اینکه رئیس جمهور حامد کرزی دل پر دردی از دست امریکایی ها دارد، چیزی تعجب آوری نیست و از طرفی در این زمینه تنها هم نیست؛ چرا که بیشتر مردم افغانستان، خیر چندانی از حضور چندین ساله امریکا و ناتو در کشور شان ندیده اند.
رئیس جمهور حامد کرزی در مصاحبه با روزنامه انگلیسی "ساندی تایمز" در ۲۷ ماه جنوری پرده از روی اسراری برداشته که اگر تیز هوشی و زیرکی کنونی وی بود، زودتر از اینها باید لب به شکوه و بیان می گشود.
مصاحبه نسبتاً طولانی حامد کرزی با روزنامه "ساندی تایمز" اگر چه بیشتر از بخشهای آن با واقعیت تطابق دارد و کرزی در این مصاحبه، پرده از روی حقایقی برداشته که مقامات امریکایی به سختی خواهند توانست از زیر بار آن واقعیتها شانه خالی کنند.
کرزی در آغاز مصاحبه از حمایت دولت امریکا و متحدان غربی آن از نیروهای تندرو مجاهدین در زمان اشغال افغانستان سخن می گوید و اینکه او این واقعیت را می دانسته و چیزی نگفته است!. متن سخنان شخص رئیس جمهور به شرح زیر است:"خیلی وقت پیش طی سالهای مقاومت علیه اتحاد جماهیر شوروی سابق که در پیشاور بودیم می دانستیم امریکا به گروههای تندرو کمک می کند. ما همه چیز در این مورد را می دانستیم اما با این وجود در آن روز امریکاییها را دوست مردم افغانستان می پنداشتیم.
زمانیکه طالبان وارد افغانستان شد من از آنها حمایت کردم چون فکر می کردم طالبان انسانهای خوبی هستند. همان طور که می دانید من بیشتر امور مربوط به مقاومت در افغانستان را با طالبان و از طریق طالبان انجام می دادم تا اینکه متوجه شدم آنها در پی ایجاد شکاف و نفاق در کشور هستند و توسط نیروهای بیرونی تجهیز و تمویل می شوند.
بنابر این از سال ۱۹۹۶ به بعد از طالبان فاصله گرفتم و تمام توجه خود را معطوف امریکا نمودم تا بتوانم برای کمک به مردم افغانستان نظر امریکاییها و به دنبال آن کمک های مالی آنها را جذب کنم بدین منظور به سنا رفتم و به بیشتر کشورهای اروپایی سفر کردم."
چنانکه یادآوری شد مصاحبه حامد کرزی طولانی است و نمی شود تمامی بخشهای آن را به گونه مستند در این نوشتار جای داد؛ لذا به ذکر موضع نیاز بسنده می شود. اینکه رئیس جمهور می گوید امریکائی ها در زمان اشغال افغانستان توسط شوروی سابق از نیروهای تندرو حمایت می کرد، این تنها به دوران جهاد و اشغال محدود نمی شود و بلکه بعد از اشغال و دوران جهاد نیز این گروههای تندرو بوده که مورد عنایت و توجه ویژه امریکایی ها و متحدان غربی و منطقه ای آنها بوده و است و البته در آینده نیز خواهد بود.
نمونه برجسته این حمایت و پشتیبانی، تاسیس گروه دهشت افکن طالبان با تشریک مساعی سه کشور پاکستان، عربستان و ایالات متحده امریکا در زمان حکومت مجاهدین و با هدف براندازی نظام آنان بود.
این در عرصه افغانستان و اما خارج از افغانستان و در کشورهایی چون عراق و سوریه نیز همواره این گروههای تروریست و دهشت افکن بوده اند که از حمایت مالی و لوجیستیکی امریکا و غرب و متحدان منطقه ای آنان برخوردار بوده و هستند.
در شرایط کنونی افغانستان و به خصوص در آستانه خروج نیروهای خارجی از کشور نیز اوباما رئیس جمهور امریکا، با صراحت تمام اعلام کرد که با طالبان سر جنگ ندارد و جنگ افغانستان برای او و تیمش در کاخ سفید، خاتمه یافته است.
حمایت همه جانبه مقامات امریکایی در طول بیشتر از نیم قرن از تروریزم دولتی رژیم اسرائیل، بر هیچ صاحب خردی پوشیده نیست. بر رغم سیاستهای اشغال گرانه و ضد انسانی دولتمردان اسرائیلی علیه ملت مظلوم و در بند فلسطین در عرض و طول سالها، اما امریکا با تمام توشه و توان، در کنار دولت غاصب و نامشروع اسرائیل، همچنان ایستاده و از اقدامات وحشیانه و غیر انسانی آن حمایت کرده است!.
واقعیت این است که کارنامه ستم و جفای دولتمردان امریکایی در برابر ملتهای ضعیف و آسیب پذیر، تاسفبار تر و پرونده آنان به مراتب قطور تر از آنی است که رئیس جمهور حامد کرزی در مصاحبه با "ساندی تایمز" بدان اشاره کرده است.
اما باتمام اینها از برخی از واقعیتهایی که به نحوی گریبان دولت و حکومت ما را هم می گیرد، نمی توان و نباید به آسانی گذشت. واقعیتهای تلخ و دردناکی که در مرحله نخست متوجه دولتمردان ما می شود و با قاطعیت و جدیت هر چه تمامتر گلوی آنان را می فشارد!.
از این واقعیت نمی توان گذشت که خارجی ها هر چه هم در حق دولت و ملت افغانستان، بد کرده باشند، لااقل این کار را نکرده ند که دست و پای مقامات حکومتی و دولتی ما را با غل و زنجیر بسته باشند و گفته باشند" که شما حق ندارید به مردم و کشور تان خدمت کنید و به جای آن، پولها را بردارید و برای خود و خانواده های تان در دبی و سایر کشورهای قشنگ و امن دنیا، شهرک و آسمان خراش و کارخانه های تولیدی راه بندازید و تا می توانید مردم تان را در فقر و تنگدستی و بیکاری شکنجه کنید!".
نه انصافاً خارجیها این همه را نگفته و نخواهند گفت؛ اما این خودِ دولتمردان ما هستند که فاقد هر گونه هدف و انگیزه خدمت رسانی به مردم و کشور خویش هستند و تا این روحیه در حکومت گران و مقامات دولتی ما وجود دارد، مطمئن باید بود که مردم افغانستان، روی سعادت و کامیابی ندیده و همای امنیت و پیشرفت بر گوشه بام آنان فرود نخواهد آمد.
رئیس جمهور حامد کرزی در مصاحبه با روزنامه انگلیسی "ساندی تایمز" در ۲۷ ماه جنوری پرده از روی اسراری برداشته که اگر تیز هوشی و زیرکی کنونی وی بود، زودتر از اینها باید لب به شکوه و بیان می گشود.
مصاحبه نسبتاً طولانی حامد کرزی با روزنامه "ساندی تایمز" اگر چه بیشتر از بخشهای آن با واقعیت تطابق دارد و کرزی در این مصاحبه، پرده از روی حقایقی برداشته که مقامات امریکایی به سختی خواهند توانست از زیر بار آن واقعیتها شانه خالی کنند.
کرزی در آغاز مصاحبه از حمایت دولت امریکا و متحدان غربی آن از نیروهای تندرو مجاهدین در زمان اشغال افغانستان سخن می گوید و اینکه او این واقعیت را می دانسته و چیزی نگفته است!. متن سخنان شخص رئیس جمهور به شرح زیر است:"خیلی وقت پیش طی سالهای مقاومت علیه اتحاد جماهیر شوروی سابق که در پیشاور بودیم می دانستیم امریکا به گروههای تندرو کمک می کند. ما همه چیز در این مورد را می دانستیم اما با این وجود در آن روز امریکاییها را دوست مردم افغانستان می پنداشتیم.
زمانیکه طالبان وارد افغانستان شد من از آنها حمایت کردم چون فکر می کردم طالبان انسانهای خوبی هستند. همان طور که می دانید من بیشتر امور مربوط به مقاومت در افغانستان را با طالبان و از طریق طالبان انجام می دادم تا اینکه متوجه شدم آنها در پی ایجاد شکاف و نفاق در کشور هستند و توسط نیروهای بیرونی تجهیز و تمویل می شوند.
بنابر این از سال ۱۹۹۶ به بعد از طالبان فاصله گرفتم و تمام توجه خود را معطوف امریکا نمودم تا بتوانم برای کمک به مردم افغانستان نظر امریکاییها و به دنبال آن کمک های مالی آنها را جذب کنم بدین منظور به سنا رفتم و به بیشتر کشورهای اروپایی سفر کردم."
چنانکه یادآوری شد مصاحبه حامد کرزی طولانی است و نمی شود تمامی بخشهای آن را به گونه مستند در این نوشتار جای داد؛ لذا به ذکر موضع نیاز بسنده می شود. اینکه رئیس جمهور می گوید امریکائی ها در زمان اشغال افغانستان توسط شوروی سابق از نیروهای تندرو حمایت می کرد، این تنها به دوران جهاد و اشغال محدود نمی شود و بلکه بعد از اشغال و دوران جهاد نیز این گروههای تندرو بوده که مورد عنایت و توجه ویژه امریکایی ها و متحدان غربی و منطقه ای آنها بوده و است و البته در آینده نیز خواهد بود.
نمونه برجسته این حمایت و پشتیبانی، تاسیس گروه دهشت افکن طالبان با تشریک مساعی سه کشور پاکستان، عربستان و ایالات متحده امریکا در زمان حکومت مجاهدین و با هدف براندازی نظام آنان بود.
این در عرصه افغانستان و اما خارج از افغانستان و در کشورهایی چون عراق و سوریه نیز همواره این گروههای تروریست و دهشت افکن بوده اند که از حمایت مالی و لوجیستیکی امریکا و غرب و متحدان منطقه ای آنان برخوردار بوده و هستند.
در شرایط کنونی افغانستان و به خصوص در آستانه خروج نیروهای خارجی از کشور نیز اوباما رئیس جمهور امریکا، با صراحت تمام اعلام کرد که با طالبان سر جنگ ندارد و جنگ افغانستان برای او و تیمش در کاخ سفید، خاتمه یافته است.
حمایت همه جانبه مقامات امریکایی در طول بیشتر از نیم قرن از تروریزم دولتی رژیم اسرائیل، بر هیچ صاحب خردی پوشیده نیست. بر رغم سیاستهای اشغال گرانه و ضد انسانی دولتمردان اسرائیلی علیه ملت مظلوم و در بند فلسطین در عرض و طول سالها، اما امریکا با تمام توشه و توان، در کنار دولت غاصب و نامشروع اسرائیل، همچنان ایستاده و از اقدامات وحشیانه و غیر انسانی آن حمایت کرده است!.
واقعیت این است که کارنامه ستم و جفای دولتمردان امریکایی در برابر ملتهای ضعیف و آسیب پذیر، تاسفبار تر و پرونده آنان به مراتب قطور تر از آنی است که رئیس جمهور حامد کرزی در مصاحبه با "ساندی تایمز" بدان اشاره کرده است.
اما باتمام اینها از برخی از واقعیتهایی که به نحوی گریبان دولت و حکومت ما را هم می گیرد، نمی توان و نباید به آسانی گذشت. واقعیتهای تلخ و دردناکی که در مرحله نخست متوجه دولتمردان ما می شود و با قاطعیت و جدیت هر چه تمامتر گلوی آنان را می فشارد!.
از این واقعیت نمی توان گذشت که خارجی ها هر چه هم در حق دولت و ملت افغانستان، بد کرده باشند، لااقل این کار را نکرده ند که دست و پای مقامات حکومتی و دولتی ما را با غل و زنجیر بسته باشند و گفته باشند" که شما حق ندارید به مردم و کشور تان خدمت کنید و به جای آن، پولها را بردارید و برای خود و خانواده های تان در دبی و سایر کشورهای قشنگ و امن دنیا، شهرک و آسمان خراش و کارخانه های تولیدی راه بندازید و تا می توانید مردم تان را در فقر و تنگدستی و بیکاری شکنجه کنید!".
نه انصافاً خارجیها این همه را نگفته و نخواهند گفت؛ اما این خودِ دولتمردان ما هستند که فاقد هر گونه هدف و انگیزه خدمت رسانی به مردم و کشور خویش هستند و تا این روحیه در حکومت گران و مقامات دولتی ما وجود دارد، مطمئن باید بود که مردم افغانستان، روی سعادت و کامیابی ندیده و همای امنیت و پیشرفت بر گوشه بام آنان فرود نخواهد آمد.
مولف : سیدفاضل محجوب
