پس از آنکه ارگ ریاست جمهوری کشور، بر خبر مرگ ملاعمر رهبر طالبان مهر صحت گذاشت و آن را تائید کرد، بر خلاف تصور و توقع مردم افغانستان، در بسیاری از نقاط کشور، مراسم و محافل سوگواری و فاتحه خوانی بیاد آن رهبر جنایت و دهشت برگزار گردید.
مردم شاهد بودند که تعدادی از حلقات موجود در بدنه حکومت و با همراهی و همگامی شورای عالی صلح و هواخواهان آن به اصطلاح رهبر مجاهد، در قلب پایتخت و در برابر هزاران خانواده ای که به دستور همین مولوی هلاک شده، جوانان آنها پر پر شده است و در اوج وقاحت و بی اعتنایی به درد و داغ مردم، بر بالین غم ملا عمر نشستند و در سوگ از دست دادنش اشک ریختند!.
علاوه بر کابل، این افتضاح در سایر ولایات کشور نیز ببار آمد و تعدادی از هواداران طالبان و نیز خود آنان، اوضاع را امن و مناسب دیده و دسته دسته در مراسم عزای رهبر خویش شرکت کردند و در برابر چشمان مبهوت و بی تفاوت مردم و حکومت، قدرت و اقتدار خویش را به نمایش گذاشتند و به این طریق به ریش مردم و حکومت ریشخندها نثار کردند.
این سوگواری ها و به عزا نشستنها همچنان ادامه داشت و شاید هم در برخی از مناطق ادامه داشته باشد که ظاهراً سران حکومتی به اشتباه خویش پی برده و نه به احترام مردم و خون شهدا و بی گناهانی که به دست رهبری و اعضای طالبان به خاک و خون کشیده شده و یا معلول و مجروح شده اند؛ بلکه به دلیل هراس از آنکه مبادا محافل و مراسم عزا و سوگ ملای مرده به محل بیعت با جانشین او تبدیل شود، طی اعلامیه ای گرفتن هر نوع مراسم فاتحه و ختم را برای ملا عمر، ممنوع اعلام کردند.
"در پی مخالفت های مردمی با برگزاری مراسم ترحیم برای ملا عمر در برخی از نقاط کشور، دولت برگزاری هر نوع تجمع با هدف "همسویی، همدردی و تبلیغ مکتب ملا عمر" در کشور را ممنوع اعلام کرد.
به گزارش رسانه ها، حسیب صدیقی؛ سخنگوی ریاست امنیت ملی، این تجمعات را "هدف مشروع نظامی" برای نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان می‌خواند.
آقای صدیقی می‌گوید که دولت به این نیروها دستور داده تا برای جلوگیری از برگزاری چنین تجمعاتی "سریع، قاطعانه و همه‌جانبه" اقدام کنند.
به گزارش بی بی سی، آقای صدیقی از ملا عمر به عنوان عامل جنگ و عقب‌ماندگی در تاریخ معاصر افغانستان نام برده و گفته است که او از زمان تاسیس گروه طالبان تا هنگام مرگ، "به اشاره بیگانگان، مسئول قتل هزارها افغان بی‌گناه" است.
آقای صدیقی گفته که برگزاری چنین تجمعاتی "جفا به ملت بزرگ افغانستان و توهین به خون هزاران شهید " است. او از مردم افغانستان خواسته است در این تجمعات شرکت نکنند."
خبر بالا خبر خوبی برای مردم افغانستان است؛ اما این خبر زمانی خوب و بهتر بود که قبل از هر گونه برگزاری تجمعی برای تجلیل از مرگ رهبر خشونت و دهشت، از طرف نهادهای حکومتی اعلام می شد و پیش از آنکه در قلب پایتخت محفلی بیاد ملای جنایت و وحشت گرفته می شد و اعضای بلند پایه شورای عالی صلح نیز در آن شرکت کردند و با این عمل ننگین و مغرضانه شان، پشت به مردم و خون شهیدان ایستادند، باید دست بکار اعلام خبر ممنوعیت برگزاری مراسم برای ملا عمر می شدند.
مردم از دم و دستگاه حکومتی یک سوال دارند و آن اینکه چگونه است که صدها جوان و پیر و کودک و زن و مرد مظلوم و بی گناه این آب و خاک، روزی نیست که به دستور همین ملای فاسق و به دست پیروان طالب او کشته و زخمی و معلول و معیوب می شوند و آیا تا کنون دیده و یا شنیده شده که سران حکومتی برای این قربانیان مظلوم محفل ختم یا فاتحه ای گرفته باشد و تعدادی از اراکین حکومت ولو برای تشفی و دلجویی قلبهای بستگان آنان در مراسم یادبود آنها شرکت کرده باشند؟!
اگر چه برخی معتقدند که حکومت در آستانه مذاکرات صلح با طالبان، با دادن این مقدار از آزادی عمل برای هواداران ملا عمر، می خواست تا حسن نیت خویش را به آنها نشان دهد و به نوعی دل آنان را به مذاکره و صلح با دولت گرم کند.
اما اولاً باور بر این است که چنین چیزی نبوده و برگزاری محافل و مراسم برای ملای مذکور نیز از آدرس حلقات وابسته به طالبان و پاکستان در درون دولت و حکومت انجام شده است و در ثانی بر فرض هم که چنین بوده و نیت حکومت خیر بوده است؛ اما با این حال اقدام سران حکومت درست و معقول نبوده؛ چرا که اولاً این شگردهای ساده لوحانه بارها از جانب دولت در برابر طالبان اعمال شده که هر بار نیز نتیجه معکوس و مرگباری را به دنبال داشته و تاوان این سیاست خام و تضرع آمیز سران حکومت را نیز مردم و نیروهای امنیتی کشور پرداخته اند.
چرا که پس از هر بار نرمش و کوتاه آمدن حکومت در برابر طالبان، آنها جسورتر و گستاخ تر شده و دامنه جنایات شان را بیشتر و بیشتر کرده اند.
در ثانی، معلوم نیست که برخی از سران موجود در بدنه حکومت و دولت ما چه زمانی خواهند فهمید که طالبان صاحب اختیار خویش نیستند و عنان فکر و رفتار آنها نه به دست خود شان که در قبضه سران اسلام آباد است و هر زمانی که آنها اراده کنند، طالبان متاثر می شوند.
دلیل بر ادعای اخیر نیز بازگشت رهبری جدید طالبان از حرفی است که چندی پیش به ملا عمر نسبت داده می شد و آن پذیرش مذاکرات صلح با دولت افغانستان از جانب او بود؛ چیزی که ملا اختر محمد منصور، جانشین جدید ملا عمر و البته به دستور سران اسلام آباد، آن را رد می کند و ادامه جهاد طالبان با دولت افغانستان را خواستار شده است.
در هر حال، برگرازی مراسم و محافل فاتحه خوانی برای ملا عمر و تسامح سران حکومت در این مورد به هر بهانه و دلیلی که بود، اقدامی بود اشتباه که فاصله مردم را از حکومت بیشتر کرد و اینکه حکومت برای ترمیم این خبط و خطا پا پیش گذاشته و برگزاری هر گونه مراسم جهت تجلیل از ملا عمر را ممنوع اعلام کرده است؛ باز هم به هر انگیزه و دلیلی که باشد، کار درست و بجایی است و تا حدودی می تواند دید منفی مردم به حکومت را تغییر دهد.
مردم شاهد بودند که تعدادی از حلقات موجود در بدنه حکومت و با همراهی و همگامی شورای عالی صلح و هواخواهان آن به اصطلاح رهبر مجاهد، در قلب پایتخت و در برابر هزاران خانواده ای که به دستور همین مولوی هلاک شده، جوانان آنها پر پر شده است و در اوج وقاحت و بی اعتنایی به درد و داغ مردم، بر بالین غم ملا عمر نشستند و در سوگ از دست دادنش اشک ریختند!.
علاوه بر کابل، این افتضاح در سایر ولایات کشور نیز ببار آمد و تعدادی از هواداران طالبان و نیز خود آنان، اوضاع را امن و مناسب دیده و دسته دسته در مراسم عزای رهبر خویش شرکت کردند و در برابر چشمان مبهوت و بی تفاوت مردم و حکومت، قدرت و اقتدار خویش را به نمایش گذاشتند و به این طریق به ریش مردم و حکومت ریشخندها نثار کردند.
این سوگواری ها و به عزا نشستنها همچنان ادامه داشت و شاید هم در برخی از مناطق ادامه داشته باشد که ظاهراً سران حکومتی به اشتباه خویش پی برده و نه به احترام مردم و خون شهدا و بی گناهانی که به دست رهبری و اعضای طالبان به خاک و خون کشیده شده و یا معلول و مجروح شده اند؛ بلکه به دلیل هراس از آنکه مبادا محافل و مراسم عزا و سوگ ملای مرده به محل بیعت با جانشین او تبدیل شود، طی اعلامیه ای گرفتن هر نوع مراسم فاتحه و ختم را برای ملا عمر، ممنوع اعلام کردند.
"در پی مخالفت های مردمی با برگزاری مراسم ترحیم برای ملا عمر در برخی از نقاط کشور، دولت برگزاری هر نوع تجمع با هدف "همسویی، همدردی و تبلیغ مکتب ملا عمر" در کشور را ممنوع اعلام کرد.
به گزارش رسانه ها، حسیب صدیقی؛ سخنگوی ریاست امنیت ملی، این تجمعات را "هدف مشروع نظامی" برای نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان می‌خواند.
آقای صدیقی می‌گوید که دولت به این نیروها دستور داده تا برای جلوگیری از برگزاری چنین تجمعاتی "سریع، قاطعانه و همه‌جانبه" اقدام کنند.
به گزارش بی بی سی، آقای صدیقی از ملا عمر به عنوان عامل جنگ و عقب‌ماندگی در تاریخ معاصر افغانستان نام برده و گفته است که او از زمان تاسیس گروه طالبان تا هنگام مرگ، "به اشاره بیگانگان، مسئول قتل هزارها افغان بی‌گناه" است.
آقای صدیقی گفته که برگزاری چنین تجمعاتی "جفا به ملت بزرگ افغانستان و توهین به خون هزاران شهید " است. او از مردم افغانستان خواسته است در این تجمعات شرکت نکنند."
خبر بالا خبر خوبی برای مردم افغانستان است؛ اما این خبر زمانی خوب و بهتر بود که قبل از هر گونه برگزاری تجمعی برای تجلیل از مرگ رهبر خشونت و دهشت، از طرف نهادهای حکومتی اعلام می شد و پیش از آنکه در قلب پایتخت محفلی بیاد ملای جنایت و وحشت گرفته می شد و اعضای بلند پایه شورای عالی صلح نیز در آن شرکت کردند و با این عمل ننگین و مغرضانه شان، پشت به مردم و خون شهیدان ایستادند، باید دست بکار اعلام خبر ممنوعیت برگزاری مراسم برای ملا عمر می شدند.
مردم از دم و دستگاه حکومتی یک سوال دارند و آن اینکه چگونه است که صدها جوان و پیر و کودک و زن و مرد مظلوم و بی گناه این آب و خاک، روزی نیست که به دستور همین ملای فاسق و به دست پیروان طالب او کشته و زخمی و معلول و معیوب می شوند و آیا تا کنون دیده و یا شنیده شده که سران حکومتی برای این قربانیان مظلوم محفل ختم یا فاتحه ای گرفته باشد و تعدادی از اراکین حکومت ولو برای تشفی و دلجویی قلبهای بستگان آنان در مراسم یادبود آنها شرکت کرده باشند؟!
اگر چه برخی معتقدند که حکومت در آستانه مذاکرات صلح با طالبان، با دادن این مقدار از آزادی عمل برای هواداران ملا عمر، می خواست تا حسن نیت خویش را به آنها نشان دهد و به نوعی دل آنان را به مذاکره و صلح با دولت گرم کند.
اما اولاً باور بر این است که چنین چیزی نبوده و برگزاری محافل و مراسم برای ملای مذکور نیز از آدرس حلقات وابسته به طالبان و پاکستان در درون دولت و حکومت انجام شده است و در ثانی بر فرض هم که چنین بوده و نیت حکومت خیر بوده است؛ اما با این حال اقدام سران حکومت درست و معقول نبوده؛ چرا که اولاً این شگردهای ساده لوحانه بارها از جانب دولت در برابر طالبان اعمال شده که هر بار نیز نتیجه معکوس و مرگباری را به دنبال داشته و تاوان این سیاست خام و تضرع آمیز سران حکومت را نیز مردم و نیروهای امنیتی کشور پرداخته اند.
چرا که پس از هر بار نرمش و کوتاه آمدن حکومت در برابر طالبان، آنها جسورتر و گستاخ تر شده و دامنه جنایات شان را بیشتر و بیشتر کرده اند.
در ثانی، معلوم نیست که برخی از سران موجود در بدنه حکومت و دولت ما چه زمانی خواهند فهمید که طالبان صاحب اختیار خویش نیستند و عنان فکر و رفتار آنها نه به دست خود شان که در قبضه سران اسلام آباد است و هر زمانی که آنها اراده کنند، طالبان متاثر می شوند.
دلیل بر ادعای اخیر نیز بازگشت رهبری جدید طالبان از حرفی است که چندی پیش به ملا عمر نسبت داده می شد و آن پذیرش مذاکرات صلح با دولت افغانستان از جانب او بود؛ چیزی که ملا اختر محمد منصور، جانشین جدید ملا عمر و البته به دستور سران اسلام آباد، آن را رد می کند و ادامه جهاد طالبان با دولت افغانستان را خواستار شده است.
در هر حال، برگرازی مراسم و محافل فاتحه خوانی برای ملا عمر و تسامح سران حکومت در این مورد به هر بهانه و دلیلی که بود، اقدامی بود اشتباه که فاصله مردم را از حکومت بیشتر کرد و اینکه حکومت برای ترمیم این خبط و خطا پا پیش گذاشته و برگزاری هر گونه مراسم جهت تجلیل از ملا عمر را ممنوع اعلام کرده است؛ باز هم به هر انگیزه و دلیلی که باشد، کار درست و بجایی است و تا حدودی می تواند دید منفی مردم به حکومت را تغییر دهد.
مولف : سیدفاضل محجوب
