از سال نو باید با دعا، و استراتیژی زراعتی استقبال گردد نه با جلسات تشریفاتی

نماز عبادی عبادی سیاسی این هفته به امامت داکتر ایاز نیازی امام جمعه مسجد جامع وزیر اکبر خان شهر کابل اقامه گردید.
وی که در جمع صدها تن از نماز گزاران صحبت می کرد، گفت: زراعت، نهال شانی، زیبایی و تنظیف محیط زیست از نگاه شرعی و عرفی کار پسندیده و برای تمام زنده جان ها به خصوص انسان ها مفید و حیاتی است.
به گفته نیازی، خداوند(ج) کائنات را عبث و بیهوده خلق نکرده است، با کمی دقت و فکر در کهکشان که ما در آن زندگی می کنیم، روشن می شود که خداوند(ج) بین اسباب و مسببات چگونه ارتباط بر قرار کرده است. بین زمین و آسمان، آب و خاک که نتیجه همه این ارتباطات این خواهد بود که زمینه زندگی زنده جان ها به خصوص انسان فراهم گردد.
او با اشاره به آیه از قر آن کریم افزود: "خداوند(ج) گفته است، پرستش کنید خدایی را که شما و کسانی که قبل از شما بود، آفرید و زمین را برای شما فرش و آسمان را سقف قرار داد و نیز از آسمان باران نازل کرد تا زمین زنده گردد و محصول آن، غذای مغز پریشان شما انسان ها گردد.
او گفت: با زنده شدن زمین در فصل بهار، نعمت های فراوان خداوند(ج) به انسان ها عرضه می شود، اما این نعمت ها بدون حرکت انسان به دست نمی آید، دست زارع لازم است تا دانه ها را در زمین بکارد و نهال ها را در زمین غرس نماید تا بهانه ای گردد برای به دست آوردن موهبت های الهی.
او در ادامه سخنانش به مشکلات زراعتی افغانستان اشاره کرد و گفت: با استعداد بی نظیری که از نگاه اقلیمی آب و هوا، خاک افغانستان در عرصه زراعت دارد و هفتاد درصد محصولات و مواد اولیه این مردم را می توان از طریق به دست آورد، اما متا سفانه با سرازیر شدن میلیارد ها دالر، هنوز هم هزاران هزار هکتار زمین در این خاک، بایر و لم یزرع باقی مانده است.
به گفته وی، امروز در افغانستان جنگلات قطع می شود، زراعت در حال از بین رفتن است وبه خاطر نبود علوفه ای کافی مواشی ها رو به تقلیل و نابود شدن می رود.
به گفته نیازی، سال نو یا فصل بهار که آغاز کشت و زراعت است، به جای اینکه مردم افغانستان، به خصوص دولت استراتژی زراعتی را روی دست بگیرد و مردم نظر به اعتقادات دینی و مذهبی خود سال نو را با دعا و طلب عاقبت به خیری از خداوند(ج) آغاز کند. چند مجلس تشریفاتی که از مجوسی ها میراث مانده است گرفته و نامش را عنعنه می گذارند.
وی گفت: استقبال درست از سال نو این است که در عرصه زراعت پالیسی سازی شود تخزین و سرد خانه ها برای حفظ و مراقبت از میوه ها ساخته شود. غرس نهالها به صورت عملی صورت گیرد، نه به شعار و هم چنین تصمیم جدی برای پرورش مواشی گرفته شود، تا مردم از گوشت های غیر حلال و ذبیحه غیر شرعی استفاده نکنند.
او به حدیثی از پیامبر اسلام(ص) اشاره کرد و گفت: اسلام دینی است که تمام ابعاد زندگی انسان را در نظر گرفته، قوانین و لوایح را برای بهتر زندگی کردن به بشر وضع کرده است، رسول گرامی اسلام(ص) گفته است کسی که زمین مرده را زنده می کند در برابر کارش اجر و ثوابی به دست می آورد، بویژه اگر زنده جانها از آن استفاده کنند، ثواب صدقه رانیز دارد.
هم چنین او گفت: کسی که قطع کند درختی را که زنده جان ها از آن استفاده می کنند، خداوند(ج) در روز قیامت او را با سرش در آتش می اندازد.
گفتنی است که در افغانستان، قطع جنگلات وعدم توجه به محیط زیست وهم چنین انکشاف زراعت به یک فرهنگ تبدیل گردیده، در سایر کشو ر های دنیا از زندگی حیوانات جنگل مراقبت می شود اما در افغانستان به زندگی انسان ها توجه نمیشود.