مانور جدید صلح خواهی پاکستانی‌ها

اول هفته جاری، متن سه خبر با هم مرتبط توجه اذهان را به خود جلب کرده است. خبر نخست صلح خواهی دولت اسلام آباد است.
وزیر دفاع پاکستان می‌گوید کشورش خواهان صلح و ثبات در افغانستان است و در این راستا آمادۀ هر نوع همکاری می باشد.
به نقل از رسانه ها، خُرم دستگیر گفته‌است، مسئله افغانستان باید از طریق گفت‌وگو حل شود و اسلام آباد برای تسهیل این گفت‌وگوها همکاری می کند."
خبر دوم سفر وزیر امور خارجه کشور اندونیزیا به کابل در راستای صلح افغانستان است.
مقامات وزارت امور خارجه می گویند: وزیر خارجه اندونزیا دوشنبه به کابل می آید و قرار است با مقام های افغانستان در مورد مذاکرات صلح کشور گفتگو کند.
گفته می شود که اندونزیا دوست خوب پاکستان است و نزدیکی روابط برای گفتگو های صلح افغانستان اثرگذار می باشد.
آرماناتا نصیر ؛ سخنگوی وزارت خارجه اندونیزیا بیان داشت: در حال حاضر ما سفر وزیر خارجه را به افغانستان ترتیب می کنیم، در صورت امکان، او از آن کشور برای حمایت از تلاش های صلح در آنجا، دیدار می کند.
وی افزود: دولت اندونیزیا متعهد به ایفای یک نقش حمایتی از روند مصالحه و توسعه صلح در افغانستان است."
و سرانجام خبر سوم، پیام سفیر کشور انگلستان به طالبان است که آنان را از ادامه نبرد ناامید می سازد.
نیکولاس کی، سفیر بریتانیا در کابل که با بی.بی.سی گفتگو کرده است، گفته است که استراتژی جدید امریکا و تعهد ناتو در قبال افغانستان برای طالبان پیام بسیار واضح دارد و طالبان به هیچ صورت از راه نظامی پیروزی نخواهند شد.
نیکولاس کی تصریح کرد: "طالبان می‌توانند صد سال دیگر هم به جنگ ادامه بدهند، ولی پیروز نخواهند شد.
او گفت: " تشخیص این موضوع، باید طالبان را به این فکر وادار کند که اگر هدفی برای این کشور دارند، اگر می‌خواهند که دیدگاه‌شان در مورد اداره‌ی این کشور شنیده شود، اگر هدف سیاسی و اندیشه‌ای برای افغانستان دارند و فکر می‌‎کنند که لازم است این موضوع برای افغانستان مدنظر گرفته شود، این کار را می‌توانند از طریق یک روند سیاسی و جستجوی یک راه حل سیاسی با دیگر افغان ها انجام دهند."
از دیدگاه آگاهان خبرهای سه گانه با هم در ارتباط اند و صور ارتباط آنها می تواند به این گونه باشد که آنچه واضح است این بار دولت اندونیزیا می خواهد بخت خویش را در میانجی گری صلح در افغانستان بیازماید و از آنجا که این کشور دوست نزدیک دولت پاکستان می باشد، برخی از گمانه ها بر سودمند بودن این میانجی گری می باشد.
در این میان اما دولت پاکستان نیز مانند همیشه آمادگی خویش را برای هر نوع کمک جهت برقراری صلح و ثبات در افغانستان اعلام می دارد و چنانکه در خبر آمده است، گفت و گو را یگانه راه منحصر برای ختم جنگ و برقراری ثبات در افغانستان معرفی می کند.
اما بریتانیا که در طول سالهای گذشته روابط خوبی با اسلام آباد داشته و خود از حامیان تلویحی سیاست های پاکستان در قبال افغانستان بوده، این بار دست بکار می شود و با بیانیه تندی که بوسیله سفیر این کشور در افغانستان علیه طالبان صادر می شود، آنان را از ادامه مسیر جنگ در افغانستان ناامید می کند و مسیر مذاکره و صلح را به آنها پیشنهاد می کند.
ظاهر اخبار سه گانه بر اراده و خواست صلح طلبی در افغانستان دلالت دارد و گویا این سه کشور تصمیم گرفته اند تا دولت و ملت افغانستان را در رسیدن به صلح و امنیت، کمک و همکاری کنند.
اما آیا قضیه بواقع هم چنین است و کشورهای مذکور چنانکه اعلام آمادگی کرده اند، در عمل نیز پای حرف و شعار شان خواهند ایستاد؟.
آگاهان اما نسبت به دولت پاکستان در اساس نظر خوبی ندارند و بیشتر آنان بر این باوراند که پاکستانی ها در صلح و ثبات افغانستان و آنهم با وجود رقبای قوی و قدر امریکایی و اخیراً روسی آنها در این کشور، منافعی برای خویش نمی بینند و لذا تمایلی هم به تلاش در این جهت ندارند؛ اما از آنجا که اخیراً امریکایی ها دولتمردان پاکستانی را مجبور به قطع حمایت شان از گروه های تروریستی مانند طالبان و شبکه حقانی کرده اند، و از این بابت شدیداً زیر فشار هستند، پاکستانی ها لااقل در ظاهر هم که شده باید نشان دهند که در پروسه صلح خواهی برای افغانستان، با امریکایی ها و شرکای اروپایی آنها نظیر بریتانیا و ...، هم نظر اند.
از دید کارشناسان، ممکن است دولت اندونیزیا نیت خیر و خوبی نسبت به برقراری صلح در افغانستان داشته باشد و در این مسیر صادقانه نیز قدم بردارد، اما آگاهان می گویند اراده و خواست دولت اندونیزیا در قضیه پیچیده افغانستان، هیچگاهی نمی تواند تعیین کننده باشد.
از دید آگاهان، اطراف درگیر در قضیه افغانستان اعم از امریکا و پاکستان و روسیه و برخی از متحدان امریکا، هیچ کدام خواهان برقراری ثبات و امنیت و رفاه برای دولت و مردم افغانستان نیستند و هر یک از این دولت و کشورها در واقع به دنبال استیفای منافع استعماری و تعریف شده ی خود شان در این کشور جنگ زده اند؛ چرا که اگر غیر این بود و این قدرتها بواقع نیت و قصد کمک به برقراری صلح و امنیت در افغانستان را داشتند، در طول ۱۶ سال حضور آنها در افغانستان، تا کنون ۱۶ بار صلح و آرامش در این کشور برقرار شده بود.
بنابراین، به نظر می رسد اطراف درگیر در قضیه افغانستان، قصد فریب یکدیگر و بازی با همدیگر را دارند و با هدف کسب امتیاز و پیشی گیری از یکدیگر، هر از گاهی نشستی راه می اندازند و بحث مذاکره و گفت و گوهای صلح را علم می کنند.