سیاست خارجی حکومت افغانستان از زمان حکومت کرزی تاکنون فاقد هماهنگی و انسجام درونی بوده، گاهی تناقض گویی و مواضع چندگانه در سیاست حکومت وحدت ملی بیش از پیش به نمایش درآمده است.
گرچه نقد بر سیاست های خارجی حکومت از گذشته تاکنون وجود داشته، اما حکومت گران افغانستان هیچگاه نقدها را جدی نگرفته و درصدد اصلاح روش های خود برنیامده اند.
درتازه ترین مورد تناقض گویی، مصاحبه حنیف اتمر مشاور امنیت ملی رئیس جمهور اشرف غنی با روزنامه امریکایی "نیویارک تایمز" در قبال حکومت سعودی است که تناقض گویی های سیاسی را بیش از پیش بر آفتاب افگنده است.
محمد حنیف اتمر، مشاور امنیت ملی رئیس جمهور، در گفت و گو با نیویارک تایمز می‌گوید که: "سرازیر شدن پول عربستان سعودی برای طالبان و گروه‌های هراس‌افگن دیگر در افغانستان نگران کننده است. "آقای اتمر می افزاید:« شیخ‌های عرب از سال‌ها به‌این‌سو به طالبان و گروه‌های هراس‌افگن دیگر پول می‌فرستند تا ماشین جنگ را در افغانستان و منطقه فعال نگهدارند.»
آقای اتمر هم چنان افزوده است که «ما می‌دانیم که کمک‌های مالی عربستان سعودی به گروه‌های هراس‌افگن برای سال‌ها ادامه داشته. این پول‌ها ماشین جنگ هراس‌افگنان را در افغانستان و در منطقه فعال نگهداشته است و این پول‌ها باید قطع شوند.
در این مصاحبه اظهارات حنیف اتمرو واریز شدن پول از جانب سعودی ها به گروه هراس افگن و تروریست ها مایه تعجب نیست؛ زیرا عربستان سعودی از سالهای دور تا کنون علیه مردم و حکومت افغانستان موضع گیری خصمانه داشته است.
اساس و تهداب سیاست های عربستان سعودی در منطقه را رواج وبسط افراط گرایی وهابی تشکیل می دهد وهر اقدامی که سران سعودی را به مقصد خود نزدیک سازد از جانب حکومت سعودی مجاز است.
عربستان، حکومت طالبان را به رسمیت شناخت و همچنان حکومت سعودی به لابیگری آن حکومت پرداخت تا از سوی برخی متحدان سعودی نیز به رسمیت شناخته شود. سعودی به ماشین جنگی حکومت طالبان کمک کرد تا کشتار مردم شمالی، پروان، پنجشیر، بامیان، یکاولنگ و مزارشریف را هرچه بیشتر شدت بخشد، اما آنچه سوال بر انگیز می نماید این ها نیست بلکه دوگانگی در موضع گیری هایی حکومتی است که خود را پیکر واحد می داند.
نخست این نکته است با توجه به مواضع دشمن کیشانه حکومت سعودی در قبال افغانستان چرا جناح دیگرحکومت و یا همان ریاست اجرایی در کمند خواسته های مبهم حکومت سعودی گرفتار آمد و از موضع آن کشور دفاع کرد که بر خلاف روح اسلامی وموازین بین المللی بود. اعلامیه غیر عاقلانه ای که از سوی ریاست اجرایی به طرفداری از حکومت سعودی علیه مردم یمن نشر شد در حالی بود که، در دو سال گذشته جهان شاهد حملات وحشیانه عربستان سعودی علیه مردم یمن بوده است.
بسیاری از کشورهای مسلمان و مستقل، حملات سعودی ها علیه مردم یمن را محکوم کردند و حکومت سعودی را در قبال حمله های وحشاینه ملامت نمودند. اما بر خلاف اصول و ارزش های اخلاقی، جناح دیگر حکومت افغانستان به دلیل آن که مورد استقبال حکومت سعودی قرار گرفته بود، از مواضع انسانی و اسلامی خود عدول کرد به ساز عربستان سعودی رقصید و در خدمت اهداف سعودی قرار گرفت، شلیک موشکی یمنی ها را که به مسافت ۶۵ کیومتری مکه نزدیک شد را محکوم کرد!!
اگر عربستان سعودی به عنوان ناقضان اصول بین المللی به حساب می آید که بی تردید این گونه است چرا باید ادعای سفیر آن کشور در کابل مورد تایید جناحی از حکومت افغانستان قرار گیرد و مبارزان یمنی این گونه محکوم شوند، آیا میان دو موضع گیری تناقض آشکار دیده نمی شود؟
در این دو موضع گیری کدام درست و منطبق با واقع است و دیگر باطل و ضد منافع ملی است؟
پرسشی که به وجود می آید آنست چرا باید موضع گیری های مقام های حکومتی در این گونه مسایل چنین متناقض و سوال بر انگیز باشد و شلختگی سیاسی حکومت را آشکار سازد؟
اگر عربستان سعودی به خشونت ورزان طالبان کمک می کند تا به کشتار مردم ما بپردازد چرا باید در قبال دروغ هایی که می بافد حکومت گران کشور در دام آن دروغ ها قرار بیافتد، علیه کسانی موضع گیری و محکوم کند که در دو سال گذشته با چنگ و دندان در برابر تجازگری های آشکار سعودی قرار گرفته از حیثیت و آبروی کشور خود دفاع کرده اند؟
نکته دوم آنست که حکومتی که همه موازین و ارزش های اخلاقی را زیر پای گذاشته و به آدم کشان حرفه ای کمک می کند تا به قتل و کشتار مردم بی گناه کشور بپردازد چرا باید توقع صلح داشته باشد؟
گفته های آقای اتمر بخشی کوچکی از تناقض های فراوانی است که در سیاست خارجی افغانستان وجود دارد و نشان می دهد که مقام های کشور ما هر کدام ساز خود را می زنند که هیچ کدام با همدیگر هم خوانی و هماهنگی ندارد.
سازهای نا به هنگام و ناهماهنگ نمی توانند تاثیر مثبتی در افکار عمومی جهان داشته باشد و در نتیجه گوش شنوایی نیز نمی یابد.
بنابراین بایسته است که حکومت گران افغانستان با کمی تامل وقت ورزی به اتخاذ موضع خود بپردازد تا دنیا روی سخنان آنها حساب باز کند.
