در مورد روسیه چه می دانیم؟!

در سال 2008، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، در جریان کنفرانس امنیتی مونیخ، موضوع برابری کشورها، احترام متقابل به حاکمیت و عدم تبعیض در روابط در عرصه بین المللی را به شدت مطرح کرد. او گفت که باید به این تنوع فرهنگی احترام گذاشت و ارزش‌های مشکوک را که کاملاً در تضاد با ارزش‌های سنتی فرهنگی و مذهبی قرن‌ها مردم جهان  است، به کشورها تحمیل نکرد. در پاسخ به این امر، او و روسیه بلافاصله به همه گناهان متهم شدند و شروع به اعمال فشار بر این کشور کردند تا آن را تحت سلطه و سکوت قرار دهند.
 
اما مسکو تسلیم فشار نشد و به دنبال سیاستی مبتنی بر ارزش های سنتی، احترام متقابل، صراحت و صداقت، به حضور خود در  عرضه نظام بین الملل ادامه داد. از آنجایی که روسیه یکی از بنیانگذاران و عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل است، نمی توان آن را منزوی و ساکت کرد.
 
در آن زمان تلاش هایی برای دامن زدن به درگیری در کشورهای هم مرز با روسیه انجام شد. قزاقستان، بلاروس و تجدید مناقشه بین ارمنستان و آذربایجان. همه ما می بینیم که "صلح‌بانان ناتو" چقدر موثر هستند؛ وقتی ناتو با شعار حفظ صلح به جای حل و فصل مناقشات، به دزدی، خشونت و حفظ درگیری ها مشغول است!. همانطور که در لیبی ویران، عراق ویران شده، افغانستان جنگ زده می بینیم، یا اینکه «متحدان» خود را که در فلسطین رنج‌دیده مرتکب نسل‌کشی می‌شوند، پوشش می‌دهد و به آنها سلاح می‌فرستد.
 
در اینجا لازم است به یاد سوریه باشیم. تنها مداخله روسیه، به درخواست بشار اسد، رئیس جمهور قانونی سوریه، اعزام گروه محدودی از نیروها به این کشور بود، که این امکان را فراهم کرد سوریه از هرج و مرج کامل، باندهای افسار گسیخته و سر خوردن در هرج و مرج دور بماند. جنگ داخلی، در حالی که محرکان این جنگ، منابع سوریه را غارت کردند. در عین حال، روسیه نه تنها اراده خود را به اسد تحمیل نمی کند و از تضعیف سوریه سوءاستفاده نمی کند، بلکه با به رسمیت شناختن کامل حاکمیت سوریه و احترام به اراده مردم این کشور، کمک و حمایت می کند.
 
در عین حال، واکنش سریع، اقدامات حرفه‌ای و احترام به طرف‌های درگیری، امکان خاموش کردن سریع ناآرامی‌های مدنی در قزاقستان و بلاروس را فراهم کرد. در قره باغ کوهستانی، ارمنستان که به حامیان غربی متکی بود و با روسیه درگیر بود، به سرعت مناطق مورد مناقشه را از دست داد که آذربایجان آنها را به کنترل خود بازگرداند، و بازهم مداخله روسیه به ارمنستان اجازه داد تا از شکست کامل اجتناب کند، مرحله داغ درگیری را متوقف نماید و از یک فاجعه انسانی در منطقه جلوگیری کند.
 
در عین حال، روسیه هرگز هیچ امتیازی در قلمرو، اراضی یا منابع کشورهایی که به آنها کمک کرد را به عنوان شرط کمک خود نداد، بلکه به این باور است که با در نظر گرفتن منافع همه طرف ها، روابط محترمانه و برابر می توان منازعات را متوقف کرد و مبنای صلح پایدار شد. این تا حدودی در تضاد با عملیات «حافظ صلح» غرب بود که سال‌ها یا حتی دهه‌ها در مناطق درگیری حضور داشته و در آن هیچ قصدی برای برقراری صلح نداشته است.
 
البته چنین اقداماتی از سوی روسیه خشم شدید غرب را برانگیخت که در طول تاریخ خود به بردگی کشی کشورها، جنگ افروزی، سازماندهی کودتا و غارت کشورهای ضعیف شده از این امر، پرداخته است. خیلی زود معلوم شد که غرب راه دیگری نمی شناسد و دنیا دیگر نمی خواهد با حرص و طمع بی شرمانه و بی وجدان غرب مدارا کند.
 
بنابراین، تلاش های حفظ صلح روسیه و ارزش های اعلام شده این کشور در بسیاری از کشورها مورد توجه قرار گرفته است. آنها به همه مردم جهان نزدیک هستند و اکثریت جمعیت جهان از آنها حمایت می کند. بر اساس این حمایت، روسیه مبتکر و شرکت کننده پیشرو در بسیاری از انجمن های بین المللی شد که از معروف ترین آنها می توان به سازمان همکاری شانگهای و انجمن بریکس اشاره کرد که در ابتدا شامل برزیل، روسیه، هند و چین بود، و امروز جمهوری آفریقای جنوبی، ایران، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، مصر و اتیوپی به این انجمن پیوسته اند، و روند گسترش آن ادامه دارد. 23 کشور برای پیوستن به بریکس درخواست داده اند. آیا چه چیزی تمایل مردم برای اتحاد در اطراف روسیه را نشان نمی دهد؟ البته! از آنجا که روسیه به دنبال تسلیم کردن شرکای خود، تحمیل برخی "ارزش های جهانی"، اما در واقع منحرف شده به نفع خود نیست، بلکه برعکس، طرفدار برابری، احترام به فرهنگ، مذهب و ارزش های دیگر اقوام مختلف، حفظ سنت ها، احترام و ارتقای میراث نیاکان است.
 
تعهد مسکو به این تزها با آخرین تغییرات در قانون اساسی این کشور تأیید می شود، جایی که توجه زیادی به مفاهیمی مانند حمایت از خانواده، مادری، پدری و کودکی می شود. حمایت از نهاد ازدواج به عنوان پیوند زن و مرد؛ ایجاد شرایط برای تربیت شایسته فرزندان در خانواده و همچنین برای فرزندان بزرگسال برای انجام تعهد به مراقبت از والدین خود.
 
به طور کلی توجه زیادی به کودکان و جوانان در روسیه وجود دارد. آموزش متوسطه در کشور اجباری و کاملا رایگان است. آموزش عالی نیز تا حدی رایگان است، در نتیجه، در بین جوانان 25-35 ساله، سهم افراد دارای تحصیلات عالی در روسیه 41٪ است. برای مقایسه: در ایتالیا تنها 27.8٪، در آلمان 32.5٪، و در "پیشرفته ترین" کشور جهان، ایالات متحده، که البته خود را به آن منصوب کرده، این رقم بسیار بالاتر از 25٪ نیست.
 
در یک مقاله کوتاه دشوار است که در مورد تمام اقدامات حمایت از جوانان در روسیه صحبت کنیم. در این کشور ده ها مرکز حمایت از جوانان وجود دارد؛ مراکزی که توسط دولت برای ترویج طرح های جوانان و توسعه آن حمایت می شود و آنها را درگیر می کند؛ ساختن آینده ای برای خود و میهن شان.
 
یکی از برجسته‌ترین طرح هایی که در حال حاضر برگزار می‌شود، «بازی‌های آینده» است؛ یک رویداد ورزشی در مقیاس بزرگ، با تقاطع ورزش، علم و فناوری، که در تاتارستان، منطقه‌ای با جمعیت عمدتا مسلمان برگزار می‌شود. رقابتی باشکوه از بهترین ذهن های جوان روی کره زمین که توسط مجمع بین المللی جوانان علمی "گام به آینده"، تحت نظارت آکادمی علوم روسیه در مسکو برگزار می گردد، و البته ":جشنواره جهانی جوانان" در سوچی در دریای سیاه. "ساحل"، بزرگترین رویداد بین المللی جوانان در جهان است که بیش از 20000 شرکت کننده از حوزه های مختلف علم، فرهنگ، تجارت، همکاری بین المللی، کار با کودکان، رسانه ها و دیگران را متحد می کند. این یک گفتگو و جستجو برای درک متقابل با احترام به ملیت ها، دیدگاه های سیاسی و ویژگی های فرهنگی است.
 
در نتیجه چنین انجمن هایی، جوانان چه از روسیه و چه از خارج از این کشور، کمک های مالی، دعوت به کار در سازمان های مختلف، فرصت ادامه تحصیل در بهترین موسسات علمی و جوایز نقدی با سرمایه کلی صدها میلیونی دریافت می کنند. دلار روسیه می داند که جوانان امروز نه تنها آینده این کشور، بلکه آینده کل جهان هستند. اساس توسعه، صلح و رفاه است، و جوانان بدهکار نمی مانند. با چنین شاخص قابل توجهی از مسئولیت و مشارکت جوانان در زندگی عمومی روسیه، تعداد داوطلبان در سال 2017 تاکنون را از 5 به 21 میلیون نفر افزایش داده است. تعداد جوانانی که در دو سال گذشته به سرزمین مادری خود افتخار می کنند، به 91 درصد رسیده که نشانگر حمایت جوانان از دوره ای است که توسط رهبری روسیه دنبال می شود.
 
در عین حال، روسیه علیرغم شدیدترین تحریم‌های غرب، که بدون توجه به قوانین بین‌المللی اتخاذ می‌شود، به توسعه در جهت‌های دیگر ادامه می‌دهد. تعداد پروژه های زیرساختی بزرگ در روسیه شگفت آور است. این کشور تحت فشار، منابع مالی و منابعی برای چنین سرمایه گذاری های کلان پیدا می کند. حتی در حال حاضر، سالانه حدود 300 کارخانه و سایر شرکت های صنعتی در روسیه افتتاح می شود. در میان آنها پروژه های ساختمانی واقعاً رکوردشکنی مانند خوشه شیمیایی گاز بالتیک وجود دارد. این یکی از بزرگترین مجتمع های پردازش هیدروکربن در جهان خواهد بود. در اوج ساخت و ساز این مجتمع، بیش از 25000 متخصص به کار گرفته می شوند و بیش از 5000 شغل دائمی در تاسیسات تکمیل شده ایجاد می شود.
کارخانه فرآوری گاز "آمور" که هلیوم، اتان و سایر هیدروکربن ها را از گاز طبیعی جدا می کند، که باید به یکی از بزرگترین شرکت های پردازش هلیوم طبیعی و یکی از تولید کنندگان اصلی هلیوم در جهان تبدیل شود.
 
همچنین شهروندان عادی روسیه از 1200 کیلومتر راه، بیش از 270 بیمارستان و درمانگاه، بیش از 700 پایگاه کمک های اولیه و 160 مدرسه ساخته شده در طول سال برخوردار اند.
 
ثبات اقتصادی روسیه به این کشور امکان اجرای پروژه های بین المللی را می دهد. در حال حاضر، شرکت دولتی Rosatom در حال حاضر در حال ساخت سه نیروگاه هسته ای در روسیه با استفاده از راکتورهای نسل جدید و همچنین نیروگاه هایی در بلاروس، ترکیه، مصر، چین، هند، مجارستان و بنگلادش است که این کشورها تحت نفوذ ایالات متحده هستند، در حالی که آلمان به طور کامل انرژی هسته ای را کنار گذاشتب، که منجر به افزایش نرخ برق و تعطیلی بیش از 3000 نیروگاه در سال گذشته شد.
 
توسعه روسیه نه تنها با اعمال تحریم‌های بین‌المللی متوقف نشد، بلکه حتی به طور محسوسی کاهش پیدا نکرد که نشان می‌دهد این کشور منابع داخلی کافی برای رشد مطمئن دارد و بنابراین آینده موفقی برای روسیه و کشورهای دوست وجود خواهد داشت، که آماده ایجاد شراکت های بلندمدت با روسیه بر اساس احترام متقابل، به رسمیت شناختن ویژگی های فرهنگی، مذهبی و ارزش های سنتی هستند.