علی شمخانی؛ دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران در مراسم تشییع پیکر حمید تقوی؛ از فرماندهان سپاه پاسداران که در عراق کشته شده، گفت:"اگر تقوی‌ها در سامرا خون ندهند، ما باید در سیستان، آذربایجان، شیراز و اصفهان خون بدهیم."
آقای شمخانی با دفاع از حضور نظامی ایران در عراق و سوریه برای مقابله با داعش، هشدار داد که در غیر این صورت "دشمن به ناامن‌سازی ایران طمع خواهد کرد."
روز یکشنبه، سپاه پاسداران در اطلاعیه‌ای از کشته شدن سرتیپ حمید تقوی در سامرای عراق در حین انجام ماموریت مستشاری خبر داد.
به گفته وی، سرتیپ تقوی "از بنیانگذاران تشکل مجاهدین عراقی در هور" برای مبارزه با داعش بوده که توانسته در بین نیروهای عراقی تحول ایجاد کند.
آقای شمخانی زیر سؤال بردن حضور ایران در عراق و سوریه را ناشی از "افکار انحرافی بیمارگونه" خوانده و گفته "قبل از آنکه ما در تهران خون بدهیم باید در سامرا دفاع کرد و خون داد."
ایران در زمینه حضور خود در عراق می گوید که ماموریت نیروهای ایرانی در عراق، آموزشی و مشورتی است.
عراق از دیرباز به اینسو صحنه نبردهای بین المللی علیه تروریزم بوده است. در این نبرد همه قدرت های منطقه ای و بین المللی که به نحوی خود و منافع خود را از سوی تروریزم در خطر دیده اند، وارد شده و مشارکت کرده اند.
البته در این میان، بسیاری از قدرت های منطقه ای و بین المللی، پیش از آنکه به منظور مبارزه با تروریزم در عراق حضور داشته باشند، به هدف گسترش سلطه و تامین منافع راهبردی خود و به ویژه تاراج ثروت های سرشار نفتی آن کشور در عراق حضور نظامی و سیاسی دارند و در این راه به اندازه ای، استحکام دارند که حتی از تقویت تروریزم، گسترش ناامنی و همچنین بهره برداری از ترکیب قومی و مذهبی این کشور به منظور رسیدن به اهداف خود نیز دریغ نمی کنند و ابایی ندارند.
در این میان، ایران از معدود کشورهایی است که در معرض تهدید مستقیم و بالقوه تروریزم قرار دارد.
ایران بیش از هر کشور دیگری در عراق نفوذ دارد و این نفوذ ناشی از منافع مهم این کشور است.
ایران خود را موظف به حفظ، صیانت و پاسداری از حریم حرم ائمه تشیع در عراق می داند که در معرض تهدید مستقیم نیروهای تکفیری و تروریستی قرار دارند.
ایران همچنین مرزهای طولانی و مشترک با عراق دارد و همانطور که در سخنان صریح و بی پرده مشاور امنیت ملی آن کشور آمده، اگر امروز در عراق در برابر داعش و سایر گروه های تکفیری نجنگد، فردا ناگزیر خواهد بود در داخل خاک ایران با آنها روبرو شود.
عراق و ایران پیوندهای فرهنگی، اقتصادی، جغرافیایی و سیاسی فراوانی دارند که این پیوندها، سازمانی از منافع کلان و درازمدت دو کشور همسایه و هم دین را شکل داده است. ایرانی ها استدلال می کنند که وقتی امریکا از آنسوی دنیا به خود حق می دهد، در مورد سرنوشت سیاسی و امنیت ملی عراق تصمیم گیری کند، ایران به طریق اولی چنین حقی دارد؛ زیرا سرنوشت سیاسی و امنیت ملی عراق، مستقیما با سرنوشت سیاسی و امنیت ملی ایران در ارتباط است.
وقتی تروریست ها تا ۲۵ کیلومتری مرزهای ایران، پیش می روند، برای آن کشور چاره ای جز واکنش و ورود خواسته یا ناخواسته به این جنگ باقی نمی ماند.
ایران، ترکیه نیست که از داعش و سایر گروه های تکفیری و تروریستی، هیچ خطری احساس نکند و در همسایگی با آن، با خیالی آسوده و مطمئن زندگی کند.
داعش در برابر نفوذ، قدرت، منافع و اهداف ایران در منطقه، ظهور کرده و در سوریه و عراق، مستقیما اهداف این کشور را آماج قرار داده است؛ پس طبیعی است که اگر ایرانی ها در عراق و سوریه، پاسخ داعش را ندهند ناگزیر اند در ایران با آن روبرو شوند.
پیشگیری همواره عاقلانه تر، به صرفه تر و زودبازده تر از درمان بوده است و این، در مورد ایران، عراق و مبارزه این کشور با تروریزم کاملا صادق است.
همه جهان علیه داعش، اعلام جنگ داده اند و در این جنگ، هرکشوری برای منافع و اهداف خاص خود می جنگد.
برای ایرانی ها شاید نفت، نفوذ سیاسی و نظامی یا تقویت قدرت منطقه ای شان اهمیتی نداشته باشد؛ اما اولویت اصلی ایران در این جنگ، امنیت و ثبات ملی آن کشور در برابر خطر تروریزم است.
آقای شمخانی با دفاع از حضور نظامی ایران در عراق و سوریه برای مقابله با داعش، هشدار داد که در غیر این صورت "دشمن به ناامن‌سازی ایران طمع خواهد کرد."
روز یکشنبه، سپاه پاسداران در اطلاعیه‌ای از کشته شدن سرتیپ حمید تقوی در سامرای عراق در حین انجام ماموریت مستشاری خبر داد.
به گفته وی، سرتیپ تقوی "از بنیانگذاران تشکل مجاهدین عراقی در هور" برای مبارزه با داعش بوده که توانسته در بین نیروهای عراقی تحول ایجاد کند.
آقای شمخانی زیر سؤال بردن حضور ایران در عراق و سوریه را ناشی از "افکار انحرافی بیمارگونه" خوانده و گفته "قبل از آنکه ما در تهران خون بدهیم باید در سامرا دفاع کرد و خون داد."
ایران در زمینه حضور خود در عراق می گوید که ماموریت نیروهای ایرانی در عراق، آموزشی و مشورتی است.
عراق از دیرباز به اینسو صحنه نبردهای بین المللی علیه تروریزم بوده است. در این نبرد همه قدرت های منطقه ای و بین المللی که به نحوی خود و منافع خود را از سوی تروریزم در خطر دیده اند، وارد شده و مشارکت کرده اند.
البته در این میان، بسیاری از قدرت های منطقه ای و بین المللی، پیش از آنکه به منظور مبارزه با تروریزم در عراق حضور داشته باشند، به هدف گسترش سلطه و تامین منافع راهبردی خود و به ویژه تاراج ثروت های سرشار نفتی آن کشور در عراق حضور نظامی و سیاسی دارند و در این راه به اندازه ای، استحکام دارند که حتی از تقویت تروریزم، گسترش ناامنی و همچنین بهره برداری از ترکیب قومی و مذهبی این کشور به منظور رسیدن به اهداف خود نیز دریغ نمی کنند و ابایی ندارند.
در این میان، ایران از معدود کشورهایی است که در معرض تهدید مستقیم و بالقوه تروریزم قرار دارد.
ایران بیش از هر کشور دیگری در عراق نفوذ دارد و این نفوذ ناشی از منافع مهم این کشور است.
ایران خود را موظف به حفظ، صیانت و پاسداری از حریم حرم ائمه تشیع در عراق می داند که در معرض تهدید مستقیم نیروهای تکفیری و تروریستی قرار دارند.
ایران همچنین مرزهای طولانی و مشترک با عراق دارد و همانطور که در سخنان صریح و بی پرده مشاور امنیت ملی آن کشور آمده، اگر امروز در عراق در برابر داعش و سایر گروه های تکفیری نجنگد، فردا ناگزیر خواهد بود در داخل خاک ایران با آنها روبرو شود.
عراق و ایران پیوندهای فرهنگی، اقتصادی، جغرافیایی و سیاسی فراوانی دارند که این پیوندها، سازمانی از منافع کلان و درازمدت دو کشور همسایه و هم دین را شکل داده است. ایرانی ها استدلال می کنند که وقتی امریکا از آنسوی دنیا به خود حق می دهد، در مورد سرنوشت سیاسی و امنیت ملی عراق تصمیم گیری کند، ایران به طریق اولی چنین حقی دارد؛ زیرا سرنوشت سیاسی و امنیت ملی عراق، مستقیما با سرنوشت سیاسی و امنیت ملی ایران در ارتباط است.
وقتی تروریست ها تا ۲۵ کیلومتری مرزهای ایران، پیش می روند، برای آن کشور چاره ای جز واکنش و ورود خواسته یا ناخواسته به این جنگ باقی نمی ماند.
ایران، ترکیه نیست که از داعش و سایر گروه های تکفیری و تروریستی، هیچ خطری احساس نکند و در همسایگی با آن، با خیالی آسوده و مطمئن زندگی کند.
داعش در برابر نفوذ، قدرت، منافع و اهداف ایران در منطقه، ظهور کرده و در سوریه و عراق، مستقیما اهداف این کشور را آماج قرار داده است؛ پس طبیعی است که اگر ایرانی ها در عراق و سوریه، پاسخ داعش را ندهند ناگزیر اند در ایران با آن روبرو شوند.
پیشگیری همواره عاقلانه تر، به صرفه تر و زودبازده تر از درمان بوده است و این، در مورد ایران، عراق و مبارزه این کشور با تروریزم کاملا صادق است.
همه جهان علیه داعش، اعلام جنگ داده اند و در این جنگ، هرکشوری برای منافع و اهداف خاص خود می جنگد.
برای ایرانی ها شاید نفت، نفوذ سیاسی و نظامی یا تقویت قدرت منطقه ای شان اهمیتی نداشته باشد؛ اما اولویت اصلی ایران در این جنگ، امنیت و ثبات ملی آن کشور در برابر خطر تروریزم است.
