ولسوالی مارجه‌ی هلمند که در فاصله‌ی ۳۵ کیلومتری شهر لشکرگاه مرکز این ولایت موقعیت دارد، پس از خروج طالبان از افغانستان در سال ۱۳۸۱ توسط ایتلاف بین‌المللی به رهبری امریکا، دوباره به یکی از پناه‌‌گاهای امن برای طالبان مبدل شد.
در سال ۱۳۸۸ ماموریت پاکسازی گسترده موسوم به "عملیات مشترک" با شرکت ۱۵ هزار سرباز ناتو و افغان در ولسوالی‌های مارجه و نادعلی هلمند آغاز شد که حدود یک ماه دوام کرد. این ماموریت بزرگ‌ترین عملیات نظامی ناتو در افغانستان بعد از سقوط طالبان خوانده شد.
در سال جاری خورشیدی فعالیت‌های هراسافگنانهی طالبان در ولسوالی‌های مختلف هلمند افزایش یافت و ماموریت‌های گوناگون از سوی نیروهای امنیتی کشور و همکاری نیروهای بین‌المللی برای سرکوبی آنان صورت گرفت.
اما پرسش اینجاست که چرا ولسوالی مارجه در میان ولسوالی‌های دیگر هلمند، بیشتر مورد توجه‌ی گروه طالبان است.
پس از اینکه ولسوالی مارجه در سال ۱۳۸۸ در "عملیات مشترک" از وجود طالبان پاکسازی شد، این ولسوالی از بدنه‌ی ولسوالی نادعلی جدا و به یک ولسوالی مستقل مبدل شد.
این ولسوالی که هلمند را به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم کرده است، نفوس آن میان ۸۰ هزار تا ۱۲۰هزار نفر گفته شده است که تما ساکنان این ولسوالی از قوم پشتون هستند.
این ولسوالی با داشتن زمین‌های زراعتی و منبع‌های سرشار آب و کانال‌های آبی برای آبیاری زمین، مکان مناسب برای زراعت به ویژه کشت مواد مخدر است، چناچه این منطقه برای مدت طولانی یکی از بازرهای پررونق کشت و صادرات مواد مخدر بوده است.
این ولسوالی برای مدت طولانی در اختیار طالبان و قاچاقچیان مواد مخدر قرار داشته است و بنابر گزارش‌های طالبان سال‌ها بخشی از هزینه‌ی جنگ‌شان را از این منطقه به دست آورده‌اند.
بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که پیش از راه اندازی ماموریت‌های پاکسازی این ولسوالی؛ در سال ۲۰۰۰ میلادی نزدیک به ۱۰ درصد کل مواد مخدر جهان در همین ولسوالی و از سوی طالبان تولید شده بود.
میان سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶، مارجه در کنار یک منبع خوب اقتصادی برای طالبان، به یکی از پناه‌گاه‌های امن این گروه تبدیل شده بود تا آنجا که طالبان از این منطقه برای آموزش جنگجویان‌شان استفاده می کردند، اما در کنار آموزش‌دهی، مارجه به یکی از مکان‌های مناسب برای نگه‌داری جنگ افزارهای طالبان نیز بدل شده بود.
افزون بر این، امسال تلویزیون ۱ به سند‌هایی دست یافت که تنها دلیل افزایش جنگ در هلمند و سقوط برخی از ولسوالی‌های این ولایت به دست طالبان، راهبردی بودن هلمند نیست؛ بلکه معامله‌گری‌های بزرگ جنگ در این ولایت را افزایش داده است.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که همدستی مقام‌های محلی با طالبان، فروش پاسگاه‌های امنیتی به این گروه، رابطه‌ی نزدیک طالبان با قاچاقبران مواد مخدر، آب این ولایت، فساد در تجهیزات نیروهای امنیتی و آوردن شورای کویته به این ولایت، عامل‌های اصلی جنگ در هلمند است
