روس ها بسته ای را آماده کرده بودند که در آن راهکارهایی برای عبور از بحران در سوریه سنجیده شده بود که این بسته پیشنهادی با بی اعتنایی از سوی غربی ها واقع شد و به هیچ وجه در قطعنامه شورای امنیت ملحوظ نشد.
مطرح شدن موضوع سوریه در شورای امنیت مهم ترین خبری است که این روزها در راستای تحولات اخیر این کشور مورد توجه رسانه های خبری قرار گرفته است. نمایندگان بسیاری از کشورهای عربی راهی سازمان ملل شده بودند تا شاید از کانال شورای امنیت بتوانند طرح خود را در سوریه عملی کنند طرحی که بر اساس آن بشار اسد باید از قدرت کناره گیری می کرد و یکی از معاونین او زمام امور را در سوریه به دست می گرفت و مقدمات تشکیل دولت وحدت ملی را فراهم می کرد.
این طرح که نوعی مداخله علنی و آشکار در امور داخلی سوریه تلقی می شد از حمایت کامل آمریکا و بسیاری از کشورهای غربی نیز برخوردار بود. از دید بسیاری از ناظرین همه چیز برای صدور یک قطعنامه ضد سوری فراهم بود که در نهایت طرح از سوی نمایندگان روسیه و چین وتو شد.
مسئله ای که از یک سو نشان داد روس ها و چینی ها دیگر نمی گذارند تجربه لیبی تکرار شود و از سوی دیگر نشان داد که نظام حاکم بر سوریه هنوز از پشتوانه های کلان بین المللی برخوردار است. روس ها سوای از وتویی که به طرح شورای امنیت دادند رسما اعلام کردند که فروش سلاح به سوریه را ادامه خواهند داد و کماکان بشار اسد و رژیم حاکم را مشروع می دانند.
از دید بسیاری از کارشناسان وتوی روس ها به طرح شورای امنیت کاملا قابل پیش بینی بود، هر چند در مورد چینی ها قدری شک و تردید وجود داشت ولی واضح و مبرهن بود که روس ها به سادگی برگ برنده شان را در سوریه از دست نخواهد داد.
سوریه از زمان جنگ سرد با زمامداران مسکو دارای روابط حسنه و راهبردی بوده است و این روابط هم اکنون نیز ادامه دارد. سوای از این مسئله که ربطی مستقیم به منافع ملی روسیه دارد عدم توازن و بیش از حد یکجانبه بودن قطعنامه هم مزید بر علت بود که باعث شد روس ها به سادگی دست از سوریه برندارند.
روس ها دلیل دیگری هم داشتند که به قطعنامه رای منفی دادند و آن عدم ملحوظ شدن برخی نقطه نظرات روس ها در قطعنامه مذکور بود. روس ها بسته ای را آماده کرده بودند که در آن راهکارهایی برای عبور از بحران در سوریه سنجیده شده بود که این بسته پیشنهادی با بی اعتنایی از سوی غربی ها واقع شد و به هیچ وجه در قطعنامه شورای امنیت ملحوظ نشد. روس ها هم که هیچکدام از توصیه هایشان جدی گرفته نشده بود قطعنامه را وتو کردند.
به هر حال با وتوی قطعنامه پیشنهادی یک بار دیگر مسلم و مسجل شد که بحران سوریه راهی جز مذاکره طرف های درگیر ندارد، راهی که دولت سوریه آمادگی خود را برای آن اعلام کرده است و متعاقبا نیز اصلاحات سیاسی را در آینده ای نزدیک آغاز خواهد کرد. در واقع آینده بحران سوریه به واقع بینی گروه های مخالف سوریه باز می گردد که چگونه وضع موجود را در سوریه تحلیل کنند. دولت سوریه همچنان از حمایت بخش های کلانی از جامعه سوریه برخوردار است و از سوی دیگر پشتوانه های کلان بین المللی خود را از دست نداده است و این یعنی توپ هم اکنون در میدان مخالفان اسد است که آن ها چه راهی را انتخاب می کنند.
این طرح که نوعی مداخله علنی و آشکار در امور داخلی سوریه تلقی می شد از حمایت کامل آمریکا و بسیاری از کشورهای غربی نیز برخوردار بود. از دید بسیاری از ناظرین همه چیز برای صدور یک قطعنامه ضد سوری فراهم بود که در نهایت طرح از سوی نمایندگان روسیه و چین وتو شد.
مسئله ای که از یک سو نشان داد روس ها و چینی ها دیگر نمی گذارند تجربه لیبی تکرار شود و از سوی دیگر نشان داد که نظام حاکم بر سوریه هنوز از پشتوانه های کلان بین المللی برخوردار است. روس ها سوای از وتویی که به طرح شورای امنیت دادند رسما اعلام کردند که فروش سلاح به سوریه را ادامه خواهند داد و کماکان بشار اسد و رژیم حاکم را مشروع می دانند.
از دید بسیاری از کارشناسان وتوی روس ها به طرح شورای امنیت کاملا قابل پیش بینی بود، هر چند در مورد چینی ها قدری شک و تردید وجود داشت ولی واضح و مبرهن بود که روس ها به سادگی برگ برنده شان را در سوریه از دست نخواهد داد.
سوریه از زمان جنگ سرد با زمامداران مسکو دارای روابط حسنه و راهبردی بوده است و این روابط هم اکنون نیز ادامه دارد. سوای از این مسئله که ربطی مستقیم به منافع ملی روسیه دارد عدم توازن و بیش از حد یکجانبه بودن قطعنامه هم مزید بر علت بود که باعث شد روس ها به سادگی دست از سوریه برندارند.
روس ها دلیل دیگری هم داشتند که به قطعنامه رای منفی دادند و آن عدم ملحوظ شدن برخی نقطه نظرات روس ها در قطعنامه مذکور بود. روس ها بسته ای را آماده کرده بودند که در آن راهکارهایی برای عبور از بحران در سوریه سنجیده شده بود که این بسته پیشنهادی با بی اعتنایی از سوی غربی ها واقع شد و به هیچ وجه در قطعنامه شورای امنیت ملحوظ نشد. روس ها هم که هیچکدام از توصیه هایشان جدی گرفته نشده بود قطعنامه را وتو کردند.
به هر حال با وتوی قطعنامه پیشنهادی یک بار دیگر مسلم و مسجل شد که بحران سوریه راهی جز مذاکره طرف های درگیر ندارد، راهی که دولت سوریه آمادگی خود را برای آن اعلام کرده است و متعاقبا نیز اصلاحات سیاسی را در آینده ای نزدیک آغاز خواهد کرد. در واقع آینده بحران سوریه به واقع بینی گروه های مخالف سوریه باز می گردد که چگونه وضع موجود را در سوریه تحلیل کنند. دولت سوریه همچنان از حمایت بخش های کلانی از جامعه سوریه برخوردار است و از سوی دیگر پشتوانه های کلان بین المللی خود را از دست نداده است و این یعنی توپ هم اکنون در میدان مخالفان اسد است که آن ها چه راهی را انتخاب می کنند.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا)- کابل- سرویس تحلیل و پژوهش اخبار
avapress.com/vdcezv8x.jh8nvi9bbj.html
پربازدیدترین
مطالب مرتبط
[۱۶ دلو ۱۳۹۰] 
[۳۰ ثور ۱۳۹۳] 
[۲۷ سنبله ۱۳۹۲] 
[۲۸ جدی ۱۳۹۰] 
[۶ میزان ۱۳۹۲] 
