درست پس از ظهور دین مقدس اسلام، تا اکنون که ۱۴۰۰ سال می گذرد، دعوی امت اسلامی به خصوص علمای این آئین حنیف بر ایجاد وحدت و همبستگی میان آحاد مسلمانان بوده است و بسیاری از آنان نیز در این جهت یعنی ایجاد وحدت در میان امت اسلام، تلاشهای بی وقفه و خستگی ناپذیری انجام دادند که تا حدودی هم موفق شدند و توانستند حس ضرورت وحدت و یکپارچگی را در برخی از جوامع دینی به عنوان یک اولویت اساسی جا بیندازند.
البته در طول این سالها استعمار شرق و غرب نیز بیکار ننشسته و تا توانسته است سد راه فعالیت های وحدت خواهانه علمای جید جهان اسلام شده اند و در هر برهه و زمانی و در هر گوشه ای از دنیای اسلام، سعی کرده اند تا بذر نفاق و تفرقه را در میان امت اسلامی، نشر و پخش کنند که با تاسف در قرون متوالی و متاخر موفق نیز بوده اند.
ظهور و بروز رجال و شخصیت های متعهد و دلسوز و ارزشمندی چون سید جمال و امام خمینی-ره- در دوره های متاخر و پیش از آنها و از زمان صدر اسلام، وجود پیامبر گرامی اسلام و سایر ائمه و پیشوایان دینی، همه و همه برای جا اندازی موضوع وحدت و نهادینه کردن این امر حیاتی و سرنوشت ساز، تلاشها و جانفشانی های بی حد و حصری را متقبل شدند و شاگردان مکتب این بزرگواران نیز هر کدام به نوبه خویش، از امر مهم و ارزشمند وحدت غافل نبودند و تا حد توانِ امکاناتِ مادی و معنوی خود شان در مجتمع کردن امت اسلام بر محور واحد زحمت ها و مرارت ها کشیدند.
در قرن حاضر اما و درست زمانی که حاصل آن تلاشهای مشفقانه و دلسوزانه پیشوایان مسلمانان به دلیل فعالیت های شبانه روزی دشمنان اسلام در جهت نفاق افکنی در میان جوامع اسلامی و نیز کم کاری و بی توجهی و سهل انگاری جوامع مسلمان نسبت به موضوع مبارک وحدت و همبستگی، در حال افول و کم فروغ شدن بود و می رفت تا این شعله همیشه روشن ومشعل همواره افروحته به خاموشی و تاریکی کامل منجر شود، باز و برای یک بار دیگر مردی از سلاله نیکان و پاکان زمین ظهور کرد و با شعار و رفتار صادقانه و راستینش، یکبار دیگر مسلمانان را به دور محور طیبه و مبارک وحدت و همبستگی فرا خواند.
هفته مبارک وحدت که به ابتکار رهبر عالیقدر جهان اسلام؛ حضرت امام خمینی- ره-، در ایران شکل گرفت، به زودی و با سرعت بسیار بالایی در سراسر جهان اسلام فراگیر شد و آن مسلمانان آزاده و فهیمی که قدر همبستگی و همپذیری را می دانستند و ضرورت آن را با همه ی وجود درک کرده بودند، پیام امام آزادگان و پاکان را با جان و دل شنیدند و پذیرفتند و در این جهت در کشورهای خویش تلاشها کردند و دستآوردهای مبارکی هم در این زمینه یعنی وحدت و همبستگی میان مسلمانان جامعه خود شان کمایی کردند.
اما در این میان و در میان جوامع اسلامی، با تاسف دولتها و فرقه و گروه هایی هم بودند و هستند که منافع نامشروع خویش را با منافع استعمار گران شرقی و غربی و دشمنان قسم خورده ی اسلام و مسلمانان، گره کور زده اند و بر این اساس، نه تنها در جهت همبستگی و وحدت جهان اسلام، کار و تلاشی نکردند و نمی کنند؛ بلکه در اساس هر حرکت و فعالیت و فکر وحدت آفرین در میان امت مسلمان را به ضرر خویش تلقی کرده و شدیداً آن را تخطئه کرده و با آن مبارزه کرده و می کنند.
این دولتها و گروه ها با آنکه مدعی مسلمان بودن اند و در ظاهر از اسلام و قرآن دم می زنند، اما در باطن و رفتار نقطه مقابل اسلام و امت اسلامی هستند و هر آنچه که موجب عزت و سرفرازی اسلام و مسلمانان می شود، مورد بدبینی و اکراه آنها بوده و بر عکس هر آن چیزی که موجب وهن و تزلزل اسلام و امت اسلامی می شود، خوشایند و دلپذیر این جماعت می باشد.
در سالهای اخیر، کار این دولتها و قدرتهای متظاهر به اسلام خواهی و مسلمان بودن به جایی رسید دست به ایجاد سفاک و قسی القلب ترین گروههای تروریستی در جهان اسلام زدند و موجوداتی را در برخی از کشورهای اسلامی، تربیه و تجهیز و تقویت کردند که غیر از خود شان و حامیان شان، باقی مسلمانان و دولتها و ملتهای آنان را کافر و مشرک می دانستند و می دانند و جان و مال و خون آنان را مباح و هدر اعلام کردند و می کنند.
نکته قابل توجه اینکه این دولتها و قدرتهای حامی و ایجاد کننده گروه های تروریستی، نزدیک و گرم ترین رابطه را با قدرتهای استعماری غربی به خصوص امریکا و اسرائیل دارند و با تاسف در یک جهت مشترک که تفرقه افکنی میان مسلمانان باشد، فکر و عمل می کنند که در این پروسه خصمانه و ضد انسانی تا حدود زیادی کامیاب و موفق نیز بوده اند.
ایجاد و راه اندازی پروسه کلان و فراگیر تروریستیِ داعش که به اعتراف مقامات امریکایی، کار مشترکِ سران وقت واشنگتن، اسلام آباد و ریاض بود، عمده هدف آن ایجاد نفاق و شکاف عمیق میان مسلمانان در منطقه و سطح جهان ارزیابی می گردد و در کنار آن، بدنام کردن اسلام به عنوان یک دین خشن و غیر انسانی نیز در شمار اهداف دوم وسوم این ائتلاف نامبارک و شوم قلمداد می شود؛ که اگر چه استعمار و استکبار منطقه ای و غربی با این دو هدف زیربنایی وارد میدان دشمنی با اسلام و مسلمانان شدند و در این مسیر مانورها دادند و جنایتهای بی شماری آفریدند.
اما سرانجام، این جبههِ مخالفِ استعمار و همت دولتها و ملتهای غیور و مسلمان منطقه به خصوص تدبیر کم نظیرِ مرجعیت دینی در عراق و ایران و سوریه بود که بر فتنه داعش و حامیان تفرقه افکن آن پیروز شد و جامعه اسلامی را از خطر جدی و ویرانگر فتنه های مشترک عربی و غربی، نجات بخشید و اینک همان مراجع دینی و مذهبی مانند گذشته، پرچمدار شعار و رفتار وحدت گرایانه در سراسر جهان اسلام هستند.
