انتظار می رود هیاتی که نماینده یک گروه مخالف سوریه است در گفتگوهای صلح ژنو شرکت کند.
یکی از سخنگویان مخالفان گفته که قبل از شرکت در هرگونه مذاکره سیاسی قصد دارند تا درباره مسایل مربوط به حقوق بشر گفتگو کنند.
مذاکرات صلح سوریه از روز جمعه آغاز شد.
پیشتر استفان دی میسترا؛ نماینده سازمان ملل در امور سوریه با هیاتی که از سوی دولت سوریه به ژنو آمده بود، دیدار و گفتگو کرد.
در مذاکرات جاری، گروه‌های شرکت کننده در اتاق‌های جداگانه حضور خواهند داشت و مذاکرات با میانجی‌گری مقامات سازمان ملل انجام خواهد شد. انتظار می‌رود که این مذاکرات تا شش ماه ادامه یابد.
برقراری آتش بس، ارسال کمک‌های بشردوستانه و مقابله با تهدیدات داش، از جمله اولویت‌های فوری در این مذاکرات است؛ اما هدف نهایی برقراری صلح است که شامل ایجاد دوره ای انتقالی و برگزاری انتخابات در سوریه است.
با این حال، کارشناسان مسایل خاور میانه می گویند که هنوز دشواری ها و چالش های فراوانی فراروی این دوره از مذاکرات قرار دارد و اصلا انتظار نمی رود که در کوتاه مدت، شاهد نتیجه ای ملموس و مؤثر باشیم.
یکی از مهم ترین مسایل این است که شماری از رژيم های منطقه و فرامنطقه، اجازه نمی دهند مبارزه با تروریزم به عنوان یکی از ابزارهای جدی برای تامین امنیت و بازگشت ثبات در سوریه، به صورت هماهنگ به پیش برود؛ زیرا آنها تلاش می کنند برای تامین منافع خود، شماری از گروه های تروریستی را به عنوان «نمایندگان مشروع و واقعی مردم سوریه» جزو طرف های اصلی گفتگوهای صلح برای آینده سوریه معرفی کنند؛ اما از نظر کسانی که سال هاست از نزدیک، وضعیت در سوریه را دنبال می کنند و با تبارشناسی تروریزم و رفتارشناسی عوامل و اعضای گروه های تروریستی آشنایی دارند و از طرح های آنان برای آینده سوریه و سراسر منطقه خاور میانه به خوبی باخبر اند، این پذیرفتنی نیست که گروه های تروریستی، به نیابت از مردم سوریه، تصمیم بگیرند.
منتقدان در این زمینه، به حمایت هایی اشاره می کنند که مردم سوریه سال هاست از دولت آن کشور، به عمل می آورند.
مردم از مناطق تحت اشغال تروریست ها فرار می کنند و از ویرانی ها، جنایت ها، خشونت آفرینی ها و ترور و وحشتی که گروه های تروریستی خارجی در سوریه به اجرا می گذارند به ستوه آمده اند، سیل آوارگان سوری و فجایع پیرامونی آن و وضعیت وخیم انسانی در اردوگاه های پناهندگان در داخل و خارج از سوریه، همه نشانگر آن است که گروه های مورد حمایت رژیم های مشخصی در منطقه و فرامنطقه، هرگز مورد قبول و حمایت مردم سوریه نیستند.
سوری ها پیش از این نیز ده ها سال، در سایه حکومت کنونی آن کشور، زندگی کردند. آنها هیچگاه برای مهاجرت های جمعی به خارج از کشور، تمایل نشان ندادند، آنها هیچگاه نگفتند که دولت سوریه، دولت ترس و ترور و سرکوب و جنایت است.
سوریه پیش از این، هدفی امن برای توریست ها و جهانگردانی بود که در جستجوی رد پای تاریخ و میراث مشترک همه تمدن های بشری و ادیان الهی، شهرهای مهم این کشور را می گشتند.
اما این تروریست ها و حامیان آن بودند که این کشور را با تمام تاریخ طلایی و پرافتخارش به ویرانه ای هولناک و مرگ آُفرین تبدیل کردند.
با این حساب، معرفی این گروه ها به عنوان نمایندگان واقعی مردم سوریه، جفایی در حق مردم آن کشور و چالشی در برابر صلح و آشتی و ثبات در سوریه و سراسر خاور میانه است؛ مگر آنکه سوریه ای را تصور کنیم با یک حکومت اقتدارگرا، افراطی، سلطه گر و بدتر از همه تروریست و سلفی.
گروه هایی مانند احرارالشام، جبهه نصرت و... نه نمایندگان واقعی مردم سوریه که دست پروردگان دستگاه های تروریست پرور رژیم های حامی تروریزم در خاور میانه و خارج از آن هستند.
آنها در طول این سال ها مرتکب هولناک ترین جنایت های ضد بشری شده اند.
با همه این احوال، عربستان سعودی و ترکیه و برخی دیگر از رژیم های منطقه، تلاش می کنند، با حمایت از این گروه ها، مانع از تحقق صلح در سوریه و به نتیجه رسیدن روند ژنو شوند.
روز جمعه، نماینده ارشد دولت ترکیه به جده عربستان رفت تا همزمان با اجلاس گروه های تروریستی مورد حمایت عربستان و ترکیه، اعلام کند که این گروه ها تا زمان کناره گیری بشار اسد از قدرت، پایان حملات ضد تروریستی در سوریه و شکستن محاصره مناطق تحت کنترل تروریست ها، در روند صلح ژنو شرکت نخواهند کرد.
این یعنی روند ژنو، با چالش های سنگینی رو به رو است و به جای چشم دوختن به نتایج آن می بایست به رویدادهای میدانی جاری در سوریه، نگاه کرد.
یکی از سخنگویان مخالفان گفته که قبل از شرکت در هرگونه مذاکره سیاسی قصد دارند تا درباره مسایل مربوط به حقوق بشر گفتگو کنند.
مذاکرات صلح سوریه از روز جمعه آغاز شد.
پیشتر استفان دی میسترا؛ نماینده سازمان ملل در امور سوریه با هیاتی که از سوی دولت سوریه به ژنو آمده بود، دیدار و گفتگو کرد.
در مذاکرات جاری، گروه‌های شرکت کننده در اتاق‌های جداگانه حضور خواهند داشت و مذاکرات با میانجی‌گری مقامات سازمان ملل انجام خواهد شد. انتظار می‌رود که این مذاکرات تا شش ماه ادامه یابد.
برقراری آتش بس، ارسال کمک‌های بشردوستانه و مقابله با تهدیدات داش، از جمله اولویت‌های فوری در این مذاکرات است؛ اما هدف نهایی برقراری صلح است که شامل ایجاد دوره ای انتقالی و برگزاری انتخابات در سوریه است.
با این حال، کارشناسان مسایل خاور میانه می گویند که هنوز دشواری ها و چالش های فراوانی فراروی این دوره از مذاکرات قرار دارد و اصلا انتظار نمی رود که در کوتاه مدت، شاهد نتیجه ای ملموس و مؤثر باشیم.
یکی از مهم ترین مسایل این است که شماری از رژيم های منطقه و فرامنطقه، اجازه نمی دهند مبارزه با تروریزم به عنوان یکی از ابزارهای جدی برای تامین امنیت و بازگشت ثبات در سوریه، به صورت هماهنگ به پیش برود؛ زیرا آنها تلاش می کنند برای تامین منافع خود، شماری از گروه های تروریستی را به عنوان «نمایندگان مشروع و واقعی مردم سوریه» جزو طرف های اصلی گفتگوهای صلح برای آینده سوریه معرفی کنند؛ اما از نظر کسانی که سال هاست از نزدیک، وضعیت در سوریه را دنبال می کنند و با تبارشناسی تروریزم و رفتارشناسی عوامل و اعضای گروه های تروریستی آشنایی دارند و از طرح های آنان برای آینده سوریه و سراسر منطقه خاور میانه به خوبی باخبر اند، این پذیرفتنی نیست که گروه های تروریستی، به نیابت از مردم سوریه، تصمیم بگیرند.
منتقدان در این زمینه، به حمایت هایی اشاره می کنند که مردم سوریه سال هاست از دولت آن کشور، به عمل می آورند.
مردم از مناطق تحت اشغال تروریست ها فرار می کنند و از ویرانی ها، جنایت ها، خشونت آفرینی ها و ترور و وحشتی که گروه های تروریستی خارجی در سوریه به اجرا می گذارند به ستوه آمده اند، سیل آوارگان سوری و فجایع پیرامونی آن و وضعیت وخیم انسانی در اردوگاه های پناهندگان در داخل و خارج از سوریه، همه نشانگر آن است که گروه های مورد حمایت رژیم های مشخصی در منطقه و فرامنطقه، هرگز مورد قبول و حمایت مردم سوریه نیستند.
سوری ها پیش از این نیز ده ها سال، در سایه حکومت کنونی آن کشور، زندگی کردند. آنها هیچگاه برای مهاجرت های جمعی به خارج از کشور، تمایل نشان ندادند، آنها هیچگاه نگفتند که دولت سوریه، دولت ترس و ترور و سرکوب و جنایت است.
سوریه پیش از این، هدفی امن برای توریست ها و جهانگردانی بود که در جستجوی رد پای تاریخ و میراث مشترک همه تمدن های بشری و ادیان الهی، شهرهای مهم این کشور را می گشتند.
اما این تروریست ها و حامیان آن بودند که این کشور را با تمام تاریخ طلایی و پرافتخارش به ویرانه ای هولناک و مرگ آُفرین تبدیل کردند.
با این حساب، معرفی این گروه ها به عنوان نمایندگان واقعی مردم سوریه، جفایی در حق مردم آن کشور و چالشی در برابر صلح و آشتی و ثبات در سوریه و سراسر خاور میانه است؛ مگر آنکه سوریه ای را تصور کنیم با یک حکومت اقتدارگرا، افراطی، سلطه گر و بدتر از همه تروریست و سلفی.
گروه هایی مانند احرارالشام، جبهه نصرت و... نه نمایندگان واقعی مردم سوریه که دست پروردگان دستگاه های تروریست پرور رژیم های حامی تروریزم در خاور میانه و خارج از آن هستند.
آنها در طول این سال ها مرتکب هولناک ترین جنایت های ضد بشری شده اند.
با همه این احوال، عربستان سعودی و ترکیه و برخی دیگر از رژیم های منطقه، تلاش می کنند، با حمایت از این گروه ها، مانع از تحقق صلح در سوریه و به نتیجه رسیدن روند ژنو شوند.
روز جمعه، نماینده ارشد دولت ترکیه به جده عربستان رفت تا همزمان با اجلاس گروه های تروریستی مورد حمایت عربستان و ترکیه، اعلام کند که این گروه ها تا زمان کناره گیری بشار اسد از قدرت، پایان حملات ضد تروریستی در سوریه و شکستن محاصره مناطق تحت کنترل تروریست ها، در روند صلح ژنو شرکت نخواهند کرد.
این یعنی روند ژنو، با چالش های سنگینی رو به رو است و به جای چشم دوختن به نتایج آن می بایست به رویدادهای میدانی جاری در سوریه، نگاه کرد.
