بالا گرفتن بحث صلح و افتتاح دفتر طالبان در قطر به نوعی مقدمه چینی برای عقد پیمان امنیتی میان امریکا و افغانستان است

آقای مزاری گفت: روند طولانی مدت صلح با طالبان همان روندی هست که قبل از پیمان استراتژیک با امریکا جریان داشت و روندی هم که فعلا در افغانستان و در قطر شاهد هستیم، در حقیقت به گونه ای زمینه سازی برای عقد قرارداد پیمان امنیتی بین امریکا و افغانستان است.

به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) بحث صلح میان دولت افغانستان و مخالفین آن به ویژه گروه طالبان و ایجاد دفتر این گروه در قطر موضوع بحث بسیاری محافل سیاسی و به خصوص رسانه ای گردید و تاکنون تحلیل های متفاوتی ارائه شده است. اما برای اولین بار است که از سوی یک تحلیل گر مسایل سیاسی افغانستان این مسئله مطرح می گردد که گویا این روند؛ یعنی بالا گرفتن بحث صلح و افتتاح دفتر طالبان در قطر به نوعی مقدمه چینی برای عقد پیمان امنیتی میان امریکا و افغانستان است.

به عقیده این تحلیلگر، امریکا تلاش دارد به این ترتیب از یکسو دولت افغانستان را تحت فشار قرار دهد و از سوی دیگر اپوزیسیون مخالف طالبان در افغانستان را مواجه با ترس کند تا بدینترتیب از هر نظر و حداقل از این جهت که با حمایت امریکایی ها در امان بمانند، تن به امضای این پیمان بدهند.

در همین زمینه شبکه خبر صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در یک گفتگوی تلویزیونی باچند کارشناس مسایل افغانستان موضوع را به بررسی گرفت.
در این میزگرد رئیس عمومی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در پاسخ به این سؤال که؛ طی هفته گذشته ازیکسو شاهد تشدید نا آرامی ها در افغانستان بودیم و از سوی دیگر روند صلح در این کشور همچنان از سوی طرفین مورد بحث و گفتگو قرار دارد. چگونه این تضاد را می شود مورد بررسی قرار داد؟ گفت: به اعتقاد من در افغانستان اگرچه برقراری صلح به شدت نیاز است و مردم افغانستان و برخی از شخصیت ها و حتی دولت افغانستان به دنبال صلح هستند اما جریانی را که ما از گذشته تا حالا مشاهده می کنیم و پیرامونش مطالعه داریم، جریان واقعی صلح طلبی و صلح خواهی نیست و آنچه که احساس می شود این است که دارد با مردم افغانستان تحت عنوان صلح و تحت پوشش صلح بازی صورت می گیرد.

حجت الاسلام والمسلمین سیدعیسی حسینی مزاری، افزود: به اعتقاد من همانطوری که سال گذشته قبل از عقد پیمان استراتژیک بین افغانستان و امریکا بحث صلح و سر و صدای صلح بیشتر شد و موضوع قطر و حضور طالبان در آنجا مطرح گردید، امسال هم عین چیز دارد اتفاق می افتد و دقیقا همان روند سال گذشته قبل از عقد پیمان استراتژیک امسال هم صورت می گیرد و احساس بر این است که مجموع روندی را که ما فعلا در افغانستان و همچنین در قطر شاهد هستیم و صحبت هایی از صلح می شنویم، در حقیقت به گونه ای زمینه سازی برای عقد قرار داد پیمان امنیتی بین امریکا و افغانستان است.

رئیس عمومی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در تکمیل مطلب فوق افزود: اگر بحث صلح به صورت واقعی در افغانستان مطرح باشد، برقراری صلح شرایطی دارد که باید این شرایط وجود داشته باشد، که متاسفانه در روند فعلی، ما این شرایط را مشاهده نمی کنیم.

این تحلیلگر برجسته مسائل سیاسی اولین شرط صلح را متقاضی بودن هر دو طرف برای صلح دانست و تصریح کرد: برای ایجاد صلح، دو طرف باید اسلحه های شان را به زمین بگذارند و اعلام آمادگی برای پذیرش صلح کنند.

وی در تکمیل مطلب فوق خاطرنشان کرد: در افغانستان فعلا حداقل طالبان در یک چنین شرایطی قرار ندارند. دولت افغانستان آماده صلح و برقراری آن است ولی طالبان تا همین اکنون در کابل عملیات انتحاری داشتند و هر روز خون مردم ما و عناصر بیگناه در افغانستان ریخته می شود. 

حسینی مزاری شرط دوم صلح را بین الافغانی بودن آن عنوان کرد و افزود: فعلا صلحی که از آن دم زده می شود بین الافغانی نیست زیرا در یک طرف قضایا امریکا دخیل است و شاهد مثال ما اینست که صحبتی که بین امریکا و افغانستان در رابطه با قضایای عقد پیمان امنیتی وجود داشت، (با افتتاح دفتر طالبان در قطر)، به تعویق افتاد و روز یکشنبه (۹ سرطان ۱۳۹۲) دولت افغانستان طی خبرنامه ای اعلام کرد که ما گفتگوها را در صورتی شروع می کنیم که طالبان حاضر به مذاکره شوند.

آقای حسینی مزاری با اشاره به مشروط دانستن آغاز مذاکرات پیمان امنیتی به حاضر شدن طالبان به گفتگو با افغانستان، عنوان کرد: معنای آن اینست که امریکا طالبان را وادار به مذاکره کند و اگر امریکا این اهرم فشار را در اختیار داشته باشد، قطعا می تواند خواسته های خود را روی طالبان تحمیل کند، لذا این روند صلح، از روند بین الافغانی بودن خارج می شود. 

رئیس مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان شرط سوم تحقق صلح را وجود میزبانی قدرتمند، توانمند، داشتن ظرفیت مدیریت و سالم عنوان کرد و اظهار داشت: فعلا قطر به عنوان میزبان جریان صلح مطرح است. قطر یک کشور ذره بینی است، نه توان و نه قدرت دارد و نه از ظرفیت بالای مدیریتی برخوردار است و از طرفی هم، قطری ها دستشان تا مرفق به خون مردم مسلمان آلوده است.

ایشان افزود: شما می بینید که قطری ها در بحث لیبیا چقدر دخیل بودند و در خونریزی هایی که در لیبیا وجود داشت آنها چه قدر موثر بودند.

وی در ادامه این برنامه تلویزیونی با اشاره به حضور قطری ها در به وجود آمدن بحران در سوریه، عنوان داشت: چطور می شود که یک کشوری مثل قطر از یکطرف نسبت به مسلمانان افغانستان دل بسوزاند و آن طرف دیگر در سوریه، دل مسلمانان را بسوزاند و قلب مردم مسلمان را از سینه شان بیرون کند، بخورد و مردم را سر ببرد، مثله کند، زن و دختر و پیرمرد و پیرزن را از بین ببرد.

آقای حسینی مزاری در تکمیل مطلب فوق افزود: این تضاد مواضع چگونه است و چطور می تواند بالاخره قطر داعیه دار برقراری صلح در افغانستان شود، در حالی که از آن طرف مردم سوریه را قتل عام می کند.

چرا مثلا سوریه بد شده و افغانستان خوب شده، در حالی که هر دو ملت مسلمان هستند و هر دو جزو پیکره امت اسلامی هستند. اگر سوری ها بد است چطور افغانستان خوب شده و اگر افغانستان خوب است چرا سوریه بد است؟

وی کشور ترکیه و عربستان را نیز میزبان های مناسبی برای صلح افغانستان ندانست و گفت که این دو کشور ثابت ساختند که به ملت های مسلمه دل نمی سوزانند چنانکه در بحران سوریه این دو کشور نقش های کلیدی دارند.

وی با بیان اینکه ما حتی حاضر هستیم که تاجیکستان و ازبکستان میزبان صلح باشند و نه این سه کشوری که در قضایای امت مسلمه دخیل هستند و خون مردم مسلمان را می ریزند، اظهار داشت: در بحث صلح افغانستان جایگاه جمهوری اسلامی خالی است. کشوری که از زمان جهاد تا زمان مقاومت و تا حال حاضر ثابت کرده است که هر زمان در مسایل افغانستان وارد شده بی طرفانه عمل و کار کرده و متاسفانه وضعیتی که در افغانستان وجود دارد و حضور غربی ها این جایگاه جمهوری اسلامی ایران تا هنوز نادیده گرفته شده است.

رئیس خبرگزاری صدای افغان(آوا) در پاسخ به این سئوال که؛ چرا طرح ها، نظرها و پیشنهاداتی که از سوی غرب برای صلح در افغانستان ارائه شده، اکثر آنها بنا به دلایلی ناکام بودند، همین پیشنهاد ایجاد و افتتاح دفتر طالبان در قطر ناکام ماند و حتی بعد از افتتاح این دفتر، طالبان علیه پایگاه های نظامی امریکا در افغانستان حمله کردند، چرا این طرح ها ناکام می مانند و دلیلش چیست؟، گفت: چون دیدگاه ها و نظرات مردم افغانستان مورد توجه نیست. منافع ملی و دینی مردم در اینجا جایگاهی ندارد، در این جریان ها دولت افغانستان از محوریت و اقتدار کافی برخوردار نیست.

وی افزود: اگر کشورهای مداخله گر بگذارند که جریان ها در داخل افغانستان توسط خود مردم افغانستان کارگردانی شوند و صلح را صرفا صلح بین الافغانی درست کنند و همچنینن از بعضی کشورهای همسایه که در اطراف ما هستند و در گذشته ثابت کردند که به نفع مردم افغانستان می اندیشند، کمک گرفته شود، قطعا روند برقراری صلح به بار خواهد نشست، در غیر این صورت، مسلما مسایل صلح همین طور که تاکنون روندش ادامه داشته در آینده هم ادامه خواهد پیدا کرد و باز هم ناکام خواهند ماند.

ایشان افزود: تنها راه موفقیت صلح افغانستان اینست که در داخل افغانستان باشد و دولت افغانستان از هر نظر مورد حمایت و تقویت قرار بگیرد و اپوزیسیون و جریان های مختلف افغانستان باید وارد عرصه شوند و در این رابطه کار کنند.

گفتنی است که این میزگرد در برنامه مجله افغانستان تهیه شده بود که هر سه شنبه شب مخصوص مسایل افغانستان از شبکه خبر صدا و سیمای ایران پخش می شود. این گفتگو روز سه شنبه ۱۱ سرطان ماه جاری صورت گرفت.