استانبول" را صادر کنند.
آخرین دوره کنفرانس سران اسلامی در قاهره در سال ۲۰۱۳ برگزار شد.
گفتنی است که پیش از این محمد اشرف غنی؛ رییس جمهور تاکید کرده بود که اجلاس سران کشورهای اسلامی باید زمینه ساز تحکیم روابط میان کشورهای اسلامی گردد و نباید تنش‌های موجود در منطقه به سازمان کنفرانس اسلامی انتقال داده شود.
این اجلاس در حالی برگزار می شود که تنش ها، جنگ ها، خون ریزی ها، بحران ها، مداخله ها، تجاوزها، نسل کشی ها، فتنه انگیزی های فرقه گرایانه و جاه طلبی های بی بنیاد و غیر مشروع، بر سراسر کشورهای اسلامی سایه افکنده است.
در این میان، رژیم های که مدعی «رهبری جهان اسلام» هستند بیش از همه تلاش می کنند تا به کمک دالرهای نفتی و بمب های امریکایی، این ایده سلطه گرانه را بر ملت های مظلوم منطقه مانند یمن، سوریه، بحرین، عراق، لیبی، لبنان و... عملیاتی کنند.
در یمن، وضعیت به گونه رقت انگیزی، وخیم است. هزاران نفر در بیش از یکسال گذشته در نتیجه تجاوز نظامی رژيم سعودی و هم پیمانان غربی، عربی، عبری این رژيم، کشته و زخمی شده اند، میلیون ها نفر با قحطی، بی خانمانی، آوارگی و بی وطنی، دست به گریبان هستند و غیر نظامیان به ویژه زنان، کودکان و اقشار آسیب پذیر، بیشترین آسیب را متحمل شده اند.
در سوریه نیز دخالت های آشکار و مستمر رژيم های عرب، ترکیه، اسراییل و قدرت های غربی، زندگی میلیون ها نفر را دستخوش دگرگونی های ویرانگری کرده و بزرگ ترین بی خانمانی انسانی پس از جنگ جهانی دوم را پدید آورده است.
بسیاری از زیرساخت های ملی این کشور، ویران گشته، صدها هزار نفر کشته و زخمی شده اند و میلیون ها نفر خانه و کاشانه خود را از دست داده و تن به آوارگی و بی خانمانی داده اند.
در عراق نیز ظهور گروه های تروریستی تحت حمایت رژيم های به اصطلاح اسلامی در خاور میانه، زندگی میلیون ها نفر را دچار تغییر و آسیب کرده و هزاران نفر را کشته و زخمی کرده است.
سایه ناامنی و بروز تنش های فرقه ای و جنگ های مذهبی بر فراز فضای سیاسی لبنان نیز سنگینی می کند و اینهمه معلول دخالت های پیدا و پنهان رژیم های عرب منطقه به کمک قدرت های غربی و رژيم اسراییل است که در صدد اند با تضعیف قدرت های داخلی در لبنان، زمینه را برای تبدیل این کشور به سوریه ای دیگر، فراهم کنند و در نتیجه آن، محور مقاومت اسلامی را به نفع خواسته های دیرینه رژيم اسراییل، تضعیف نمایند.
مساله اعراب و اسراییل در فلسطین نیز اکنون بیش از هر زمان دیگری پیچیده شده است. در حالی که غزه همچنان به عنوان بزرگترین زندان انسانی در جهان، تحت شدیدترین محاصره اقتصادی از سوی رژيم جنایتکار اسراییل قرار دارد، وضعیت در رام الله و کرانه باختری و دیگر سرزمین های اشغالی فلسطین نیز با آغاز انتفاضه سوم، وخیم است. در این میان، سکوت رژيم های غربی و عربی در قبال جنایت های آشکار رژيم اسراییل در برابر فلسطینیانی که برای آزادی و عدالت مبارزه می کنند، یک فاجعه انسانی فراموش شده را در محور قدس و مسجد الاقصی رقم زده است.
در لیبی هم حمایت سازمان یافته رژيم های عرب منطقه به کمک قدرت های غربی و اسراییل از گروه های تروریستی، مانع از شکل گیری یک دولت پایدار و مقتدر ملی شده و این کشور را به چند اقلیم مجزا تحت سلطه گروه های تروریستی مورد حمایت کشورهای مداخله جوی خارجی، تبدیل کرده است.
با این حساب، تلاش های مستمر عربستان برای کشاندن دامنه فتنه انگیزی های فرقه گرایانه مورد حمایت این رژيم به اجلاس سران کشورهای اسلامی نیز ادامه دارد.
به این ترتیب، آیا می توان انتظار داشت که خواسته ريیس جمهور غنی مبنی بر احتراز از انتقال تنش های منطقه ای به اجلاس سران کشورهای اسلامی، مورد توجه و رعایت قرار گیرد؟
