باز هم زمزمه هایی مبنی بر ساخت پایگاه های نظامی از سوی ایالات متحده امریکا در افغانستان بگوش می رسد.
"به‌گزارش رسانه ها، یکی از اعضای مجلس نمایندگان در نشست عمومی روز دوشنبه گفت: از طریق رسانه ها گزارش‌هایی به نشر رسیده مبنی براین که امریکا در افغانستان پایگاه می‌سازد. اما هنوز روشن نشده که این پایگاههای نظامی مطابق پیمان امنیتی ساخته می‌شود یا جدا از پیمان امنیتی است. اما پرسش اینجاست اگر افغانستان خاکش را در اختیار امریکا قرار می‌دهد، در بدلش چه چیزی نصیب مردم افغانستان می‌شود؟"
پس از اظهارات این عضو پارلمان کشور، رئیس مجلس نمایندگان نیز از خود واکنش نشان داده و گفته است: ایجاد پایگاههای نظامی از سوی متحدین در افغانستان باید در موافقت با شورای ملی صورت گیرد."
در زمینه فوق یکی دیگر از نماینده های مجلس شورای ملی نیز عکس العمل نشان داده و گفته است:" هر حرکتی که برای از بین بردن تروریزم در جغرافیایی افغانستان صورت می گیرد، باید در هماهنگی با نیروهای امنیتی افغانستان باشد؛ در غیر آن می تواند مشکلات زیادی را به بار آورد.
اگر مبارزه با تروریزم از سوی امریکا در هماهنگی با دولت باشد به نفع صلح و ثبات در کشور خواهد بود."
حال باید دید که بر فرض صحیح بودن خبر فوق که احتمال درست بودن آن بسیار می رود؛ چرا که پیش از این نیز بحث ایجاد پایگاههای نظامی از سوی دولت امریکا در افغانستان به بحث داغ و جنجال برانگیزی تبدیل شوده بود و به دلیل مخالفتهای بسیار جدی آگاهان و مردم افغانستان، ساخت و راه اندازی پایگاههای مذکور عملاً به حال تعلیق در آمد.
واقعیت آن است که سران واشنگتن هنوز و پس از گذشت ۱۶ سال حضور در افغانستان، شرائط را برای ایجاد پایگاههای نظامی در این کشور مناسب و مساعد نمی بینند و برای همین نیز هر دو سه سال یکبار این بحث را پیش و پس می کشند تا افکار و اذهان عمومی و غالب افغانها را بسنجند و محک بزنند که آیا تاب پذیرش یک چنین رویدادی را دارند یا خیر.
آنچه محرز است سران ایالات متحده امریکا قطعاً یک چنین طرح و برنامه ای را در پلان دراز مدت خویش دارند و منتظر می مانند تا زمان مناسب آن فرا برسد؛ اما آیا یک چنین زمانی خواهد رسید و یا بهتر است پرسش را به این گونه مطرح کرد که آیا صحیح و عقلانی است که یک چنین زمانی فرا برسد و دولت و ملت افغانستان راضی شوند تا ایالات متحده امریکا و آنهم با آنهمه دروغ و دو روئی هایی که دولت و مردم ما از این کشور به اصطلاح متمدن و مدعی حقوق انسانها دیده اند، در کشور ما پایگاه بزند و از این طریق افغانستان را در معرض گمانهای بد و خصمانه همسایگان و کشورهای منطقه قرار بدهند؟!
در ربطِ به موضوع بالا چند نکته قابل یادآوری است:
۱- نکته نخست اینکه امریکا و سایر دولتهای استعماری بنای آنها بر سودمحوری و توجه به پیشبرد سیاست های توسعه طلبانه خود شان است و این قطعاً غلط و از سر ساده لوحی هر دولت و ملتی است که گمان کند قدرتهای استعماری جدای از منافع نامشروع استعماری خود شان، به سود و منفعت دولتها و ملتهای دیگر کار و تلاش می کنند.
همه می دانیم که ایالات متحده امریکا، حضور تروریزم القاعده در افغانستان را بهانه ای برای حضور بلند مدت خویش در این کشور قرار داد و به همین بهانه واهی و بی ریشه ۱۶ سال تمام در این کشور لنگر سنگین خود و ۴۰ و چند دولت غربی دیگر همسوی سیاست های دخالت جویانه خویش را در آب انداخت و هنوز که هنوز است، این حضور استعماری و بی حاصل برای دولت و ملت افغانستان ادامه دارد.
حضور دوامدار زمینه می خواهد و زمینه آن هم ایجاد پایگاه های نظامی در افغانستان است و اما این پایگاه ها ایجاد نخواهند شد؛ مگر آنکه روی افکار و اذهان عمومی مردم افغانستان کار شود؛ اما مشکل امریکا این است که مردم افغانستان امریکایی ها را به اندازه ۱۶ سال دوامدار آزموده اند و به جرئت می توان گفت که کمترین اعتماد را هم به شعارها و عملکردهای آنان ندارند؛ پس با این حساب، محال است به ایجاد پایگاه های نظامی آنها در خاک خویش رای و نظر مثبت بدهند.
۲- مشکل بعدی امریکایی ها در افغانستان، گذشته ی تاریک و پرسش برانگیز آنان در موضوع مبارزه با تروریزم وآنهم در مدت دور و دراز ۱۶ ساله است. مردم افغانستان از امریکائی ها و دولتها و ملتهای جهان و نیز از دولت خود شان می پرسند که چگونه حضور زنده و مستقیم ایالات متحده امریکا به اضافه ۴۰ و چند دولت قدرتمند غربی دیگر در مبارزه آنها با تروریزم و برقراری امنیت و ثبات در افغانستان، کاری را از پیش نبرد و بلکه روز تا روز بر وخامت و پیچیدگی هر چه بیشتر اوضاع افغانستان افزود؛ حال چگونه است که با ایجاد چند پایگاه محدود در کشور و آنهم در غیبت سایر اعضای ناتو، امریکائی ها قادر بر انجام معجزه می شوند و به یکتنه و به تنهائی، ریشه تروریزم را در افغانستان و منطقه می خشکانند؟!
۳- و سرانجام نکته پایانی اینکه مردم افغانستان به خوبی می دانند که ایجاد پایگاه های نظامی امریکا در افغانستان، در قدم نخست موجب رشد و فربه شدن گروههای تروریستی مانند داعش و طالبان و امثال آنها می شود؛ چرا که تجربه نشان داده که جنگ امریکا با آنان نه یک جنگ واقعی و نهایی که بلکه یک مبارزه نمایشی و غیر واقعی است و در واقع وجود گروههای تروریستی مذکور، بهانه ای است برای حضور مستمر و دوامدار نیروهای امریکایی در افغانستان و منطقه و امریکائی ها قدر این فرصت ها را به خوبی دانسته و از آن کمال بهره وری و سودجویی را خواهند کرد.
"به‌گزارش رسانه ها، یکی از اعضای مجلس نمایندگان در نشست عمومی روز دوشنبه گفت: از طریق رسانه ها گزارش‌هایی به نشر رسیده مبنی براین که امریکا در افغانستان پایگاه می‌سازد. اما هنوز روشن نشده که این پایگاههای نظامی مطابق پیمان امنیتی ساخته می‌شود یا جدا از پیمان امنیتی است. اما پرسش اینجاست اگر افغانستان خاکش را در اختیار امریکا قرار می‌دهد، در بدلش چه چیزی نصیب مردم افغانستان می‌شود؟"
پس از اظهارات این عضو پارلمان کشور، رئیس مجلس نمایندگان نیز از خود واکنش نشان داده و گفته است: ایجاد پایگاههای نظامی از سوی متحدین در افغانستان باید در موافقت با شورای ملی صورت گیرد."
در زمینه فوق یکی دیگر از نماینده های مجلس شورای ملی نیز عکس العمل نشان داده و گفته است:" هر حرکتی که برای از بین بردن تروریزم در جغرافیایی افغانستان صورت می گیرد، باید در هماهنگی با نیروهای امنیتی افغانستان باشد؛ در غیر آن می تواند مشکلات زیادی را به بار آورد.
اگر مبارزه با تروریزم از سوی امریکا در هماهنگی با دولت باشد به نفع صلح و ثبات در کشور خواهد بود."
حال باید دید که بر فرض صحیح بودن خبر فوق که احتمال درست بودن آن بسیار می رود؛ چرا که پیش از این نیز بحث ایجاد پایگاههای نظامی از سوی دولت امریکا در افغانستان به بحث داغ و جنجال برانگیزی تبدیل شوده بود و به دلیل مخالفتهای بسیار جدی آگاهان و مردم افغانستان، ساخت و راه اندازی پایگاههای مذکور عملاً به حال تعلیق در آمد.
واقعیت آن است که سران واشنگتن هنوز و پس از گذشت ۱۶ سال حضور در افغانستان، شرائط را برای ایجاد پایگاههای نظامی در این کشور مناسب و مساعد نمی بینند و برای همین نیز هر دو سه سال یکبار این بحث را پیش و پس می کشند تا افکار و اذهان عمومی و غالب افغانها را بسنجند و محک بزنند که آیا تاب پذیرش یک چنین رویدادی را دارند یا خیر.
آنچه محرز است سران ایالات متحده امریکا قطعاً یک چنین طرح و برنامه ای را در پلان دراز مدت خویش دارند و منتظر می مانند تا زمان مناسب آن فرا برسد؛ اما آیا یک چنین زمانی خواهد رسید و یا بهتر است پرسش را به این گونه مطرح کرد که آیا صحیح و عقلانی است که یک چنین زمانی فرا برسد و دولت و ملت افغانستان راضی شوند تا ایالات متحده امریکا و آنهم با آنهمه دروغ و دو روئی هایی که دولت و مردم ما از این کشور به اصطلاح متمدن و مدعی حقوق انسانها دیده اند، در کشور ما پایگاه بزند و از این طریق افغانستان را در معرض گمانهای بد و خصمانه همسایگان و کشورهای منطقه قرار بدهند؟!
در ربطِ به موضوع بالا چند نکته قابل یادآوری است:
۱- نکته نخست اینکه امریکا و سایر دولتهای استعماری بنای آنها بر سودمحوری و توجه به پیشبرد سیاست های توسعه طلبانه خود شان است و این قطعاً غلط و از سر ساده لوحی هر دولت و ملتی است که گمان کند قدرتهای استعماری جدای از منافع نامشروع استعماری خود شان، به سود و منفعت دولتها و ملتهای دیگر کار و تلاش می کنند.
همه می دانیم که ایالات متحده امریکا، حضور تروریزم القاعده در افغانستان را بهانه ای برای حضور بلند مدت خویش در این کشور قرار داد و به همین بهانه واهی و بی ریشه ۱۶ سال تمام در این کشور لنگر سنگین خود و ۴۰ و چند دولت غربی دیگر همسوی سیاست های دخالت جویانه خویش را در آب انداخت و هنوز که هنوز است، این حضور استعماری و بی حاصل برای دولت و ملت افغانستان ادامه دارد.
حضور دوامدار زمینه می خواهد و زمینه آن هم ایجاد پایگاه های نظامی در افغانستان است و اما این پایگاه ها ایجاد نخواهند شد؛ مگر آنکه روی افکار و اذهان عمومی مردم افغانستان کار شود؛ اما مشکل امریکا این است که مردم افغانستان امریکایی ها را به اندازه ۱۶ سال دوامدار آزموده اند و به جرئت می توان گفت که کمترین اعتماد را هم به شعارها و عملکردهای آنان ندارند؛ پس با این حساب، محال است به ایجاد پایگاه های نظامی آنها در خاک خویش رای و نظر مثبت بدهند.
۲- مشکل بعدی امریکایی ها در افغانستان، گذشته ی تاریک و پرسش برانگیز آنان در موضوع مبارزه با تروریزم وآنهم در مدت دور و دراز ۱۶ ساله است. مردم افغانستان از امریکائی ها و دولتها و ملتهای جهان و نیز از دولت خود شان می پرسند که چگونه حضور زنده و مستقیم ایالات متحده امریکا به اضافه ۴۰ و چند دولت قدرتمند غربی دیگر در مبارزه آنها با تروریزم و برقراری امنیت و ثبات در افغانستان، کاری را از پیش نبرد و بلکه روز تا روز بر وخامت و پیچیدگی هر چه بیشتر اوضاع افغانستان افزود؛ حال چگونه است که با ایجاد چند پایگاه محدود در کشور و آنهم در غیبت سایر اعضای ناتو، امریکائی ها قادر بر انجام معجزه می شوند و به یکتنه و به تنهائی، ریشه تروریزم را در افغانستان و منطقه می خشکانند؟!
۳- و سرانجام نکته پایانی اینکه مردم افغانستان به خوبی می دانند که ایجاد پایگاه های نظامی امریکا در افغانستان، در قدم نخست موجب رشد و فربه شدن گروههای تروریستی مانند داعش و طالبان و امثال آنها می شود؛ چرا که تجربه نشان داده که جنگ امریکا با آنان نه یک جنگ واقعی و نهایی که بلکه یک مبارزه نمایشی و غیر واقعی است و در واقع وجود گروههای تروریستی مذکور، بهانه ای است برای حضور مستمر و دوامدار نیروهای امریکایی در افغانستان و منطقه و امریکائی ها قدر این فرصت ها را به خوبی دانسته و از آن کمال بهره وری و سودجویی را خواهند کرد.
مولف : عبدالکریم محمدی
