اشرف غنی؛ رئیس جمهور با استقبال از تصمیم؛ رئیس جمهوری امریکا برای ادامه حضور نیروهای امریکایی در افغانستان بعد از سال ۲۰۱۵، گفته است که امریکا، افغانستان باثبات را به نفع دنیا و به نفع منافع خود می‌داند و به همین دلیل علاوه بر حضور نظامی به همکاری در بخش اقتصادی و حکومتداری نیز متعهد است.
رئیس جمهور گفت که تمرکز امریکا بعد از این بر بخش‌های عمده همانند آموزش، تجهیز و حمایت از نیروهای امنیتی افغانستان خواهد بود و علاوه بر آن، در زمینه مبارزه با تروریزم هم با افغانستان همکاری خواهد کرد.
به گفته آقای غنی، امریکا و افغانستان منافع مشترک دارند و کابل در دیدگاه وسیع‌تر همکاری منطقه‌ای امریکا را به حیث یک مرکز عمده ضد تروریزم تقویت خواهد کرد.
این در حالی است که کارشناسان با اشاره به کارنامه پیشین نیروهای خارجی به رهبری امریکا در افغانستان نسبت به این تعهدات امریکا، ابراز تردید می کنند و می گویند که اگر قرار بود چنین اتفاقاتی رخ دهد، پس از امضای پیمان های راهبردی و امنیتی میان افغانستان و ایالات متحده، می بایست شاهد تغییر محسوس وضعیت امنیتی و ارتقای توانمندی های دفاعی و تهاجمی نیروهای مسلح می بودیم؛ اما در کمال شگفتی و برخلاف تمامی وعده ها و تعهدات داده شده، این اتفاق نیفتاد. پس چه چیزی اکنون رخ داده است که متضمن تغییر رویکرد امریکا در افغانستان باشد؟
در همین حال، آقای غنی در پاسخ به این سؤال، درباره علت تصمیم امریکا به ادامه حضور در کشور گفت که فداکاری، قربانی و دفاع مردم و نیروهای امنیتی افغانستان باعث ایجاد اطمینان در جامعه جهانی شده است.
وی افزود که علاوه بر آن، کارکرد موفقیت آمیز دولت وحدت ملی و چارچوپ همکاری دوجانبه بر اساس موافقتنامه استراتژیک و توافقنامه امنیتی میان افغانستان و امریکا نیز واشنگتن را به انجام تعهداتش در قبال دولت و ملت افغانستان متعهد کرده است.
اما به عقیده کارشناسان، این پاسخی نیست که آنها را قانع کند؛ زیرا اتفاقاتی که آقای غنی به آنها به عنوان علت تغییر تصمیم امریکا اشاره می کند، رویدادهایی نیستند که یکشبه رخ داده باشند.
مردم افغانستان ده ها سال است که قربانی می دهند، فداکاری می کنند و نیروهای امنیتی نیز فراتر از توان خود از وطن دفاع می کنند؛ پس چرا اطمینان مورد اشاره رییس جمهور، تاکنون به دست نیامده است؟
رییس جمهور همچنین در این زمینه به کارنامه موفق حکومت وحدت ملی اشاره می کند؛ اما به عقیده تحلیلگران، همه این مسایل اگر آنگونه که آقای غنی، وانمود می کند، واقع شده باشند، دیگر دلیلی برای تمدید ماموریت نظامی امریکا در افغانستان باقی نمی ماند؛ زیرا وقتی مردم و نیروهای امنیتی آماده فداکاری و دفاع از وطن هستند و حکومت وحدت ملی هم موفق عمل کرده است، پس امریکا برای چه هدف و بر پایه چه نیازی حضور نظامی اش را در افغانستان تمدید می کند؟
اشرف غنی گفت که مردم افغانستان با خطرات منطقه‌ای مواجه هستند و پناهگاه تروریزم در خارج این کشور وجود دارد. حملات تروریستی به دلیل ختم نقش جنگی نیروهای امریکایی در افغانستان بیشتر شده و این افزایش قابل پیش بینی بود.
کارشناسان هم می گویند که گره کور دقیقا همینجاست که چرا با وجود ۱۵ سال حضور نظامی سنگین امریکا و هم پیمانانش در افغانستان، کشور ما هنوز با تهدید تروریزم منطقه ای مواجه است؟
چرا بعد از امضای پیمان امنیتی و پایان ماموریت جنگی امریکا، وضعیت امنیتی افغانستان بهبود نیافت؟ آیا امریکا در پیمان امنیتی، متعهد به بهبود امنیت، مبارزه با تهدیدهای خارجی و تروریستی و تقویت نیروهای دفاعی کشور نشده است؟
آقای غنی تاکید کرد که شمار نیروهای امریکایی در سال ۲۰۱۵ ثابت باقی می‌ماند. در حالی که قرار بود تا پایان سال جاری میلادی به یک هزار نفر کاهش یابد و وظیفه آنان به محافظت از مراکز دیپلماتیک امریکا منحصر باشد. با تصمیم اخیر ایالات متحده، این نیروها در پایگاه‌های نظامی بگرام در شمال کابل، قندهار در جنوب، جلال آباد در شرق و خوست در جنوب شرق افغانستان حضور خواهند داشت و با نیروهای افغان همکاری خواهند داشت.
به گفته غنی در سال ۲۰۱۶ این نیروها به ۵۵۰۰ کاهش خواهد یافت؛ ولی صلاحیت و تعهدات امریکا باقی می‌ماند و از ۴۱ کشور دیگر بین‌المللی حاضر در افغانستان نیز کابل درخواست تداوم مدیریت می‌کند.
این در حالی است که کارشناسان مسایل امنیتی، این رویداد را بعد از ۱۵ سال حضور نظامی، یک ناکامی برای نیروهای خارجی می دانند و معتقد اند که آنها یا نتوانسته و یا نخواسته اند با تروریزم مبارزه کنند و وقتی کارنامه ۱۵ ساله آنها در حالی که مأموریت جنگی نیز داشتند، چنین است، روشن است که تمدید حضور و ماموریت غیر رزمی شان تا پایان ۲۰۱۶ هیچ تغییری را به همراه نخواهد داشت.
در همین حال، آقای غنی گفت که قرار است هفته آینده نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان بهامریکا سفر کند و در طول این دیدار، تاکید مقامات امریکایی بر این خواهد بود که باید به پناهگاههای تروریزم در پاکستان نقطه پایان گذاشته شود و این پیامی واضح به گروه طالبان و طرفدارانش است که تنها راه، راه مذاکره مشروع سیاسی با دولت افغانستان است.
آگاهان می گویند که این نخستین دیدار مقام های افغان و پاکستانی با میانجیگری غرب نیست و آخرین آن نیز نخواهد بود؛ اما تا زمانی که سیاست های امریکا در قبال پاکستان و افغانستان، از بنیاد تغییر نکرده، انتظار رویدادی تازه، بیهوده و نابخردانه خواهد بود.
در همین حال، با تمدید حضور نظامی امریکا در افغانستان، کارشناسان نسبت به یک خطر بزرگ دیگر هشدار می دهند و آن رویارویی رقابتی و نیابتی ابرقدرت های بزرگ شرق و غرب، این بار نیز در افغانستان است.
ولادیمیر پوتین؛ رئیس جمهوری روسیه گفتهکه ممکن است دامنه خشونت‌ها از افغانستان به جمهوری های سابق شوروی در آسیای میانه کشیده شود.
آقای پوتین این سخنان را در جریان نشست رهبران کشورهای مستقل همسود در قزاقستان بیان کرد.
او در این نشست گفت:"اوضاع افغانستان حقیقتا نزدیک به بحرانی شدن است."
او با اشاره به فعالیت‌های تروریستی در افغانستان گفت:"گروه‌های مختلف تروریستی در صدد نفوذ بیشتری هستند و هدفشان را که گسترش فعالیت‌های آنها است، پنهان نمی‌کنند."
به گفته آقای پوتین یکی از اهداف گروه‌های تروریستی راه یافتن به آسیای میانه است.
رئیس جمهور روسیه از کشورهای شرکت کننده خواست تا در اقدامی مشترک، مانع از عبور تروریست های داعش از مرز افغانستان و ورود به این کشورها شوند.
آقای پوتین همچنین گفت که حدود ۷ هزار شهروند جمهوری‌های سابق شوروی با پیوستن به داعش برای این گروه می‌جنگند.
رهبران کشورهای شوروی سابق موافقت کردند تا یک ستاد مشترک دفاعی تشکیل دهند که در صورت بروز بحران، توانایی لازم مهار آن را داشته باشند.
همزمان روسیه گفته است که احتمالا بار دیگر مسؤولیت حفاظت نظامی از مرز تاجیکستان با افغانستان را بر عهده خواهد گرفت.
این تحولات، از دید تحلیلگران، نشانگر نزدیک شدن میدان رقابت های استراتژيک دو قطب اصلی قدرت یعنی امریکا و روسیه در افغانستان است و با این حساب، به باور آنها در این شرایط حساس و شکننده، لازم است تا دولتمردان، با هوشیاری و درایت کامل، روابط سیاسی و نظامی افغانستان با قدرت های بزرگ را مدیریت کنند تا کشور بار دیگر به عرصه رویارویی قدرت های توسعه طلب شرق و غرب، بدل نشود؛ تجربه تلخی که در گذشته نیز رخ داد و هنوز تاوان آن را می پردازیم.
رئیس جمهور گفت که تمرکز امریکا بعد از این بر بخش‌های عمده همانند آموزش، تجهیز و حمایت از نیروهای امنیتی افغانستان خواهد بود و علاوه بر آن، در زمینه مبارزه با تروریزم هم با افغانستان همکاری خواهد کرد.
به گفته آقای غنی، امریکا و افغانستان منافع مشترک دارند و کابل در دیدگاه وسیع‌تر همکاری منطقه‌ای امریکا را به حیث یک مرکز عمده ضد تروریزم تقویت خواهد کرد.
این در حالی است که کارشناسان با اشاره به کارنامه پیشین نیروهای خارجی به رهبری امریکا در افغانستان نسبت به این تعهدات امریکا، ابراز تردید می کنند و می گویند که اگر قرار بود چنین اتفاقاتی رخ دهد، پس از امضای پیمان های راهبردی و امنیتی میان افغانستان و ایالات متحده، می بایست شاهد تغییر محسوس وضعیت امنیتی و ارتقای توانمندی های دفاعی و تهاجمی نیروهای مسلح می بودیم؛ اما در کمال شگفتی و برخلاف تمامی وعده ها و تعهدات داده شده، این اتفاق نیفتاد. پس چه چیزی اکنون رخ داده است که متضمن تغییر رویکرد امریکا در افغانستان باشد؟
در همین حال، آقای غنی در پاسخ به این سؤال، درباره علت تصمیم امریکا به ادامه حضور در کشور گفت که فداکاری، قربانی و دفاع مردم و نیروهای امنیتی افغانستان باعث ایجاد اطمینان در جامعه جهانی شده است.
وی افزود که علاوه بر آن، کارکرد موفقیت آمیز دولت وحدت ملی و چارچوپ همکاری دوجانبه بر اساس موافقتنامه استراتژیک و توافقنامه امنیتی میان افغانستان و امریکا نیز واشنگتن را به انجام تعهداتش در قبال دولت و ملت افغانستان متعهد کرده است.
اما به عقیده کارشناسان، این پاسخی نیست که آنها را قانع کند؛ زیرا اتفاقاتی که آقای غنی به آنها به عنوان علت تغییر تصمیم امریکا اشاره می کند، رویدادهایی نیستند که یکشبه رخ داده باشند.
مردم افغانستان ده ها سال است که قربانی می دهند، فداکاری می کنند و نیروهای امنیتی نیز فراتر از توان خود از وطن دفاع می کنند؛ پس چرا اطمینان مورد اشاره رییس جمهور، تاکنون به دست نیامده است؟
رییس جمهور همچنین در این زمینه به کارنامه موفق حکومت وحدت ملی اشاره می کند؛ اما به عقیده تحلیلگران، همه این مسایل اگر آنگونه که آقای غنی، وانمود می کند، واقع شده باشند، دیگر دلیلی برای تمدید ماموریت نظامی امریکا در افغانستان باقی نمی ماند؛ زیرا وقتی مردم و نیروهای امنیتی آماده فداکاری و دفاع از وطن هستند و حکومت وحدت ملی هم موفق عمل کرده است، پس امریکا برای چه هدف و بر پایه چه نیازی حضور نظامی اش را در افغانستان تمدید می کند؟
اشرف غنی گفت که مردم افغانستان با خطرات منطقه‌ای مواجه هستند و پناهگاه تروریزم در خارج این کشور وجود دارد. حملات تروریستی به دلیل ختم نقش جنگی نیروهای امریکایی در افغانستان بیشتر شده و این افزایش قابل پیش بینی بود.
کارشناسان هم می گویند که گره کور دقیقا همینجاست که چرا با وجود ۱۵ سال حضور نظامی سنگین امریکا و هم پیمانانش در افغانستان، کشور ما هنوز با تهدید تروریزم منطقه ای مواجه است؟
چرا بعد از امضای پیمان امنیتی و پایان ماموریت جنگی امریکا، وضعیت امنیتی افغانستان بهبود نیافت؟ آیا امریکا در پیمان امنیتی، متعهد به بهبود امنیت، مبارزه با تهدیدهای خارجی و تروریستی و تقویت نیروهای دفاعی کشور نشده است؟
آقای غنی تاکید کرد که شمار نیروهای امریکایی در سال ۲۰۱۵ ثابت باقی می‌ماند. در حالی که قرار بود تا پایان سال جاری میلادی به یک هزار نفر کاهش یابد و وظیفه آنان به محافظت از مراکز دیپلماتیک امریکا منحصر باشد. با تصمیم اخیر ایالات متحده، این نیروها در پایگاه‌های نظامی بگرام در شمال کابل، قندهار در جنوب، جلال آباد در شرق و خوست در جنوب شرق افغانستان حضور خواهند داشت و با نیروهای افغان همکاری خواهند داشت.
به گفته غنی در سال ۲۰۱۶ این نیروها به ۵۵۰۰ کاهش خواهد یافت؛ ولی صلاحیت و تعهدات امریکا باقی می‌ماند و از ۴۱ کشور دیگر بین‌المللی حاضر در افغانستان نیز کابل درخواست تداوم مدیریت می‌کند.
این در حالی است که کارشناسان مسایل امنیتی، این رویداد را بعد از ۱۵ سال حضور نظامی، یک ناکامی برای نیروهای خارجی می دانند و معتقد اند که آنها یا نتوانسته و یا نخواسته اند با تروریزم مبارزه کنند و وقتی کارنامه ۱۵ ساله آنها در حالی که مأموریت جنگی نیز داشتند، چنین است، روشن است که تمدید حضور و ماموریت غیر رزمی شان تا پایان ۲۰۱۶ هیچ تغییری را به همراه نخواهد داشت.
در همین حال، آقای غنی گفت که قرار است هفته آینده نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان بهامریکا سفر کند و در طول این دیدار، تاکید مقامات امریکایی بر این خواهد بود که باید به پناهگاههای تروریزم در پاکستان نقطه پایان گذاشته شود و این پیامی واضح به گروه طالبان و طرفدارانش است که تنها راه، راه مذاکره مشروع سیاسی با دولت افغانستان است.
آگاهان می گویند که این نخستین دیدار مقام های افغان و پاکستانی با میانجیگری غرب نیست و آخرین آن نیز نخواهد بود؛ اما تا زمانی که سیاست های امریکا در قبال پاکستان و افغانستان، از بنیاد تغییر نکرده، انتظار رویدادی تازه، بیهوده و نابخردانه خواهد بود.
در همین حال، با تمدید حضور نظامی امریکا در افغانستان، کارشناسان نسبت به یک خطر بزرگ دیگر هشدار می دهند و آن رویارویی رقابتی و نیابتی ابرقدرت های بزرگ شرق و غرب، این بار نیز در افغانستان است.
ولادیمیر پوتین؛ رئیس جمهوری روسیه گفتهکه ممکن است دامنه خشونت‌ها از افغانستان به جمهوری های سابق شوروی در آسیای میانه کشیده شود.
آقای پوتین این سخنان را در جریان نشست رهبران کشورهای مستقل همسود در قزاقستان بیان کرد.
او در این نشست گفت:"اوضاع افغانستان حقیقتا نزدیک به بحرانی شدن است."
او با اشاره به فعالیت‌های تروریستی در افغانستان گفت:"گروه‌های مختلف تروریستی در صدد نفوذ بیشتری هستند و هدفشان را که گسترش فعالیت‌های آنها است، پنهان نمی‌کنند."
به گفته آقای پوتین یکی از اهداف گروه‌های تروریستی راه یافتن به آسیای میانه است.
رئیس جمهور روسیه از کشورهای شرکت کننده خواست تا در اقدامی مشترک، مانع از عبور تروریست های داعش از مرز افغانستان و ورود به این کشورها شوند.
آقای پوتین همچنین گفت که حدود ۷ هزار شهروند جمهوری‌های سابق شوروی با پیوستن به داعش برای این گروه می‌جنگند.
رهبران کشورهای شوروی سابق موافقت کردند تا یک ستاد مشترک دفاعی تشکیل دهند که در صورت بروز بحران، توانایی لازم مهار آن را داشته باشند.
همزمان روسیه گفته است که احتمالا بار دیگر مسؤولیت حفاظت نظامی از مرز تاجیکستان با افغانستان را بر عهده خواهد گرفت.
این تحولات، از دید تحلیلگران، نشانگر نزدیک شدن میدان رقابت های استراتژيک دو قطب اصلی قدرت یعنی امریکا و روسیه در افغانستان است و با این حساب، به باور آنها در این شرایط حساس و شکننده، لازم است تا دولتمردان، با هوشیاری و درایت کامل، روابط سیاسی و نظامی افغانستان با قدرت های بزرگ را مدیریت کنند تا کشور بار دیگر به عرصه رویارویی قدرت های توسعه طلب شرق و غرب، بدل نشود؛ تجربه تلخی که در گذشته نیز رخ داد و هنوز تاوان آن را می پردازیم.
