باراک اوباما؛ رئیس جمهور امریکا در جریان کنفرانسی خبری که در پایان نشست گروه ۲۰ برگزار شد گفت که رهبران کشورهای اروپایی، آسیایی و خاورمیانه در جریان این نشست استفاده از تسلیحات شیمیایی توسط دولت سوریه را محکوم کرده و خواستار پاسخی قاطع شده‌اند.
او از دولت بشار اسد به عنوان تهدیدی برای صلح و امنیت جهانی یاد کرد.
به گفته وی، اکثر مردم بشار اسد را مسئول حمله شیمیایی ماه گذشته در حومه دمشق می‌دانند، هرچند که آقای پوتین با او موافق نیست.
آقای اوباما گفت که او بدبینی موجود در بین مردم امریکا را نسبت به حمله نظامی به سوریه درک می کند؛ اما در عین حال افزود که او می‌تواند کنگره را متقاعد کند که چنین حمله ای محدود و نسبی خواهد بود.
پیشتر ولادیمیر پوتین؛ رئیس جمهور روسیه در جریان یک کنفرانس خبری گفت که اکثر رهبران شرکت کننده در این نشست با اقدام نظامی علیه سوریه مخالف هستند.
وی افزود در جریان مذاکراتی که تا ساعت یک بامداد ادامه داشت تنها امریکا، فرانسه، کانادا، عربستان سعودی و ترکیه بدون موافقت شورای امنیت سازمان ملل با انجام حمله نظامی موافق بودند.
سخنان رؤسای جمهور امریکا و روسیه در پایان این اجلاس نشان داد که اختلافات میان دو رهبر در زمینه بحران سوریه تا چه میزان جدی و عمیق بوده است.
دو رییس جمهور در سخنان پایانی خود تلاش کردند، آرای رهبران کشورهای مهم جهان در این اجلاس را به نفع مواضع خود تفسیر کنند. در این میان اما به نظر می رسد ولادیمیر پوتین واقع بینانه تر و مستندتر از باراک اوباما سخن گفت.
آقای پوتین رسما اعلام کرد که چه کشورهایی از حمله مستقیم به سوریه بدون در نظر گرفتن آرا و نظریات اعضای شورای امنیت حمایت می کنند. چند کشور انگشت شمار که همواره در پیروی از سیاست های جهانی ایالات متحده، پیشگام اند و شهرت بین المللی دارند.
آقای پوتین با استناد به همین سخنانش نیز تاکید کرد که اکثر رهبران شرکت کننده در اجلاس ۲۰ کشور اقتصادی جهان در سن پترزبورگ، با حمله نظامی به سوریه مخالف بودند.
این در حالی است که باراک اوباما؛ رییس جمهوری امریکا، در ابراز نظرهای پایانی خود، دچار تناقض های آشکاری شد.
او بدون آنکه همانند همتای روسی اش، ولادیمیر پوتین به شمار رهبران و کشورهای مشخصی در زمینه ادعای خود اشاره کند، اظهار داشت که اکثر کشورها و رهبران جهان حمله شیمیایی در سوریه را محکوم کرده و خواستار اقدام قاطع در این زمینه شده اند.
سؤال این است که منظور آقای اوباما دقیقا کدام کشورها و رهبران است؟ آیا فرانسه، کانادا، عربستان سعودی و ترکیه که آقای پوتین از آنها نام برد از دید او "اثر کشورهای جهان" به شمار می روند؟
ضمنا او تنها در این میان به نظر مخالف پوتین اشاره کرد؛ این یعنی اینکه حمله به سوریه در سراسر جهان تنها یک مخالف دارد و آن ولادیمیر پوتین؛ رییس جمهوری روسیه است!
این در حالی است که همه روزه در سراسر جهان از جمله امریکا و حتی در همان جلسه توجیهی جان کری در کنگره امریکا، میلیون ها نفر در مخالفت با جنگ و کشتار مردم مظلوم سوریه توسط امریکا و تروریست های مورد حمایت این کشور، اعتراض می کنند؛ ولی ظاهرا گوش های آقای اوباما از سر و صدای لابی های جنگ طلب صهیونیستی پر است و قادر به شنیدن این صداها نیست.
او در ادامه سخنانش دچار تناقض دیگری شد و گفت که البته بدبینی مردم امریکا نسبت به جنگ با سوریه را درک می کند؛ اما تاکید کرد که او به رغم این موضوع، کنگره را راضی به رای دادن به حمله خواهد کرد!
این یعنی اینکه با وجود آنکه در بالغ ترین دموکراسی ادعایی در جهان، اکثر مردم آن مخالف جنگ با سوریه هستند و رییس جمهور دموکرات آن نیز متوجه این امر شده است؛ اما با استفاده از شیوه ها و اهرم های فشار جنگ طلبانه و ضد مردمی خویش سعی خواهد کرد حمایت کنگره را جلب کند!
در هر حال، دوئل پوتین و اوباما بر اجلاس گروه ۲۰ سایه انداخت و این یعنی اینکه جهان در آستانه تحولی عظیم و خطرناک قرار گرفته است که عامل اصلی آن امریکا و رییس جمهوری است که تسلیم فشارهای لابی های جنگ شده است.
او از دولت بشار اسد به عنوان تهدیدی برای صلح و امنیت جهانی یاد کرد.
به گفته وی، اکثر مردم بشار اسد را مسئول حمله شیمیایی ماه گذشته در حومه دمشق می‌دانند، هرچند که آقای پوتین با او موافق نیست.
آقای اوباما گفت که او بدبینی موجود در بین مردم امریکا را نسبت به حمله نظامی به سوریه درک می کند؛ اما در عین حال افزود که او می‌تواند کنگره را متقاعد کند که چنین حمله ای محدود و نسبی خواهد بود.
پیشتر ولادیمیر پوتین؛ رئیس جمهور روسیه در جریان یک کنفرانس خبری گفت که اکثر رهبران شرکت کننده در این نشست با اقدام نظامی علیه سوریه مخالف هستند.
وی افزود در جریان مذاکراتی که تا ساعت یک بامداد ادامه داشت تنها امریکا، فرانسه، کانادا، عربستان سعودی و ترکیه بدون موافقت شورای امنیت سازمان ملل با انجام حمله نظامی موافق بودند.
سخنان رؤسای جمهور امریکا و روسیه در پایان این اجلاس نشان داد که اختلافات میان دو رهبر در زمینه بحران سوریه تا چه میزان جدی و عمیق بوده است.
دو رییس جمهور در سخنان پایانی خود تلاش کردند، آرای رهبران کشورهای مهم جهان در این اجلاس را به نفع مواضع خود تفسیر کنند. در این میان اما به نظر می رسد ولادیمیر پوتین واقع بینانه تر و مستندتر از باراک اوباما سخن گفت.
آقای پوتین رسما اعلام کرد که چه کشورهایی از حمله مستقیم به سوریه بدون در نظر گرفتن آرا و نظریات اعضای شورای امنیت حمایت می کنند. چند کشور انگشت شمار که همواره در پیروی از سیاست های جهانی ایالات متحده، پیشگام اند و شهرت بین المللی دارند.
آقای پوتین با استناد به همین سخنانش نیز تاکید کرد که اکثر رهبران شرکت کننده در اجلاس ۲۰ کشور اقتصادی جهان در سن پترزبورگ، با حمله نظامی به سوریه مخالف بودند.
این در حالی است که باراک اوباما؛ رییس جمهوری امریکا، در ابراز نظرهای پایانی خود، دچار تناقض های آشکاری شد.
او بدون آنکه همانند همتای روسی اش، ولادیمیر پوتین به شمار رهبران و کشورهای مشخصی در زمینه ادعای خود اشاره کند، اظهار داشت که اکثر کشورها و رهبران جهان حمله شیمیایی در سوریه را محکوم کرده و خواستار اقدام قاطع در این زمینه شده اند.
سؤال این است که منظور آقای اوباما دقیقا کدام کشورها و رهبران است؟ آیا فرانسه، کانادا، عربستان سعودی و ترکیه که آقای پوتین از آنها نام برد از دید او "اثر کشورهای جهان" به شمار می روند؟
ضمنا او تنها در این میان به نظر مخالف پوتین اشاره کرد؛ این یعنی اینکه حمله به سوریه در سراسر جهان تنها یک مخالف دارد و آن ولادیمیر پوتین؛ رییس جمهوری روسیه است!
این در حالی است که همه روزه در سراسر جهان از جمله امریکا و حتی در همان جلسه توجیهی جان کری در کنگره امریکا، میلیون ها نفر در مخالفت با جنگ و کشتار مردم مظلوم سوریه توسط امریکا و تروریست های مورد حمایت این کشور، اعتراض می کنند؛ ولی ظاهرا گوش های آقای اوباما از سر و صدای لابی های جنگ طلب صهیونیستی پر است و قادر به شنیدن این صداها نیست.
او در ادامه سخنانش دچار تناقض دیگری شد و گفت که البته بدبینی مردم امریکا نسبت به جنگ با سوریه را درک می کند؛ اما تاکید کرد که او به رغم این موضوع، کنگره را راضی به رای دادن به حمله خواهد کرد!
این یعنی اینکه با وجود آنکه در بالغ ترین دموکراسی ادعایی در جهان، اکثر مردم آن مخالف جنگ با سوریه هستند و رییس جمهور دموکرات آن نیز متوجه این امر شده است؛ اما با استفاده از شیوه ها و اهرم های فشار جنگ طلبانه و ضد مردمی خویش سعی خواهد کرد حمایت کنگره را جلب کند!
در هر حال، دوئل پوتین و اوباما بر اجلاس گروه ۲۰ سایه انداخت و این یعنی اینکه جهان در آستانه تحولی عظیم و خطرناک قرار گرفته است که عامل اصلی آن امریکا و رییس جمهوری است که تسلیم فشارهای لابی های جنگ شده است.
