طراحی بزرگترین نقشه سه‌بُعدی از ۱.۲ میلیون کهکشان

یک تیم بین‌المللی از ستاره‌شناسان بزرگترین نقشه سه‌بُعدی تاکنون را از کهکشان‌های دور طراحی کرده‌اند و امیدوارند که این نقشه بتواند به آن‌ها در سنجش بهتر انرژی تاریک کمک کند.

به گزارش خبرگزاری آوا به نقل از ایسنا، به گفته ناسا، انرژی تاریک یک شکل اسرارآمیز از نیروی مرتبط با انبساط شتابدار جهان است و ۶۸.۳ درصد کیهان را تشکیل می‌دهد.

محققان معتقدند که ذات این انرژی ناشناخته احتمالا مهمترین سوال در حوزه ستاره‌شناسی امروز است. حل این معما می‌تواند بطور چشمگیری درک انسان را از فضا، ماده و زمان ارتقاء بخشد.

این نقشه سه‌بعدی حدود یک چهارم آسمان را در بر می‌گیرد و حجمی بیش از ۶۵۰ میلیارد مکعب سال نوری را نمایش می‌دهد. این پروژه طی پنج سال با همکاری صدها دانشمند پروژه نقشه‌برداری دیجیتال آسمان اسلون در برنامه بررسی طیفی نوسان باریون انجام شده است. این برنامه به بررسی چگونگی هدایت انبساط جهان توسط انرژی تاریک می‌پردازد.

این مطالعه بلندپروازانه نجومی که با هدف ارائه تصاویر مرئی دقیق از یک چهارم آسمان و یک نقشه سه‌بعدی از بیش از یک میلیون کهکشان و کوازار طراحی شده است، از یک تلسکوپ مرئی زاویه باز ۲.۵ میلیمتری در رصدخانه آپاچی پوینت در نیومکزیکو استفاده می‌کند.

این بزرگترین نقشه سه‌بعدی جهان توسط نیروهای رقیب ماده تاریک و انرژی تاریک شکل گرفته است و به محققان اجازه می‌دهد نرخ انبساط جهان را اندازه‌گیری کند. آن‌ها از این طریق قادر خواهند بود میزان ماده و انرژی تاریک را تعیین کنند.

نرخ انبساط جهان توسط اندازه نوسانات صوتی باریونی در آرایش سه‌بعدی کهکشان‌ها تعیین می‌شود. این نوسانات همان اختلالات یا امواج فشار در تراکم ماده مرئی هستند که مانند امواج صوتی یک ردپای صوتی از خود به جای می‌گذارند. محققان این امواج فشار و ردپای آن‌ها را پس از انفجار بزرگ (بیگ‌بنگ) دنبال کردند که هنگام توزیع ماده در جهان ۴۰۰ هزار ساله منجمد شده بودند. با این روش، آن‌ها توانستند ارتباط واضحی را بین جهان تازه متولد شده و خوشه‌بندی شدن کهکشان طی هفت تا ۱۲ میلیارد سال بعد مشاهده کنند.

به گفته محققان، جهان امروزی هر ۱۴۵ میلیون سال با نرخ یک درصد از همه جهات منبسط می‌شود. اگر انرژی تاریک وجود نداشت، این انبساط کندتر می‌شد.

این نقشه قادر است میزان خوشه‌بندی کهکشان‌ها و ستارگان با یکدیگر را به عنوان تابعی از زمان اندازه‌گیری کند و به محققان اجازه می‌دهد تا با دقت بسیار بالایی نظریه نسبیت عام را در سطح کیهانی آزمایش کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند کهکشان‌هایی را که به دلیل نیروی جاذبه به سمت مناطق دارای ماده بیشتر جهان حرکت می‌کنند، مشاهده کنند.

یافته‌های این پروژه در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است.