بشار اسد؛ رییس جمهور سوریه از امکان میانجیگری آلمان برای پایان دادن به جنگ داخلی ۳۰ ماهه کشورش صحبت کرده است.
آقای اسد در مصاحبه با مجله آلمانی اشپیگل گفت تنها در صورتی با شورشیان مذاکره خواهد کرد که آنها سلاح‌های شان را بر زمین بگذارند.
علی حیدر؛ وزیر آشتی ملی سوریه نیز گفته در حال حاضر میان رهبران بعضی از گروه های مخالف و مقام‌های سوریه گفتگوهایی در سطح محلی در جریان است.
وی تاکید کرد که این گروه‌ها با شبکه القاعده هیچ ارتباطی ندارند.
ولید معلم؛ وزیر خارجه سوریه، هفته گذشته در مجمع عمومی سازمان ملل گفت برای آینده سوریه برگزاری یک کنفرانس بین‌المللی صلح ضروری است.
وزیر خارجه سوریه اما گفت در صورتی که ترکیه، عربستان سعودی و قطر به حمایت خود از "تروریست‌ها" ادامه دهند، چنین کنفرانسی با شکست روبرو خواهد شد.
این در حالی است که نبرد در سوریه مدت هاست از حالت یک جنگ منظم و تعریف شده خارج شده و جای خود را به مهیب ترین شیوه های اعمال خشونت تروریستی داده است.
دولت سوریه و ناظران بی طرف معتقد اند که عامل اصلی این امر، حمایت کشورهای عربی مانند سعودی و قطر و همچنین ترکیه و برخی دیگر از کشورهای خارجی مانند امریکا، فرانسه، انگلیس و... از تروریست هایی است که مستقیما با القاعده در ارتباط اند.
بیش از ۱۰ گروه وابسته به القاعده در سوریه امروزه مسئول بخش وسیعی از کشتارها، ویرانی ها، ناامنی ها و مهاجرت مردم بی پناه آن کشور هستند و این غیرعقلانی است که تصور کنیم این سازمان ها و گروه های تروریستی و دهشت افکن مانند جبهه النصره و حکومت اسلامی عراق و شام و... بدون اتکا و وابستگی به منابع پرقدرت دولتی، سازمان های استخبارات جهانی و غول های اقتصاد نفتی در خاور میانه و جهان بتوانند به چنین قدرتی دست پیدا کنند.
حمایت آگاهانه برخی کشورها مانند عربستان سعودی و قطر از این گروه ها از یکسو و همراهی چشم بسته و کورکورانه کشورهای غربی از سیاست های اعراب در قبال گروه های تروریستی ضد سوری از سوی دیگر، اکنون وضعیت در این کشور را به گونه ای آشفته و پیچیده کرده است که به عقیده ناظران، دست کم در کوتاه مدت، هیچ گزینه صلحی نمی تواند پاسخ مناسب دریافت کند.
جنگ سوریه به صورت ناامیدکننده ای، وارد مراحل ممنوعه و بی بازگشت شده است. خط قرمزها شکسته شده و دیگر هیچ نقطه خطرخیزی که از دستبرد این جنگ، در امان مانده باشد وجود ندارد.
این جنگ به اندازه ای پیچیده شده که اکنون جنگ قدرت میان برخی گروه های ضد سوری نیز آغاز شده و در برخی موارد درگیری های مسلحانه شدیدی میان آنان رخ داده است.
در چنین وضعیتی، چگونه می توان امید به صلح و آشتی و برقراری آتش بس داشت؟
دولت سوریه به رهبری بشار اسد، بارها تعهد و تمایل خود به صلح را ابراز داشته است؛ اما پیش شرط به زمین گذاشتن سلاح از سوی دولت در برابر برقراری آتش بس و آغاز گفتگو با گروه های تروریستی و ضد سوری، مقتضای اصلی پایان دادن به جنگ است؛ زیرا راه حل سوریه، صلح مسلح نیست. صلح مسلح راهکاری است که بیشتر در حوزه جنگ ها یا رقابت های نظامی بسیار فشرده و تنگاتنگ بین دو یا چند کشور، کاربرد دارد؛ نه گروه هایی غیرمشروع تروریستی که به هیچ قانون و معاهده بین المللی پایبند نیستند و خود را محور و مدار همه قوانین تصور می کنند.
در سوریه، عملا این امکان منتفی است؛ زیرا کشوری که دولتی متمرکز، مشروع و معتقد به دموکراسی، انتخابات و رای و مشارکت مردم دارد و دارای ارتش و قوای مسلح و قانون اساسی و مجلس قانون گذاری و... است نمی تواند بپذیرد که در داخل قلمرو آن، گروه هایی وجود داشته باشد که بدون مشارکت در دولت، در پی حفظ سلاح خود هستند.
صلح در سایه سلاح در سوریه، غیرممکن و منتفی است.
این در حالی است که برخی طرف های خارجی عملا با تقویت گروه های تروریستی، جنگ سوریه را تمدید و طولانی می کنند؛ تا این امر به روندی فرسایشی و کشنده تبدیل شود و در نتیجه، دولت و ملت سوریه دچار نابودی، گسست و فروپاشی شوند. آنها مخالفان اصلی صلح در سوریه هستند و متاسفانه گروه های تروریستی وابسته به القاعده نیز مهره های دست آموز همین کشورها اند.
در برخورد با این گروه ها راه اصلی همان است که دولت و ارتش سوریه در پیش گرفته اند؛ سیاست مشت آهنین.
آقای اسد در مصاحبه با مجله آلمانی اشپیگل گفت تنها در صورتی با شورشیان مذاکره خواهد کرد که آنها سلاح‌های شان را بر زمین بگذارند.
علی حیدر؛ وزیر آشتی ملی سوریه نیز گفته در حال حاضر میان رهبران بعضی از گروه های مخالف و مقام‌های سوریه گفتگوهایی در سطح محلی در جریان است.
وی تاکید کرد که این گروه‌ها با شبکه القاعده هیچ ارتباطی ندارند.
ولید معلم؛ وزیر خارجه سوریه، هفته گذشته در مجمع عمومی سازمان ملل گفت برای آینده سوریه برگزاری یک کنفرانس بین‌المللی صلح ضروری است.
وزیر خارجه سوریه اما گفت در صورتی که ترکیه، عربستان سعودی و قطر به حمایت خود از "تروریست‌ها" ادامه دهند، چنین کنفرانسی با شکست روبرو خواهد شد.
این در حالی است که نبرد در سوریه مدت هاست از حالت یک جنگ منظم و تعریف شده خارج شده و جای خود را به مهیب ترین شیوه های اعمال خشونت تروریستی داده است.
دولت سوریه و ناظران بی طرف معتقد اند که عامل اصلی این امر، حمایت کشورهای عربی مانند سعودی و قطر و همچنین ترکیه و برخی دیگر از کشورهای خارجی مانند امریکا، فرانسه، انگلیس و... از تروریست هایی است که مستقیما با القاعده در ارتباط اند.
بیش از ۱۰ گروه وابسته به القاعده در سوریه امروزه مسئول بخش وسیعی از کشتارها، ویرانی ها، ناامنی ها و مهاجرت مردم بی پناه آن کشور هستند و این غیرعقلانی است که تصور کنیم این سازمان ها و گروه های تروریستی و دهشت افکن مانند جبهه النصره و حکومت اسلامی عراق و شام و... بدون اتکا و وابستگی به منابع پرقدرت دولتی، سازمان های استخبارات جهانی و غول های اقتصاد نفتی در خاور میانه و جهان بتوانند به چنین قدرتی دست پیدا کنند.
حمایت آگاهانه برخی کشورها مانند عربستان سعودی و قطر از این گروه ها از یکسو و همراهی چشم بسته و کورکورانه کشورهای غربی از سیاست های اعراب در قبال گروه های تروریستی ضد سوری از سوی دیگر، اکنون وضعیت در این کشور را به گونه ای آشفته و پیچیده کرده است که به عقیده ناظران، دست کم در کوتاه مدت، هیچ گزینه صلحی نمی تواند پاسخ مناسب دریافت کند.
جنگ سوریه به صورت ناامیدکننده ای، وارد مراحل ممنوعه و بی بازگشت شده است. خط قرمزها شکسته شده و دیگر هیچ نقطه خطرخیزی که از دستبرد این جنگ، در امان مانده باشد وجود ندارد.
این جنگ به اندازه ای پیچیده شده که اکنون جنگ قدرت میان برخی گروه های ضد سوری نیز آغاز شده و در برخی موارد درگیری های مسلحانه شدیدی میان آنان رخ داده است.
در چنین وضعیتی، چگونه می توان امید به صلح و آشتی و برقراری آتش بس داشت؟
دولت سوریه به رهبری بشار اسد، بارها تعهد و تمایل خود به صلح را ابراز داشته است؛ اما پیش شرط به زمین گذاشتن سلاح از سوی دولت در برابر برقراری آتش بس و آغاز گفتگو با گروه های تروریستی و ضد سوری، مقتضای اصلی پایان دادن به جنگ است؛ زیرا راه حل سوریه، صلح مسلح نیست. صلح مسلح راهکاری است که بیشتر در حوزه جنگ ها یا رقابت های نظامی بسیار فشرده و تنگاتنگ بین دو یا چند کشور، کاربرد دارد؛ نه گروه هایی غیرمشروع تروریستی که به هیچ قانون و معاهده بین المللی پایبند نیستند و خود را محور و مدار همه قوانین تصور می کنند.
در سوریه، عملا این امکان منتفی است؛ زیرا کشوری که دولتی متمرکز، مشروع و معتقد به دموکراسی، انتخابات و رای و مشارکت مردم دارد و دارای ارتش و قوای مسلح و قانون اساسی و مجلس قانون گذاری و... است نمی تواند بپذیرد که در داخل قلمرو آن، گروه هایی وجود داشته باشد که بدون مشارکت در دولت، در پی حفظ سلاح خود هستند.
صلح در سایه سلاح در سوریه، غیرممکن و منتفی است.
این در حالی است که برخی طرف های خارجی عملا با تقویت گروه های تروریستی، جنگ سوریه را تمدید و طولانی می کنند؛ تا این امر به روندی فرسایشی و کشنده تبدیل شود و در نتیجه، دولت و ملت سوریه دچار نابودی، گسست و فروپاشی شوند. آنها مخالفان اصلی صلح در سوریه هستند و متاسفانه گروه های تروریستی وابسته به القاعده نیز مهره های دست آموز همین کشورها اند.
در برخورد با این گروه ها راه اصلی همان است که دولت و ارتش سوریه در پیش گرفته اند؛ سیاست مشت آهنین.
