معاون اول ریاست جمهوری می گوید که تا یک روز دیگر ولایت فاریاب از وجود هراس افکنان پاکسازی شده و اگر رییس جمهور و شورای امنیت ملی موافقت کرد، جنگ قندوز و بدخشان را نیز رهبری می کند.
جنرال عبدالرشید دوستم؛ معاون اول ریاست جمهوری که نزدیک به یکماه است در نبرد با مخالفین در ولایت فاریاب به سر می برد گفته است:"فردا تمام ولایت فاریاب از وجود هراس افکنان پاکسازی می شود، من بعد از جنگ این ولایت به شورای امنیت گزارش خود را ارائه می کنم".
وی می گوید:«اگر رییس جمهور و شورای امنیت موافقت کند، جنگ در قندوز و سپس در بدخشان را نیز رهبری می کنم و در کنار نیروهای امنیتی می ایستم.»
ٱقای دوستم تصریح کرد که جنگ در اکثر ولایات از سوی استخبارات پاکستان سازماندهی و رهبری می شود.
سخنان تازه آقای دوستم، دو پیام روشن دارد: یکی اینکه او در نبرد با تروریزم در فاریاب، دستاوردهای خیره کننده و کم سابقه ای داشته و دوم اینکه راهی را در برابر دولت کابل قرار داده است که در مبارزه با تروریزم چقدر جدی است.
روشن نیست که پاسخ ریاست جمهوری و شورای امنیت ملی به پیشنهاد تازه آقای دوستم چه خواهد بود؛ اما کارشناسان می گویند در کابل نسبت به کارنامه، اهداف و آینده حرکت دوستم با تردید نگاه می شود.
اینکه او در فاریاب توانست با قدرت وارد عمل شود، احتمالا به این دلیل بود که کابل نخواست او را از نبرد با تروریزم در مهم ترین مناطق نفوذش بازدارد و بهانه ای نیز برای این کار وجود نداشت؛ اما در مورد قندوز و بدخشان و سایر ولایات، بعید است با پیشنهاد دوستم موافقت شود؛ زیرا از یکسو این اقدام، نگرانی هایی که در باره آینده حرکت دوستم وجود دارد را بیشتر می کند و دوم اینکه در یک برداشت بدبینانه که از سوی برخی تحلیلگران مطرح می شود، مخالف طرح توسعه تروریزم به شمال است.
معاون اول ریاست جمهوری پس از آنکه فاریاب در آستانه سقوط به دست طالبان قرار داشت، در نبرد با مخالفین آستین بالا زد و معاونت اول ریاست جمهوری را واگذاشت و مبارزه علیه مخالفین دولت را نسبت به آن ترجیح داد.
اما اکنون روشن نیست که همین رویه بتواند در مورد قندوز و بدخشان نیز ادامه پیدا کند.
اما شماری از کارشناسان مسایل نظامی می گویند که اگر به دوستم این اجازه داده نشود، دوستم های دیگری در مناطق یادشده هستند که می توانند کنترل اوضاع را به دست گیرند و نبرد با تروریزم را با قدرت به پیش ببرند. کاری که دوستم در فاریاب کرد به آنها این جواز و قدرت را اعطا می کند که اقدام به پاکسازی تروریست ها از قلمرو زیست و نفوذ خود کنند؛ بنابراین، نگرانی های موجود در مورد آینده حرکت های شبیه حرکت دوستم، کماکان باقی خواهد بود.
در رویدادی دیگر، طالبان پس از یک هفته، اعلامیه ای را منتشر کردند که طی آن، از هر گونه دخالت در انفجار خونین "شاه شهید" کابل خود را مبرا دانستند.
طالبان در این اعلامیه گفته اند که آنها کوچکترین نقشی در انفجار شاه شهید نداشتند.
نیمه شب جمعه هفته پیش، انفجاری مهیب، منطقه شاه شهید کابل را لرزاند که طی ده سال گذشته بی سابقه ترین حادثه تروریستی در کابل بود.
آخرین آمار از قربانیان این حادثه ۲۷ کشته و ۳۹۵ زخمی بود که از سوی برخی منابع شفاخانه ای در کابل اعلام شد.
عامل این انفجار یک کامیون پر از مواد منفجره خوانده شد؛ اما شماری دیگر از جمله برخی نمایندگان مجلس، این حادثه را ناشی از اصابت راکتی قوی عنوان کردند.
حال طالبان با نشر اعلامیه ای مدعی اند که این حادثه کار آنها نبوده و کوچکترین دخالتی نیز در آن نداشته اند.
طالبان ادعا کرده اند که این حمله هیچ شباهتی با طراحی حملات آنان ندارد و علت تاخیر در انتشار اعلامیه را نیز "تحقیق همه جانبه" در این راستا عنوان کرده اند.
با این حساب، به عقیده کارشناسان، مبارزه با تروریزم وارد مرحله پیچیده تری شده است؛ تردیدهایی به وجود آمده که از میدان های جنگ تا تالارهای صلح و میزهای سیاست گسترده است.
کارشناسان می گویند در حالی که تروریزم در فاریاب در نبرد میدانی، مغلوب افرادی مانند جنرال دوستم می شود، در این سو در کابل، فاجعه بارترین حمله تروریستی، در محاق تردید و ابهام قرار دارد و حتی طالبان نیز مسؤولیت آن را قبول نمی کنند.
طالبان می گویند که آنها برای بررسی این موضوع، هیاتی تعیین کرده بودند که نتیجه بررسی های آن نشان داده است که هیچیک از گروه های همسو با آنها، در این حمله نقش نداشته اند.
آنها این رویداد را محکوم کرده و آن را "دسیسه" ای برای بدنام کردن "مجاهدین" {طالبان} خوانده اند.
به باور آگاهان، این اعلامیه طالبان نشان می دهد که جنگ استخباراتی با قدرت بیشتری نسبت به جنگ میدانی به پیش می رود.
در جنگ میدانی شاید به کمک افرادی مانند جنرال دوستم بتوانیم ولایت های ناامن را پاکسازی کنیم؛ اما وقتی در قلب پایتخت، در نیمه شبی آرام، انفجاری مرموز خواب هموطنان را آشفته می کند و صدها کشته و زخمی در پی می آورد، دیگر نمی توان امید داشت که با پیروزی در میدان جنگ، می توان در میز صلح و سیاست هم به همین نتیجه رسید.
در اتفاقی دیگر، پاکستان همچنان می گوید که در قسمت صلح افغانستان تلاش های جدی خود را به خرج خواهد داد تا روند صلح با مدیریت افغان ها پیش برده شود.
مشاور روابط خارجی و امنیت ملی نخست وزیر پاکستان در دیدارش با هیات افغانی تعهد سپرد که کشورش، به روند گفتگوهای صلح با رهبری افغان ها باور دارد و در این راستا تلاش می کند.
سرتاج عزیز که با هیات افغان در اسلام آباد دیدار کرده روی یک گفتگوی آشکار و بدون پرده پیرامون روابط کابل ــ اسلام آباد تاکید کرده است.
او گفته است که کشورش برای یک صلح پایدار و آشتی ملی در افغانستان عزم جدی دارد و شایعات اخیر نباید "صداقت" پاکستان را مورد تردید قرار دهد.
آقای عزیز در بخشی از صحبت هایش از دست هایی یاد کرد که در اندیشه تخریب در روابط دو کشور است و کابل ــ اسلام آباد می بایست با در نظر داشت "شرایط حاضر" و "عملکرد واضح" طرف خود را مورد ارزیابی قرار دهند.
کارشناسان اما می گویند تا زمانی که میان میدان جنگ و میز سیاست، موازنه و رابطه ای منطقی و قابل قبول به وجود نیاید، اینگونه اظهار نظرها چیزی را تغییر نمی دهد.
جنرال عبدالرشید دوستم؛ معاون اول ریاست جمهوری که نزدیک به یکماه است در نبرد با مخالفین در ولایت فاریاب به سر می برد گفته است:"فردا تمام ولایت فاریاب از وجود هراس افکنان پاکسازی می شود، من بعد از جنگ این ولایت به شورای امنیت گزارش خود را ارائه می کنم".
وی می گوید:«اگر رییس جمهور و شورای امنیت موافقت کند، جنگ در قندوز و سپس در بدخشان را نیز رهبری می کنم و در کنار نیروهای امنیتی می ایستم.»
ٱقای دوستم تصریح کرد که جنگ در اکثر ولایات از سوی استخبارات پاکستان سازماندهی و رهبری می شود.
سخنان تازه آقای دوستم، دو پیام روشن دارد: یکی اینکه او در نبرد با تروریزم در فاریاب، دستاوردهای خیره کننده و کم سابقه ای داشته و دوم اینکه راهی را در برابر دولت کابل قرار داده است که در مبارزه با تروریزم چقدر جدی است.
روشن نیست که پاسخ ریاست جمهوری و شورای امنیت ملی به پیشنهاد تازه آقای دوستم چه خواهد بود؛ اما کارشناسان می گویند در کابل نسبت به کارنامه، اهداف و آینده حرکت دوستم با تردید نگاه می شود.
اینکه او در فاریاب توانست با قدرت وارد عمل شود، احتمالا به این دلیل بود که کابل نخواست او را از نبرد با تروریزم در مهم ترین مناطق نفوذش بازدارد و بهانه ای نیز برای این کار وجود نداشت؛ اما در مورد قندوز و بدخشان و سایر ولایات، بعید است با پیشنهاد دوستم موافقت شود؛ زیرا از یکسو این اقدام، نگرانی هایی که در باره آینده حرکت دوستم وجود دارد را بیشتر می کند و دوم اینکه در یک برداشت بدبینانه که از سوی برخی تحلیلگران مطرح می شود، مخالف طرح توسعه تروریزم به شمال است.
معاون اول ریاست جمهوری پس از آنکه فاریاب در آستانه سقوط به دست طالبان قرار داشت، در نبرد با مخالفین آستین بالا زد و معاونت اول ریاست جمهوری را واگذاشت و مبارزه علیه مخالفین دولت را نسبت به آن ترجیح داد.
اما اکنون روشن نیست که همین رویه بتواند در مورد قندوز و بدخشان نیز ادامه پیدا کند.
اما شماری از کارشناسان مسایل نظامی می گویند که اگر به دوستم این اجازه داده نشود، دوستم های دیگری در مناطق یادشده هستند که می توانند کنترل اوضاع را به دست گیرند و نبرد با تروریزم را با قدرت به پیش ببرند. کاری که دوستم در فاریاب کرد به آنها این جواز و قدرت را اعطا می کند که اقدام به پاکسازی تروریست ها از قلمرو زیست و نفوذ خود کنند؛ بنابراین، نگرانی های موجود در مورد آینده حرکت های شبیه حرکت دوستم، کماکان باقی خواهد بود.
در رویدادی دیگر، طالبان پس از یک هفته، اعلامیه ای را منتشر کردند که طی آن، از هر گونه دخالت در انفجار خونین "شاه شهید" کابل خود را مبرا دانستند.
طالبان در این اعلامیه گفته اند که آنها کوچکترین نقشی در انفجار شاه شهید نداشتند.
نیمه شب جمعه هفته پیش، انفجاری مهیب، منطقه شاه شهید کابل را لرزاند که طی ده سال گذشته بی سابقه ترین حادثه تروریستی در کابل بود.
آخرین آمار از قربانیان این حادثه ۲۷ کشته و ۳۹۵ زخمی بود که از سوی برخی منابع شفاخانه ای در کابل اعلام شد.
عامل این انفجار یک کامیون پر از مواد منفجره خوانده شد؛ اما شماری دیگر از جمله برخی نمایندگان مجلس، این حادثه را ناشی از اصابت راکتی قوی عنوان کردند.
حال طالبان با نشر اعلامیه ای مدعی اند که این حادثه کار آنها نبوده و کوچکترین دخالتی نیز در آن نداشته اند.
طالبان ادعا کرده اند که این حمله هیچ شباهتی با طراحی حملات آنان ندارد و علت تاخیر در انتشار اعلامیه را نیز "تحقیق همه جانبه" در این راستا عنوان کرده اند.
با این حساب، به عقیده کارشناسان، مبارزه با تروریزم وارد مرحله پیچیده تری شده است؛ تردیدهایی به وجود آمده که از میدان های جنگ تا تالارهای صلح و میزهای سیاست گسترده است.
کارشناسان می گویند در حالی که تروریزم در فاریاب در نبرد میدانی، مغلوب افرادی مانند جنرال دوستم می شود، در این سو در کابل، فاجعه بارترین حمله تروریستی، در محاق تردید و ابهام قرار دارد و حتی طالبان نیز مسؤولیت آن را قبول نمی کنند.
طالبان می گویند که آنها برای بررسی این موضوع، هیاتی تعیین کرده بودند که نتیجه بررسی های آن نشان داده است که هیچیک از گروه های همسو با آنها، در این حمله نقش نداشته اند.
آنها این رویداد را محکوم کرده و آن را "دسیسه" ای برای بدنام کردن "مجاهدین" {طالبان} خوانده اند.
به باور آگاهان، این اعلامیه طالبان نشان می دهد که جنگ استخباراتی با قدرت بیشتری نسبت به جنگ میدانی به پیش می رود.
در جنگ میدانی شاید به کمک افرادی مانند جنرال دوستم بتوانیم ولایت های ناامن را پاکسازی کنیم؛ اما وقتی در قلب پایتخت، در نیمه شبی آرام، انفجاری مرموز خواب هموطنان را آشفته می کند و صدها کشته و زخمی در پی می آورد، دیگر نمی توان امید داشت که با پیروزی در میدان جنگ، می توان در میز صلح و سیاست هم به همین نتیجه رسید.
در اتفاقی دیگر، پاکستان همچنان می گوید که در قسمت صلح افغانستان تلاش های جدی خود را به خرج خواهد داد تا روند صلح با مدیریت افغان ها پیش برده شود.
مشاور روابط خارجی و امنیت ملی نخست وزیر پاکستان در دیدارش با هیات افغانی تعهد سپرد که کشورش، به روند گفتگوهای صلح با رهبری افغان ها باور دارد و در این راستا تلاش می کند.
سرتاج عزیز که با هیات افغان در اسلام آباد دیدار کرده روی یک گفتگوی آشکار و بدون پرده پیرامون روابط کابل ــ اسلام آباد تاکید کرده است.
او گفته است که کشورش برای یک صلح پایدار و آشتی ملی در افغانستان عزم جدی دارد و شایعات اخیر نباید "صداقت" پاکستان را مورد تردید قرار دهد.
آقای عزیز در بخشی از صحبت هایش از دست هایی یاد کرد که در اندیشه تخریب در روابط دو کشور است و کابل ــ اسلام آباد می بایست با در نظر داشت "شرایط حاضر" و "عملکرد واضح" طرف خود را مورد ارزیابی قرار دهند.
کارشناسان اما می گویند تا زمانی که میان میدان جنگ و میز سیاست، موازنه و رابطه ای منطقی و قابل قبول به وجود نیاید، اینگونه اظهار نظرها چیزی را تغییر نمی دهد.
